چیق

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

چیق، چیغ، چیت یا نی چی پوشش دیواره چادر عشایر ایران است.[۱]

چیق از نی که به صورت خودرو در محل زندگی عشایر می‌روید و از موی بز بافته می‌شود و از ورود گرما، سرما، باد، باران و خاک به درون چادر پیشگیری می‌کند.[۱]

از آنجا که نی‌ها توخالی هستند عایق حرارتی محسوب می‌شوند. هنگام باران نیز به دلیل بالا رفتن رطوبت هوا نی‌ها منبسط می‌شوند و به هم می‌چسبند؛ به این ترتیب در برابر ورود آب به داخل مقاومت می‌کنند. همچنین، موی بز به دلیل داشتن لایه چربی مانع نفوذ آب می‌شود. هنگام گرما و خشکی هوا نی‌ها منقبض می‌شوند و هوا می‌تواند وارد و خارج شود و تهویه ملایمی در چادر به وجود می‌آید. همچنین، تحقیقات نشان داده‌است که مار و جانوران دیگر نمی‌توانند از موی بز عبور کنند و وارد چادر شوند.[۱]

در چیق‌بافی برای تزئین چیق از پشم و کامواهای رنگی استفاده می‌کنند. نقش‌های به کار رفته روی چیق، هندسی و ذهنی است.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ماهنامه سفر، «پیشانی هنر ایرانیان» نوشته فاطمه عرفانی، شماره۱۳، سال شانزدهم، دوره جدید، دی ۱۳۸۶، ص. ۳۲–۴۲.