علی ربیعی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Taranet (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۹:۰۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

علی ربیعی
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ایران
دوره مسئولیت
۲۶ مرداد ۱۳۹۲ – تاکنون
پس ازاسدالله عباسی
مشاور اجتماعی دولت اصلاحات
دوره مسئولیت
۱۳۷۶ – ۱۳۸۴
اطلاعات شخصی
زاده۱۳۳۴ (۶۸ سال)
تهران
ملیت ایران
حزب سیاسیاصلاح‌طلب
وبگاه

علی ربیعی (متولد ۱۳۳۴) معروف به عباد، سیاستمدار اصلاح‌طلب [۱] و وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی جمهوری اسلامی ایران است. او که زاده جنوب تهران است پیش از انقلاب تکنسین کارخانه‌هایی چون ارج بود و پس از انقلاب اسلامی تا ۱۳۶۰ مسئول شاخه کارگری حزب جمهوری اسلامی شد. ربیعی عضو سپاه پاسداران شد و از فرماندهان آن بود. از آغاز انقلاب وی عضو موسس و عضو شورای مرکزی خانه کارگر بوده است. او از ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲، معاون حقوقی و پارلمانی وزارت اطلاعات و از ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۴ مسئول اجرایی و مسئول کمیته تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی بوده است. از ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور سید محمد خاتمی بود.[۲] ربیعی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸) از اعضای اصلی ستاد میرحسین موسوی از نامزدهای معترض به نتایج انتخابات بود.

او استاد دانشگاه تهران و پژوهشگر حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و اقتصادی است. وی عضو هیئت علمی و دانشیار دانشگاه پیام نور، محقق و نویسنده در حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و مدیریت و مشاور اجتماعی رییس جمهور ایران (سید محمد خاتمی) طی سالهای ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ است. عمده دغدغه‌های ربیعی در سال‌های اخیر مطالعه فساد و راهبردهای مقابله با آن بوده است.[۳] همچنین، او برنامه‌های خود برای وزارت کار را هم بر مبنای مبارزه با فساد و تقویت کارآفرینی برنامه ریزی کرده است.[۴]

زندگینامه

علی ربیعی متولد ۱۳۳۴ در جنوب شهر تهران، در محله جوادیه واز یک خانواده کارگری است. پیش از انقلاب تکنیسین کارخانه «جنرال موتورز»، ارج و قرقره پرستو بود و در همان زمان از سران اعتصاب شهرک اکباتان و کارخانه محل کار خود که منجر به برخورد ساواک گردید. وی در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد که ما حصل این ازدواج چهار فرزند بود. همسر وی در سال ۱۳۸۵ و فرزند آخر وی-محمدجواد- در سال ۱۳۸۶در گذشتند.

در سالهای اول انقلاب نماینده کارگران و عضو شورایعالی کاربود. ربیعی مسوول شاخه کارگری حزب جمهوری اسلامی در دهه شصت و عضو شورای مرکزی خانه کارگر از بدو تاسیس تا امروز می‌باشد.

ربیعی پس از انقلاب تحصیلات خود را در رشته مدیریت تا مقطع دکترا ادامه داد.

وی مشاور اجتماعی خاتمی در دوره ۸ ساله ریاست جمهوری وی بوده‌است. ربیعی علاوه بر فعالیت‌های صنفی کارگری، به دلیل نیاز مقطع انقلاب، همراه با عده‌ای از دوستان هم محله‌ای خود جذب نهادهای انقلابی شده و به سپاه پاسداران می‌پیوندد. در دوران جنگ تحمیلی،۶۵ ماه حضور در جبهه‌های غرب را در کارنامه خود دارد. پس از آن –با فرمان بنیانگدار انقلاب- به وزارت اطلاعات می‌رود.

ربیعی در دوره خاتمی مشاور اجتماعی او شد و در زمان تصدی دبیر شورای عالی امنیت ملی توسط حسن روحانیْ وی مسوول اجرایی دبیرخانه و ریاست کمیته سیاستگذاری تبلیغات و کمیته امنیت داخلی شورای عالی امنیت ملی را عهده دار بود. علی ربیعی در حال حاضر از طرف حسن روحانی برای تصدی وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی به مجلس شورای اسلامی معرفی شده است. پس از حمله تعدادی از وب سایت‌ها به علی ربیعی، گروهی از نمایندگان مجلس اعلام کردند که در بررسی صلاحیت وی حتی یک مورد منفی هم پیدا نکرده‌اند.[۵]. علی ربیعی اخیراً در مصاحبه با خبرگزاری تسنیم با تشریح شرایط و راهبردهای خود برای این وزارتخانه گفت مدیریت صحیح و پاکدستانه رفاه و تامین اجتماعی دغدغه‌های رهبری را رفع می‌کند و مردم را به نظام خوش‌بین می‌کند. او همچنین تاکید کرد که خود فقر را لمس کرده و از خدا خواسته که هرگز فقرا را فراموش نکند[۶]. علی ربیعی خود در این سال‌ها زندگی ساده‌ای داشته و فرزندانش را هم از فعالیت‌های اقتصادی و تجمل گرایی به دور داشته است[۷].

سوابق مسئولیت‌های علمی و پژوهشی

  • مشاور مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام از۱۳۷۴ تاکنون ادامه دارد.
  • عضو شورای سیاستگذاری مرکز بررسیهای راهبردی ریاست جمهوری با حکم رئیس جمهور تامرداد ۱۳۸۴.
  • رئیس موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی از سال ۱۳۶۸تا۱۳۷۳.
  • عضو کمیته‌های فنی پروژه‌های تحقیقاتی در مرکز تحقیقات استراتژیک.
  • عضو هیات موسس و عضو هیات مدیره موسسه «فرهنگ و تمدن ایران زمین» از ۱۳۸۴.
  • دبیر گروه دکترای جامعه‌شناسی دانشگاه پیام نور.
  • معاون پژوهشی دانشگاه کار
  • عضو شورای تخصصی گروه مدیریت بازرگانی و MBA و شورای تخصصی مدیریت رسانه و ارتباطات دانشگاه پیام نور. ۱۳۸۸
  • دبیر شورای تخصصی گروه دکترای جامعه‌شناسی در مرکز تحصیلات تکمیلی مقطع دکتری دانشگاه پیام نور. ۱۳۹۰
  • عضو کمیته علمی چهارمین سمینار بررسی مسائل مطبوعات ایران. معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی. ۱۳۹۱
  • دبیر علمی همایش ملی تولید و حمایت از کار و کارگر ایران. موسسه کار. موسسه کار و تامین اجتماعی
  • عضو کمیته علمی همایش علمی مدیریت استراتژیک فرهنگی شهر تهران (ماتریس فرهنگی) شهرداری تهران ۱۳۹۱[۸]
  • مشاور رئیس جمهور تا مرداد ۱۳۸۴.
  • دبیر ستاد ارتقای سلامت نظام اداری و مقابله با فساد تا مرداد ۱۳۸۴.
  • وزیر تعاون ، کار و رفاه اجتماعی دولت یازدهم

جایزه‌ها و افتخارات

  • پژوهشگر نمونه دانشگاه پیام نور.
  • بررسی موارد اجتماعی سیاسی در مطبوعات و برنده قلم بلورین به خاطر کسب عنوان بهترین سرمقاله در سال ۱۳۷۷.

تالیفات

  • تالیف کتاب جامعه‌شناسی تحولات ارزشی درایران (چاپ اول به اتمام رسیده‌است).
  • تالیف کتاب (زنده باد فساد) جامعه‌شناسی سیاسی فساد در دولتهای جهان سوم. چاپ ششم. سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
  • تالیف کتاب مطالعات امنیت ملی. مقدمه‌ای برنظریان امنیت ملی درجهان سوم. چاپ چهارم. دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه.
  • تالیف کتاب معمای دولت مدنی. توسعه و امنیت درکشورهای جهان سوم. موسسه تحقیقات و علوم انسانی ۱۳۸۶.
  • تالیف کتاب ارتقای مدیریت دانش در سازمانها. انتشارت تیسا
  • تالیف کتاب مدیریت دانش فرایندها و رویکردها. انتشارت تیسا
  • تالیف کتاب مدریت بحران و ریسک. در دست چاپ. دانشگاه پیام نور

منابع