پرش به محتوا

قطعنامه ۵۲۲ شورای امنیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
ابرابزار
خط ۳: خط ۳:
|تاریخ = ۰۴ اکتبر
|تاریخ = ۰۴ اکتبر
|سال‌ف = ۱۹۸۲
|سال‌ف = ۱۹۸۲
|نوبت جلسه = ۲۳۹۹
|نوبت جلسه = ۲۳۹۹
|کد قطعنامه =S/RES/522
|کد قطعنامه =S/RES/522
|اصل سند =http://daccess-dds-ny.un.org/doc/RESOLUTION/GEN/NR0/435/46/IMG/NR043546.pdf?OpenElement
|اصل سند =http://daccess-dds-ny.un.org/doc/RESOLUTION/GEN/NR0/435/46/IMG/NR043546.pdf?OpenElement
|موافق =۱۵
|موافق =۱۵
|ممتنع =۰
|ممتنع =۰
|مخالف =۰
|مخالف =۰
|موضوع =ایران-عراق
|موضوع =ایران-عراق
|نتیجه = تصویب
|نتیجه = تصویب
|سال = 1982
|سال = ۱۹۸۲
|تصویر =Iran-Iraq War Montage.png
|تصویر =Iran-Iraq War Montage.png
|عرض تصویر =
|عرض تصویر =
|یادداشت =
|یادداشت =
}}
}}
'''قطعنامه ۵۲۲ شورای امنیت''' [[سازمان ملل متحد]] که در تاریخ [[۰۴ اکتبر]] ۱۹۸۲ تصویب شد، سندی بین‌المللی دربارهٔ ایران-عراق است. این قطعنامه طی نشست ۲۳۹۹ام با ۱۵ موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی =http://www.un.org/documents/scres.htm|عنوان =نشست‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد| ناشر =[[شورای امنیت|SECURITY COUNCIL RESOLUTIONS]]|کد زبان=en}}</ref>
'''قطعنامه ۵۲۲ شورای امنیت''' [[سازمان ملل متحد]] که در تاریخ [[۰۴ اکتبر]] ۱۹۸۲ تصویب شد، سندی بین‌المللی دربارهٔ ایران-عراق است. این قطعنامه طی نشست ۲۳۹۹ام با ۱۵ موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد.


== تصویب قطعنامه ==
پس از یادآوری قطعنامه 479 (1980) و قطعنامه 514 (1982)، شورا خواستار آتش بس فوری بین ایران و عراق شد و خواستار عقب نشینی هر دو طرف به مرزهای شناخته شده بین المللی خود شد.
=== پیشینه ===
تلاش جامعه بین‌المللی برای بازگشت آرامش و اجرای صلح بین ایران و عراق از آغاز جنگ (شهریور ۱۳۵۹) بی‌نتیجه ماند. صدام که یکی از طرفین اصلی این جنگ بود نیز خواهان صلح بود؛ در آغاز دهه ۱۳۶۰، رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران، چهار شرط را برای پذیرش صلح اعلام کرد:<ref name=":1">{{یادکرد وب|عنوان=هشت قطعنامه ای که ایران در سال‌های اولیه جنگ نپذیرفت|نشانی=http://www.irdiplomacy.ir/fa/news/2022782/هشت-قطعنامه-ای-که-ایران-در-سال-های-اولیه-جنگ-نپذیرفت#:~:text=قطعنامه%20۵۱۴%20در%20۲۱%20تیرماه، ورود%20به%20خاک%20عراق%20کرد.|وبگاه=دیپلماسی ایرانی|بازبینی=2024-06-17|کد زبان=fa}}</ref>
# آزادسازی قصرشیرین و عقب‌نشینی عراقی‌ها تا مرزهای بین‌المللی.
# پرداخت غرامت ۱۵۰ میلیارد دلاری.
# بازگشت شیعیان رانده شده از عراق.
# برکناری و محاکمه صدام حسین.


کشورهای عربی تضمین کردند که سه شرط اول محقق خواهد شد و هزینه و غرامت جنگ توسط کشورهای عربی به ایران پرداخت می‌شود، به شرطی که ایران از شرط چهارم، صرف‌نظر کند. اما نیروهای ایرانی بر تحقق هر چهار شرط اصرار داشتند. پس از جنگ ایران و عراق، نیروهای عراقی بخش‌های متعددی از خاک ایران را به تصرف خود درآورده بودند. از جمله مهم‌ترین مناطق تحت تسلط آنان، خرمشهر بود. در ۳ خرداد ۱۳۶۱، خرمشهر توسط نیروهای ایرانی آزاد شد و این آزادی، پیروزی بزرگی برای جبهه ایران بود.<ref name=":1"/> به عقیده کارشناسان، آزادسازی خرمشهر می‌توانست بهانه و مناسبت خوبی برای پایان جنگ باشد و احتمالاً دبیرکل سازمان ملل نیز از این بابت و در این تاریخ اقدام به مطرح کردن مسئله صلح کرد. در ایران نیز روح‌الله خمینی از علاقه‌مندان پایان جنگ پس از آزادسازی خرمشهر بود اما مقامات مسئول، توانستند او را مجاب کنند که برای رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب، باید جنگ ادامه پیدا کند.<ref name=":2">{{یادکرد وب|عنوان=تماشا کنید: جنگ باید ادامه پیدا می‌کرد؟ / قسمت آخر پرونده «خرمشهر از سقوط تا آزادی»|نشانی=https://www.entekhab.ir/fa/news/786268/تماشا-کنید-جنگ-باید-ادامه-پیدا-می‌کرد-قسمت-آخر-پرونده-خرمشهر-از-سقوط-تا-آزادی|وبگاه=fa|تاریخ=۱۴۰۳/۰۳/۰۵–۱۶:۰۱|بازبینی=2024-06-17|کد زبان=fa|نام=پایگاه خبری تحلیلی انتخاب {{!}}|نام خانوادگی=Entekhab.ir}}</ref> فردای آزادسازی، دبیرکل سازمان ملل طی نامه‌هایی از دو طرف خواست تا راه‌کار رسیدن به توافقی برای صلح را پیگیری کنند. برای این منظور شورای امنیت راه‌های برقراری صلح را بررسی کرد که منجر به تصویب قطعنامه ۵۱۴ در تاریخ ۱۲ ژوئیه۱۹۸۲ (۲۱ تیر ۱۳۶۱) شد. این قطعنامه توسط عراق قبل ولی توسط ایران رد شد.<ref name=":1"/><ref name=":42">{{یادکرد وب|وبگاه=hds.sndu.ac.ir|نشانی=https://hds.sndu.ac.ir/article_520_78c18c229ad83c6e9cd25c09a948d3d0.pdf|عنوان=بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران}}</ref> عملیات مسلم بن عقیل که در ۹ مرداد ۱۳۶۱، با پیروزی نیروهای ایرانی همراه بود، بر تصمیمات دیپلماتیک عراق تأثیر گذاشت.<ref name=":0">{{یادکرد وب|عنوان=تکاپوی جهانی برای حمایت از صدام با تصویب قطعنامه ۵۲۲|نشانی=https://www.irna.ir/news/84489149/تکاپوی-جهانی-برای-حمایت-از-صدام-با-تصویب-قطعنامه-۵۲۲|وبگاه=ایرنا|تاریخ=2021-09-30|بازبینی=2024-06-17|کد زبان=fa|نام خانوادگی=2421}}</ref> با پیشروی نیروهای ایرانی در خاک عراق و هدف فتح بصره، عراقی‌ها به دنبال آتش‌بس سریع بودند.<ref name=":3">{{یادکرد وب|عنوان=سالروز صدور قطعنامه ۵۲۲ علیه جنگ ایران و عراق|نشانی=https://www.imna.ir/news/447606/سالروز-صدور-قطعنامه-۵۲۲-علیه-جنگ-ایران-و-عراق|وبگاه=ایمنا|تاریخ=2020-10-03|بازبینی=2024-06-17|کد زبان=fa}}</ref>
شورا به رسمیت شناخت که عراق با اجرای قطعنامه 514 موافقت کرده است و از ایران نیز خواست که همین کار را انجام دهد. این قطعنامه همچنین '''حق دفاع مشروع''' ایران را تضعیف کرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Allain, Jean (2004). International law in the Middle East: closer to power than justice. Ashgate Publishing, Ltd. p. 137. ISBN 978-0-7546-2436-3.}}</ref>


=== جلسه تصویب ===
در ادامه بر ضرورت اجرای ناظران سازمان ملل در منطقه برای نظارت بر آتش بس و عقب نشینی تاکید کرد و از سایر کشورهای عضو خواست تا از اقداماتی که درگیری را طولانی تر می کند خودداری کنند.
قطعنامه ۵۲۲ شورای امنیت [[سازمان ملل متحد]]، در تاریخ [[۰۴ اکتبر]] ۱۹۸۲ طی نشست ۲۳۹۹ام با ۱۵ موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|نشانی=http://www.un.org/documents/scres.htm|عنوان=نشست‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد|ناشر=[[شورای امنیت|SECURITY COUNCIL RESOLUTIONS]]|کد زبان=en}}</ref><ref name=":4">{{یادکرد وب|وبگاه=hds.sndu.ac.ir|نشانی=https://hds.sndu.ac.ir/article_520_78c18c229ad83c6e9cd25c09a948d3d0.pdf|عنوان=بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=تصویب قطعنامه 522|نشانی=https://donya-e-eqtesad.com/بخش-اقتصاد-36/3294401-تصویب-قطعنامه|وبگاه=روزنامه دنیای اقتصاد|تاریخ=2024-06-17|بازبینی=2024-06-17|کد زبان=fa}}</ref> در این جلسه، که بر اساس تقاضای ۱ اکتبر ۱۹۸۲ برگزار شد، نمایده عراق در سازمان ملل و شورای امنیت، پیشنهاد دهنده این جلسه بود که منجر به صدور قطعنامه گردید. این در حالی بود که شورای امنیت توسط ایران، به خاطر جانبداری از طرف عراقی، مورد تحریم قرار گرفته بود.<ref name=":43">{{یادکرد وب|وبگاه=hds.sndu.ac.ir|نشانی=https://hds.sndu.ac.ir/article_520_78c18c229ad83c6e9cd25c09a948d3d0.pdf|عنوان=بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران}}</ref> در این جلسه «محمد بوستا»، وزیر امور خارجه وقت مغرب، به نمایندگی از کشورهای عربی سخنرانی کرد. وی در سخنرانی‌اش عراق را صلح‌طلب خواند و خواستار ادامه فعالیت هیئت‌های صلح و همکاری ایران با آن‌ها شد. سعدون حمادی وزیر خارجه وقت عراق، از شورای امنیت خواست که تصمیمات مؤثرتری دربارهٔ ایران اتخاذ کند.<ref name=":0"/>


⚫
== متن قطعنامه ==
از [[خاویر پرز دکوئیار]]، دبیر کل درخواست کرد تا در مورد تلاش‌ها برای اجرای قطعنامه ظرف ۷۲ ساعت به شورا گزارش دهد.<ref>متن اصلی: http://unscr.com/files/1982/00522.pdf</ref>
شورای امنیت ملی با یادآوری قطعنامه ۵۱۴ و ۴۷۹ این شورا، موارد زیر را خواهان شد:<ref name=":3"/>
# شورا مجدداً خواهان آتش‌بس و خاتمهٔ فوری کلیهٔ عملیات‌های نظامی می‌شود؛
# مجدداً برخواستهٔ خود مبنی بر عقب‌نشینی نیروها به مرزهای شناخته‌شدهٔ بین‌المللی تأکید می‌کند؛
# از این موضوع که یکی از طرفین آمادگی خود را برای همکاری به منظور اجرای قطعنامه ۵۱۴ (۱۹۸۲) اعلام کرده است استقبال کرده و از طرف دیگر می‌خواهد همین کار را انجام دهد؛
# بر لزوم اجرای بدون معطلی تصمیم خود مبنی بر اعزام ناظران سازمان ملل متحد به منظور بازرسی، تأیید و نظارت بر روند آتش‌بس و عقب‌نشینی تأکید می‌کند؛
# مجدداً بر ضرورت تداوم تلاش‌های میانجیگری فعلی تأکید می‌نماید؛
# مجدداً برخواستهٔ خود از دیگر کشورها مبنی بر خودداری از اقداماتی که می‌تواند به ادامهٔ درگیری کمک نماید تأکید کرده و از آن‌ها می‌خواهد که اجرای این قطعنامه را تسهیل نمایند؛
# به علاوه از دبیرکل می‌خواهد ظرف ۷۲ ساعت گزارشی از اجرای این قطعنامه به شورا ارائه کند.

== واکنش‌ها ==
=== عراق ===
با صدور قطعنامه، عراق سریعاً موافقت خود را به دبیرکل سازمان ملل اعلام کرد.<ref name=":45">{{یادکرد وب|وبگاه=hds.sndu.ac.ir|نشانی=https://hds.sndu.ac.ir/article_520_78c18c229ad83c6e9cd25c09a948d3d0.pdf|عنوان=بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران}}</ref>

=== ایران ===
ایران، همچون دیگر قطعنامه، با متن این قطعنامه مخالف بود و از این رو به آن اعتراض و رد کرد.<ref name=":44">{{یادکرد وب|وبگاه=hds.sndu.ac.ir|نشانی=https://hds.sndu.ac.ir/article_520_78c18c229ad83c6e9cd25c09a948d3d0.pdf|عنوان=بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران}}</ref> وزارت خارجه ایران با انتشار بیانیه‌ای به تصویب این قطعنامه اعتراض کرد. در متن این بیانیه آمده بود که کشور اردن (که نماینده آن بر شورای امنیت وقت ریاست داشت)، به صورت علنی از کشور عراق حمایت می‌کند و از این جهت، شورا صلاحیت کافی برای رسیدگی به این موضوع را ندارد. در این بیانیه تأکید شده بود که باید به مسئله متجاوز بودن عراق تصریح شود و راه جبران خسارت بیان گردد.<ref name=":0"/>

از جمله انتقادهای مقامات و رسانه‌های ایرانی استفاده از واژه وضعیت در قبال نزاع میان ایران و عراق بود.<ref name=":44"/> بیشتر رسانه‌های ایرانی، تمام ایراداتی که بر قطعنامه ۵۱۴ داشتند، برای این قطعنامه تکرار کردند. برخی رسانه‌های ایرانی مدعی شدند که چون در طول سه ماه فاصله زمانی میان قطعنامه ۵۱۴ و ۵۲۲، هیچ اتفاق مهمی در جبهه‌های جنگ صورت نگرفته است، احتمالاً این قطعنامه در پی فشارهای بین‌المللی عراق بر شورای امنیت صادر شده است.<ref name=":3"/>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۴۰: خط ۶۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{قطعنامه‌های شورای امنیت ۱۹۸۲}}
{{قطعنامه‌های شورای امنیت ۱۹۸۲}}

⚫
{{قطعنامه-خرد}}


{{جنگ ایران و عراق}}
{{جنگ ایران و عراق}}

نسخهٔ ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۲۲

قطعنامهٔ شمارهٔ ۵۲۲
(سازمان ملل متحد)
تاریخ۰۴ اکتبر {{{year}}}
نوبت جلسه۲۳۹۹
کُدS/RES/522 (سند)
موضوعایران-عراق
رأی‌گیری
۱۵ موافق
بدون مخالف
بدون ممتنع
نتیجهتصویب
اعضای شورای امنیت
اعضای دائم
اعضای غیر دائم

قطعنامه ۵۲۲ شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۰۴ اکتبر ۱۹۸۲ تصویب شد، سندی بین‌المللی دربارهٔ ایران-عراق است. این قطعنامه طی نشست ۲۳۹۹ام با ۱۵ موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد.

تصویب قطعنامه

پیشینه

تلاش جامعه بین‌المللی برای بازگشت آرامش و اجرای صلح بین ایران و عراق از آغاز جنگ (شهریور ۱۳۵۹) بی‌نتیجه ماند. صدام که یکی از طرفین اصلی این جنگ بود نیز خواهان صلح بود؛ در آغاز دهه ۱۳۶۰، رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران، چهار شرط را برای پذیرش صلح اعلام کرد:[۱]

  1. آزادسازی قصرشیرین و عقب‌نشینی عراقی‌ها تا مرزهای بین‌المللی.
  2. پرداخت غرامت ۱۵۰ میلیارد دلاری.
  3. بازگشت شیعیان رانده شده از عراق.
  4. برکناری و محاکمه صدام حسین.

کشورهای عربی تضمین کردند که سه شرط اول محقق خواهد شد و هزینه و غرامت جنگ توسط کشورهای عربی به ایران پرداخت می‌شود، به شرطی که ایران از شرط چهارم، صرف‌نظر کند. اما نیروهای ایرانی بر تحقق هر چهار شرط اصرار داشتند. پس از جنگ ایران و عراق، نیروهای عراقی بخش‌های متعددی از خاک ایران را به تصرف خود درآورده بودند. از جمله مهم‌ترین مناطق تحت تسلط آنان، خرمشهر بود. در ۳ خرداد ۱۳۶۱، خرمشهر توسط نیروهای ایرانی آزاد شد و این آزادی، پیروزی بزرگی برای جبهه ایران بود.[۱] به عقیده کارشناسان، آزادسازی خرمشهر می‌توانست بهانه و مناسبت خوبی برای پایان جنگ باشد و احتمالاً دبیرکل سازمان ملل نیز از این بابت و در این تاریخ اقدام به مطرح کردن مسئله صلح کرد. در ایران نیز روح‌الله خمینی از علاقه‌مندان پایان جنگ پس از آزادسازی خرمشهر بود اما مقامات مسئول، توانستند او را مجاب کنند که برای رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب، باید جنگ ادامه پیدا کند.[۲] فردای آزادسازی، دبیرکل سازمان ملل طی نامه‌هایی از دو طرف خواست تا راه‌کار رسیدن به توافقی برای صلح را پیگیری کنند. برای این منظور شورای امنیت راه‌های برقراری صلح را بررسی کرد که منجر به تصویب قطعنامه ۵۱۴ در تاریخ ۱۲ ژوئیه۱۹۸۲ (۲۱ تیر ۱۳۶۱) شد. این قطعنامه توسط عراق قبل ولی توسط ایران رد شد.[۱][۳] عملیات مسلم بن عقیل که در ۹ مرداد ۱۳۶۱، با پیروزی نیروهای ایرانی همراه بود، بر تصمیمات دیپلماتیک عراق تأثیر گذاشت.[۴] با پیشروی نیروهای ایرانی در خاک عراق و هدف فتح بصره، عراقی‌ها به دنبال آتش‌بس سریع بودند.[۵]

جلسه تصویب

قطعنامه ۵۲۲ شورای امنیت سازمان ملل متحد، در تاریخ ۰۴ اکتبر ۱۹۸۲ طی نشست ۲۳۹۹ام با ۱۵ موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد.[۶][۷][۸] در این جلسه، که بر اساس تقاضای ۱ اکتبر ۱۹۸۲ برگزار شد، نمایده عراق در سازمان ملل و شورای امنیت، پیشنهاد دهنده این جلسه بود که منجر به صدور قطعنامه گردید. این در حالی بود که شورای امنیت توسط ایران، به خاطر جانبداری از طرف عراقی، مورد تحریم قرار گرفته بود.[۹] در این جلسه «محمد بوستا»، وزیر امور خارجه وقت مغرب، به نمایندگی از کشورهای عربی سخنرانی کرد. وی در سخنرانی‌اش عراق را صلح‌طلب خواند و خواستار ادامه فعالیت هیئت‌های صلح و همکاری ایران با آن‌ها شد. سعدون حمادی وزیر خارجه وقت عراق، از شورای امنیت خواست که تصمیمات مؤثرتری دربارهٔ ایران اتخاذ کند.[۴]

متن قطعنامه

شورای امنیت ملی با یادآوری قطعنامه ۵۱۴ و ۴۷۹ این شورا، موارد زیر را خواهان شد:[۵]

  1. شورا مجدداً خواهان آتش‌بس و خاتمهٔ فوری کلیهٔ عملیات‌های نظامی می‌شود؛
  2. مجدداً برخواستهٔ خود مبنی بر عقب‌نشینی نیروها به مرزهای شناخته‌شدهٔ بین‌المللی تأکید می‌کند؛
  3. از این موضوع که یکی از طرفین آمادگی خود را برای همکاری به منظور اجرای قطعنامه ۵۱۴ (۱۹۸۲) اعلام کرده است استقبال کرده و از طرف دیگر می‌خواهد همین کار را انجام دهد؛
  4. بر لزوم اجرای بدون معطلی تصمیم خود مبنی بر اعزام ناظران سازمان ملل متحد به منظور بازرسی، تأیید و نظارت بر روند آتش‌بس و عقب‌نشینی تأکید می‌کند؛
  5. مجدداً بر ضرورت تداوم تلاش‌های میانجیگری فعلی تأکید می‌نماید؛
  6. مجدداً برخواستهٔ خود از دیگر کشورها مبنی بر خودداری از اقداماتی که می‌تواند به ادامهٔ درگیری کمک نماید تأکید کرده و از آن‌ها می‌خواهد که اجرای این قطعنامه را تسهیل نمایند؛
  7. به علاوه از دبیرکل می‌خواهد ظرف ۷۲ ساعت گزارشی از اجرای این قطعنامه به شورا ارائه کند.

واکنش‌ها

عراق

با صدور قطعنامه، عراق سریعاً موافقت خود را به دبیرکل سازمان ملل اعلام کرد.[۱۰]

ایران

ایران، همچون دیگر قطعنامه، با متن این قطعنامه مخالف بود و از این رو به آن اعتراض و رد کرد.[۱۱] وزارت خارجه ایران با انتشار بیانیه‌ای به تصویب این قطعنامه اعتراض کرد. در متن این بیانیه آمده بود که کشور اردن (که نماینده آن بر شورای امنیت وقت ریاست داشت)، به صورت علنی از کشور عراق حمایت می‌کند و از این جهت، شورا صلاحیت کافی برای رسیدگی به این موضوع را ندارد. در این بیانیه تأکید شده بود که باید به مسئله متجاوز بودن عراق تصریح شود و راه جبران خسارت بیان گردد.[۴]

از جمله انتقادهای مقامات و رسانه‌های ایرانی استفاده از واژه وضعیت در قبال نزاع میان ایران و عراق بود.[۱۱] بیشتر رسانه‌های ایرانی، تمام ایراداتی که بر قطعنامه ۵۱۴ داشتند، برای این قطعنامه تکرار کردند. برخی رسانه‌های ایرانی مدعی شدند که چون در طول سه ماه فاصله زمانی میان قطعنامه ۵۱۴ و ۵۲۲، هیچ اتفاق مهمی در جبهه‌های جنگ صورت نگرفته است، احتمالاً این قطعنامه در پی فشارهای بین‌المللی عراق بر شورای امنیت صادر شده است.[۵]

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ورود%20به%20خاک%20عراق%20کرد. «هشت قطعنامه ای که ایران در سال‌های اولیه جنگ نپذیرفت» مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). دیپلماسی ایرانی. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۶-۱۷.
  2. ↑ Entekhab.ir، پایگاه خبری تحلیلی انتخاب | (۱۴۰۳/۰۳/۰۵–۱۶:۰۱). «تماشا کنید: جنگ باید ادامه پیدا می‌کرد؟ / قسمت آخر پرونده «خرمشهر از سقوط تا آزادی»». fa. دریافت‌شده در 2024-06-17. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  3. ↑ «بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران» (PDF). hds.sndu.ac.ir.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ 2421 (۲۰۲۱-۰۹-۳۰). «تکاپوی جهانی برای حمایت از صدام با تصویب قطعنامه ۵۲۲». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۶-۱۷.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ «سالروز صدور قطعنامه ۵۲۲ علیه جنگ ایران و عراق». ایمنا. ۲۰۲۰-۱۰-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۶-۱۷.
  6. ↑ "نشست‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد" (به انگلیسی). SECURITY COUNCIL RESOLUTIONS.
  7. ↑ «بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران» (PDF). hds.sndu.ac.ir.
  8. ↑ «تصویب قطعنامه 522». روزنامه دنیای اقتصاد. ۲۰۲۴-۰۶-۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۶-۱۷.
  9. ↑ «بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران» (PDF). hds.sndu.ac.ir.
  10. ↑ «بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران» (PDF). hds.sndu.ac.ir.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ «بازخوانی مسئولیت بین‌المللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران» (PDF). hds.sndu.ac.ir.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=قطعنامه_۵۲۲_شورای_امنیت&oldid=39741756»