پرش به محتوا

جام جهانی باشگاه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
این مقاله دربارهٔ مسابقات باشگاهی فوتبال مردان است. برای مسابقات بین تیم‌های ملی، جام جهانی فوتبال را ببینید. برای مسابقات زنان، جام جهانی باشگاه‌های فوتبال زنان را ببینید. برای برای مسابقات باشگاهی سالانه فیفا، جام بین قاره‌ای فیفا را ببینید.
جام باشگاه های جهان
سازمان‌ها(ی)فیفا
سال بنیان‌گذاری۲۰۰۰؛ ۲۵ سال پیش (۲۰۰۰-خطا: زمان نامعتبر}})
منطقهبین‌المللی
شمار تیم‌های حاضر۳۲ (از ۶ کنفدراسیون)
رقابت‌های وابستهجام بین قاره‌ای فیفا
قهرمان کنونیانگلستان چلسی
(دومین قهرمانی)
موفق‌ترین باشگاهاسپانیا رئال مادرید
(۵ قهرمانی)
وبگاهfifa.com/clubworldcup
جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۲۵

جام جهانی باشگاه‌های فوتبال یا جام باشگاه‌های فوتبال جهان یک رقابت بین‌المللی فوتبال برای مردان است که توسط فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا)، نهاد جهانی این ورزش برگزار می‌شود. این مسابقات اولین بار در سال ۲۰۰۰ به عنوان مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان برگزار شد. این مسابقات از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۴ به دلیل ترکیبی از عوامل برگزار نشد که مهم‌ترین آنها سقوط شریک بازاریابی فیفا بود، اما از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۳ هر سال برگزار می‌شد. پس از نسخه ۲۰۲۳، این مسابقات دوباره تغییر کرد و به یک رقابت چهار ساله تبدیل شد که از سال ۲۰۲۵ آغاز شد. قهرمان فعلی جهان چلسی است که در فینال ۲۰۲۵ پاری سن-ژرمن را با نتیجه ۳–۰ شکست داد.

اولین دوره مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان در سال ۲۰۰۰ در برزیل و طی آن سال به موازات جام بین قاره‌ای برگزار شد، مسابقاتی که برندگان لیگ قهرمانان اروپا و جام لیبرتادورس در آن بازی می‌کردند و قهرمانان هر دو تورنمنت توسط فیفا به رسمیت شناخته می‌شوند. در سال ۲۰۰۵، جام بین قاره‌ای با مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ادغام شد و در سال ۲۰۰۶، این مسابقات به جام جهانی باشگاه‌ها تغییر نام داد. برنده جام جهانی باشگاه‌ها، جام مسابقات را به همراه گواهی قهرمان جهان را دریافت می‌کند.

فرمت فعلی این مسابقات که از زمان اصلاح این رقابت‌ها پیش از نسخه ۲۰۲۵ مورد استفاده قرار می‌گیرد، شامل ۳۲ تیم است که برای کسب عنوان قهرمانی در ورزشگاه‌های کشور میزبان رقابت می‌کنند؛ ۱۲ تیم از اروپا، ۶ تیم از آمریکای جنوبی، ۴ تیم از آسیا، ۴ تیم از آفریقا، ۴ تیم از آمریکای شمالی، مرکزی و کارائیب، ۱ تیم از اقیانوسیه و ۱ تیم از کشور میزبان. تیم‌ها در هشت گروه چهار تیمی قرار می‌گیرند که هر تیم سه بازی مرحله گروهی را به صورت نوبت‌گردشی انجام می‌دهد. دو تیم برتر هر گروه به مرحله حذفی راه پیدا می‌کنند که از مرحله یک هشتم نهایی شروع می‌شود و با فینال به پایان می‌رسد.

رئال مادرید با ۵ بار قهرمانی در این رقابت‌ها رکورددار بیشترین عناوین است. قهرمانی کورینتیانس در افتتاحیه بهترین نتیجه قهرمان لیگ ملی یک کشور میزبان است. تیم‌های اسپانیایی ۸ بار قهرمان این مسابقات شده‌اند که بیشترین قهرمانی برای یک کشور است. انگلیس بیشترین تعداد تیم‌های برنده را دارد و چهار باشگاه انگلیسی قهرمان این مسابقات شده‌اند.

تاریخچه

[ویرایش]
همچنین ببینید: مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان، جام سیر توماس لیپتون، کوپا ریو (تورنمنت بین‌المللی)، جام باشگاه‌های جهان کوچک، جام پاریس، جام بین قاره‌ای فوتبال، لیگ بین‌المللی فوتبال، کوپا اینترامریکانا، و فهرست باشگاه‌های فوتبال قهرمان جهان

مبدأ

[ویرایش]

اولین تورنمنت باشگاهی که به عنوان مسابقات قهرمانی فوتبال جهان نامگذاری شد در سال ۱۸۸۷ برگزار شد، که در آن استون ویلا، قهرمان جام حذفی انگلیس، هیبرنین، قهرمان جام حذفی اسکاتلند را شکست داد. اولین باری که قهرمانان دو لیگ اروپایی با هم دیدار کردند، در مسابقات قهرمانی جهان ۱۸۹۵ بود، زمانی که ساندرلند (قهرمان انگلیس)، هارتس (قهرمان اسکاتلند) را ۵–۳ شکست داد.[۱] از قضا، ترکیب ساندرلند در مسابقات قهرمانی جهانی ۱۸۹۵ کاملاً از بازیکنان اسکاتلندی تشکیل شده بود؛ بازیکنان اسکاتلندی که در آن روزها برای بازی حرفه‌ای به انگلیس نقل مکان کردند، به عنوان پروفسورهای اسکاتلندی شناخته می‌شدند.[۱][۲]

اولین تلاش برای ایجاد یک تورنمنت جهانی فوتبال باشگاهی، طبق اعلام فیفا، در سال ۱۹۰۹، ۲۱ سال قبل از اولین جام جهانی فوتبال بود.[۳] جام سیر توماس لیپتون در سال‌های ۱۹۰۹ و ۱۹۱۱ در ایتالیا برگزار شد و شامل باشگاه‌های انگلیسی، ایتالیایی، آلمانی و سوئیسی می‌شد.[۴] تیم آماتور انگلیسی وست آوکلند در هر دو نسخه پیروز شد.[۵]

این ایده که فیفا باید مسابقات بین‌المللی باشگاهی را سازماندهی کند، از ابتدای دهه ۱۹۵۰ شروع شد.[۶] در سال ۱۹۵۱، از ژول ریمه، رئیس فیفا در مورد مشارکت فیفا در کوپا ریو، رقابتی که اتحادیه فوتبال برزیل با هدف تبدیل شدن به جام جهانی باشگاه‌ها (نسخه باشگاهی جام جهانی فوتبال) ایجاد کرد، سؤال شد و ریمه اظهار داشت که این تورنمنت تحت صلاحیت فیفا نبود زیرا توسط فدراسیون فوتبال برزیل سازماندهی و حمایت می‌شد.[۷] استنلی راس و اوتورینو باراسی، مقامات هیئت مدیره فیفا، شخصاً، البته نه به عنوان اعضای فیفا، در سازماندهی کوپا ریو در سال ۱۹۵۱ شرکت کردند. نقش راس مذاکره با باشگاه‌های اروپایی بود، در حالی که براسی همین کار را کرد و به شکل‌گیری چارچوب مسابقات نیز کمک کرد. مطبوعات ایتالیایی این مسابقه را یک «پروژه چشمگیر» می‌دانستند که «استنلی راس و ژول ریمه از مقامات فیفا با چنان استقبال پرشوری روبرو شدند تا جایی که تقریباً به آن مهر رسمی فیفا را دادند.»[۸] به دلیل مشکلاتی که اتحادیه فوتبال برزیل درآوردن باشگاه‌های اروپایی به مسابقات پیدا کرد، روزنامه او استادو ده سائو پائولو پیشنهاد کرد که باید فیفا در برنامه‌ریزی مسابقات بین‌المللی باشگاهی مشارکت داشته باشد و گفت: «به طور ایده آل، مسابقات بین المللی، اینجا یا خارج از کشور، باید با برنامه‌ای که فیفا تعیین کرده بازی شود.»[۹] پالمیراس، یوونتوس را در ورزشگاه ماراکانا با حضور بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ تماشاگر در فینال کوپا ریو ۱۹۵۱ شکست داد و توسط کل مطبوعات برزیل به عنوان اولین باشگاه قهرمان جهان مورد ستایش قرار گرفت.[۱۰][۱۱] با این حال، از آنجایی که تعدادی از باشگاه‌های اروپایی از حضور در کوپا ریو خودداری کردند و جایگاه آنها به باشگاه‌های کمتر معروف واگذار شد، کیفیت باشگاه‌های شرکت کننده در نهایت در مطبوعات برزیل مورد انتقاد قرار گرفت،[۱۲] بنابراین فدراسیون فوتبال برزیل اعلام کرد که نسخه‌های بعدی کوپا ریو نه به عنوان جام قهرمانان جهان، بلکه فقط به عنوان کوپا ریو شناخته می‌شد.[۱۳] بنابراین دومین دوره جام، که توسط فلومیننزه در سال ۱۹۵۲ به دست آمد، توسط اقلیت مطبوعات برزیل به عنوان یک تورنمنت دوستانه مورد استقبال قرار گرفت.[۱۴][۱۵] کوپا ریو بعداً توسط فدراسیون فوتبال برزیل با جام دیگری جایگزین شد که در سال ۱۹۵۳ توسط واسکو دوگاما به دست آمد.

در همین دهه ۱۹۵۰، جام باشگاه‌های جهان کوچک تورنمنتی بود که بین سال‌های ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۷ در ونزوئلا برگزار می‌شد، به همراه تورنمنت باشگاهی دیگری که از سال ۱۹۵۸ به بعد در کاراکاس برگزار شد و اغلب با همان نام شناخته می‌شد.[۱۶] مسابقات معمولاً توسط چهار شرکت کننده، دو تیم از اروپا و دو تیم از آمریکای جنوبی برگزار می‌شد.[۱۶]

در سال ۱۹۶۰، فیفا با هدف ایجاد جام جهانی باشگاه‌ها و با تصویب استنلی راس، که رئیس فیفا شده بود مجوز برگزاری لیگ بین‌المللی فوتبال را صادر کرد.[۱۷] در همان سال جام بین قاره‌ای پا به عرصه وجود گذاشت.

جام بین قاره‌ای و پیشنهادها اولیه برای جام جهانی باشگاه‌ها

[ویرایش]

ما می‌خواهیم عنوان قهرمانی را کسب کنیم، نه برای خودمان بلکه برای جلوگیری از قهرمانی راسینگ.

—جاک استاین، سرمربی باشگاه فوتبال سلتیک قبل از جام بین قاره‌ای ۱۹۶۷

بی‌تفاوتی هواداران تنها توضیح شکست مالی ما (در جام بین قاره‌ای) است. اگر یک بازی دوستانه مشابه آنچه در ۱۱ ژانویه در تل آویو با ۲۵۵٬۰۰۰ دلار آمریکا انجام می‌دادیم، بسیار بهتر بود.

—اظهار نظر دتمار کرامر، سرمربی بایرن مونیخ در سال‌های ۱۹۷۵–۱۹۷۷، در مورد اهمیت کم، اعتبار و جوایز جام بین قاره‌ای پس از پیروزی تیمش در سال ۱۹۷۶.[۱۸]

تیم هلندی آژاکس بدون هیچ مشکلی پیروز شد و این دیدار دشوارتر از یک دیدار پیش پا افتاده در جام باشگاه‌های اروپا نبود.

—اظهار نظر یک روزنامه‌نگار هلندی از آمستردام، در مورد کیفیت رقابت‌ها و حریف آژاکس پس از جام بین قاره‌ای ۱۹۷۲.[۱۹]

جام پاریس رقابتی بود که در ابتدا قرار بود تیم‌های برتر اروپا و آمریکای جنوبی را گرد هم آورد؛ اولین نسخه آن در سال ۱۹۵۷ برگزار شد که واسکو دوگاما (قهرمان ریو دو ژانیرو)، رئال مادرید (قهرمان اروپا) را در پارک د پرنس، ۴–۳ شکست داد. این پیروزی در فرانسه و برزیل به عنوان مسابقه باشگاهی «بهترین‌های اروپا دربرابر بهترین‌های آمریکای جنوبی» مورد ستایش قرار گرفت، زیرا این اولین رقابت بین قاره‌ای رئال مادرید به عنوان قهرمان اروپا بود (تیم مادریدی در سال ۱۹۵۶ در جام جهانی باشگاه‌ها کوچک بازی کرد، اما حضور آنها به دلیل قهرمانی نبود و صرفاً دعوت شده بودند).[۲۰] در سال ۱۹۵۸، رئال مادرید از شرکت در جام پاریس امتناع کرد و ادعا کرد که فینال جام اروپا ۵۸–۱۹۵۷ تنها ۵ روز پس از جام پاریس بوده است.[۲۱] در ۸ اکتبر ۱۹۵۸، ژائو هاولانژ، رئیس اتحادیه فوتبال برزیل، در جلسه یوفا که به عنوان مهمان در آن شرکت کرد، تصمیم به ایجاد جام لیبرتادورس و جام بین قاره‌ای را با تأیید یوفا و کونمبول اعلام کرد، مسابقه‌ای بین باشگاه‌های قهرمان هر دو کنفدراسیون.

رئال مادرید اولین جام بین قاره‌ای را در سال ۱۹۶۰ برنده شد،[۲۲][۲۳] و عنوان قهرمانی جهان را به خود اختصاص داد تا اینکه فیفا وارد عمل شد و مخالفت کرد. فیفا با استناد به اینکه این مسابقات حق شرکت در مسابقات را به هیچ قهرمان دیگری از خارج از اروپا و آمریکای جنوبی اعطا نکرده است، اعلام کرد که آنها فقط می‌توانند ادعا کنند که قهرمان بین قاره‌ای مسابقاتی هستند که بین دو سازمان قاره‌ای برگزار می‌شود.[۲۴] (برخلاف جام بین قاره‌ای، حق تلاش برای شرکت در جام جهانی فوتبال برای هر کشور عضو فیفا، صرف‌نظر از قاره‌ای که در آن واقع شده بود، باز بود). فیفا اعلام کرد که آنها بازی ۱۹۶۱ را ممنوع خواهند کرد مگر اینکه برگزارکنندگان مسابقات را یک مسابقه دوستانه یا خصوصی بین دو سازمان تلقی کنند.[۲۵]

جام بین قاره‌ای مورد توجه سایر قاره‌ها قرار گرفت.[۲۶] کنفدراسیون آمریکای شمالی و مرکزی، کونکاکاف، در سال ۱۹۶۱ ایجاد شد تا تلاش کند باشگاه‌های خود را در جام لیبرتادورس و به تبع آن، جام بین قاره‌ای شرکت بدهد.[۲۷] اما ورود آنها به هر دو مسابقه رد شد. پس از آن، جام قهرمانان کونکاکاف در سال ۱۹۶۲ آغاز شد.[۲۸]

به دلیل وحشیگری باشگاه‌های آرژانتین و اروگوئه در جام بین قاره‌ای، در اواخر دهه ۱۹۶۰ چندین بار از فیفا خواسته شد تا مجازات‌ها را ارزیابی کند و مسابقات را تنظیم کند.[۲۹] با این حال، فیفا هر درخواستی را رد کرد.[۳۰] اولین مورد از این درخواست‌ها در سال ۱۹۶۷ و پس از یک مسابقه با عنوان نبرد مونته‌ویدئو انجام شد.[۳۱] اتحادیه فوتبال اسکاتلند، از طریق ویلی آلن، از فیفا خواست تا مسابقات را به رسمیت بشناسد تا مقررات فوتبال را اجرا کند. فیفا پاسخ داد که نمی‌تواند مسابقاتی را که سازماندهی نکرده است، تنظیم کند.[۳۲] تئوفیلو سالیناس، رئیس کونمبول و اتحادیه فوتبال آرژانتین از اجازه دادن به فیفا برای تنظیم مسابقات امتناع کرد و اظهار داشت:[۳۳]

استنلی راس را می‌توان «بنیان‌گذار» راه جام جهانی باشگاه‌ها دانست. او به عنوان داور در مسابقات کوپه ملت‌ها در سال ۱۹۳۰ شرکت کرد. او به عنوان یک مقام فوتبال، کوپا ریو و لیگ بین‌المللی فوتبال را تأیید و حمایت کرد. به عنوان رئیس فیفا، او اولین مقام فیفا بود که پیشنهاد گسترش جام بین قاره‌ای را به یک جام جهانی باشگاه‌های تمام کنفدراسیون‌ها تحت نظارت فیفا داد، پیشنهادی که در سال ۱۹۶۷ ارائه کرد و در سال ۲۰۰۰ به جام جهانی باشگاه‌ها تبدیل شد.

رنه کورت، دبیرکل فیفا، در سال ۱۹۶۷ مقاله‌ای نوشت که فیفا جام بین قاره‌ای را یک «بازی دوستانه اروپا و آمریکای جنوبی» می‌داند.[۳۴] این را استنلی راس، رئیس فیفا تأیید کرد. با برگزاری رقابت‌های باشگاهی آسیا و آمریکای شمالی در سال ۱۹۶۷، فیفا ایده نظارت بر جام بین‌قاره‌ای را در صورتی که این کنفدراسیون‌ها را شامل می‌شد، باز کرد، استنلی راس گفت که کونکاکاف و ای‌اف‌سی در سال ۱۹۶۷ درخواست حضور قهرمانان خود در جام بین‌قاره‌ای را داشتند. این پیشنهاد با واکنش منفی یوفا و کونمبول مواجه شد. جام‌های بین قاره‌ای ۱۹۶۸ و ۱۹۶۹ با خشونتی مشابه به پایان رسید و مت بازبی، سرمربی منچستر یونایتد، اصرار داشت که «آرژانتینی‌ها باید از تمام مسابقات فوتبال محروم شوند. فیفا واقعاً باید وارد عمل شود.»[۳۵] در سال ۱۹۷۰، کمیته اجرایی فیفا ایجاد یک جام جهانی باشگاه‌های چند قاره‌ای را پیشنهاد کرد که به اروپا و آمریکای جنوبی محدود نمی‌شود، بلکه سایر کنفدراسیون‌ها را نیز شامل می‌شود. این ایده به دلیل مقاومت یوفا پیش نرفت.

در سال ۱۹۷۳، روزنامه فرانسوی لکیپ، که به ایجاد جام باشگاه‌های اروپا کمک کرد،[۳۶] داوطلبانه اسپانسر یک جام جهانی باشگاه‌ها شد که توسط قهرمانان اروپا، آمریکای جنوبی، آمریکای شمالی و آفریقا، تنها تورنمنت‌های باشگاهی قاره‌ای موجود در آن زمان، برگزار می‌شد. این مسابقه احتمالاً بین سپتامبر و اکتبر ۱۹۷۴ در پاریس برگزار می‌شد؛ اما منفی‌نگری شدید اروپاییان مانع از این شد.[۳۷] همین روزنامه بار دیگر در سال ۱۹۷۵ تلاش کرد تا جام جهانی باشگاه‌ها را دوباره ایجاد کند که در آن چهار تیم نیمه نهایی جام باشگاه‌های اروپا، دو فینالیست جام لیبرتادورس و قهرمانان آفریقا و آسیا شرکت می‌کردند. بار دیگر، این پیشنهاد فایده‌ای نداشت.[۳۸] یوفا، از طریق رئیس خود، آرتمیو فرانچی، یک بار دیگر رد کرد و این پیشنهاد شکست خورد.[۳۹] ایده یک جام جهانی باشگاه‌های چند قاره‌ای و مورد تأیید فیفا نیز توسط ژائو هاولانژ در مبارزات انتخاباتی‌اش برای ریاست فیفا در سال ۱۹۷۴ تأیید شد. باشگاه‌های مکزیکی آمریکا و اونام و اتحادیه فوتبال مکزیک، پس از قهرمانی در سال ۱۹۷۷ و ۱۹۸۱ کوپا اینترامریکانا در مقابل قهرمانان آمریکای جنوبی، خواستار شرکت در جام بین قاره‌ای (چه به عنوان نمایندگان قاره آمریکا در جام بین قاره‌ای و چه به عنوان بخشی از جام بین قاره‌ای جدید یوفا-کونمبول-کونکاکاف) شدند. اما درخواست آنها ناموفق بود.

با خطر انحلال جام بین قاره‌ای،[۴۰] وست نالی، یک شرکت بازاریابی بریتانیایی، توسط یوفا و کونمبول برای یافتن راه حلی مناسب در سال ۱۹۸۰ استخدام شد؛[۴۱][۴۲][۴۳] شرکت تویوتا موتور، از طریق وست نالی، رقابت را زیر بال خود گرفت و آن را به عنوان جام تویوتا تغییر نام داد، مسابقه‌ای که در ژاپن انجام می‌شد.[۴۴][۴۵] تویوتا بیش از ۷۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا در نسخه ۱۹۸۰ سرمایه‌گذاری کرد تا در ورزشگاه ملی المپیک توکیو برگزار شود و بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ دلار به هر شرکت کننده اهدا شد.[۴۶] جام تویوتا، با فرمت جدیدش، با بدبینی پذیرفته شد، زیرا این ورزش در خاور دور ناآشنا بود.[۴۷][۴۸] با این حال، انگیزه مالی مورد استقبال قرار گرفت، زیرا باشگاه‌های اروپایی و آمریکای جنوبی از مشکلات مالی رنج می‌بردند.[۴۹] برای جلوگیری از انصراف تیم‌های اروپایی، تویوتا و یوفا قراردادهای سالانه امضا کردند که برندگان نهایی جام باشگاه‌های اروپا را ملزم به شرکت در جام بین قاره‌ای می‌کردند، به عنوان شرطی که یوفا برای شرکت باشگاه‌ها در جام باشگاه‌های اروپا تعیین کرده بود، یا نداشتن اجازه حضور در جام باشگاه‌های اروپا بود یا خطر مواجهه با شکایت بین‌المللی از سوی یوفا و تویوتا.[۵۰] در سال ۱۹۸۳، اتحادیه فوتبال انگلیس تلاش کرد تا یک جام جهانی باشگاه‌ها را در سال ۱۹۸۵ برگزار کند و توسط وست نالی حمایت شود، اما یوفا آن را رد کرد.[۵۱]

افتتاح (۲۰۰۰–۲۰۰۱)

[ویرایش]

منچستر یونایتد این را فرصتی برای رقابت برای کسب افتخار نهایی یعنی اولین قهرمان باشگاهی جهان می‌داند.

—مارتین ادواردز، مدیر منچستر یونایتد.[۵۲]

چارچوب مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۰ سال‌ها قبل تنظیم شده بود.[۵۳] به گفته سپ بلاتر، ایده این مسابقات در دسامبر ۱۹۹۳ در لاس وگاس، ایالات متحده آمریکا توسط سیلویو برلوسکونی، رئیس باشگاه میلان به کمیته اجرایی ارائه شد.[۵۴] از آنجایی که هر کنفدراسیون تا آن زمان یک قهرمانی باثبات و قاره‌ای داشت، فیفا احساس کرد که برگزاری مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان عاقلانه و مرتبط است. در ابتدا ۹ نامزد برای میزبانی رقابت وجود داشت: چین، برزیل، مکزیک، پاراگوئه، عربستان سعودی، تاهیتی، ترکیه، ایالات متحده آمریکا و اروگوئه. از این نه نفر، تنها عربستان سعودی، مکزیک، برزیل و اروگوئه علاقه خود را به فیفا تأیید کردند. در ۷ ژوئن ۱۹۹۹، فیفا برزیل را به میزبانی مسابقات انتخاب کرد،[۵۵] که در ابتدا قرار بود در سال ۱۹۹۹ برگزار شود.[۵۶] اسطوره منچستر یونایتد، بابی چارلتون، ستون پیروزی انگلیس در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۶، اظهار داشت که مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان شانس فوق‌العاده‌ای برای تبدیل شدن به اولین قهرمان واقعی جهان فراهم می‌کند.[۵۷] در این مسابقه ۲۸ میلیون دلار جایزه اهدا شد و حقوق تلویزیونی آن به ارزش ۴۰ میلیون دلار به ۱۵ پخش کننده در پنج قاره فروخته شد.[۵۸] قرعه کشی نهایی اولین دوره مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان در ۱۴ اکتبر ۱۹۹۹ در هتل کوپاکابانا پالاس در ریو دو ژانیرو انجام شد.[۵۹]

در آنجا آنها ادعا می‌کردند که انگلیسی‌ها علاقه‌ای به مسابقات قهرمانی جهان ندارند، با این حال بی‌بی‌سی ۶۰ نفر را برای پوشش مسابقات اعزام کرد. این نشان می‌دهد که این مهم‌ترین رقابتی بود که آنها در تاریخ خود در آن شرکت کرده‌اند. آنها به اینجا آمدند که فکر می‌کردند به راحتی برنده می‌شوند اما روی قدرت واسکو حساب نکردند. هیچ بازیکن منچستری در حال حاضر جایی در تیم واسکو پیدا نمی‌کند. برزیلی‌ها بهترین بازیکنان جهان هستند، اروپایی‌ها حتی نزدیک هم نمی‌شوند.

—اوریکو میراندا، مدیرعامل واسکو دوگاما[۶۰]

مسابقات افتتاحیه قرار بود در سال ۱۹۹۹ توسط قهرمانان باشگاه‌های قاره‌ای در سال ۱۹۹۸، قهرمانان جام بین قاره‌ای و قهرمانان باشگاه‌های ملی کشور میزبان برگزار شود، اما یک سال به تعویق افتاد. زمانی که این مسابقات تغییر یافت، هشت شرکت کننده جدید از قهرمانان قاره در سال ۱۹۹۹ داشت: باشگاه‌های برزیلی کورینتیانس و واسکو دوگاما، تیم انگلیسی منچستر یونایتد، باشگاه مکزیکی نیکاکسا، باشگاه مراکشی الرجا کازابلانکا، تیم اسپانیایی رئال مادرید، باشگاه عربستانی النصر. ، و باشگاه استرالیایی ملبورن جنوبی.[۶۱] گل اول این رقابت‌ها را نیکولا آنلکا بازیکن رئال مادرید مقابل النصر به ثمر رساند. رئال مادرید در بازی اول با نتیجه ۳–۱ پیروز شد.[۶۲] فینال یک بازی تماماً برزیلی بود و همچنین تنها فینالی بود که یک تیم به عنوان میزبان، قهرمان می‌شد.[۶۳] واسکو دوگاما نتوانست از حمایت محلی خود استفاده کند و پس از تساوی ۰–۰ در ۹۰ دقیقه و وقت‌های اضافه در ضربات پنالتی ۴–۳ توسط کورینتیانس شکست خورد.[۶۴][۶۵]

دومین دوره مسابقات برای اسپانیا در سال ۲۰۰۱ برنامه‌ریزی شده بود و ۱۲ باشگاه در آن حضور داشتند.[۶۶] قرعه کشی در ۶ مارس ۲۰۰۱ در لاکرونیا انجام شد.[۶۷] با این حال، در ۱۸ مه، به دلیل ترکیبی از عوامل، از جمله سقوط شریک بازاریابی فیفا، لغو شد.[۶۸] شرکت کنندگان در نسخه لغو شده هر کدام ۷۵۰٬۰۰۰ دلار غرامت دریافت کردند. فدراسیون فوتبال سلطنتی اسپانیا نیز یک میلیون دلار آمریکا از فیفا دریافت کرد.[۶۹] تلاش دیگری برای برگزاری مسابقات در سال ۲۰۰۳، که در آن ۱۷ کشور به دنبال میزبانی بودند، انجام شد اما شکست خورد.[۷۰][۷۱] فیفا با یوفا، کونمبول و تویوتا برای ادغام جام بین قاره‌ای و مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان در یک رویداد به توافق رسید.[۷۲] آخرین دوره جام بین قاره‌ای که توسط نمایندگان باشگاه‌های توسعه‌یافته‌ترین قاره‌ها در دنیای فوتبال بازی می‌شد، در سال ۲۰۰۴ برگزار شد و مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان مجدداً در دسامبر ۲۰۰۵ در ژاپن برگزار شد.[۷۳] تمام تیم‌های برنده جام بین قاره‌ای توسط رسانه‌های گروهی و جامعه فوتبال در سراسر جهان به عنوان بالفعل «قهرمانان جهان»[۷۴][۷۵][۷۶] شناخته می‌شدند تا اینکه در سال ۲۰۱۷ فیفا رسماً همه آنها را به عنوان قهرمانان رسمی باشگاه‌های جهان در وضعیتی برابر با قهرمانان جام جهانی باشگاه‌ها به رسمیت شناخت.[۷۷][۷۸][۷۹]

تورنمنت تک‌حذفی (۲۰۰۵–۲۰۲۳)

[ویرایش]
A group of association football players, who played for FC Barcelona at the time of the photo, lifting their coach after winning their second FIFA Club World Cup.
پپ گواردیولا پس از قهرمانی بارسلونا در جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۱۱ با شکست ۴–۰ سانتوس در فینال به هوا پرتاب شد.

نسخه ۲۰۰۵ کوتاه‌تر از مسابقات قهرمانی جهانی قبلی بود و مشکل زمان‌بندی مسابقات در فصول مختلف باشگاهی در هر قاره را کاهش داد. مسابقات فقط شامل شش قهرمان قاره‌ای بود که نمایندگان کونمبول و یوفا از نیمه نهایی وارد مسابقات می‌شدند. جام جدیدی جایگزین جام بین قاره‌ای، جایزه تویوتا و جام سال ۲۰۰۰ معرفی شد. قرعه کشی نسخه ۲۰۰۵ مسابقات در ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۵ در توکیو برگزار شد.[۸۰] تیم سائو پائولو، الاتحاد عربستان سعودی را شکست داد تا به فینال برسد.[۸۱] در فینال، یک گل مینیرو برای شکست لیورپول انگلیسی کافی بود.[۸۲] مینیرو اولین بازیکنی بود که در فینال جام جهانی باشگاه‌ها گلزنی کرد.[۸۳]

اینترناسیونال، سائو پائولو، مدافع عنوان قهرمان جهان و آمریکای جنوبی را در فینال جام لیبرتادورس ۲۰۰۶ شکست داد تا برای مسابقات ۲۰۰۶ واجد شرایط شود.[۸۴] در نیمه نهایی، اینترناسیونال تیم الاهلی مصر را شکست داد تا در فینال با بارسلونا دیدار کند.[۸۵] گل دیرهنگام آدریانو گابیرو جام را در برزیل حفظ کرد.[۸۶][۸۷] در سال ۲۰۰۷ بود که هژمونی برزیل سرانجام شکست: میلان در یک بازی نزدیک مقابل تیم ژاپنی اوراوا رد دایموندز، که توسط بیش از ۶۷٬۰۰۰ هوادار در ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما تماشا شد، ۱–۰ پیروز شد تا به فینال برسد.[۸۸] در فینال، میلان با نتیجه ۴–۲ بوکا جونیورز را شکست داد، در مسابقه‌ای که اولین بازیکن در فینال جام جهانی باشگاه‌ها اخراج شد: کاخا کالادزه گرجستانی از میلان در دقیقه ۷۷.[۸۹] یازده دقیقه بعد، پابلو لدسما بازیکن بوکا جونیور به کالادزه ملحق شد زیرا او نیز اخراج شد.[۹۰] سال بعد، منچستر یونایتد، کار میلان را با شکست دادن حریف نیمه نهایی خود، گامبا اوساکای ژاپن، ۵–۳ تقلید کرد.[۹۱] آنها باشگاه اکوادوری ال‌دی‌یو کیتو را در فینال ۱–۰ شکست دادند تا در سال ۲۰۰۸ قهرمان جهان شوند.[۹۲][۹۳]

کورینتیانس پس از شکست ۱–۰ چلسی در فینال، دومین عنوان جهانی خود را به دست آورد و یک سال را به پایان رساند که در بازی‌های بین‌المللی تنها با ۴ گل خورده هرگز شکست نخورده بود.

امارات متحده عربی با موفقیت برای دریافت حق میزبانی جام جهانی باشگاه‌ها در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ انتخاب شد.[۹۴] بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۹، قهرمان جهان و اروپا، منچستر یونایتد را از سلطنت خارج کرد تا جواز حضور در جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۰۹ را کسب کند.[۹۵] بارسلونا در نیمه نهایی باشگاه آتلانتی مکزیک را ۳–۱ شکست داد و در فینال با استودیانتس دیدار کرد.[۹۶] پس از یک رویارویی بسیار نزدیک که نیاز به وقت اضافه نیز داشت، لیونل مسی با ضربه سر گلزنی کرد تا بارسلونا را به پیروزی برساند و یک شش‌گانه بی‌سابقه را به ارمغان بیاورد.[۹۷][۹۸][۹۹][۱۰۰][۱۰۱] در نسخه ۲۰۱۰ اولین تیم غیر اروپایی و غیر آمریکایی جنوبی به فینال رسید: تی‌پی مازمبه از جمهوری دموکراتیک کنگو. این تیم در نیمه نهایی ۲–۰ اینترناسیونال برزیل را شکست داد تا با اینتر میلان روبرو شود که باشگاه کره جنوبی سئونگنام ایلهوا چونما را ۳–۰ شکست داد.[۱۰۲][۱۰۳] اینتر میلان در ادامه با همین نتیجه مازمبه را شکست داد تا پنج‌گانه خود را تکمیل کند.[۱۰۴][۱۰۵]

جام جهانی باشگاه‌ها برای نسخه‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ به ژاپن بازگشت.[۱۰۶] در سال ۲۰۱۱، بارسلونا به راحتی بازی نیمه نهایی خود را ۴–۰ در برابر باشگاه السد قطر برد.[۱۰۷] در فینال، بارسلونا عملکرد خوب خود را در برابر سانتوس تکرار کرد. این، تا به امروز، بیشترین اختلاف گل تیم برنده در فینال رقابت‌ها است.[۱۰۸] مسی همچنین اولین بازیکنی بود که در دو فینال جام جهانی باشگاه‌ها گلزنی می‌کرد.[۱۰۹] نسخه ۲۰۱۲ شاهد پایان سلطه اروپا بود زیرا کورینتیانس با بیش از ۳۰٬۰۰۰ هوادار به ژاپن سفر کردند تا به بارسلونا بپیوندند و دو بار قهرمان مسابقات شود.[۱۱۰][۱۱۱] در نیمه نهایی، الاهلی موفق شد امتیاز بازی را نزدیک نگه دارد زیرا تنها با گل پائولو گررو از کورینتیانس، این تیم به دومین فینال خود رسید.[۱۱۲] گررو بار دیگر برای کورینتیانس گلزنی کرد تا تیم انگلیسی چلسی را ۱–۰ شکست دهند و جام را به برزیل بازگردانند.[۶۴][۱۱۳]

زین‌الدین زیدان در یک کنفرانس مطبوعاتی در جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۱۷. رئال مادرید با قهرمانی در جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۱۶ اولین تیمی بود که جام را حفظ کرد.

در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ جام جهانی باشگاه‌ها به مراکش منتقل شد. در نسخه اول، تیم میزبان، الرجا کازابلانکا، که باید در مرحله پلی آف شروع می‌کرد، پس از شکست تیم‌های آوکلند سیتی نیوزیلند، مونتری مکزیک و اتلتیکو مینیرو برزیل در نیمه نهایی، دومین تیم آفریقایی بود که به فینال می‌رسید.[۱۱۴] اما الرجا نیز مانند مازمبه مغلوب قهرمان اروپا شد و این بار با نتیجه ۲–۰ بهبایرن مونیخ باخت.[۱۱۵] فینال نسخه ۲۰۱۴ دوباره بین آمریکای جنوبی و اروپا برگزار شد و رئال مادرید ۲–۰ سن لورنسو را شکست داد.[۱۱۶]

در دوره‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ بار دیگر ژاپن به ترتیب برای هفتمین و هشتمین بار میزبان دوازدهمین و سیزدهمین دوره جام جهانی باشگاه‌ها بود. در سال ۲۰۱۵ فینال بین ریور پلاته و بارسلونا برگزار شد. بارسلونا سومین جام جهانی باشگاه‌ها را بالای سر برد که سوارز دو گل و لیونل مسی یک گل در فینال به ثمر رساندند. یکی از موارد قابل توجهی که در مسابقات ۲۰۱۵ رخ داد این بود که سانفریس هیروشیما به مقام سوم رسید، دورترین رکوردی که یک باشگاه ژاپنی تا به آن روز به دست آورده بود. اگرچه این رکورد ماندگار نبود، زیرا در نسخه ۲۰۱۶، کاشیما آنتلرز، قهرمان جی‌لیگ، به فینال مقابل رئال مادرید رسید. گاکو شیباساکی، ستاره کاشیما در فینال بود و با دو گل، این تیم را به یک قدمی قهرمانی رساند. اما رئال مادرید با هت‌تریک کریستیانو رونالدو در وقت اضافه ۴–۲ پیروز شد.[۱۱۷]

امارات متحده عربی برای میزبانی این رویداد در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ بازگشت.[۱۱۸][۱۱۹] سال ۲۰۱۷ شاهد قهرمانی دوباره رئال مادرید بود که به اولین تیم در تاریخ جام جهانی باشگاه‌ها تبدیل شد که برای دفاع از عنوان خود به مسابقات بازگشت. رئال مادرید پس از شکست الجزیره در نیمه نهایی و سپس گرمیو در فینال، اولین تیمی بود که با موفقیت از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد. العین در نسخه ۲۰۱۸ تبدیل به اولین تیم اماراتی و همچنین دومین تیم آسیایی شد که به فینال راه می‌یابد.[۱۲۰] رئال مادرید در فینال با نتیجه ۴–۱ العین را شکست داد تا چهارمین عنوان خود در این رقابت‌ها را کسب کند و اولین تیمی باشد که سه سال متوالی و در مجموع چهار بار در تاریخ مسابقات قهرمان شده است؛ بنابراین، رئال مادرید پس از قهرمانی در دوره ۲۰۱۸ (با احتساب سه عنوان قهرمانی جام بین قاره‌ای و چهار عنوان قهرمانی جام جهانی باشگاه‌ها) عناوین بین‌المللی خود را به ۷ افزایش داد.[نکته ۱]

در ۳ ژوئن ۲۰۱۹، فیفا قطر را به عنوان میزبان رویدادهای ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ انتخاب کرد.[۱۲۲][۱۲۳] گونزالو بلوسو، معاون دبیرکل و مدیر توسعه کونمبول، قبلاً گفته بود که نسخه‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ در ژاپن برگزار می‌شود.[۱۲۴] در نسخه ۲۰۱۹، لیورپول، فلامینگو را شکست داد و برای اولین بار قهرمان این رقابت شد.[۱۲۵] در نسخه ۲۰۲۰، بایرن مونیخ با نتیجه ۱–۰ تیگرس اونال را شکست داد و شش‌گانه خود را تکمیل کرد.[۱۲۶]

در سال ۲۰۲۱، نحوه میزبانی مسابقات تغییر کرد و دیگر میزبانی برای دو سال پیاپی انتخاب نشد. نسخه ۲۰۲۱ که به دلیل تاثیر دنیاگیری کووید-۱۹ بر فوتبال در سال ۲۰۲۲ و در امارات متحده عربی برگزار شد و چلسی در فینال، توانست پالمیراس برزیل را در وقت اضافه ۲–۱ شکست دهد و اولین عنوان خود را کسب کند.[۱۲۷][۱۲۸] نسخه سال ۲۰۲۲ به دلیل برگزاری جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ در زمستان، نتوانست طبق سال‌های گذشته در دسامبر برگزار شود و زمزمه‌هایی از لغو مسابقات در آن سال نیز بود. اما در ۱۶ دسامبر ۲۰۲۲، فیفا اعلام کرد که مسابقات از فوریه در مراکش شروع می‌شود. الهلال عربستان با شکست فلامینگو در نیمه نهایی، به سومین تیم آسیایی تبدیل شد که به فینال مسابقات راه می‌یابد. این تیم همچنین اولین تیمی بود که به نمایندگی از ای‌اف‌سی به این عنوان دست یافته بود (کاشیما آنتلرز و العین به عنوان میزبان مسابقات به فینال رسیدند). الهلال هم مانند تمامی تیم‌های غیر اروپایی و آمریکای جنوبی، در فینال مغلوب شد و به رئال مادرید، ۵–۳ باخت که تا به امروز، این پرگل‌ترین فینال مسابقات بوده است. رئال مادرید با این پیروزی، برای پنجمین بار قهرمان مسابقات شد. منچستر سیتی آخرین قهرمان مسابقات تحت این قالب شد که در سال ۲۰۲۳، فلومیننزه را شکست داد و به این عنوان دست یافت.

گسترش، افزایش جوایز نقدی و تغییرات فرمت (۲۰۲۵–تاکنون)

[ویرایش]
ریس جیمز، کاپیتان چلسی، پس از قهرمانی در جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۲۵، جام قهرمانی را بالای سر برد.

در اواخر سال ۲۰۱۶، جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا، گسترش جام جهانی باشگاه‌ها به ۳۲ تیم از سال ۲۰۱۹ و زمان‌بندی مجدد آن به ژوئن را پیشنهاد داد تا برای پخش‌کنندگان و حامیان مالی متعادل‌تر و جذاب‌تر باشد.[۱۲۹] در اواخر سال ۲۰۱۷، فیفا پیشنهاداتی را برای گسترش مسابقات به ۲۴ تیم و برگزاری هر چهار سال یک بار مسابقات تا سال ۲۰۲۱، جایگزین جام کنفدراسیون‌ها، مورد بحث قرار داد. ترکیب برنامه‌ریزی‌شده شامل برندگان و نایب‌قهرمانان اخیر لیگ قهرمانان اروپا، لیگ اروپا و جام لیبرتادورس به همراه نمایندگان سایر کنفدراسیون‌ها بود.[۱۳۰][۱۳۱] این پیشنهاد، درآمدی بالغ بر ۲۵ میلیارد دلار بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۳۳، از جمله درآمد حاصل از لیگ ملت‌های اروپا اصلاح‌شده را پیش‌بینی می‌کرد.[۱۳۲] با این حال، دنیاگیری کووید-۱۹ برنامه‌های بین‌المللی فوتبال را مختل کرد و منجر به لغو دوره برنامه‌ریزی‌شده ۲۰۲۱ در چین شد.[۱۳۳][۱۳۴]

در ۱۶ دسامبر ۲۰۲۲، فیفا یک تورنمنت گسترده را اعلام کرد که با ۳۲ تیم برگزار می‌شود و در ژوئن ۲۰۲۵ آغاز خواهد شد.[۱۳۳][۱۳۵] بعداً ایالات متحده به عنوان میزبان اعلام شد.[۱۳۶] فرمت جدید شامل هشت گروه چهار تیمی است که دو تیم برتر هر گروه به مرحله حذفی راه پیدا می‌کنند.[۱۳۷] جام جهانی باشگاه‌ها مدت‌هاست که قهرمانان قاره‌ای از هر کنفدراسیون را به خود اختصاص داده و تنها رقابت باشگاهی است که در سطح جهانی برگزار می‌شود. در حالی که فرمت قبلی به اندازه لیگ قهرمانان اروپا مورد توجه رسانه‌ها قرار نگرفت، استاندارد رقابتی آن بالا ارزیابی شده است.[۱۳۸][۱۳۹]

نسخه ۲۰۲۵ از حمایت برخی از مدیران باشگاه‌ها و نمایندگان فدراسیون‌ها برخوردار شد. یان-کریستین دریزن، مدیرعامل بایرن مونیخ، آن را اولین جام جهانی باشگاه‌ها با حضور کامل نمایندگان توصیف کرد و بر دامنه بین‌المللی آن تأکید کرد.[۱۴۰] دان گاربر، کمیسر لیگ برتر فوتبال ایالات متحده، اظهار داشت که این مسابقات، فوتبال آمریکای شمالی را بیشتر در معرض دید قرار می‌دهد.[۱۴۱] آرسن ونگر، رئیس توسعه جهانی فوتبال فیفا، گفت که باشگاه‌ها مشتاق شرکت هستند و علاقه عمومی بالا بوده است.[۱۴۲] توازن رقابت با گذشت زمان تغییر کرده است، زیرا بسیاری از بازیکنان برجسته آمریکای جنوبی به باشگاه‌های اروپایی نقل مکان کرده‌اند که اغلب نماینده کنفدراسیون‌های خود در این مسابقات هستند.[۱۴۳][۱۴۴]

این گسترش با معرفی جام بین قاره‌ای فیفا که از سال ۲۰۲۴ آغاز شد، همراه بود.[۱۳۷] فیفا برای جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۲۵، مجموع جوایز را ۱ میلیارد دلار اعلام کرد.[۱۴۵] برخی از باشگاه‌ها و انجمن‌ها در مورد تقویم فشرده، الزامات سفر و حجم کار بازیکنان ابراز نگرانی کردند.[۱۴۶][۱۴۷][۱۴۸] بحث‌ها همچنین در مورد مبنای انتخاب میزبان و جهت‌گیری تجاری این رقابت‌ها ادامه یافت.[۱۴۹][۱۵۰][۱۵۱][۱۵۲] چلسی در سال ۲۰۲۵ با شکست ۳–۰ پاری سن-ژرمن در فینال، قهرمان این دوره از مسابقات شد و عنوان قهرمانی را در اولین تورنمنتی که تحت فرمت گسترش‌یافته برگزار شد، از آن خود کرد.[۱۵۳]

نتایج

[ویرایش]
همچنین ببینید: فهرست فینال‌های جام جهانی باشگاه‌ها
برای فهرست کامل قهرمانان، فهرست باشگاه‌های فوتبال قهرمان جهان را ببینید.
نسخه سال میزبان مسابقه قهرمانی مسابقه رده‌بندی تعداد تیم‌ها منابع
قهرمان نتیجه نایب قهرمان مقام سوم نتیجه مقام چهارم
۱
۲۰۰۰
 برزیل برزیل برزیل کورینتیانس
۰–۰ (و.ا.)
(۴–۳ پ)
 برزیل واسکو دوگاما مکزیک نیکاکسا
۱–۱ (و.ا.)
(۴–۳ پ)
 اسپانیا رئال مادرید
۸
 [۱۵۴][۱۵۵]
—
۲۰۰۱
 اسپانیا اسپانیا
مسابقات به دلیل مشکلات مالی لغو شد
۱۲
 [۱۵۶]
—
۲۰۰۲
—
مسابقات برگزار نشد
 [۱۵۷]
۲۰۰۳
۲۰۰۴
۲
۲۰۰۵
 ژاپن ژاپن برزیل سائو پائولو
۱–۰
 انگلستان لیورپول کاستاریکا ساپریسا
۳–۲
 عربستان سعودی الاتحاد
۶
 [۱۵۸][۱۵۹]
۳
۲۰۰۶
 برزیل اینترناسیونال
۱–۰
 اسپانیا بارسلونا مصر الاهلی
۲–۱
 مکزیک آمریکا [۱۶۰][۱۶۱]
۴
۲۰۰۷
 ایتالیا میلان
۴–۲
 آرژانتین بوکا جونیورز ژاپن اوراوا رد دایموندز
۲–۲[نکته ۲]
(۴–۲ پ)
 تونس ستاره ساحلی
۷
 [۱۶۲][۱۶۳]
۵
۲۰۰۸
 انگلستان منچستر یونایتد
۱–۰
 اکوادور ال‌دی‌یو کیتو ژاپن گامبا اوساکا
۱–۰
 مکزیک پاچوکا [۱۶۴][۱۶۵]
۶
۲۰۰۹
 امارات متحده عربی امارات متحده عربی اسپانیا بارسلونا
۲–۱ (و.ا.)[نکته ۳]
 آرژانتین استودیانتس کره جنوبی پوهانگ استیلرز
۱–۱[نکته ۲]
(۴–۳ پ)
 مکزیک آتلانتی [۱۶۶][۱۶۷][۱۶۸]
۷
۲۰۱۰
 ایتالیا اینتر میلان
۳–۰
 جمهوری دموکراتیک کنگو تی‌پی مازمبه برزیل اینترناسیونال
۴–۲
 کره جنوبی سئونگنام ایلهوا چونما [۱۶۹][۱۷۰]
۸
۲۰۱۱
 ژاپن ژاپن اسپانیا بارسلونا
۴–۰
 برزیل سانتوس قطر السد
۰–۰[نکته ۲]
(۵–۳ پ)
 ژاپن کاشیوا ریسول [۱۷۱][۱۷۲][۱۷۳]
۹
۲۰۱۲
 برزیل کورینتیانس
۱–۰
 انگلستان چلسی مکزیک مونتری
۲–۰
 مصر الاهلی [۱۷۴][۱۷۵]
۱۰
۲۰۱۳
 مراکش مراکش آلمان بایرن مونیخ
۲–۰
 مراکش الرجا کازابلانکا برزیل اتلتیکو مینیرو
۳–۲
 چین گوانگژو اورگراند [۱۷۶][۱۷۷]
۱۱
۲۰۱۴
 اسپانیا رئال مادرید آرژانتین سن لورنسو نیوزیلند آوکلند سیتی
۱–۱[نکته ۲]
(۴–۲ پ)
 مکزیک کروز آزول [۱۷۸][۱۷۹][۱۸۰]
۱۲
۲۰۱۵
 ژاپن ژاپن اسپانیا بارسلونا
۳–۰
 آرژانتین ریور پلاته ژاپن سانفریس هیروشیما
۲–۱
 چین گوانگژو اورگراند [۱۸۱][۱۸۲]
۱۳
۲۰۱۶
 اسپانیا رئال مادرید
۴–۲ (و.ا.)[نکته ۴]
 ژاپن کاشیما آنتلرز کلمبیا اتلتیکو ناسیونال
۲–۲[نکته ۲]
(۴–۳ پ)
 مکزیک آمریکا [۱۸۳][۱۸۴][۱۸۵][۱۸۶]
۱۴
۲۰۱۷
 امارات متحده عربی امارات متحده عربی
۱–۰
 برزیل گرمیو مکزیک پاچوکا
۴–۱
 امارات متحده عربی الجزیره [۱۸۷]
۱۵
۲۰۱۸
۴–۱
 امارات متحده عربی العین آرژانتین ریور پلاته
۴–۰
 ژاپن کاشیما آنتلرز [۱۸۸]
۱۶
۲۰۱۹
 قطر قطر انگلستان لیورپول
۱–۰ (و.ا.)[نکته ۵]
 برزیل فلامینگو مکزیک مونتری
۲–۲[نکته ۲]
(۴–۳ پ)
 عربستان سعودی الهلال [۱۸۹]
۱۷
۲۰۲۰
 آلمان بایرن مونیخ
۱–۰
 مکزیک تیگرس اونال مصر الاهلی
۰–۰[نکته ۲]
(۳–۲ پ)
 برزیل پالمیراس
۶
 [۱۹۰]
۱۸
۲۰۲۱
 امارات متحده عربی امارات متحده عربی انگلستان چلسی
۲–۱ (و.ا.)[نکته ۶]
 برزیل پالمیراس
۴–۰
 عربستان سعودی الهلال
۷
 [۱۹۱]
۱۹
۲۰۲۲
 مراکش مراکش اسپانیا رئال مادرید
۵–۳
 عربستان سعودی الهلال برزیل فلامینگو
۴–۲
 مصر الاهلی [۱۹۲]
۲۰
۲۰۲۳
 عربستان سعودی عربستان سعودی انگلستان منچستر سیتی
۴–۰
 برزیل فلومیننزه مصر الاهلی
۴–۲
 ژاپن اوراوا رد دایموندز [۱۹۳][۱۹۴]
۲۱
۲۰۲۵
 ایالات متحده آمریکا ایالات متحده آمریکا انگلستان چلسی
۳–۰
 فرانسه پاری سن ژرمن
[نکته ۷]
۳۲
 [۱۹۵][۱۹۶]

نکات

  1. ↑ شورای فیفا رسماً برندگان جام بین قاره‌ای و جام باشگاه‌های جهان را به عنوان قهرمانان باشگاهی جهان می‌شناسد.[۱۲۱]
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ وقت اضافه‌ای انجام نشد.
  3. ↑ بازی بعد از ۹۰ دقیقه ۱–۱ بود.
  4. ↑ بازی بعد از ۹۰ دقیقه ۲–۲ بود.
  5. ↑ بازی بعد از ۹۰ دقیقه ۰–۰ بود.
  6. ↑ بازی بعد از ۹۰ دقیقه ۱–۱ بود.
  7. ↑ مسابقات رده‌بندی از این دوره به بعد برگزار نمیشود.

عملکرد باشگاهی

[ویرایش]
باشگاه قهرمانی نایب قهرمانی سال‌های قهرمانی سال‌های نایب قهرمانی
اسپانیا رئال مادرید ۵ ۰ ۲۰۱۴، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸، ۲۰۲۲ —
اسپانیا بارسلونا ۳ ۱ ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۵ ۲۰۰۶
انگلستان چلسی ۲ ۱ ۲۰۲۱، ۲۰۲۵ ۲۰۱۲
برزیل کورینتیانس ۲ ۰ ۲۰۰۰، ۲۰۱۲ —
آلمان بایرن مونیخ ۲ ۰ ۲۰۱۳، ۲۰۲۰ —
انگلستان لیورپول ۱ ۱ ۲۰۱۹ ۲۰۰۵
برزیل سائو پائولو ۱ ۰ ۲۰۰۵ —
برزیل اینترناسیونال ۱ ۰ ۲۰۰۶ —
ایتالیا میلان ۱ ۰ ۲۰۰۷ —
انگلستان منچستر یونایتد ۱ ۰ ۲۰۰۸ —
ایتالیا اینتر ۱ ۰ ۲۰۱۰ —
انگلستان منچستر سیتی ۱ ۰ ۲۰۲۳ —
برزیل واسکو دوگاما ۰ ۱ — ۲۰۰۰
آرژانتین بوکا جونیورز ۰ ۱ — ۲۰۰۷
اکوادور ال‌دی‌یو کیتو ۰ ۱ — ۲۰۰۸
آرژانتین استودیانتس ۰ ۱ — ۲۰۰۹
جمهوری دموکراتیک کنگو تی‌پی مازمبه ۰ ۱ — ۲۰۱۰
برزیل سانتوس ۰ ۱ — ۲۰۱۱
مراکش الرجا کازابلانکا ۰ ۱ — ۲۰۱۳
آرژانتین سن لورنسو ۰ ۱ — ۲۰۱۴
آرژانتین ریور پلاته ۰ ۱ — ۲۰۱۵
ژاپن کاشیما آنتلرز ۰ ۱ — ۲۰۱۶
برزیل گرمیو ۰ ۱ — ۲۰۱۷
امارات متحده عربی العین ۰ ۱ — ۲۰۱۸
برزیل فلامینگو ۰ ۱ — ۲۰۱۹
مکزیک تیگرس اونال ۰ ۱ — ۲۰۲۰
برزیل پالمیراس ۰ ۱ — ۲۰۲۱
عربستان سعودی الهلال ۰ ۱ — ۲۰۲۲
برزیل فلومیننزه ۰ ۱ — ۲۰۲۳
فرانسه پاری سن ژرمن ۰ ۱ — ۲۰۲۵

عملکرد کشوری

[ویرایش]
کشور قهرمانی نایب قهرمانی سال‌های قهرمانی سال‌های نایب قهرمانی
 اسپانیا ۸ ۱ ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۴، ۲۰۱۵، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸، ۲۰۲۲ ۲۰۰۶
 انگلستان ۵ ۲ ۲۰۰۸، ۲۰۱۹، ۲۰۲۱، ۲۰۲۳، ۲۰۲۵ ۲۰۰۵، ۲۰۱۲
 برزیل ۴ ۶ ۲۰۰۰، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۱۲ ۲۰۰۰، ۲۰۱۱، ۲۰۱۷، ۲۰۱۹، ۲۰۲۱، ۲۰۲۳
 ایتالیا ۲ ۰ ۲۰۰۷، ۲۰۱۰ —
 آلمان ۲ ۰ ۲۰۱۳، ۲۰۲۰ —
 آرژانتین ۰ ۴ — ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۴، ۲۰۱۵
 اکوادور ۰ ۱ — ۲۰۰۸
 کنگو ۰ ۱ — ۲۰۱۰
 مراکش ۰ ۱ — ۲۰۱۳
 ژاپن ۰ ۱ — ۲۰۱۶
 امارات متحدهٔ عربی ۰ ۱ — ۲۰۱۸
 مکزیک ۰ ۱ — ۲۰۲۰
 عربستان سعودی ۰ ۱ — ۲۰۲۲
 فرانسه ۰ ۱ — ۲۰۲۵

عملکرد قاره‌ای

[ویرایش]

بهترین نمایندگان آفریقا، تی‌پی مازمبه از جمهوری دموکراتیک کنگو و باشگاه مراکشی الرجا کازابلانکا بودند که در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۳ به ترتیب دوم شدند. بهترین نمایندگان آسیا، کاشیما آنتلرز از ژاپن، العین از امارات متحده عربی و الهلال از عربستان سعودی بودند که به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۶، ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ دوم شدند. بهترین نماینده آمریکای شمالی، تیم مکزیکی اونال بود که در سال ۲۰۲۰ مقام دوم را کسب کرد. این شش باشگاه تنها تیم‌های خارج از اروپا و آمریکای جنوبی هستند که به فینال رسیده‌اند.

اوکلند سیتی از نیوزیلند در سال ۲۰۱۴ مقام سوم را به دست آورد، این تنها زمانی بود که تا به امروز یک تیم اقیانوسیه به نیمه نهایی مسابقات رسید.

کنفدراسیون قهرمانی نایب قهرمانی سومی
یوفا ۱۷ ۴ —
کونمبول ۴ ۱۱ ۵
ای‌اف‌سی — ۳ ۵
کاف — ۲ ۴
کونکاکاف — ۱ ۵
اواف‌سی — — ۱

فرمت و قوانین

[ویرایش]
همچنین ببینید: فهرست تیم‌های راه‌یافته به جام جهانی باشگاه‌ها

قبل از دوره ۲۰۲۵، اکثر تیم‌ها با قهرمانی در مسابقات قاره‌ای خود، چه لیگ قهرمانان آسیا، چه لیگ قهرمانان آفریقا، چه لیگ قهرمانان کونکاکاف، چه جام لیبرتادورس، چه لیگ قهرمانان اقیانوسیه یا لیگ قهرمانان اروپا، به جام باشگاه‌های جهان راه پیدا می‌کردند. علاوه بر این‌ها، قهرمان لیگ ملی کشور میزبان نیز به این مسابقات راه پیدا می‌کرد.[۱۹۷]

از سال ۲۰۲۵، هشت گروه چهار تیمی در مرحله گروهی وجود دارد. قوانین استاندارد اعمال می‌شود، به این صورت که هر تیم در یک گروه با سه تیم دیگر بازی می‌کند و برای هر برد سه امتیاز، برای تساوی یک امتیاز و برای باخت هیچ امتیازی کسب نمی‌کند. دو تیم برتر هر گروه به مرحله حذفی راه پیدا می‌کنند. در صورت تساوی، تعداد امتیازات کسب شده در مسابقات بین تیم‌های مساوی، سپس تفاضل گل بین تیم‌های مساوی و در نهایت تعداد گل‌های زده شده بین تیم‌های مساوی محاسبه می‌شود. اگر این کار تساوی را از بین نبرد، قوانین اضافی اعمال می‌شود.[۱۹۸]

اولین دوره این مسابقات به دو دور تقسیم شد. هشت شرکت‌کننده به دو گروه چهار تیمی تقسیم شدند. برنده هر گروه در فینال به مصاف هم می‌رفتند در حالی که تیم‌های دوم برای کسب مقام سوم بازی می‌کردند. این مسابقات در طول برگزاری مجدد در سال ۲۰۰۵، قالب خود را به یک تورنمنت تک‌حذفی تغییر داد که در آن تیم‌ها در مسابقات تک‌بازی با یکدیگر بازی می‌کردند و در صورت لزوم از وقت اضافه و ضربات پنالتی برای تعیین برنده استفاده می‌شد. این مسابقات شامل هفت باشگاه بود که در یک دوره دو هفته‌ای به رقابت می‌پرداختند. چهار مرحله وجود داشت: مرحله اول، مرحله دوم، نیمه نهایی و فینال. در مرحله اول، باشگاه کشور میزبان با نماینده لیگ قهرمانان اقیانوسیه بازی می‌کرد. برنده به مرحله دوم راه می‌یافت، جایی که قهرمانان لیگ قهرمانان آفریقا، لیگ قهرمانان آسیا و لیگ قهرمانان کونکاکاف به آن ملحق می‌شدند. پس از آن، برندگان آن بازی‌ها به نیمه نهایی راه یافتند و با قهرمانان لیگ قهرمانان اروپا و جام لیبرتادورس بازی کردند. برندگان هر نیمه نهایی به فینال راه یافتند.[۱۹۷] با معرفی این فرمت، مسابقه مقام پنجم اضافه شد، اما پس از نسخه ۲۰۲۱ لغو شد.[۱۹۹] مسابقه مقام سوم پس از نسخه ۲۰۲۳ لغو شد.[۲۰۰]

جام

[ویرایش]
جام قهرمانی جام باشگاه‌های جهان که بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۳ استفاده می‌شد

جام مورد استفاده در طول مسابقات افتتاحیه جام مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان نام داشت. جام اصلی توسط ساوایا و مورونی، یک شرکت طراح ایتالیایی که طرح‌های معاصر را با زمینه‌های فرهنگی و مفاهیم طراحی تولید می‌کند، ایجاد شد. شرکت طراحی در میلان مستقر است. جام کاملاً نقره‌ای و دارای وزن ۴ کیلوگرم (۸٫۸ پوند) و ارتفاع ۳۷٫۵ سانتی‌متر (۱۴٫۸ اینچ) است. طول پایه و عریض‌ترین نقاط آن ۱۰ سانتی‌متر (۳٫۹ اینچ) است. این جام دارای پایه‌ای از دو ستون بود که دارای چهار ستون مستطیل شکل بود. روی دو ستون از چهار ستون کتیبه‌ای بود. یکی حاوی عبارت «قهرمانی باشگاه‌های جهان» بود که روی آن نقش بسته بود. روی دیگری حروف «فیفا» درج شده بود. در بالا، یک توپ فوتبال بر اساس توپ جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸، آدیداس تریکلور، دیده می‌شود. هزینه تولید جام ۲۵٬۰۰۰ دلار آمریکا بود. جام برای اولین بار در هتل‌ها و استراحتگاه‌های شرایتون در ریو دو ژانیرو در ۴ ژانویه ۲۰۰۰ ارائه شد.[۲۰۱][۲۰۲][۲۰۳][۲۰۴]

همان‌طور که جام جهانی زنان نت زنانه متمایز داشت، این جام جدید نیز مردانه‌تر است. همچنین از حس کلاسیک هندسه و معماری الهام گرفته شده است، مفاهیمی ماندگار درست مانند مقام قهرمانی جهان.

ویلیام ساوایا، طراح جام قهرمانی باشگاه‌های جهان[۲۰۵]

این مسابقات، با فرمت قبلی خود، نام خود را با جام فعلی، که جام جهانی باشگاه‌ها یا به سادگی لا کوپا نیز نامیده می‌شود به اشتراک می‌گذارد، که به قهرمان جام جهانی باشگاه‌ها اهدا می‌شود. جام در ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۵ در توکیو در طول قرعه کشی نسخه آن سال مسابقات رونمایی شد. این جام در سال ۲۰۰۵ در بیرمنگام، انگلیس در شرکت توماس فاتورینی توسط طراح انگلیسی، جین پاول در کنار دستیارش داون فوربس به دستور فیفا طراحی شد. جام طلایی و نقره‌ای و دارای وزن ۵٫۲ کیلوگرم (۱۱ پوند)، قد ۵۰ سانتی‌متر (۲۰ اینچ) است. پایه و عریض‌ترین نقاط آن نیز دقیقاً ۲۰ سانتی‌متر (۷٫۹ اینچ) اندازه‌گیری می‌شود. از ترکیب برنج، مس، نقره استرلینگ، فلز طلاکاری، آلومینیوم، کروم و رودیم ساخته شده است. جام با طلا روکشی شده است.[۸۰][۲۰۲]

به گفته فیفا، این طرح، شش ستون پلکانی را نشان می‌دهد که نشان‌دهنده شش تیم شرکت‌کننده از شش کنفدراسیون مربوط است و یک سازه فلزی جداگانه به برنده مسابقه اشاره می‌کند. آنها کره‌ای را به شکل یک توپ فوتبال نگه می‌دارند؛ یک ویژگی ثابت تقریباً در تمام جام‌های فیفا. روی پایه طلایی عبارت «جام جهانی باشگاه‌ها» در پایین آن حک شده است.[۲۰۲]

به عنوان بخشی از گسترش این مسابقات به ۳۲ تیم، یک جام جدید با همکاری جواهرساز لوکس جهانی تیفانی اند کو. ساخته و در ۱۴ نوامبر ۲۰۲۴ رونمایی شد. این جام جدید دارای روکش طلای ۲۴ عیار، کتیبه‌های حکاکی شده لیزری پیچیده در دو طرف از جمله نقشه جهان و نام همه ۲۱۱ انجمن عضو فیفا و شش کنفدراسیون، نمادهایی که سنت‌های فوتبال را به تصویر می‌کشند، از جمله نمادهای ورزشگاه‌ها و تجهیزات، و حکاکی‌هایی به ۱۳ زبان و بریل است. فضایی برای حکاکی لیزری نشان‌های باشگاه‌های برنده برای ۲۴ دوره این مسابقات در نظر گرفته شده است. این جام می‌تواند از یک جام به یک ساختار چند وجهی و مداری تبدیل شود.[۲۰۶] این طرح از صفحه‌های طلایی وویجر الهام گرفته شده است.

جوایز

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: جوایز جام باشگاه‌های جهان

در پایان هر جام جهانی باشگاه‌ها، جوایزی به بازیکنان و تیم‌ها برای دستاوردهایی غیر از موقعیت‌های تیمی نهایی آنها در مسابقات اهدا می‌شود. در حال حاضر سه جایزه وجود دارد:[۲۰۷]

لیونل مسی با توپ طلا به نیمار، دریافت کننده توپ برنز پس از فینال جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۱۱ سلام می‌کند.
  • توپ طلا برای بهترین بازیکن، با رای اعضای رسانه تعیین می‌شود؛ توپ نقره و توپ برنز به ترتیب به بازیکنان دوم و سوم در رای‌گیری تعلق می‌گیرد.[۲۰۷]
  • بهترین بازیکن بازی (که قبلاً به عنوان «مرد مسابقه» شناخته می‌شد) به بهترین بازیکن در هر مسابقه تعلق می‌گیرد. این جایزه اولین بار در سال ۲۰۱۳ اهدا شد.
  • جایزه بازی جوانمردانه فیفا برای تیمی که بهترین رکورد بازی جوانمردانه را دارد، طبق سیستم امتیازدهی و معیارهای تعیین شده توسط کمیته بازی جوانمردانه فیفا.[۲۰۷]

برندگان مسابقه همچنین حق دریافت نشان قهرمانان فیفا را دارند. نشان قهرمانان فیفا دارای تصویری از جام است که قهرمان حاکم حق دارد آن را فقط روی لباس تیم اصلی خود تا و از جمله فینال مسابقات قهرمانی بعدی نمایش دهد. اولین نسخه از نشان به میلان، قهرمان فینال ۲۰۰۷ ارائه شد.[۲۰۸][۲۰۹] هر چهار قهرمان قبلی تا فینال ۲۰۰۸ مجاز به پوشیدن نشان بودند، جایی که منچستر یونایتد حق پوشیدن نشان را تنها با بردن جام به دست آورد.[۲۱۰]

سه تیم برتر هر تورنمنت مجموعه‌ای از مدال‌های طلا، نقره یا برنز دریافت می‌کنند تا بین بازیکنان خود توزیع کنند.[۲۰۷]

جایزه نقدی

[ویرایش]
رکن عملکرد ورزشی در سال ۲۰۲۵ (دلار آمریکا)
قهرمان + ۴۰ میلیون دلار
نایب قهرمان + ۳۰ میلیون دلار
نیمه نهایی + ۲۱ میلیون دلار
یک‌چهارم نهایی + ۱۳.۱۲۵ میلیون دلار
یک‌هشتم نهایی + ۷.۵ میلیون دلار
مرحله گروهی ۲ میلیون دلار برای هر برد

۱ میلیون دلار برای هر تساوی

مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۰ اولین دوره این مسابقات بود. ۲۸ میلیون دلار جایزه برای شرکت کنندگان در نظر گرفته شد. جوایز دریافتی توسط باشگاه‌های شرکت کننده بر اساس مشارکت و نتایج به پرداخت‌های ثابت تقسیم شد. باشگاه‌هایی که مسابقات را از رتبه‌های پنجم تا هشتم به پایان رساندند، ۲٫۵ میلیون دلار دریافت کردند. باشگاهی که در نهایت در جایگاه چهارم قرار گرفت ۳ میلیون دلار دریافت کرد در حالی که تیم سوم ۴ میلیون دلار دریافت کرد. نایب قهرمان ۵ میلیون دلار آمریکا گرفت در حالی که قهرمانان نهایی ۶ میلیون دلار آمریکا به دست آورد.[۲۱۱]

راه‌اندازی مجدد مسابقات در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۵ شاهد مقادیر متفاوتی از جوایز و تغییراتی در معیارهای دریافت مبالغ خاص بود. مجموع مبلغ جایزه اهدا شده به ۱۶ میلیون دلار کاهش یافت. قهرمان ۵ میلیون دلار و نایب قهرمان ۴ میلیون دلار، تیم سوم ۲٫۵ میلیون دلار، تیم چهارم ۲ میلیون دلار، تیم پنجم ۱٫۵ میلیون دلار و تیم ششم ۱ میلیون دلار دریافت کردند.[۲۱۲]

برای جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۰۷، یک بازی پلی آف بین قهرمان اقیانوسیه و قهرمانان کشور میزبان برای ورود به مرحله یک‌چهارم نهایی به منظور افزایش علاقه خانگی به مسابقات معرفی شد. معرفی مجدد مسابقه برای مقام پنجم برای مسابقات ۲۰۰۸ همچنین باعث افزایش مبلغ جایزه به میزان ۵۰۰٬۰۰۰ دلار و به مجموع ۱۶٫۵ میلیون دلار آمریکا شد.[۲۱۳]

نسخهٔ بازسازی‌شدهٔ سال ۲۰۲۵ با افزایش چشمگیر جوایز مالی، رکورد جایزهٔ ۱ میلیارد دلار آمریکا را ثبت کرد. انتظار می‌رود قهرمانان تا ۱۲۵ میلیون دلار آمریکا دریافت کنند.[۲۱۴]

حمایت مالی

[ویرایش]

مانند جام جهانی فوتبال، جام جهانی باشگاه‌ها نیز توسط گروهی از شرکت‌های چند ملیتی حمایت مالی می‌شود. شرکت تویوتا موتور، شرکت خودروسازی ژاپنی چندملیتی مستقر در تویوتا، آیچی، شریک ارائه دهنده جام جهانی باشگاه‌ها بود تا اینکه قرارداد حمایت مالی آن در پایان دسامبر ۲۰۱۴ منقضی شد و تمدید نشد.[۲۱۵] در سال ۲۰۱۵، گروه علی‌بابا قراردادی هشت ساله برای به عهده گرفتن عنوان حامی مالی این مسابقات امضا کرد.[۲۱۶] اولین دوره این مسابقات که در سال ۲۰۰۰ برگزار شد، شش حامی مالی رسمی داشت: فوجی‌فیلم، هیوندای، جی‌وی‌سی، مک‌دونالد، بادویزر و مسترکارت.[۲۱۷]

در ژوئن ۲۰۲۵، صندوق سرمایه‌گذاری عمومی (پی‌آی‌اف) عربستان سعودی به شریک رسمی جام جهانی باشگاه‌ها تبدیل شد و به فهرست رو به رشد حامیان مالی چندملیتی شامل آدیداس، انهایزر-بوش اینبیف، بنک آو امریکا، کوکا کولا، های‌سنس، لنوو و هواپیمایی قطر پیوست.[۲۱۸] در حالی که فیفا دستورالعمل‌های حمایت مالی را در طول مسابقات اجرا می‌کند، باشگاه‌های انفرادی مجاز به پوشیدن پیراهن‌هایی با تصویر شرکای تجاری خود هستند، حتی اگر این پیراهن‌ها با حامیان مالی رسمی مسابقات در تضاد باشند. با این حال، علاوه بر لوگوی تولیدکننده لباس، فقط یک حامی مالی اصلی می‌تواند روی هر پیراهن ظاهر شود.[۱۹۷]

آمار و رکوردها

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: آمار و رکوردهای جام باشگاه‌های جهان
همچنین ببینید: فهرست فینال‌های جام جهانی باشگاه‌ها، فهرست هتریک‌های جام جهانی باشگاه‌ها، فهرست تیم‌های راه‌یافته به جام جهانی باشگاه‌ها، فهرست مربیان برنده جام جهانی باشگاه‌ها، و جدول تاریخی جام جهانی باشگاه‌ها
تونی کروس تنها بازیکنی است که شش بار قهرمان این مسابقات شده است.
کریستیانو رونالدو (تصویر در سال ۲۰۱۵ با لباس رئال مادرید با نشان طلایی قهرمانان فیفا) بهترین گلزن تاریخ مسابقات است.

تونی کروس شش بار قهرمان جام جهانی باشگاه‌ها شده است که بیشترین رکورد توسط هر بازیکنی است.[۲۱۹] کریستیانو رونالدو با هفت گل رکورد بهترین گلزن در تاریخ جام جهانی باشگاه‌ها را در اختیار دارد.[۲۲۰] حسین الشحات با دوازده بازی، بیشترین حضور را در این رقابت‌ها داشته است.[۲۲۱]

رئال مادرید پنج بار قهرمان جام جهانی باشگاه‌ها شده است. آنها همچنین بیشترین برد (۱۲) و بیشترین تعداد گل زده در مسابقات (۴۰) را دارند.[۲۲۲][۲۲۳] آوکلند سیتی در بیشترین تورنمنت‌ها (۱۱) شرکت کرده است، در حالی که الاهلی بیشترین بازی را در این رقابت‌ها انجام داده است (۲۵).[۲۲۳]

آهنگ‌های رسمی

[ویرایش]

جام جهانی باشگاه‌ها از سال ۲۰۰۵ آهنگ‌های رسمی برای هر تورنمنت داشته است.

سال میزبان آهنگ زبان(ها) خواننده(ها)
۲۰۰۵  ژاپن "Legendary Meadow" ژاپنی چمیستری
۲۰۰۶ "Top of the World" ژاپنی
۲۰۰۷ "Shining Night" ژاپنی چمیستری (حمایت شده توسط مانکی ماجیک)
۲۰۰۸ "Septenova" انگلیسی و ژاپنی گوسپیلرز دربرابر شینتارو توکیتا (از سوکیما سوئیچ)
۲۰۰۹  امارات متحده عربی "The River Sings" لوکسی انیا
۲۰۱۰
۲۰۱۱  ژاپن "Never Give Up" ژاپنی کایلی
۲۰۱۲ "World Quest" ژاپنی نیوز
۲۰۱۳  مراکش "Seven Colors" انگلیسی و ژاپنی
۲۰۱۴ "Come Alive" انگلیسی ردوان و احمد شوقی
۲۰۱۵  ژاپن "Anthem" انگلیسی نیوز
۲۰۱۶
۲۰۱۷  امارات متحده عربی "Kingdom" انگلیسی و ژاپنی
۲۰۱۸ "Spirit" ژاپنی
۲۰۱۹  قطر "Superstar"
۲۰۲۲  مراکش "Welcome To Morocco" انگلیسی و عربی ردوان، دوزی، حاتم عمور، اسما لمنور، ریم، آمینوکس، نعمان بلعاشی، زهیر بهاوی، دیزی دروس
۲۰۲۳  عربستان سعودی "It's On"[۲۲۴] انگلیسی بی‌بی رکسا، ردوان
۲۰۲۵  ایالات متحده آمریکا "We Will Rock You"[۲۲۵] انگلیسی پیت‌بول و ردوان

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Wilson، Jonathan (۲۰۲۰-۰۴-۲۵). «Sunderland's Victorian all-stars blazed trail for money's rule of football» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  2. ↑ "When Sunderland AFC Were World Champions! – Ryehill Football" (به انگلیسی). 2016-08-19. Retrieved 2023-06-06.
  3. ↑ «Maintaining the Corporate Image - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۰-۲۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  4. ↑ «FIFA.com - History of Football - The Global Growth». web.archive.org. ۲۰۰۷-۰۶-۳۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژوئن ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  5. ↑ «West Auckland AFC statue to mark Sir Thomas Lipton Trophy win» (به انگلیسی). BBC News. ۲۰۱۲-۰۹-۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  6. ↑ «Sir Thomas Lipton Trophy (Torino)». www.rsssf.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  7. ↑ «Edición del Thursday 5 April 1951, Página 3 - Hemeroteca - MundoDeportivo.com». hemeroteca.mundodeportivo.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  8. ↑ Corriere dello Sport: Claudio Carsughi – Tra Rio de Janeiro e San Paolo l´avvio del "Torneo dei Campioni" – página 3(acervo), 30 June 1951
  9. ↑ "O ESTADO DE S. PAULO: PÁGINAS DA EDIÇÃO DE 26 DE Junho DE 1962". O Estado de S. Paulo (به پرتغالی). 26 June 1962. p. 11. Retrieved 6 March 2013.
  10. ↑ "Superheroes in green". FIFA (به انگلیسی). 10 February 2022. Retrieved 7 November 2023.
  11. ↑ Bernardi, Bruno (30 June 1975). "Parola ed Altafini sarà una tournée piena di ricordi e nostalgie" [Parola and Altafini will make this a nostalgic tournament to remember]. La Stampa (به ایتالیایی). p. 10. Retrieved 6 March 2013.
  12. ↑ "O Estado de S. Paulo - Acervo Estadão". Acervo. Retrieved 2024-05-17.
  13. ↑ "O Estado de S. Paulo - Acervo Estadão". Acervo. Retrieved 2024-05-17.
  14. ↑ Mundo Esportivo (Brazilian newspaper), 9 March 1956, page 15, edition 745.
  15. ↑ Jornal dos Sports (Brazilian newspaper), 21 August 1952, page 5. Edition 7050.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Stokkermans, Karel; Varanda, Pedro (19 August 2010). "Pequeña Copa del Mundo and Other International Club Tournaments in Caracas". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  17. ↑ "O ESTADO DE S. PAULO: PÁGINAS DA EDIÇÃO DE 24 DE Maio DE 1961". O Estado de S. Paulo (به پرتغالی). 24 May 1961. p. 17. Retrieved 6 March 2013.
  18. ↑ "Taça não interessa mais aos alemães" [The tournament holds no interest from the Germans]. Jornal do Brasil (به پرتغالی). 22 December 1976. p. 20. Retrieved 6 March 2013.
  19. ↑ "Cruyff: "Demasiada lentitud de los argentinos en sus ofensivas"" [Cruyff: "The Argentine offensive is way too slow"]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 30 September 1972. p. 13. Retrieved 6 March 2013.
  20. ↑ «Vasco tentará reconhecimento de título mundial de 1957 - SuperVasco». web.archive.org. ۲۰۱۴-۱۲-۲۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  21. ↑ «ABC MADRID 18-06-1957 página 53 - Archivo ABC». abc. ۲۰۱۹-۰۸-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  22. ↑ Carluccio, Jose (2 September 2007). "¿Qué es la Copa Libertadores de América?" [What is the Copa Libertadores de América?]. Historia y Fútbol (به اسپانیایی). Retrieved 6 March 2013.
  23. ↑ «FIFA Club World Cup 2005 - News - Goodbye Toyota Cup, hello FIFA Club World Championship - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۲۰-۰۲-۱۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ فوریه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  24. ↑ "La Copa Intercontinental, un perro sin amo". Mundo Deportivo (به اسپانیایی). Retrieved 2 July 2010.
  25. ↑ Briordy, William (24 May 1961). "Bangu, Karlsruhe Play Tonight in Polo Grounds Soccer Game; Permission is Received by International League to Continue its Schedule". The New York Times. Retrieved 6 March 2013.
  26. ↑ «O Estado de S. Paulo - Acervo Estadão». Acervo. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  27. ↑ «O Estado de S. Paulo - Acervo Estadão». Acervo. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  28. ↑ "FC Internazionale Milano on top of the world" (PDF). UEFA. 1 February 2011. p. 15. Archived from the original (PDF) on 4 June 2013. Retrieved 6 March 2013.
  29. ↑ «Edición del $dateTool.format('EEEE d MMMM yyyy', $document.date), Página $document.page - Hemeroteca - MundoDeportivo.com». hemeroteca.mundodeportivo.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  30. ↑ "El proyecto de Copa del Mundo se discutira en Mejico" [The Club World Cup project will be discussed in Mexico]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 24 April 1970. p. 10. Retrieved 6 March 2013.
  31. ↑ "La FIFA, no controla la Intercontinental" [FIFA does not control the Intercontinental Cup]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 3 November 1967. p. 6. Retrieved 6 March 2013.
  32. ↑ «Evening Times - Google News Archive Search». news.google.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  33. ↑ "La FIFA rehuye el bulto" [FIFA shuns the bulge]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 25 November 1967. p. 8. Retrieved 6 March 2013.
  34. ↑ "La Copa del Mundo Inter-clubs se amplia" [The Intercontinental Clubs' Cup will be amplified]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 25 February 1970. p. 13. Retrieved 6 March 2013.
  35. ↑ "Estudiantes leave their mark". Entertainment and Sports Programming Network Football Club. 16 December 2010. Archived from the original on 25 January 2013. Retrieved 6 March 2013.
  36. ↑ "European Cup: 50 Years" (PDF). UEFA. 25 October 2004. Archived from the original (PDF) on 9 September 2008. Retrieved 6 March 2013.
  37. ↑ "Una copa mundial de clubs con los campeones de Europa, Asia, Africa, Sudamerica y America Central" [A Club World Cup with the European, Asian, African, South American and Central American champions]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 29 November 1973. p. 4. Retrieved 6 March 2013.
  38. ↑ "Una idea para los cinco campeones de cada continente" [An idea for the five continental champions]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 5 June 1975. p. 13. Retrieved 6 March 2013.
  39. ↑ "Europa a desvalorizado la Copa Intercontinental" [Europe has devalued the Intercontinental Cup]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 10 April 1975. p. 15. Retrieved 6 March 2013.
  40. ↑ "La Copa Intercontinental anda renqueante" [The Intercontinental Cup is ailing]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 6 August 1979. p. 16. Retrieved 6 March 2013.
  41. ↑ "La final Intercontinental, en peligro" [The Intercontinental final, in danger]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 1 September 1980. p. 16. Retrieved 6 March 2013.
  42. ↑ "La Copa Intercontinental ya tiene fechas" [The Intercontinental Cup has dates]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 24 September 1980. p. 13. Retrieved 6 March 2013.
  43. ↑ "La final Intercontinental, a un partido y en Japon" [The Intercontinental final, one game in Japan]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 30 November 1980. p. 16. Retrieved 6 March 2013.
  44. ↑ "La Intercontinental, en Tokio a un partido" [The Intercontinental Cup, one game in Tokyo]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 11 September 1980. p. 19. Retrieved 6 March 2013.
  45. ↑ "Gray y Robertson no estarán en Valençia con el Nottingham" [Gray and Robertson will not be in Valencia with Nottingham]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 12 December 1980. p. 18. Retrieved 6 March 2013.
  46. ↑ «Edición del Thursday 12 February 1981, Página 19 - Hemeroteca - MundoDeportivo.com». hemeroteca.mundodeportivo.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  47. ↑ «Edición del Saturday 7 February 1981, Página 18 - Hemeroteca - MundoDeportivo.com». hemeroteca.mundodeportivo.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  48. ↑ «Edición del Wednesday 11 February 1981, Página 19 - Hemeroteca - MundoDeportivo.com». hemeroteca.mundodeportivo.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  49. ↑ «Edición del Wednesday 4 February 1981, Página 19 - Hemeroteca - MundoDeportivo.com». hemeroteca.mundodeportivo.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۶.
  50. ↑ Aguilar, Francesc (18 September 1992). "La negociación será difícil" [Negotiations will be difficult]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). p. 8. Retrieved 6 March 2013.
  51. ↑ "No habra una Copa Mundial de Clubes" [There will not be a Club World Cup]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 23 November 1983. p. 20. Retrieved 6 March 2013.
  52. ↑ "United pull out of FA Cup". BBC. 30 June 1999. Retrieved 6 March 2013.
  53. ↑ «O Estado de S. Paulo - Acervo Estadão». Acervo. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  54. ↑ «FIFA Club World Cup 2000 - News - Blatter: "The Club World Championship holds promise for the future" - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۲۰-۰۷-۲۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  55. ↑ «Acervo Digital - Folha de S.Paulo». Acervo Digital - Folha de S.Paulo (به پرتغالی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  56. ↑ "Mundial de Clubs en 1999" [Club World Cup in 1999]. Mundo Deportivo (به اسپانیایی). 3 September 1997. p. 42. Retrieved 6 March 2013.
  57. ↑ Charlton, Bobby (28 December 1999). "Um desafio fascinante" [A fascinating challenge] (PDF). Jornal do Brasil (به پرتغالی). p. 21. Retrieved 8 June 2022.
  58. ↑ "Alta definição" [High definition] (PDF). Jornal do Brasil (به پرتغالی). 28 December 1999. p. 23. Retrieved 8 June 2022.
  59. ↑ "Brazil 2000 Final Draw". FIFA. 14 October 1999. Retrieved 6 March 2013.[پیوند مرده]
  60. ↑ "Reds in Rio to drink, taunts Gerson". Independent Online. 11 January 2000. Retrieved 13 March 2013.
  61. ↑ «FIFA Club World Cup UAE 2018 - News - Who will go down in history?». web.archive.org. ۲۰۱۹-۰۱-۰۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ ژانویه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  62. ↑ "FIFA Club World Championship Brazil 2000™: Real Madrid - Al Nassr FC". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.
  63. ↑ "FIFA Club World Championship Brazil 2000™: Corinthians - Vasco da Gama". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  64. ↑ ۶۴٫۰ ۶۴٫۱ «Títulos - Sport Club Corinthians Paulista». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۳-۰۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  65. ↑ «BBC News | WORLD CLUB CHAMPIONSHIP | Corinthians crowned world champions». news.bbc.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  66. ↑ «FIFA Club World Championship 2001». www.rsssf.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  67. ↑ «USATODAY.com - Galaxy to face Real, African and Asian teams». usatoday30.usatoday.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  68. ↑ «FIFA decides to postpone 2001 Club World Championship to 2003 - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۱-۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  69. ↑ «USATODAY.com - World Club Championship might grow». usatoday30.usatoday.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  70. ↑ «FIFA postpone club cup». www.telegraph.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  71. ↑ «Numerous interests in hosting 2003/2005 FIFA Club World Championships - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۴-۰۵-۰۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ مه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  72. ↑ "Toyota confirmed as FIFA Club World Championship 2005 naming partner". FIFA. 15 March 2005. Retrieved 6 March 2013.[پیوند مرده]
  73. ↑ «Logo revealed for top club competition - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۴-۰۵-۰۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ مه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  74. ↑ UEFA.com (2016-12-18). "Ronaldo treble fires Madrid to Club World Cup glory". UEFA.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.
  75. ↑ "Maldini wants world title". UEFA. 10 December 2003. Retrieved 30 January 2017.
  76. ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. ۲۰۱۷-۰۲-۰۲. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲ فوریه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  77. ↑ Campo, Carlo (27 October 2017). "FIFA recognises all winners of Intercontinental Cup as club world champions". theScore. Retrieved 30 May 2024.
  78. ↑ "FIFA Council approves key organisational elements of the FIFA World Cup" (Press release). FIFA. 27 October 2017. Archived from the original on 27 October 2017. Retrieved 27 October 2017.
  79. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2018: Statistical-kit" (PDF). 10 December 2018. p. 13. Archived (PDF) from the original on 9 August 2021.
  80. ↑ ۸۰٫۰ ۸۰٫۱ "FIFA Club World Championship TOYOTA Cup Japan 2005 trophy to be unveiled at Official Draw on 30 July in Tokyo". FIFA. 21 July 2005. Retrieved 6 March 2013.
  81. ↑ "FIFA Club World Championship Toyota Cup Japan 2005™: Al Ittihad FC - São Paulo". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.
  82. ↑ «Conquistas - SPFC». www.saopaulofc.net. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  83. ↑ "FIFA Club World Championship Toyota Cup Japan 2005™: São Paulo - Liverpool". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  84. ↑ «Inter take title and a place in Japan - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۲-۱۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  85. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2006™: Al Ahly FC - Internacional". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  86. ↑ [https://web.archive.org/web/20140407060635/http://internacional.com.br/pagina.php?modulo=1&setor=1&secao=105&subsecao= «Site oficial do Sport Club Internacional - Hist�rico - Inter, o melhor do mundo»]. web.archive.org. ۲۰۱۴-۰۴-۰۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ آوریل ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷. کاراکتر replacement character در |عنوان= در موقعیت 48 (کمک)
  87. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2006™: Internacional - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  88. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2007™: Urawa Reds - Milan". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  89. ↑ "Fifa Club World Cup 2007: tutti i dettagli". AC Milan (به ایتالیایی). Retrieved 2023-06-07.
  90. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2007™: Boca Juniors - Milan". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.
  91. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2008™: Gamba Osaka - Manchester United". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  92. ↑ "Man Utd Trophy Room | Club Honours Board, Silverware & Trophies". www.manutd.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.
  93. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2008™: LDU Quito - Manchester United". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  94. ↑ «FIFA.com - Unanimous support for 6+5, FIFA Club World Cup hosts revealed». web.archive.org. ۲۰۱۱-۰۶-۱۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ آوریل ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  95. ↑ «Barça reign supreme - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۸-۰۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ اوت ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  96. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2009™: Atlante FC - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  97. ↑ «Palmarès | FC Barcelona». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۱-۰۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ نوامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  98. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2009™: Estudiantes - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  99. ↑ «Recordando la temporada perfecta - MARCA.com». www.marca.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  100. ↑ «Barcelona win the Club World Cup» (به انگلیسی). ۲۰۰۹-۱۲-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  101. ↑ «FIFA.com - The year in pictures». web.archive.org. ۲۰۰۹-۱۲-۳۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  102. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2010™: TP Mazembe - Internacional". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  103. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2010™: Seongnam - Internazionale". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  104. ↑ "Palmares: Primo Mondiale per Club FIFA – 2010/11" [Trophies: First FIFA Club World Cup – 2010/11]. Football Club Internazionale Milano S.p.A. (به ایتالیایی). Archived from the original on 2 January 2012. Retrieved 6 March 2013.
  105. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2010™: TP Mazembe - Internazionale". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  106. ↑ «Blatter reveals double boost for Japan - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۶-۲۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  107. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2011™: Al Sadd - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  108. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2011™: Santos - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  109. ↑ «FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۰۷-۱۱-۰۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ نوامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  110. ↑ «The Corinthian Invasion of Japan - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۲-۱۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  111. ↑ «Corinthians halt European domination - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۲-۲۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  112. ↑ «FIFA Club World Cup: Al-Ahly SC 0:1 (0:1) Corinthians - Summary - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۲-۱۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  113. ↑ «FIFA Club World Cup: Corinthians 1:0 (0:0) Chelsea FC - Summary - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۲-۱۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  114. ↑ «Raja revel in historic victory» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  115. ↑ «Bayern Munich manager Pep Guardiola targets more silverware after Club World Cup victory». www.telegraph.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  116. ↑ "Soccer on ESPN - Scores, Stats and Highlights". ESPN.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.
  117. ↑ «FIFA Club World Cup Japan 2016 - Matches - Real Madrid - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۶-۱۲-۲۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  118. ↑ Wam (2015-03-20). "UAE to host Fifa Club World Cup in 2017 and 2018". The National (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.
  119. ↑ “UAE confirmed as hosts for FIFA Club World Cup in 2017 and 2018”. Arabian Business. Retrieved 29 January 2020
  120. ↑ McAuley, John (18 December 2018). "Fifa Club World Cup: Al Ain beat River Plate on penalties to reach historic final". The National. Abu Dhabi. Retrieved 18 December 2018.
  121. ↑ "Man United retrospectively declared 1999 world club champions by FIFA". ESPN FC. October 2017. Retrieved 4 November 2017.
  122. ↑ "Official documents" (PDF). www.fifa.com (به انگلیسی). Archived from the original on 30 March 2018. Retrieved 2023-06-07.
  123. ↑ "FIFA Council appoints Qatar as host of the FIFA Club World Cup in 2019 and 2020". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.[پیوند مرده]
  124. ↑ drivera (2019-05-24). "Directivo de Conmebol confirma que Mundial de Clubes será en Japón hasta 2021". Record.com.mx (به اسپانیایی). Retrieved 2023-06-07.
  125. ↑ «Liverpool clinch first Club World Cup» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  126. ↑ Reuters (۲۰۲۱-۰۲-۱۱). «Bayern beat Tigres in Club World Cup final to earn sixth trophy in nine months» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  127. ↑ "Chelsea win Club World Cup: Kai Havertz winner sees off Palmeiras after extra time". BBC Sport. 12 February 2022. Archived from the original on 10 March 2022. Retrieved 15 December 2022.
  128. ↑ "Chelsea win Club World Cup: Kai Havertz winner sees off Palmeiras after extra time". BBC Sport (به انگلیسی). 2022-02-11. Retrieved 2025-07-16.
  129. ↑ "FIFA boss suggests 32-team Club World Cup in 2019". CBC Sports. Canadian Broadcasting Corporation. Associated Press. 18 November 2016. Retrieved 14 December 2017.
  130. ↑ "FIFA considering 24-team Club World Cup to be played in summer". ESPN. Associated Press. 31 October 2017. Archived from the original on 27 February 2023. Retrieved 14 December 2017.
  131. ↑ "FIFA Council votes for the introduction of a revamped FIFA Club World Cup". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 15 March 2019. Archived from the original on 16 July 2019. Retrieved 15 March 2019.
  132. ↑ Conway, Richard (23 April 2018). "Fifa set to meet over $25bn offer to launch two tournaments". BBC Sport. Archived from the original on 8 December 2022. Retrieved 23 April 2018.
  133. ↑ ۱۳۳٫۰ ۱۳۳٫۱ Olley, James (16 December 2022). "FIFA to launch new Club World Cup format with 32 teams in 2025". ESPN. Archived from the original on 2 February 2023. Retrieved 16 December 2022.
  134. ↑ "Bureau of the FIFA Council decisions concerning impact of COVID-19". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 18 March 2020. Archived from the original on 24 May 2021. Retrieved 18 March 2020.
  135. ↑ "Club World Cup: Fifa to stage 32-team tournament from June 2025 – president Gianni Infantino". BBC Sport. 16 December 2022. Archived from the original on 12 February 2023. Retrieved 16 December 2022.
  136. ↑ "United States to host expanded 32-team Club World Cup in 2025". ESPN. Associated Press. 23 June 2023. Archived from the original on 25 June 2023. Retrieved 25 June 2023.
  137. ↑ ۱۳۷٫۰ ۱۳۷٫۱ "Mundial de Clubes FIFA 25: Dates, format and qualifiers". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 17 December 2023. Archived from the original on 24 June 2023. Retrieved 25 June 2023.
  138. ↑ Vickery, Tim (15 December 2008). "The prestige of the Club World Cup". BBC Sport. Archived from the original on 12 May 2022. Retrieved 13 June 2021.
  139. ↑ Vickery, Tim (16 December 2014). "Club World Cup: Real Madrid ahead for San Lorenzo". BBC Sport. Archived from the original on 13 June 2021. Retrieved 13 June 2021.
  140. ↑ Delaney, Byrne (6 July 2025). "Bayern Munich CEO sees non‑monetary value of Club World Cup". Bavarian Football Works. Retrieved 13 July 2025.
  141. ↑ Carroll, Rory (11 July 2025). "Garber hails Club World Cup as milestone for North American soccer". Reuters.
  142. ↑ Kallas, Fernando (11 July 2025). "Wenger defends Club World Cup amid Klopp criticism". Reuters.
  143. ↑ Vickery, Tim (15 December 2017). "Balance that no longer exists; in today's globalised market the best players South Americans are representing the European champions teams". ESPN. Archived from the original on 22 April 2019. Retrieved 22 April 2019.
  144. ↑ Vickery, Tim (22 December 2018). "River Plate's third-place win doesn't hide that South American football continues to lose ground". ESPN. Archived from the original on 25 December 2018. Retrieved 25 December 2018.
  145. ↑ Carroll, Rory (10 July 2025). "FIFA boosts Club World Cup prize money to US$1 billion in revamped format". Reuters. Retrieved 13 July 2025.
  146. ↑ "FIFA accused of prioritising own interests after revealing Club World Cup plans". OneFootball. 17 December 2023. Retrieved 21 December 2023.
  147. ↑ Ames, Nick (17 December 2023). "Liverpool miss out on 2025 Club World Cup spot and potential £50m windfall". The Guardian. Retrieved 21 December 2023.
  148. ↑ "Details of New-look Club World Cup Emerge and Not Everyone Likes It". Front Office Sports. 17 December 2023. Archived from the original on 20 December 2023. Retrieved 21 December 2023.
  149. ↑ "Club World Cup: Liverpool boss Jurgen Klopp is 'wrong person' to address Qatar issues". BBC. 17 December 2019. Archived from the original on 8 December 2022. Retrieved 16 February 2023.
  150. ↑ Ronay, Barney (21 June 2025). "America is showing us football in its final dictator form – we can't afford to look away". The Guardian. Retrieved 21 June 2025.
  151. ↑ Masnou, Albert (18 December 2015). "El ridículo premio por ganar el Mundial de clubes" [The ridiculous prize for winning the Club World Cup]. Sport (به اسپانیایی). Archived from the original on 20 December 2015. Retrieved 19 December 2015.
  152. ↑ Caballero, Miguel (11 December 2015). "Mundial de Clubes, ¿la antítesis de un Mundial de Selecciones?" [Club World Cup, the opposite of a World Cup of national teams?] (به اسپانیایی). Goal México. Archived from the original on 6 February 2020.
  153. ↑ Jones, Gareth (14 July 2025). "Chelsea crowned FIFA Club World Cup champions: Relive the Blues stunning win over PSG". DAZN. Retrieved 14 July 2025.
  154. ↑ "FIFA Club World Championship Brazil 2000". FIFA. Archived from the original on 8 November 2012. Retrieved 6 March 2013.
  155. ↑ Pontes, Ricardo (29 May 2007). "FIFA Club World Championship 2000". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  156. ↑ "World Club Championship axed". BBC Sport. 18 May 2001. Retrieved 26 August 2014.
  157. ↑ "FIFA revamps Club World Championship". 20 February 2004. Retrieved 23 August 2022.
  158. ↑ "FIFA Club World Championship Toyota Cup Japan 2005". FIFA. Archived from the original on 8 November 2012. Retrieved 6 March 2013.
  159. ↑ Nakanishi, Masanori "Komabano"; de Arruda, Marcelo Leme (30 April 2006). "FIFA Club World Championship 2005". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  160. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2006". FIFA. Archived from the original on 8 November 2012. Retrieved 6 March 2013.
  161. ↑ Nakanishi, Masanori "Komabano"; de Arruda, Marcelo Leme (10 May 2007). "FIFA Club World Championship 2006". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  162. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2007". FIFA. Archived from the original on 11 March 2008. Retrieved 6 March 2013.
  163. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (28 May 2008). "FIFA Club World Championship 2007". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  164. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2008". FIFA. Archived from the original on 24 May 2009. Retrieved 6 March 2013.
  165. ↑ Nakanishi, Masanori "Komabano"; de Arruda, Marcelo Leme (21 May 2009). "FIFA Club World Championship 2008". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  166. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2009". FIFA. Archived from the original on 25 March 2010. Retrieved 6 March 2013.
  167. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (14 May 2010). "FIFA Club World Championship 2009". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  168. ↑ "Club Estudiantes de La Plata – FC Barcelona". FIFA. 19 December 2009. Archived from the original on 14 July 2015. Retrieved 6 March 2013.
  169. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2010". FIFA. Archived from the original on 4 July 2011. Retrieved 6 March 2013.
  170. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (17 July 2012). "FIFA Club World Championship 2010". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  171. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2011". FIFA. Archived from the original on 13 May 2012. Retrieved 6 March 2013.
  172. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (17 July 2012). "FIFA Club World Championship 2011". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  173. ↑ "Al-Sadd take third on penalties". FIFA. 18 December 2011. Retrieved 6 March 2013.
  174. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2012". FIFA. Archived from the original on 14 June 2013. Retrieved 6 March 2013.
  175. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (10 January 2013). "FIFA Club World Championship 2012". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  176. ↑ "FIFA Club World Cup Morocco 2013". FIFA. Retrieved 29 August 2014.
  177. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (23 December 2013). "FIFA Club World Championship 2013". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2014.
  178. ↑ "FIFA Club World Cup Morocco 2014". FIFA. Archived from the original on 8 August 2015. Retrieved 29 August 2014.
  179. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (23 December 2014). "FIFA Club World Championship 2014". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 29 August 2014.
  180. ↑ "Auckland City claim historic bronze". FIFA. 20 December 2014. Archived from the original on 20 December 2014. Retrieved 20 December 2014.
  181. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2015". FIFA. Archived from the original on 16 June 2016. Retrieved 13 September 2016.
  182. ↑ King, Ian; Stokkermans, Karel (20 December 2015). "FIFA Club World Cup 2015". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 13 September 2016.
  183. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2016". FIFA. Archived from the original on 25 December 2011. Retrieved 18 December 2016.
  184. ↑ Stokkermans, Karel (18 December 2016). "FIFA Club World Cup 2016". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 18 December 2016.
  185. ↑ "Club América – Atlético Nacional". FIFA. 18 December 2016. Archived from the original on 19 December 2016. Retrieved 18 December 2016.
  186. ↑ "Real Madrid – Kashima Antlers". FIFA. 18 December 2016. Archived from the original on 17 December 2016. Retrieved 18 December 2016.
  187. ↑ King, Ian (22 December 2018). "FIFA Club World Cup 2017". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 22 December 2018.
  188. ↑ King, Ian (3 January 2019). "FIFA Club World Cup 2018". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 17 January 2019.
  189. ↑ Poole, Harry (21 December 2019). "Flamengo 0–1 Liverpool: Roberto Firmino's extra-time strike delivers first Club World Cup". BBC Sport. Retrieved 13 February 2022.
  190. ↑ Begley, Emlyn (11 February 2021). "Fifa Club World Cup final: Bayern Munich beat Tigres to become world champions". BBC Sport. Retrieved 13 February 2022.
  191. ↑ "Chelsea win Club World Cup: Kai Havertz winner sees off Palmeiras after extra time". BBC Sport. 12 February 2022. Retrieved 13 February 2022.
  192. ↑ "Real Madrid 5–3 Al-Hilal: Vinicius & Federico Valverde score in Club World Cup final win". BBC Sport. 11 February 2023. Retrieved 11 February 2023.
  193. ↑ Blitz, Sam (22 December 2023). "Man City 4–0 Fluminense: Rodri injury sours Club World Cup triumph as Pep Guardiola wins 14th trophy as City boss". Sky Sports (به انگلیسی). Retrieved 22 December 2023.
  194. ↑ "Al-Ahly beat Urawa Red Diamonds 4–2 to finish third in Club World Cup". Reuters. 22 December 2023. Retrieved 22 December 2023.
  195. ↑ Brennan, Feargal (22 December 2023). "Why is there no Club World Cup in 2024? FIFA tournament changes ahead of 2025 competition". The Sporting News. Archived from the original on 16 June 2025. Retrieved 16 June 2025.
  196. ↑ Wright, Nick (14 July 2025). "Chelsea 3–0 Paris Saint-Germain: Cole Palmer scores twice as Blues claim Club World Cup glory with stunning win". Sky Sports. Retrieved 14 July 2025.
  197. ↑ ۱۹۷٫۰ ۱۹۷٫۱ ۱۹۷٫۲ "2012 FIFA Club World Cup – Regulations" (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. Archived from the original (PDF) on 28 March 2013. Retrieved 6 March 2013.
  198. ↑ "Group stage tiebreakers to reach Club World Cup last 16". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 1 May 2025. Archived from the original on 23 June 2025. Retrieved 24 June 2025.
  199. ↑ "Regulations for the FIFA Club World Cup 2022" (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. December 2022. Archived (PDF) from the original on 21 May 2023. Retrieved 24 December 2022.
  200. ↑ "Regulations for the FIFA Club World Cup 2025" (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 5 November 2024. Archived (PDF) from the original on 31 December 2024. Retrieved 10 July 2025.
  201. ↑ https://www.fifa.com/clubworldcup/news/new-silver-trophy-for-club-world-champions-71821
  202. ↑ ۲۰۲٫۰ ۲۰۲٫۱ ۲۰۲٫۲ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. ۲۰۱۰-۰۶-۱۴. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  203. ↑ «menu». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۳-۰۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  204. ↑ «Welcome to Adobe GoLive 4». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۵-۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  205. ↑ "New Silver Trophy for Club World Champions". FIFA. 3 January 2000. Retrieved 6 March 2013.[پیوند مرده]
  206. ↑ "Innovative FIFA Club World Cup Trophy unveiled ahead of new tournament in 2025". FIFA. 14 November 2024. Archived from the original on 15 November 2024. Retrieved 14 November 2024.
  207. ↑ ۲۰۷٫۰ ۲۰۷٫۱ ۲۰۷٫۲ ۲۰۷٫۳ "Regulations – FIFA Club World Cup Morocco 2013" (PDF). FIFA. Archived from the original (PDF) on 8 October 2013. Retrieved 6 March 2013.
  208. ↑ «FIFA Club World Cup 2007 - News - FIFA awards special 'Club World Champion' badge to AC Milan - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۹-۱۲-۲۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  209. ↑ «Bayern join elite group of badge-winners - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۴-۰۴-۲۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ آوریل ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  210. ↑ «Corinthians join elite group of badge-wearers - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۲-۲۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  211. ↑ "28 Million Dollars in Prize Money on Offer". FIFA. 3 January 2000. Retrieved 6 March 2013.[پیوند مرده]
  212. ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. ۲۰۱۴-۰۵-۰۶. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۶ مه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  213. ↑ «FIFA.com - Organising committee approves tournament format with reintroduction of match for fifth place». web.archive.org. ۲۰۰۸-۰۳-۱۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ آوریل ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  214. ↑ "FIFA Club World Cup 2025: Record prize money and unprecedented solidarity to benefit club football". FIFA. 26 March 2025. Archived from the original on 20 April 2025. Retrieved 10 June 2025.
  215. ↑ «Toyota end Club World Cup sponsorship | FOOTBALL CHANNEL ASIA». web.archive.org. ۲۰۱۷-۰۷-۰۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  216. ↑ "Alibaba E-Auto signs as Presenting Partner of the FIFA Club World Cup". FIFA. 9 December 2015. Archived from the original on 11 December 2015.
  217. ↑ "Fifa World Club Championship sponsors announced". Sportcal. 5 January 2000. Retrieved 13 July 2025.
  218. ↑ Dixon, Ed (6 June 2025). "PIF sponsors Club World Cup as Fifa deepens Saudi ties". SportsPro. Retrieved 7 July 2025.
  219. ↑ Summerscales, Robert (2023-02-11). "Real Madrid Crowned FIFA Club World Cup Champions Again As Toni Kroos Makes History". Futbol on FanNation (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-07.
  220. ↑ "Club World Cup - All-time Topscorers". worldfootball.net (به انگلیسی). 2023-02-11. Retrieved 2023-06-07.
  221. ↑ "Club World Cup - All-time appearances". worldfootball.net (به انگلیسی). 2023-02-11. Retrieved 2023-06-07.
  222. ↑ «FIFA Club World Cup». www.rsssf.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۷.
  223. ↑ ۲۲۳٫۰ ۲۲۳٫۱ "Club World Cup - All-time league table". worldfootball.net (به انگلیسی). 2023-02-11. Retrieved 2023-06-07.
  224. ↑ "Bebe Rexha to Illuminate FIFA Club World Cup Saudi Arabia 2023 with Official Song – "It's On"". FIFA. 9 December 2023. Archived from the original on 10 December 2023. Retrieved 11 December 2023.
  225. ↑ "Pitbull and RedOne reimagine iconic We Will Rock You as FIFA Club World Cup Official Song". FIFA. 15 June 2025. Archived from the original on 15 June 2025. Retrieved 15 June 2025.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جام جهانی باشگاه‌ها موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جام_جهانی_باشگاه‌ها&oldid=42498247»