عبدالحمید دیالمه
 | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
عبدالحمید دیالمه | |
|---|---|
| نماینده دوره اول مجلس شورای اسلامی | |
| حوزه انتخاباتی | مشهد |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۴ اردیبهشت ١٣٣٣ تهران |
| درگذشته | ۷ تیر ۱۳۶۰( ٢٧ سال)28 June 1981 تهران |
| ملیت | ایرانی |
| محل تحصیل | دانشگاه فردوسی مشهد |
| پیشه | سیاستمدار |
| تخصص | روحانی و داروساز |
| دین | اسلام |
عبدالحمید دیالمه (۴ اردبیهشت ۱۳۳۳ در تهران - ۷ تیر ۱۳۶۰ در تهران)، نماینده مجلس اول شورای اسلامی ایران بود که در انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی کشته شد و در قم به خاک سپرده شد.[۱]
تحصیلات[ویرایش]
دیالمه، دارای تحصیلات حوزوی و تحصیلات دانشگاهی تا درجه دکترا می‌باشد.[۲]
او پس از گذراندن دوره دبستان و متوسطه، پس از کسب دیپلم طبیعی تحصیلات حوزوی‌اش را آغاز کرد. او از جمله علوم منطق، فلسفه و عرفان را نزد مرتضی مطهری فراگرفت. در سال ۱۳۵۲ در رشتهٔ پزشکی در دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد اما به دلیل شرکت در مبارزات انقلابی علیه حکومت پهلوی، به خاطر فشارهای مسئولین دانشگاه در رشتهٔ داروسازی ادامه تحصیل داد و در سال ۱۳۵۸ موفق به اخذ درجه دکترا از این دانشگاه شد.[۲]
پیش از انقلاب[ویرایش]
دیالمه در دوران جوانی‌اش و جریان فعالیت‌هایش ارتباط مستمری با افرادی چون مطهری، بهشتی، بازرگان داشت. او مجبور به زندگی مخفی در طی سال‌های ۱۳۵۲ الی ۵۶ جهت فعالیت‌های مبارزاتی با حکومت پهلوی بود.[۲]
او از همان ابتدای ورود به دانشگاه، اقدام به تأسیس کتابخانه اسلامی و جذب افراد مذهبی کرد. جلسات دعای کمیل توسط او برای اولین بار در سطح دانشگاه برگزار گردید و پس از مدتی در سطحی گسترده‌تر در حرم علی بن موسی الرضا ادامه یافت.[۲]
تشکیل و مدیریت گروه‌های چند نفره جهت نشر افکار اسلامی شیعی همراه با آموزشهای عقیدتی و سیاسی از کارهای تشکیلاتی دیگر او بود. او در این اثنا چندین بار توسط ساواک دستگیر شد.[۲]
در طی سال‌های ۵۵–۵۴ او ساماندهی حرکت‌های دانشجویی و مردمی را علیه رژیم عهده‌دار بود و به انسجام گروه‌های مختلف دانشجویی در زمینه مبارزاتی می‌پرداخت.[۲]
پس از انقلاب[ویرایش]
او در همان سال پیروزی انقلاب به تشکیل مجمع احیاء تفکرات شیعی دست زد. او از اعضای شورای هفت نفره اولیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی استان خراسان بود. همچنین بهمراه افرادی چون هاشمی نژاد، کامیاب، واعظ طبسی شورای اولیه حزب جمهوری اسلامی را در خراسان تشکیل دادند.[۳]
از فعالیت‌های او در اوایل انقلاب شرکت در جلسات مناظره و بحث با نمایندگان گروه‌های مختلف در دانشگاه و شهر بود. او از جمله افرادی بود که شدیداً با افکار گروه‌هایی چون مجاهدین خلق مخالفت می‌کرد.شدت مخالفت وی با مجاهدین خلق به حدی بود که عده ای چماق به دست با نام دیالمه در مشهد با مبالغان مجاهدین خلق درگیر می شدند. او همچنین از منتقدان نظرات و خطی مشی سیاسی-مذهبی بنی صدر بود. او مدت‌ها قبل از ریاست جمهوری بنی صدر نسبت به او نظر مساعدی نداشت و هیچگاه از او حمایت نکرد. او گروهی تشکیل داد تا مدارک و اسناد بر ضد بنی صدر و فعالیت‌های او را گردآوری کنند. او از جمله افرادی بود که در مجلس با ارائه مدارک جهت اثبات عدم کفایت سیاسی بنی صدر موجب عزل او شد.[۳]
سخنرانی‌های گوناگون در شهرهای تهران، قم و مشهد که پس از نمایندگی مجلس گسترش یافت. تاکنون حدود ۴۰۰ ساعت از سخنرانی‌های او گردآوری شده‌است.[۳]
او در دوره اول مجلس شورای اسلامی از طرف مردم مشهد کاندیدا شد که مورد حمایت روحانیون قم واقع شد و به عنوان نماینده مردم مشهد انتخاب گردید. در شروع مجلس نیز عضو هیئت رئیسه سنی مجلس بود. پس از آن به عنوان ریاست کمیسیون شوراها در مجلس به ایفای مسئولیت پرداخت.[۳]
