ژوزه ساراماگو
| ژوزه ساراماگو | ||||
|---|---|---|---|---|
 خوزه د سوسا ساراماگو |
||||
| زادروز | ۱۶ نوامبر ۱۹۲۲ آزینهاگا،[۲] پرتغال |
|||
| مرگ | ۱۸ ژوئن ۲۰۱۰ میلادی (۸۷ سال)[۱] لاس پالماس، اسپانیا |
|||
| ملیت |  پرتغالی |
|||
| پیشه | نویسنده | |||
| سال‌های نویسندگی | ۲۰۱۰-۱۹۴۷ | |||
| همسر(ها) | آیدا رییس Ilda Reis پیلار دل ریو Pilar del Río |
|||
| فرزندان | ویولانته دوس رییس ساراماگو Violante dos Reis Saramago |
|||
| صفحه در دادگان فیلم‌ها | ||||
|
||||
ژوزه ساراماگو (به پرتغالی: José de Sousa Saramago) نویسندهٔ پرتغالی (زادهٔ ۱۶ نوامبر ۱۹۲۲ و درگذشته ۱۸ ژوئن ۲۰۱۰) برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۸ میلادی است.
او گرچه از سال ۱۹۶۹ به حزب کمونیست پرتغال پیوست و همچنان به آرمان‌های آن وفادار بوده‌است اما هیچگاه ادبیات را به خدمت ایدئولوژی در نیاورده‌است.[۳]
زندگینامه[ویرایش]
ساراماگو در دهکده‌ای کوچک در شمال لیسبون در خانواده‌ای کشاورز به دنیا آمد، او دو سال بعد به همراه خانواده به لیسبون رفت و تحصیلات دبیرستانی خود را برای امرار معاش نیمه تمام گذاشت و به شغل‌های مختلفی نظیر آهنگری، مکانیکی و کارگری روزمزدی پرداخت. پس از مدتی نیز به مترجمی و نویسندگی در روزنامه ارگان حزب کمونیست پرتغال مشغول شد. اگرچه اولین رمان او به نام کشورگناه در ۱۹۴۷ به چاپ رسید ولی ناکامی او برای کسب رضایت ناشر برای چاپ کتاب دومش موجب شد رمان نویسی را کنار بگذارد، تا این که با انتشار کتاب بالتازار و بلموندا در سال ۱۹۸۲ و ترجمه آن به انگلیسی در ۱۹۸۸ شهرت به سراغ او آمد، رمانی تاریخی که به انحطاط دربار پرتغال در قرن شانزدهم می‌پردازد.
سبک ادبی[ویرایش]
منحصربه‌فردترین ویژگی آثار ساراماگو عدم کاربرد نشانگان سجاوندی به صورت متداول و استفاده از جملات بسیار طولانی است، که گاه در درون آن زمان نیز تغییر می‌کند. او از میان علائم نگارشی تنها از نقطه و ویرگول استفاده می‌کند و از سایر علامات که مثلاً جمله سئوالی را مشخص می‌کند یا آن را در گیومه می‌گذارد و... مطلقاً می‌پرهیزد. گفتگوهای شخصیت‌های داستان را پشت سرهم می‌نویسد و مشخص نمی‌کند که کدام جمله را چه کسی گفته و به ندرت یک پاراگراف را تمام می‌کند.
اگرچه بسیاری از منتقدان ادبی[نیازمند منبع] ساراماگو را در ردیف نویسندگان پیرو سبک رئالیسم جادویی قرار داده وآثار او را با نویسندگان اسپانیایی زبان آمریکای لاتین مقایسه می‌کنند اما او خود را ادامه دهنده ادبیات اروپا و تأثیر پذیری خود را بیشتر از گوگول و سروانتس می‌داند.
ساراماگو گاه در دل داستان‌های خود از جملات طعنه آمیزی استفاده می‌کند که ذهن خواننده را از حوادث تخیلی و غالباً تاریخی داستان خود به واقعیت‌های جامعه امروز معطوف می‌کند. نوک پیکان کنایه‌های ساراماگو معمولاً مقدسات مذهبی، حکومتهای خودکامه و نابرابری‌های اجتماعی است. رویکرد ساراماگو علیه مذهب آنچنان در رمان‌ها و مقالات او آشکار است که وزیر کشور پرتغال در سال ۱۹۹۲ در پی انتشار کتاب انجیل به روایت عیسی مسیح نام او را از لیست نامزدهای جایزه ادبی اروپا حذف کرد و این کتاب را توهینی به جامعه کاتولیک پرتغال خواند، ساراماگو پس از آن به همراه همسر اسپانیایی‌اش به تبعیدی خودخواسته به لانساروت جزیره‌ای آتشفشانی در جزایر قناری در اقیانوس اطلس رفت و تا آخر عمر در آنجا اقامت گزید.
ساراماگو به همراه ژان مورو عضو هیئت داوران پنجاه و چهارمین دورهٔ جشنواره بین‌المللی فیلم سن سباستین بود.[۴]
آثار[ویرایش]
- ۲۰۱۱ - دفتر یادداشت (به پرتغالی: Caderno)
- ۲۰۰۸ - سفر فیل (به پرتغالی: A Viagem do Elefante)
- ۲۰۰۵ - وقفه در مرگ (به پرتغالی: As Intermitências da Morte)
- ۲۰۰۴ - بینایی (به پرتغالی: Ensaio sobre a Lucidez)
- ۲۰۰۳ - مرد تکثیر شده (به پرتغالی: O Homem Duplicado)
- ۲۰۰۱ – غار (به پرتغالی: A Caverna)
- ۱۹۹۷ - همه نام‌ها (به پرتغالی: Todos os Nomes)
- ۱۹۹۵ – کوری (به پرتغالی: Ensaio sobre a Cegueira)
- ۱۹۹۱ – انجیل به روایت عیسی مسیح (به پرتغالی: O Evangelho Segundo Jesus Cristo)
- ۱۹۸۹ – تاریخ محاصره لیسبون (به پرتغالی: História do Cerco de Lisboa)
- ۱۹۸۶ - بلم سنگی (به پرتغالی: A Jangada de Pedra)
- ۱۹۸۶ - سال مرگ ریکاردو ریس (به پرتغالی: O Ano da Morte de Ricardo Reis)
- ۱۹۸۲ - بالتازار و بلموندا (به پرتغالی: Memorial do Convento)
- ۱۹۷۷ - مبانی نقاشی و خطاطی (به پرتغالی: Manual de Pintura e Caligrafia)
سینما[ویرایش]
فیلم دشمن به کارگردانی دنیس ویلنیو اقتباس ادبی از رمان مرد تکثیر شده(۲۰۰۴) است. فیلم سینمایی کوری به بازیگری مارک روفالو اقتباس ادبی از رمان کوری است
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشیری، مینو. «مقدمهٔ مترجم». ژوزه ساراماگو. در کوری. ترجمهٔ مینو مشیری. ویراستار محمدرضا جعفری. چاپ سیزدهم. تهران: نشر علم، ۱۳۸۵. ۱. ISBN 964-405-069-X.
- بالتازار و بلموندا، ترجمه: مصطفی اسلامیه، مقدمه مترجم
- «در دانشگاهی در اسپانیا؛ قبادی و ساراماگو دربارهٔ موسیقی صحبت می‌کنند». خبرگزاری ایسنا. بازبینی‌شده در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۷.
- «ژوزه ساراماگو نویسنده برنده جایزه نوبل در سن ۸۷ سالگی درگذشت». یورو نیوز. بازبینی‌شده در ۱۸ جون ۲۰۱۰.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ژوزه ساراماگو در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ژوزه ساراماگو موجود است. |
|
- آنارشیستهای اهل پرتغال
- برندگان جایزه کاموئش
- برندگان جایزه نوبل ادبیات
- برندگان جایزه نوبل اهل پرتغال
- بیخدایان اهل پرتغال
- درگذشتگان ۲۰۱۰ (میلادی)
- درگذشتگان به علت سرطان خون
- رماننویسان سده ۲۰ (میلادی)
- رماننویسان سده ۲۱ (میلادی)
- رماننویسان مرد اهل پرتغال
- زادگان ۱۹۲۲ (میلادی)
- سوسیالیستهای اهل پرتغال
- فعالان بیخدایی
- کمونیستهای اهل پرتغال
- لیبرترینهای اهل پرتغال
- مرگها بر اثر سرطان در پرتغال
- نمایشنامهنویسان اهل پرتغال
- نمایشنامهنویسان سده ۲۰ (میلادی)
- نمایشنامهنویسان مرد
- نویسندگان اهل پرتغال
- نویسندگان پرتغالیزبان
- نویسندگان پستمدرن
- نویسندگان سبک رئالیسم جادویی
