ماریه

ماریه دختر شمعون قبطیه، مادر ابراهیم پسر محمد بود که او را مقوقس قبطی حاکم اسکندریه و مصر برای محمد هدیه فرستاد.

وی در قریه (حفن) از توابع انصنا مصر بدنیا آمده بودند.

محمد در سال ششم هجرت سفیرانی به کشورهای خارج فرستاد و طی نامه‌هایی فرمانروایان این کشورها را به آئین توحید و اسلام دعوت کرد. نامه‌ای نیز به مقوقس فرمانروای مصر نوشت و او را به اّئین اسلام دعوت نمود. اگرچه مقوقس اسلام را نپذیرفت، اما هدایایی برای محمّد فرستاد.

در میان این هدایا کنیزی بود به نام ماریه که بعداً به همسری محمد رسید و در ذی حجه سال هشتم هجری برای محمد فرزندی به اسم ابراهیم آورد که شدیدا مورد علاقه محمد بود. ابراهیم در هجدهم ماه رجب سال دهم هجری، در شیرخوارگی در سن ۱۸ ماهگی از دنیا رفت و در بقیع دفن گردید.

ماریه در زمان عمر بن خطاب در سال ۱۴ یا سال ۱۶ هجری درگذشت و عمر دستور داد مردم در تشییع جنازه اش حاضر شوند و خود بر او نماز گزارد و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.

منابع

• بحارالانوار، ج ۲۲، ص ۱۵۱ تا ۱۵۶
• فروغ ابدیت، ج ۲، ص ۸۰۰ و ۸۰۱
• ریاحین الشریعه، ج ۲، ص ۳۴۹
• اسدالغابه، ج ۷، ص ۲۵۳
• لغت نامه دهخدا، شماره مسلسل ۱۹۵، ص ۴۷
• زوجات النبی صلی الله علیه وآله وسلم نوشته: امیر مهنا الخیامی.
• هذا الحبیب یا محب نوشته: ابوبکر جابر الجزایری.
• السیرة النبویه نوشته: ابوالحسن علی الحسینی الندوی.