امیل دورکیم: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

درخط

نسخهٔ ‏۶ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۰:۰۵

داوید امیل دورکیم^[۱] (David Émile Durkheim - تلفظ فرانسوی: [eˈmil dyʀˈkɛm]) (زاده ۱۵ آوریل ۱۸۵۸ - درگذشته ۱۵ نوامبر ۱۹۱۷)، جامعه‌شناس بزرگ قرن نوزدهم و ابتدای قرن بیستم است. به عقیدهٔ بسیاری، دورکیم بنیان‌گذار جامعه‌شناسی به شمار می‌رود. هرچند آگوست کنت به عنوان واضع واژهٔ جامعه‌شناسی (Sociology) شناخته می‌شود، ولی اولین کسی که توانست کرسی استادی جامعه‌شناسی را تأسیس کند، دورکیم بود.^[۲] وی همچنین مؤسس سال‌نامهٔ جامعه‌شناسی (L'Année Sociologique) در فرانسه است.

زندگی‌نامه

دورکیم در شهر اپینال (Espinal) ایالت لورن (Lorraine) واقع در شرق فرانسه متولد شد. وی از تبار فقهای ریشه‌دار یهودی بود. در دوران جوانی علاوه بر گذران تحصیلات عادی در مدارس غیر مذهبی، زبان عبری، عهد عتیق و تلمود را نیز فراگرفت. وی چندی پس از کسب تأییدیهٔ سنتی کلیمی در سنّ سیزده سالگی، تحت تأثیر یک معلم زن کاتولیک به کاتولیسیسم علاقه پیدا کرده بود، اما دیری نپایید که او از هر گونه تعلق مذهبی دست کشید و یک لاادری شد.^[۳]

دوران متوسطه را در دبیرستان اپینال و سپس دبیرستان لیسه لویی لوگران پاریس گذراند. وی پس از دو بار ناکامی در امتحانات ورودی اکول نرمال سوپریور، در ۱۸۷۹ وارد این مدرسهٔ عالی شد.^[۳] هم‌ورودی‌های او در این سال از مستعدترین‌های قرن نوزدهم بودند و بسیاری از همکلاسی‌هایش مانند آنری برگسون و ژان ژورس بعدها به چهره‌های بزرگ روشنفکری تاریخ فرانسه تبدیل شدند.

آثار دورکیم

عمده کارهای دورکیم به مکتب اثبات‌گرایی گرایش دارد. او معتقد بود رخدادهای اجتماعی دارای واقعیت خاص خود هستند و از نظر او می‌توان واقعیت‌های اجتماعی را همچون شیء مورد بررسی قرار داد.

عنوان رسالهٔ دکترای دورکیم، دربارهٔ تقسیم کار اجتماعی است. در این اثر، وی به بررسی علل اجتماعی گذار از جامعهٔ سنتی به متجدد (از دیدگاه او، جامعهٔ مکانیکی به ارگانیک) می‌پردازد.

به منظور مطرح کردن جامعه‌شناسی به عنوان یک علم، دورکیم دفاعی فلسفی از آن را در کتاب قواعد روش جامعه‌شناسی (۱۸۹۴) – که به نوعی چکیدهٔ رسالهٔ دکترای اوست^[۴] – مطرح کرده‌است. وی در این کتاب استدلال می‌کند که از آن‌جایی که جامعه‌شناسی موضوع و روش مدون تحقیق دارد، می‌تواند به عنوان یک علم مطرح شود.

اثر مهم دیگر او در جامعه‌شناسی اثبات‌گرایانه (پوزیتویستی)، خودکشی (۱۸۹۷) نام دارد که وی در آن با استفاده از داده‌های آماری به دسته‌بندی میزان خودکشی در قشرها و جوامع مختلف می‌پردازد. وی در این کتاب چهار نوع خودکشی را از یکدیگر متمایز می‌سازد:

وی در مورد گذار جوامع اروپایی از وضعیت قبل از صنعتی شدن به وضعیت صنعتی و تأثیرات آن روی جامعه، با مرتبط ساختن فرهنگ و تغییر معتقد بود که صنعتی شدن نوع جدیدی از تقسیم کار را در اروپا به وجود آورد که باعث درهم شکسته شدن یک سلسله ارزش‌ها و هنجارهای مشترک اجتماعی شد. این مسئله می‌تواند منجر به حالت ناهنجاری فرهنگی و از هم پاشیدگی وحدت اجتماعی گردد. این امر نیز به نوبه خود وجود دولت قدرتمند با اختیاراتی گسترده می‌طلبد در غیر این صورت جامعه سیر قهقرایی خواهد پیمود.

از جمله مهم‌ترین آثار در حوزهٔ جامعه‌شناسی دین، کتاب صور بنیادی حیات دینی (۱۹۱۲) دورکیم است.

منابع

↑ Émile Durkheim pronunciation: How to pronounce Émile Durkheim in French, German
↑ لیوئیس کوزر، زندگی و اندیشهٔ بزرگان جامعه‌شناسی، ترجمهٔ محسن ثلاثی، ۱۳۸۳، انتشارات علمی، ص ۲۰۴
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ لیوئیس کوزر، زندگی و اندیشهٔ بزرگان جامعه‌شناسی، ترجمهٔ محسن ثلاثی، ۱۳۸۳، انتشارات علمی، ص ۲۰۵
↑ امیل دورکیم، قواعد روش جامعه‌شناسی، ترجمهٔ علی محمد کاردان، ۱۳۸۳، انتشارات دانشگاه تهران، ص ۳

جورج ریتزر: نظریه جامعه شناختی (مارکس، دورکیم، وبر، زیمل)، ترجمه عزیزالله علیزاده، تهران: فردوس، ۱۳۹۳، ۲۴۸ صفحه. شابک: ۶-۵۰۹-۳۲۰-۹۶۴-۹۷۸.

پیوند به بیرون

[1] Émile Durkheim pronunciation: How to pronounce Émile Durkheim in French, German

[2] لیوئیس کوزر، زندگی و اندیشهٔ بزرگان جامعه‌شناسی، ترجمهٔ محسن ثلاثی، ۱۳۸۳، انتشارات علمی، ص ۲۰۴

[autogenerated1-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ لیوئیس کوزر، زندگی و اندیشهٔ بزرگان جامعه‌شناسی، ترجمهٔ محسن ثلاثی، ۱۳۸۳، انتشارات علمی، ص ۲۰۵

[4] امیل دورکیم، قواعد روش جامعه‌شناسی، ترجمهٔ علی محمد کاردان، ۱۳۸۳، انتشارات دانشگاه تهران، ص ۳

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 == زندگی‌نامه ==
-دورکیم در شهر [[اپینال]] (Espinal) ایالت [[لورن]] (Lorraine) واقع در شرق فرانسه متولد شد. وی از تبار فقهای ریشه‌دار یهودی بود. در دوران جوانی علاوه بر گذران تحصیلات عادی در مدارس غیر مذهبی، زبان  [[زبان عبری|عبری]]، [[عهد عتیق]] و [[تلمود]] را نیز فراگرفت. وی چندی پس از کسب تأییدیهٔ سنتی کلیمی در سنّ سیزده سالگی، تحت تأثیر یک معلم زن [[کاتولیک]] به کاتولیسیسم علاقه پیدا کرده بود، اما دیری نپایید که او از هر گونه تعلق مذهبی دست کشید و یک [[لاادری]] شد.<ref name=autogenerated1>لیوئیس کوزر، زندگی و اندیشهٔ بزرگان جامعه‌شناسی، ترجمهٔ [[محسن ثلاثی]]، ۱۳۸۳، انتشارات علمی، ص ۲۰۵</ref>
+دورکیم در شهر [[اپینال]] (Espinal) ایالت [[لورن]] (Lorraine) واقع در شرق فرانسه متولد شد. وی از تبار فقهای ریشه‌دار یهودی بود. در دوران جوانی علاوه بر گذران تحصیلات عادی در مدارس غیر مذهبی، زبان [[زبان عبری|عبری]]، [[عهد عتیق]] و [[تلمود]] را نیز فراگرفت. وی چندی پس از کسب تأییدیهٔ سنتی کلیمی در سنّ سیزده سالگی، تحت تأثیر یک معلم زن [[کاتولیک]] به کاتولیسیسم علاقه پیدا کرده بود، اما دیری نپایید که او از هر گونه تعلق مذهبی دست کشید و یک [[لاادری]] شد.<ref name=autogenerated1>لیوئیس کوزر، زندگی و اندیشهٔ بزرگان جامعه‌شناسی، ترجمهٔ [[محسن ثلاثی]]، ۱۳۸۳، انتشارات علمی، ص ۲۰۵</ref>
 دوران متوسطه را در دبیرستان اپینال و سپس دبیرستان لیسه لویی لوگران پاریس گذراند. وی پس از دو بار ناکامی در امتحانات ورودی [[اکول نرمال سوپریور]]، در ۱۸۷۹ وارد این مدرسهٔ عالی شد.<ref name=autogenerated1/> هم‌ورودی‌های او در این سال از مستعدترین‌های قرن نوزدهم بودند و بسیاری از همکلاسی‌هایش مانند [[آنری برگسون]] و [[ژان ژورس]] بعدها به چهره‌های بزرگ روشنفکری تاریخ فرانسه تبدیل شدند.
@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 عمده کارهای دورکیم به مکتب [[اثبات‌گرایی]] گرایش دارد. او معتقد بود رخدادهای اجتماعی دارای واقعیت خاص خود هستند و از نظر او می‌توان [[واقعیت اجتماعی|واقعیت‌های اجتماعی]] را همچون شیء مورد بررسی قرار داد.
-عنوان رسالهٔ دکترای دورکیم، [[دربارهٔ تقسیم کار اجتماعی]] است. در این اثر، وی به بررسی علل اجتماعی گذار از جامعهٔ [[سنت|سنتی]] به [[تجدد|متجدد]] (از دیدگاه او، جامعهٔ مکانیکی به ارگانیک) می‌پردازد.
+عنوان رسالهٔ دکترای دورکیم، [[دربارهٔ تقسیم کار اجتماعی]] است. در این اثر، وی به بررسی علل اجتماعی گذار از جامعهٔ [[سنت]]ی به [[تجدد|متجدد]] (از دیدگاه او، جامعهٔ مکانیکی به ارگانیک) می‌پردازد.
 به منظور مطرح کردن [[جامعه‌شناسی]] به عنوان یک [[علم]]، دورکیم دفاعی فلسفی از آن را در کتاب [[قواعد روش جامعه‌شناسی]] (۱۸۹۴) – که به نوعی چکیدهٔ رسالهٔ دکترای اوست<ref>امیل دورکیم، قواعد روش جامعه‌شناسی، ترجمهٔ [[علی محمد کاردان]]، ۱۳۸۳، انتشارات دانشگاه تهران، ص ۳</ref> – مطرح کرده‌است. وی در این کتاب استدلال می‌کند که از آن‌جایی که جامعه‌شناسی موضوع و روش مدون تحقیق دارد، می‌تواند به عنوان یک علم مطرح شود.
@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 == پیوند به بیرون ==
 {{ویکی‌گفتاورد}}
 {{ویکی‌انبار-رده|Émile Durkheim}}
 {{نویسندگان و شاعران قرن نوزدهم میلادی فرانسه}}
@@ خط ۴۷: / خط ۴۵: @@
 [[رده:جامعه‌شناسان دین]]
 [[رده:جامعه‌شناسان کلاسیک]]
+[[رده:جامعه‌شناسان مرد]]
 [[رده:دانشمندان یهودی]]
 [[رده:دانش‌آموختگان دانشگاه لایپزیگ]]
@@ خط ۵۸: / خط ۵۷: @@
 [[رده:فیلسوفان یهودی]]
 [[رده:مدفونان در گورستان مونپارناس]]
 [[رده:ندانم‌گرایان اهل فرانسه]]
 [[رده:ندانم‌گرایان یهودی]]

ن ب و نویسندگان و شاعران قرن نوزدهم میلادی فرانسه
۱۸۰۰–۱۸۰۹	کلود تیلیه ویکتور هوگو الکساندر دوما پروسپه مریمه ادگار کینه شارل آگوستن سنت بوو ژرژ ساند اوژن سو الکسی دو توکویل آگوست آنیسه-بورژوا شارل لاسیی دزیره نیسار امیل سووستر الوی‌زیو برتران ژرار دو نروال ژول امه‌ده باربی دورو وه‌ای پیر ژوزف پرودون پترو بورل خاوییر فورنوره
۱۸۱۰–۱۸۱۹	اژه‌سیپ مورو موریس دو گوئرن آلفرد دو موسه ژورف بوشاردی تئوفیل گوتیه فیلوته اونه‌دی آدولف دانری ویکتور دوروی ویکتور دو لاپراد لوئیز ویکتورین اکرمان الفونس اسکیرو الی برته اوژن لبیش آرتور دو گوبینو پول فه‌ول پییر زاکون لوکونت دو لیل
۱۸۲۰–۱۸۲۹	اوژن فرومنتن امیل اوژیه شارل بودلر گوستاو فلوبر ژول شانفلوری ادموند دوگنکور ارکمن شاترین لوئی منار تئودور دو بانویل ارنست رنان تئودور باریر زاویه دو مونتپن الکساندر دوما (پسر) شارل دو کوسته اکتاو لاکروا اوژن شاوت ادمون ابو ایپولیت تن ژول ورن زنائید فلوریو
۱۸۳۰–۱۸۳۹	نوما-دنی فوستل دو کولانژ هکتور مالو آنری روشفور رائول دو ناوری ویکتورین ساردو امیل گابوریو لئون گوتیه ژول واله ژی برونو ادوار پایورون ژان-ماری دگینیه اوژن لوروا لوئیز دروه آنری بک آگوست دو ویلیر دو لیل‌آدام سولی پرودوم ژول لرمینا
۱۸۴۰–۱۸۴۹	آلفونس دوده امیل زولا ژول کلارتی شارل کرو استفان مالارمه ژوزه-ماریا دو اردیا فرانسوا کوپه پل آرن پل ورلن آناتول فرانس تریستان کوربیر موریس روولینا اتین روشور لئون بلوا امیل فاگه یوریس کارل هویسمانس آگوست آنژلیه اکتاو میربو ژرژ دو پیربرون ژرژ اونه ادگار لا سلو سیبیل گابریل ماری آنتوانت ریکوتی دو میربو ژان ریشپن ژرژ دو پورتو-ریش پل کونیسه-کارنو
۱۸۵۰–۱۸۵۹	گی دو موپاسان پیر لوتی ژرمن نوو آگوست ژرار المیر بورژ پل بورژه ژان-لوئی دوبو دو لافوره موریس رولینا آرتور رمبو آلفونس آله لورن تلاد ژرژ رودنباخ امیل وراران ژان موره‌آ پیر دکورسل گوستاو لانسون نیل دوف آلبر سامن ژول لمائیتر رمی دو گورمون امیل دورکیم آلفرد کاپو ژرژ کورتلین آناتول لو براز گوستاو کان هانری برگسون
۱۸۶۰–۱۸۶۹	ژول لافورگ پل مارگریت میشل زواکو سن‌پل‌رو پل ادم لئو کلارتی ژرژ دارین ژرژ فیدو موریس باره رنه گیل مکس السکان موریس مترلینک استوار مریل شارل لو گوفیک مارگریت اودو ژول رنار آنری دو رنیه موریس لوبلان ژرژ-آلبر اوریه رومن رولان تریستان برنار رنه بوالسو لئون دوده ژئان-ریکتوس اوگ ربل مارسل شووب پل-ژان توله الکساندرا داوید نل ادمون روستان گاستون لورو شارل موراس موریس شامپانی فرانسیس ژام امیل شارتیه پل کلودل آندره آسپیر امیل بودن گاستون آرمان دو کیاوه آندره ژید
۱۸۷۰–۱۸۷۹	پیر لوئی ژاک بولنژه هانری بردو آرتور برند مارسل پروست پل والری آنری باتل روبر دو فلر پل لئوتو لوئی ماندن پل فور آلفرد ژاری شارل پگی آنری باربوس فرانسوا-پل آلیبر کولت شارل-لوئی فیلیپ امیل گیومن پیر سووستر آلبر تیبوده لوسی دلارو-ماردرو مارک لوکلر آنری ژان-ماری لوه آنا دو نوآی ماکس ژاکوب لئون-پل فارگو پیر آلبر-بیرو آلفونس دو بردنبک دو شاتوبریان اسکار ونتسسلاس دو لوبیچ میلوش ریمون روسل شارل-فردینان راموز ویکتور سگالان لئون ورت آنری باشلن آنری دو مونفرید آندره ماری امیل نئیگان فرانسیس پیکابیا
۱۸۸۰–۱۸۸۹	گیوم آپولینر ژاک دیسور لوئی امون فرانسیس دو میوماندر والری لاربو روژه مارتن دو گار آندره سالمون ژروم کارکوپینو کاترین پوتزی ژان ژیرودو فاطمه آیت منصور عمروش آندره بیلی ماری نوئل پی‌یر مک اورلان ژان مارکه ژول سوپرویل گاستون باشلار ژرژ دوامل ژاک شاردون ژان پولان دنی آمیل الکساندر آرنو ژرژ ریبمون-دسنیه ساشا گیتری آندره موروا فرنان کروملنک ژول رومن مارت بیبسکو آلبر تسرستوان ژان پلرن آلن فورنیه فرانسیس کارکو پییر بنوا ژنویو فوکونیه رولان دورژله فلیکس دو شازورن آنری پورا ژان دو لا وارند بلز ساندرار فرانسوا موریاک سن‌ژون پرس پیر ژان ژوو مارسل مارتینه ژرژ برنانوس آنری بوسکو پل موران مارسل ژواندو ژاک دو لاکروتل ژاک پرادو شارل سیلوستر تریستان دورم پیر روردی امیل آنریو
۱۸۹۰–۱۸۹۹	موریس ژنووا ویکتور سرژ موریس بلانشار مکس ارنست ژان کوکتو پیر دریو لا روشل کلود کاهون لوسی شووب لوئی فردینان سلین ژوزف دلتیل روژه ورسل اوژن گریندل پل الوار ژان ژیونو گابریل ژوالیه ژان دوالیر مارسل پانیول آلبر کوهن آنتونن آرتو آندره برتون آنری دو مونرلان تریستان تزارا لوئی آراگون ژرژ باتای ژوئه بوسکه کیکو یاماتا فیلیپ سوپو مارسل تیری امانوئل پوو اوژن دابی بنژامن فوندان میشل دو گلدرود روبر گوفن فیلیپ اریا ژوزف کسل پل ویالار ژئو نورژ روژه ویتراک ژاک اودیبرتی مارسل آشار لوئی گیلو آنری میشو مارسل آرلان آرمان سالاکرو فرانسیس پونژ
فهرست نویسندگان قرن نوزدهم میلادی فرانسه، فهرست نویسندگان فرانسه

داده‌های کتابخانه‌ای
عمومی	ISNI 1 ویاف 1 ورلدکت (از طریق ویاف)
کتابخانه‌های ملی	نروژ شیلی اسپانیا فرانسه (داده‌ها) کاتالونیا اوکراین آلمان ایتالیا اسرائیل ایالات متحده آمریکا لتونی ژاپن جمهوری چک استرالیا یونان کره 2 کرواسی هلند لهستان سوئد واتیکان
واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای	آلمان
پایگاه‌های دادهٔ علمی	ساینی (ژاپن)
سایر	کاربرد چندوجهی اصطلاحات موضوعی ریرو (سوئیس) 1 شبکه‌های اجتماعی و محتوای بایگانی شونده سوداک (فرانسه) 1 تروو (استرالیا) 1