کی‌جی موبیلیتی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
|[[سانگ‌یانگ تیوولی|سانگ یانگ تیوولی]] |
|[[سانگ‌یانگ تیوولی|سانگ یانگ تیوولی]] |
||
|2015-تاکنون |
|2015-تاکنون |
||
| |
|||
|'''سانگ‌یانگ تیوولی''' ({{lang-ko|쌍용 티볼리}}) یک خودروی [[مینی اس‌یووی]] ۵ در، ساخت شرکت [[سانگ‌یانگ]] کرده جنوبی است. این خودرو در بریتانیا با قیمت پایه ۱۲٬۹۵۰ پوند عرضه شده است. گیربکس اتوماتیک این خودرو ساخت شرکت ژاپنی [[آیسین سیکو]] (متعلق به [[تویوتا]]) است. |
|||
|[[پرونده:Ssangyong Tivoli.jpg|100px]] |
|[[پرونده:Ssangyong Tivoli.jpg|100px]] |
||
|- |
|- |
||
| [[سنگ‌یانگ کوراندو]] |
| [[سنگ‌یانگ کوراندو]] |
||
| ۲۰۱۰–تاکنون |
| ۲۰۱۰–تاکنون |
||
| |
|||
| تولید سومین نسل کوراندو با نام سانگ یانگ C200 از سال ۲۰۱۰ آغاز شد. این اولین خوردو ای بود که بعد از تغییرات در خط تولید شرکت سانگ یانگ تولید میشد. فاصلهٔ بین محورهای چرخ‌های آن بیشتر از رقیبانی همچون هیوندای ix35 و کیا اسپورتیج بود. تصمیم گیری نامگذاری این خودرو(C200)توسط خود شرکت سانگ یانگ صورت گرفت. این خودرو در روسیه با نام سانگ یانگ اکتیون به فروش میرود. مشخصات سومین نسل کوراندو در ابتدا با یک انتقال دهندهٔ نیروی (جعبه دنده) دستی ۶ حالته و یک انتقال دهندهٔ نیروی خودکار ۶ حالته DSI مدل M11 تولید شد و تولید آن از سال ۲۰۱۱ آغاز شد. همچنین میتوان برای سفارش انتخاب کرد که انتقال نیرو به دو چرخ باشد یا به ۴ چرخ. مصرف سوخت این خودرو ۵٫۵ لیتر/۱۰۰ کیلومتر و شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت آن کمتر از ۱۰ ثانیه می‌باشد. موتور موجود در این خودرو یک توربودیزل ۲ لیتری است که ۱۷۵ اسب بخار نیرو تولید میکند. موتور بنزینی در سال ۲۰۱۲ معرفی شد. کوراندو دارای ۶ کیسهٔ هوای استاندارد است. ظرفیت صندوق عقب ۴۸۰ لیتر است؛ و وقتی صندلی‌ها تا شوند این فضا به ۱۳۰ ۰لیتر افزایش میابد. |
|||
| [[پرونده:Ssangyong Korando D20T 2013 (9612375820).jpg|100px]] |
| [[پرونده:Ssangyong Korando D20T 2013 (9612375820).jpg|100px]] |
||
|- |
|- |
||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
| ۲۰۰۶–تاکنون |
| ۲۰۰۶–تاکنون |
||
| جایگزین [[سنگ‌یانگ رکستون]] |
| جایگزین [[سنگ‌یانگ رکستون]] |
||
سنگ‌یانگ رکستون (SsangYong Rexton) ، یکی از تولیدات اسپرت شرکت کره ای سانگ یانگ بر مبنای کلاس Mمرسدس بنز می باشد.این خودرو از سال ۲۰۰۱ تا کنون در کره جنوبی تولید شده‌است.از ویژگی های این خودرو می توان به سواری مناسب در شهر و امکانات آف رود آن اشاره کرد. این خودرو توانایی حمل ۵ تا ۷ سرنشین را داراست و توسط استودیوی طراحی ایتال دیزاین طراحی شده است. در ایران نیز این خودرو از سال ۱۳۹۰ توسط شرکت رامک خودرو عرضه شده است. این ماشین به علت داشتن کمک فنر های گازی سواری خوب و مناسب برای سواری در شهر است. ولی موتور این ماشین با برادر کوچک تر خود یعنی کایرون فرقی ندارد پس وزن اضافه ی آن از قدرت موتور می کاهد. |
|||
| [[پرونده:Rexton II 2.7 XDI 186 cavalli 2008.jpg|100px]] |
| [[پرونده:Rexton II 2.7 XDI 186 cavalli 2008.jpg|100px]] |
||
|- |
|- |
||
| خط ۹۰: | خط ۸۹: | ||
| ۱۹۹۳–۲۰۰۵ |
| ۱۹۹۳–۲۰۰۵ |
||
| جایگزین [[سنگ‌یانگ کایرون]] |
| جایگزین [[سنگ‌یانگ کایرون]] |
||
موسو سال 1993 چشم به جهان گشود و در سال 1997 سانگ یانگ با کمپانی دوو شریک شد که این همکاری موجبات تولید موسو را علاوه بر کمپانی خود در کمپانی دوو هم فراهم ساخت که با نام دوو موسو به فروش می رسید.موسو در ایران توسط شرکت مرتب خودرو تولید میشد که تولیدکننده خودروهای لندروور با نام پاژن است. موسو به رغم طراحی ضعیف و خالی از جذابیت، باز هم در اوایل ورود توانست موفق ظاهر شود که دلیل اصلی این موضوع عدم تولید و یا واردات خودرویی در کلاس موسو بود. اما این موفقیت تا جایی ادامه داشت که واردات خودرو آغاز و البته باعث شد تا موسوی گمنام و البته نه چندان دلچسب نیامده برود و زیاد شناخته نشود. موسو در کشور ما با دو نوع پیشرانه و با دو نوع گیربکس به بازار عرضه شد که یکی موتور شش سیلندر با حجم 3200 سی سی که همان موتور بنز E320EL است و دیگری موتور چهار سیلندر 2300 سی سی که همان موتور بنز E230EL است. اما موسو دارای امکانات بسیار زیادی است که با توجه به پول پرداختی مقرون به صرفه به نظر میآید.موسو در بخش ایمنی دارای امکاناتی همچون ایربگ، ترمز ABS، میله های درون درها و سیستم های پیشرفته ای همچون سیستم TCS است که برای گذر از محل های لغزنده مناسب است. سیستم ABD برای جلوگیری از گیر کردن خودرو در چاله ها و یا مسیرهای گلآلود به کار میرود به صورتی که اگر چرخی در گل گیر کند این سیستم با انتقال نیرو به چرخ هایی که درگیر با سطح غیرلغزنده هستند خود را از آن محیط بیرون می کشد. سیستم TOD هم میزان قدرت مورد نیاز برای اکسل های جلو و عقب را تغییر میدهد و درصد تقسیم توان چرخ های جلو و عقب را به صورت خودکار تنظیم میکند که باعث هندلینگ بهتر خودرو در سر پیچ ها میشود و از محیط های لغزنده به راحتی عبور می کند. سیستم EBD نیز مکملی برای سیستم ABS است و با تقسیم نیروی ترمز به میزان لازم برای اکسل های جلو و عقب بیشترین تأثیر را برای سر نخوردن خواهد داشت این سیستم با تقسیم نیروی ترمز بین چرخ های جلو و عقب از چرخش خودرو هنگام ترمز کردن در سر پیچها جلوگیری میکند.سیستم ECS با کنترل سرعت از چرخش و انحراف خودرو در پیچها جلوگیری میکند و به وسیله دکمه ECS/SPORT بر روی داشبورد قابل کنترل است. اما موسو دارای سه نوع سیستم تعلیق است که از حالت 2H برای رانندگی در جاده های شهری شروع شده و پس از آن به 4H برای حرکت در جادههای کوهستانی و لغزنده با سرعت بالا میرسد و در نهایت به 4L برای حرکت در جاده های صعب العبور با سرعت پایین و قدرت بالا خواهد رسید که به صورت دستی قابل تنظیم و انتخاب است.از موارد دیگری که برای بالا بردن ایمنی سرنشینان موسو در نظر گرفته شده میتوان به قفل شدن درهای خودرو در سرعت های بالای 50 کیلومتر به صورت خودکار اشاره داشت، همچنین در صورت وارد شدن ضربه به خودرو در سرعتهای بالای 15 کیلومتر نیز در صورتی که سنسورها ضربه دیگری را احساس نکنند به صورت خودکار باز خواهند شد. |
|||
| [[پرونده:SsangYong Musso.JPG|100px]] |
| [[پرونده:SsangYong Musso.JPG|100px]] |
||
|- |
|- |
||
| [[سنگ‌یانگ کوراندو]] |
| [[سنگ‌یانگ کوراندو]] |
||
| ۱۹۸۳–۲۰۰۶{{سخ}}۲۰۱۰–تاکنون |
| ۱۹۸۳–۲۰۰۶{{سخ}}۲۰۱۰–تاکنون |
||
| |
|||
| دومین نسل کوراندوی"جدید"در سال ۱۹۹۶ به عنوان کامل کنندهٔ محصول سانگ یانگ موسو (که در سال ۱۹۹۳ تولید شد) در آسیا، در سال ۱۹۹۷ در اروپا و در سال ۱۹۹۸ در استرالیا تولید شد و بر مبنا و اساس ورژن با شاسی کوتاه‌تر موسو می‌باشد. این مینی شاسی بلند با ۳ درب و ۱٫۸ تن وزن توسط پروفسور کن گرینلی طراحی شد. |
|||
این خودرو با انتخاب موتورهای گازوئیلی ۲٫۳ و ۳٫۲ لیتری یا موتور دیزلی ۲٫۹ لیتری تحت لیسانس مرسدس بنز آلمان و جعبه دندهٔ ۵ حالتهٔ دستی بورگ وارنر در دسترس می‌باشد. طراحی داخلی نسل دوم کوراندو به خاطر وجود یک فرمان در طرف دیگر منحصر به فرد بود. این ویژگی به خاطر تبدیل آسانتر سیستم خودرو به صندلی سمت راست و کاهش هزینه‌های تولید می‌باشد. در طرف مسافر، یک دسته در قوس فرمان قرار گرفته است. این نسل از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱ با نام دوو کوراندو به فروش رفت، این نام به این خاطر بود که شرکت دوو اکثر سهام شرکت سانگ یانگ را خرید و بعدها آن شرکت را مجبور کرد تمام سهامش را به شرکت دوو بفروشد. |
|||
| [[پرونده:SsangYong Korando front 20080711.jpg|100px]] |
| [[پرونده:SsangYong Korando front 20080711.jpg|100px]] |
||
|- |
|- |
||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۲۲:۰۹
 | |
| نوع | صنعت خودروسازی |
|---|---|
| ISIN | KR7003620002  |
| بنا نهاده | ۱۹۵۴ |
| دفتر مرکزی | کره |
| محدودهٔ فعالیت | جهانی |
| مدیر عامل اجرایی | لی یو-ایل |
| محصولات | خودرو وسایل نقلیه تجاری |
| درآمد |  ۲٫۸۷ ₩ تریلیون وون (۲۰۱۲) |
| سود خالص |  ۹۸٫۱۲ ₩ میلیارد وون (۲۰۱۲) |
| مجموع دارایی | ۱٫۸۵ ₩ تریلیون وون (۲۰۱۲) |
| مالک | گروه ماهیندرا |
| تعداد کارکنان | ۴٫۳۶۵ نفر (۲۰۱۲) |
| وبگاه | |
سانگ‌یانگ، الگو:به کره ای شرکت خودروسازی [کره ای]] است، که به‌عنوان چهارمین شرکت خودروسازی بزرگ کره ای به‌شمار میآید.[۲]
شرکت سانگ‌یونگ در سال ۱۹۵۴ تاسیس شد، در ۱۹۸۶ توسط گروه سانگ‌یونگ خریداری شد. این گروه در سال ۱۹۹۷ سانگ‌یونگ را به دوو موتورز واگذار نمود. این شرکت در نهایت در سال ۲۰۱۰ به ارزش ۴۷۰ میلیون دلار، توسط شرکت ماهیندرا خریداری شد[۳] و هم‌اکنون به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از این شرکت هندی فعالیت میکند. سانگ یونگ در زبان کره‌ای به معنی دو اژدها می‌باشد، که تلفظ اصلی آن سنگ یون است.
تاریخچه
ریشه‌های تاسیس شرکت سانگ‌یانگ به سال ۱۹۶۳ بازمی‌گردد، که شرکت ها دانگ-هاون (تاسیس ۱۹۵۴) و شرکت دانگ بنگ (تاسیس ۱۹۶۲) با یکدیگر ادغام شدند و شرکت جدید تحت نام ها دانگ-هاون تاسیس گردید.[۱]
در سال ۱۹۶۴، شرکت خودروسازی هادانگ هاون مونتاژ خودروهای جیپ، همچنین تولید انواع اتوبوس و کامیون را برای نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا آغاز کرد. این شرکت از سال ۱۹۷۶ انواع خودروهای ویژه را نیز به خط تولید کارخانجات خود اضافه کرد. در ۱۹۷۷، نام شرکت به دانگ-ای موتور تغییر یافت و در سال ۱۹۸۶ این شرکت توسط گروه تجاری سانگ‌یانگ خریداری شد، که در پی آن به سانگ‌یانگ تغییر نام پیدا کرد.
در ۱۹۹۱ شرکت سانگ‌یانگ مشارکت فنی خود را با شرکت دایملر-بنز آغاز نمود. در سال ۱۹۹۷ شرکت دوو موتورز این شرکت را از گروه سانگ‌یانگ خریداری کرد. در فوریه ۲۰۱۰ شرکت دوو موتورز ۷۰٪ درصد از سهام سانگ یانگ را به شرکت هندی ماهیندرا واگذار نمود.
تولیدات
| نام مدل | سال‌های تولید | توضیحات | تصویر |
|---|---|---|---|
| اس‌یووی | |||
| سانگ یانگ تیوولی | 2015-تاکنون | 
| |
| سنگ‌یانگ کوراندو | ۲۰۱۰–تاکنون | .jpg)
| |
| سنگ‌یانگ اکتیون | ۲۰۰۶–تاکنون | جایگزین مدل قدیمی سنگ‌یانگ کوراندو | 
|
| سنگ‌یانگ رکستون | ۲۰۰۶–تاکنون | جایگزین سنگ‌یانگ رکستون | 
|
| سنگ‌یانگ کایرون | ۲۰۰۵–تاکنون | 
| |
| سنگ‌یانگ رکستون | ۲۰۰۱–۲۰۰۵ | جایگزین سنگ‌یانگ موسو و سنگ‌یانگ رکستون ۲ | 
|
| سنگ‌یانگ موسو | ۱۹۹۳–۲۰۰۵ | جایگزین سنگ‌یانگ کایرون | 
|
| سنگ‌یانگ کوراندو | ۱۹۸۳–۲۰۰۶ ۲۰۱۰–تاکنون |
| |
| سنگ‌یانگ تروپر | ۱۹۸۸–۱۹۹۵ | بر پایه ایسوزو تروپر | 
|
| وانت | |||
| سنگ‌یانگ اکتیون اسپورت | ۲۰۰۶–تاکنون | جایگزین سنگ‌یانگ موسو اسپورت | 
|
| سنگ‌یانگ موسو اسپورت | ۲۰۰۲–۲۰۰۵ | جایگزین توسط سنگ‌یانگ اکتیون اسپورت | 
|
| ون (خودرو) | |||
| سنگ یانگ رودیوس | ۲۰۰۴–تاکنون | 
| |
| سنگ‌یانگ ایستانا | ۱۹۹۵–۲۰۰۳ | تحت لیسانس مرسدس-بنز ام‌بی۱۰۰ | 
|
| خودروی لوکس | |||
| سنگ‌یانگ چیرمن دبلیو | ۲۰۰۸–تاکنون | فروش بهمراه سنگ‌یانگ چیرمن اچ | 
|
| سنگ‌یانگ چیرمن | ۱۹۹۷–۲۰۱۱ | بر پایه مرسدس-بنز دبلیو۱۲۴ | 
|
| سنگ‌یانگ کالیستا | ۱۹۹۲ | جایگزین کالیستا پنترا | 
|
| کامیون و اتوبوس | |||
| سنگ‌یانگ دی‌ای تراک | بر پایه نیسان دیزل تراک | ||
| سنگ‌یانگ اس‌وای تراک | بر پایه مرسدس-بنز تراکس | 
| |
| سنگ‌یانگ ترنس استار | 
| ||
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Annual Report 2013. Korean Automobile Industry" (PDF). Korea Automobile Manufacturers Association. ISBN 978-89-8056-042-4. Archived from the original (PDF) on 2013-08-22. Retrieved 2013-08-21.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Ssangyong Motors". Smotor.com. Retrieved 2011-02-25.
- ↑ Nandini Sen Gupta, TNN, Feb 16, 2011, 12.56am IST (2011-02-16). "M&M seals $470m Ssangyong deal - The Times of India". Timesofindia.indiatimes.com. Retrieved 2011-02-25.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «SsangYong Motor Company». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ تیر ۱۳۸۹.