خوداندیشی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Abhimāna (سانسکریت :अभिमान) به خود اندیشی گفته می‌شود.[۱] در فلسفه هندو به معنای «من مُدرِک» است.

خود گرایی[ویرایش]

اصلی که بلافاصله از «بودهی» منفک می‌شود انیت یا خود آگاهی است. «کاریکا» می‌گوید: خود آگاهی، خودگرایی (خود اندیشی) «Abhimāna» است.

خاصیت خود آگاهی، خوداندیشی، خودگرایی (Abhimāna) است و در مفاهیمی از قبیل «من می‌اندیشم»، «من احساس می‌کنم» منعکس است.

این لفظ را می‌توان از لحاظی شبیه گفته معروف رنه دکارت (cogito ego sum) دانست.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. "Meaning of the Sanskrit word – abhimana". Sanskritdictionary.org.
  2. ادیان و مکتبهای فلسفی هند جلد دوم، تألیف داریوش شایگان – تهران: امیر کبیر ۱۳۸۶ صفحه ۵۹۹.