کریستیانو رونالدو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
با بازیکن برزیلی، رونالدو اشتباه نشود.
کریستیانو رونالدو
Russia-Portugal CC2017 (11) (cropped).jpg
شناسنامه
نام کامل کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو
زادروز ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵(۱۹۸۵-02-05) ‏(۳۲ سال)
زادگاه فونچال، مادیرا، پرتغال
قد ۱٫۸۵[۱][۲]
پست مهاجم
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی رئال مادرید
شمارهٔ پیراهن ۷
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۳–۱۹۹۵ آندورینها
۱۹۹۵–۱۹۹۷ دیپورتیوو ناسیونال
۱۹۹۷–۲۰۰۲ اسپورتینگ
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۲۰۰۲–۲۰۰۳ اسپورتینگ (۳)
۲۰۰۳–۲۰۰۹ منچستر یونایتد ۱۹۶ (۸۴)
۲۰۰۹– رئال مادرید ۲۶۶ (۲۸۶)
تیم ملی‡
۲۰۰۱–۲۰۰۲ زیر ۱۷ سال پرتغال ۹ (۶)
۲۰۰۲–۲۰۰۳ زیر ۲۰ سال پرتغال ۵ (۳)
۲۰۰۳ زیر ۲۱ سال پرتغال ۱۰ (۱)
۲۰۰۴ زیر ۲۳ سال پرتغال ۳ (۱)
۲۰۰۳– پرتغال ۱۴۵ (۷۹)
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۲۴ مارس ۲۰۱۷.
‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۱۱ ژوئن ۲۰۱۷

کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (به پرتغالی: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro) (زادهٔ ۵ فوریه ۱۹۸۵)،[۳] که عموماً با نام کریستیانو رونالدو شناخته می‌شود، بازیکن فوتبال اهل کشور پرتغال است که در پست مهاجم برای رئال مادرید و تیم ملی پرتغال بازی می‌کند و توانسته بسیاری از رکوردهای تاریخ فوتبال جهان را جابه‌جا کند.

او در سال ۲۰۰۹ با انتقال ۸۵ میلیون پوندی‌اش (۹۴ میلیون یورو، ۱۳۱٫۶ میلیون دلار) از منچستر یونایتد به رئال مادرید، به گران‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تبدیل شد. رکوردی که بر اساس گزارش‌های منتشر شده، با انتقال ۱۰۰ میلیون یورویی گرت بیل از تاتنهام به رئال مادرید در سال ۲۰۱۳، شکسته شد.[۴] با حقوق سالیانه ۲۱ میلیون یورو، دارای بالاترین درآمد بین بازیکنان فوتبال جهان است[۵] و رقم قیدشده در قراردادی وی برای جدایی از رئال مادرید، ۱ میلیارد یورو می‌باشد.[۶] در حال حاضر، برخی وی را بهترین بازیکن فوتبال در جهان[۷][۸][۹][۱۰] و یکی از بهترین‌های تاریخ فوتبال می‌دانند.[۱۱][۱۲][۱۳]

او فوتبالش را در نوجوانی در تیم آندورینها آغاز کرد. بعد از دو سال به ناسیونال پیوست و پس از آن، به باشگاه اسپورتینگ لیسبون ملحق شد. او در این تیم، نظر الکس فرگوسن سرمربی وقت منچستر یونایتد را به خود جلب کرد و در سال ۲۰۰۳ با قراردادی به ارزش ۱۳٫۲۴ میلیون پوند (۱۶ میلیون یورو) به منچستر یونایتد پیوست. او نخستین جامش در منچستر یونایتد را با قهرمانی در جام حذفی سال ۲۰۰۴ به دست آورد.

وی تا سال ۲۰۰۹ با منچستری‌ها هم‌بازی بود و چندین بار جام حذفی و لیگ برتر انگلستان را با آنان فتح‌کرد. او با شیاطین سرخ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، جام خیریه انگلستان و جام باشگاه‌های جهان و هم‌چنین برندهٔ جایزهٔ انفرادی کفش طلای اروپا شد و آرزوی چهل سالهٔ منچستر را برآورده‌کرد.[۱۴][۱۵] رونالدو در فصل ۰۸–۲۰۰۷، با ۴۲ گل در طول فصل، رکورد ۴۰ سالهٔ تاریخ باشگاه که دست جورج بست با ۳۳ گل بود را شکست.[۱۶] در همان سال، کفش طلای اروپا را با هشت امتیاز جلوتر از مهاجم اسپانیایی، دنیل گویزا کسب کرد.[۱۷]

رئال مادرید در تابستان سال ۲۰۰۹ با قراردادی ۹۴ میلیون یورویی، با کریس به توافق رسید و رکورد گران‌قیمت‌ترین فوتبالیست جهان را شکست. بزرگ‌ترین موفقیت او در باشگاه مادریدی جدید خود، فتح لا لیگا و همچنین جام باشگاه‌های اروپا بوده‌است. او در فصل ۱۱–۲۰۱۰، رکورد ۴۰ گل تلمو زارا و ۳۸ گل هوگو سانچز در یک فصل رئال را شکست. او با به‌ثمر رساندن ۵۱ گل در یک فصل، رکورد تاریخ باشگاه که دست فرانس پوشکاش با ۴۹ گل بوده‌است را شکست. او برترین گلزن تاریخ رئال مادرید در لالیگا است. رونالدو همچنین اولین بازیکن در تاریخ لالیگاست که در زمین حریف موفق به زدن ۵ گل شده‌است. او پس از لیونل مسی دومین گلزن برتر تاریخ لالیگا است.[۱۸][۱۹] همچنین رکورددار گلزنی در تاریخ رئال مادرید است.[۲۰] او با ثبت ۳۶ هت تریک، به همراه مسی رکوردار هت تریک لالیگا نیز هست. همچنین با زدن ۱۱۲ گل در لیگ قهرمانان اروپا رکورددار گل زده‌است.[۲۱]

رونالدو در فصل ۲۰۱۴–۲۰۱۵ لیگ قهرمانان اروپا با دو گلی که در مرحله یک‌هشتم نهایی رقابت‌ها در بازی برگشت در مقابل شالکه به ثمر رساند، رکورد رائول و لیونل مسی را شکست و با ۷۸ گل رکورددار گل تمام رقابت‌های اروپایی شد. همچنین با این دو گل با ۷۵ گل زده مشترکاً به همراه لیونل مسی رکورددار گل لیگ قهرمانان اروپا شد.[۲۲]

رونالدو در سال ۲۰۰۳ به تیم ملی پرتغال راه‌یافت و در سال ۲۰۱۰، کاپیتانی تیم ملی‌اش را بر عهده گرفت. او ۱۳۷ بازی در تیم ملی پرتغال بازی کرده و ۷۰ گل به‌ثمر رسانده‌است. موفق‌ترین سال‌های حضور او در تیم ملی، سال‌های ۲۰۰۴، ۲۰۰۶ و۲۰۱۶ بوده‌است که در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ نایب قهرمان و جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ آلمان چهارم شده‌است. او همچنین در سال ۲۰۱۶ در جام ملتهای اروپا در فرانسه توانست بعنوان قهرمانی با تیم پرتغال دست پیدا کند. رونالدو آمیزه‌ای از سرعت، قدرت بدنی، شوت‌های پر قدرت، تکنیک و حرکات نمایشی است، او یکی از سریعترین بازیکنان جهان و رکوردار بلندترین پرش در بین فوتبالیست‌های جهان است. او اکنون دارای ۴ توپ طلا نیز می‌باشد[۲۳][۲۴][۲۵] او همچنین در مصاحبه‌ای که با فاکس اسپورت آرژانتین داشت فاش کرد که از سن یازده سالگی به این نتیجه رسیده که یک سروگردن از دیگران بالاتر است و در آن زمان شک نداشته که با بازیکنان هم رده اش متقاوت است و تا کنون بر این اعتقاد مانده‌است.[۲۵]

زندگی[ویرایش]

کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (۵ فوریه ۱۹۸۵، فونچال) کوچک‌ترین فرزند خوزه دینیس آویرو و ماریا دولورس دوس سانتوس آویرو است. او برادری به‌نام هوگو و دوخواهر به‌نام‌های آلما و لیلیانا کاتیا دارد.[۳][۲۶] پدرش نام رونالدو را از روی نام رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا برگرفته است.

زندگی حرفه‌ای[ویرایش]

آغاز[ویرایش]

رونالدو برای نخستین‌بار در هشت‌سالگی برای باشگاه فوتبال آندورینها توپ‌زد؛ باشگاهی که پدرش مدیر تدارکات آن بوده‌است. در سال ۱۹۹۵، در ده‌سالگی به باشگاه ناسیونال مادیرا پیوست و موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ جوانان شد.[۲۷] پس از آن با اسپورتینگ لیسبون قرارداد امضا کرد. هیچ اطلاعات دقیقی از مبلغ قرارداد او با اسپورتینگ در دست رهبران باشگاه و عموم مردم نیست.[۲۸]

اسپورتینگ لیسبون[ویرایش]

او در آکادمی اسپورتینگ لیسبون پیوست، در مجموعه ورزشی آلکوچته آموزش دید. او تنها فوتبالیست پرتغالی است که در رده‌های سنی نوجوانان، زیر ۱۶ سال، زیر ۱۷ سال و زیر ۱۸ سال بازی کرده و در نخستین حضور خود در «تیم ب» بازی داده‌شد.[۲۹] او در نخستین بازی لیگ خود در ردهٔ زیر ۱۶ سال، دوگل به باشگاه فوتبال موریرنز زد. او در تیم ملی زیر ۱۷ سال نیز به‌خوبی ایفای نقش کرده‌است.

او در ۱۵ سالگی گرفتار بیماری قلبی شد و به‌نظر می‌رسید که باید فوتبال را کنار می‌گذاشت. باشگاه از او و خانواده‌اش پشتیبانی‌کردند و رونالدو زیر یک عمل جراحی با لیزری حساس قرار گرفت و مشکلش حل‌شد و دوباره به فوتبال بازگشت.[۳۰]

در سال ۲۰۰۳ باشگاه فوتبال بارسلونا قصد به خدمت گرفتن او را داشت.[۳۱] اما سرانجام به منچستر یونایتد پیوست و الکس فرگوسن او را به یک اسطورهٔ فوتبالیست تبدیل‌کرد.[۳۲]

منچستر یونایتد[ویرایش]

۲۰۰۵–۲۰۰۳[ویرایش]

رونالدو در بازی مقابل چلسی در آوریل ۲۰۰۶

رونالدو در فصل ۰۴–۲۰۰۳ با مبلغ ۱۲ میلیون پوند به باشگاه فوتبال منچستر یونایتد پیوست. او نخستین فوتبالیست پرتغالی این باشگاه بود.[۳۳] او قصد داشت در منچستر پیراهن شمارهٔ ۲۸ را بپوشد، اما الکس فرگوسن درخواست او را نپذیرفت و گفت: «تو باید پیراهن شمارهٔ ۷ را بپوشی که پیش از این، بازیکنان افسانه‌ای باشگاه از جمله جورج بست، برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکهام آن را می‌پوشیدند و این برای تو یک افتخار است. »[۳۴]

او در نخستین مسابقهٔ خود در منچستر، ۶۰ دقیقه مقابل بولتون واندررز بازی کرد. وی نخستین گل خود در این باشگاه در ماه نوامبر، در یک ضربهٔ آزاد مقابل پورتسموث به‌ثمر رساند. پس از ماه نوامبر، رونالدو هزارمین گل تاریخ باشگاه مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند؛ اگرچه منچستر در این بازی به‌شدت شکست‌خورد.[۳۵]

۲۰۰۷–۲۰۰۶[ویرایش]

رونالدو در منچستر یونایتد در فصل ۰۷–۲۰۰۶

در نوامبر و دسامبر ۲۰۰۶، رونالدو به‌عنوان بازیکن برتر ماه لیگ انگلستان برگزیده‌شد. او پس از دنیس برکمپ و رابی فاولر سومین بازیکن تاریخ لیگ انگلستان است که دوماه متوالی به‌عنوان بازیکن برتر برگزیده شده‌است.[۳۶][۳۷]

در فصل بهار سال ۲۰۰۷، خبر ورود رونالدو به رئال مادرید منتشر گردید. رئال آماده بود تا ۸۰ میلیون یورو برای خرید او پرداخت‌کند.[۳۸] با این حال، او پیشنهاد رئال را نپذیرفت و قراردادی معادل ۱۲۰ هزار یورو به‌شکل هفتگی با منچستر تمدید کرد. او گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه منچستر یونایتد بوده‌است.[۳۹][۴۰]

در این فصل، جوایزی از جمله بازیکن جوان سال به او اهدا گردید. طرفداران منچستر، او را بهترین در جهان فوتبال می‌دانستند.[۴۱]

۲۰۰۸–۲۰۰۷[ویرایش]

رونالدو و ریو فردیناند در حال جشن‌گرفتن پس از گل

در فصل ۰۸–۲۰۰۷، رونالدو با خطایی که بر روی ریچارد هیوز انجام داد، کارت قرمز گرفت و از سه‌بازی بعدی منچستر محروم‌شد.[۴۲][۴۳] در بازی منچستر و اسپورتینگ لیسبون در لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷، هردوگل منچستر را رونالدو به‌باشگاه پیشین خود زد.[۴۴]

در ماه دسامبر همین سال، توپ طلای فوتبال به ریکاردو کاکا داده‌شد و رونالدو بر جایگاه دوم ایستاد؛ اما لیونل مسی را پشت سر گذاشت و او سوم شد.[۴۵][۴۶]

در ۱۲ ژانویه، باشگاه فوتبال نیوکاسل یونایتد با نتیجه ۰–۶ از منچستر یونایتد شکست‌خورد که گل نخست را رونالدو به‌ثمر رساند.[۴۷] او در این فصل در لیگ قهرمانان اروپا، در ۱۱ بازی، ۸ گل به‌ثمر رساند.[۴۸] در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی این جام میان منچستر و المپیک لیون، شخصی ناشناس از هواداران لیون مداوم بر روی صورت رونالدو و وین رونی لیزر سبز می‌انداخت و یوفا پرونده‌ای علیه لیون درست‌کرد.[۴۹] در نتیجه، لیون را ۵۰۰۰ فرانک سوئیس مجازات کرد.[۵۰]

در ۱۹ مارس، رونالدو نخستین‌بار در بازی با بولتون واندررز، بازوبند کاپیتانی منچستر را بر بازو بست. این بازی با پیروزی ۰–۲ منچستر خاتمه‌یافت که هر دو گل را رونالدو به‌ثمر رساند.[۵۱] او با به‌ثمر رساندن ۳۳ گل در این فصل، رکورد جورج بست با ۳۲ گل را شکست.[۵۲]

در پایان فصل، او کفش طلای اروپا را به‌دست‌آورد و با هشت امتیاز بیشتر نسبت به دنیل گویزا، بر جایگاه نخست ایستاد.[۵۳]

منچستر در دیدار پایانی لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷ با باشگاه فوتبال چلسی بازی کرد. منچستر در آغاز، بازی را به‌دست گرفت و گل نخست را به‌ثمر رساند؛ چلسی گل تساوی را زد و نود دقیقه با تساوی ۱–۱ دو تیم خاتمه‌یافت. سی دقیقهٔ وقت‌های اضافه نیز بدون گل سپری‌شد و بازی به ضربات پنالتی کشیده‌شد. رونالدو نخستین کسی بود که پنالتی را وارد دروازه نکرد؛ جان تری و نیکولا آنلکا پنالتی‌هایشان را گل‌نکردند و در پایان، منچستر قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.[۵۴] در پایان فصل، با حساب همهٔ مسابقات، او ۴۲ گل به‌ثمر رسانده‌است که هنوز هم در زندگی حرفه‌ای او یک رکورد محسوب می‌شود. رکورد بهترین گلزن منچستر در یک فصل، دست دنیس لا است که رونالدو موفق‌نشد این رکورد را بشکند.[۵۵]

۲۰۰۹–۲۰۰۸[ویرایش]

رونالدو در بازی با لیورپول. مقابل او آلبرت ریرا دیده می‌شود.

اسکای اسپورت در ۵ ژوئن گزارش‌دادند: «رئال مادرید با قیمت سال گذشته باری دیگر به رونالدو پیشنهاد پیوستن به کهکشانی‌های مادریدی را داد. »[۵۶] بنابراین، منچستر یونایتد این درخواست غیرقانونی رئال را به فیفا گزارش‌داد.[۵۷][۵۸] حدس‌ها و گمانه‌زنی‌ها در ۶ اوت به پایان‌رسید؛ هنگامی که رونالدو اعلام کرد که تنها یک سال دیگر در منچستر خواهد ماند.[۵۹]

در اوایل سال، او به‌دلیل مصدومیت مچ پا سفر به آمستردام را از دست‌داد.[۶۰] در ۱۷ سپتامبر، مصدومیت او رفع‌شد و در بازی با ویارئال در لیگ قهرمانان اروپا، جایگزین پارک جی سونگ شد.[۶۱] در روز ۲۴ سپتامبر، نخستین گل خود در لیگ را مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند.

در ۱۵ نوامبر، او ۱۰۰مین و ۱۰۱مین گل خود در منچستر را مقابل استوک سیتی به‌ثمر رساند و در پیروزی ۰–۵ منچستر سهیم‌بود و این روز را جشن گرفت.[۶۲] او با سه‌رقمی شدن تعداد گل‌های خود در این باشگاه، در فهرست ماندگارترین بازیکنان منچستر قرار گرفت.[۶۳] در ۲ دسامبر، توپ طلای اروپا به او تعلق‌گرفت و با کسب ۴۴۶ امتیاز در مجموع و ۱۶۵ امتیاز بالاتر از لیونل مسی، بر جایگاه نخست ایستاد. پیش از او، واپسین کسی که توپ طلای اروپا را به‌دست آورده‌بود، جورج بست بود که این موفقیت را در سال ۱۹۶۸ به‌دست آورده‌بود.[۶۴]

او در روز ۸ ژانویه، با خودروی فراری خود تصادفی جدی داشت و جلوی خودرو به‌کلی از بین رفت؛ اما آسیبی به وی نرسید. چهار روز بعد، او به‌عنوان بازیکن سال فوتبال جهان برگزیده‌شد؛[۶۵] افتخاری که پیش از او واپسین‌بار برای پرتغال، لوئیس فیگو در سال ۲۰۰۱ کسب کرده‌بود.[۶۶]

او نخستین گل خود در این فصل لیگ قهرمانان اروپا را مقابل اینترمیلان در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی به‌ثمر رساند.[۶۷] در مرحلهٔ بعد، از فاصلهٔ ۴۰ متری به پورتو پرتغال گل‌زد و به یکی از بهترین گل‌هایش در زندگی حرفه‌ای تبدیل‌شد و هم‌چنین، جایزه پوشکاش فیفا را دریافت کرد.[۶۸][۶۹] منچستر دوباره به مرحلهٔ پایانی رسید؛ اما ۰–۲ از بارسلونا شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.[۷۰]

در ۱۱ ژوئن، منچستر یونایتد پیشنهاد بی قید و شرط ۸۰ میلیون پوندی رئال مادرید را پذیرفت و رونالدو به کهکشانی‌های مادریدی پیوست.[۷۱] رونالدو پس از رفتن به رئال مادرید دربارهٔ الکس فرگوسن گفت: «الکس فرگوسن، پدر من در ورزش بوده‌است، یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در زندگی من است. »[۷۲][۷۳]

رئال مادرید[ویرایش]

۲۰۱۰–۲۰۰۹[ویرایش]

رونالدو در شهرآورد مادرید در بازی با اتلتیکو مادرید. مقابل او دیگو فورلان دیده می‌شود.

من چیزی جز ستایش این پسر ندارم که بهترین فوتبالیست جهان است و از ریکاردو کاکا و لیونل مسی بهتر است. او در فوتبال از همه جلوتر است و مشارکت باورنکردنی، گل‌های باورنکردنی و آمار باورنکردنی دارد. او برای گلزنی تلاش می‌کند و به‌سوی آن گام برمی‌دارد. او در کل حیرت‌انگیز است.

الکس فرگوسن، سرمربی رونالدو در منچستر یونایتد، در ژوئیه ۲۰۰۹[۷۴]

در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹، رئال مادرید تأیید کرد که رونالدو در ۱ ژوئیه به این باشگاه خواهد پیوست. رونالدو شش سال با این باشگاه قرارداد امضا کرده‌است.[۷۵] این باشگاه هر فصل ۱۳ میلیون یورو و در مجموع شش سال، ۹۴ میلیون یورو به او پرداخت خواهدکرد و قیمت خروج او از رئال ۱ میلیارد یورو تعیین‌شده که یک رکورد است.[۷۶][۷۷] طی مراسم استقبال از او در ۶ ژوئیه، ۸۰ هزار نفر به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو آمدند که این تعداد استقبال‌کننده نیز یک رکورد به‌شمار می‌رود. این تعداد استقبال‌کننده، رکورد ورود دیگو آرماندو مارادونا به باشگاه فوتبال ناپولی را شکست. پیش از این، رکورد استقبال‌کنندگان مادریدی دست خاویر ساویولا بوده‌است.[۷۸][۷۹][۸۰][۸۱]

برای آماده‌سازی رونالدو در رئال، یک بازی میان رئال و شامروک روورز انجام‌گرفت. این بازی با گل دقایق پایانی کریم بنزما پایان‌یافت. رونالدو نخستین گلش در باشگاه جدید خود را مقابل باشگاه فوتبال ال‌دی‌یو کیتو در اکوادور به‌ثمر رساند.[۸۲] نخستین گل او در لا لیگا، مقابل دپورتیوو لاکرونیا بود و گل دوم باشگاهش را به‌ثمر رساند.[۸۳] او فصل خوبی را با رئال در لیگ قهرمانان اروپا ۱۰–۲۰۰۹ تجربه‌کرد و در مرحلهٔ گروهی، دوبار در ضربهٔ آزاد به باشگاه زوریخ گل‌زد و در پایان، رئال بازی را ۲–۵ برد.[۸۴] این دوگل، نخستین گل‌های او در رئال در لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است. سپس با به‌ثمر رساندن دوگل مقابل ویارئال، به اولین بازیکنی تبدیل شد که در چهار بازی اول لالیگایی‌اش موفق به گلزنی می‌شود.[۸۵][۸۶] در بازی بعدی لیگ قهرمانان اروپا، دوگل را مقابل باشگاه فوتبال المپیک مارسی به‌ثمر رساند.[۸۷] سپس دچار آسیب‌دیدگی مچ پا شد و به‌سختی مقابل باشگاه سویا بازی کرد.[۸۸]

در ماه اکتبر، در بازی با تیم ملی فوتبال مجارستان در مسابقات مقدماتی جام جهانی، دوباره مچ پای او آسیب‌دید و نتوانست تا ماه نوامبر فوتبال بازی کند.[۸۹] او هم‌چنین در بازی ال کلاسیکو که رئال بازی را ۰–۱ به بارسلونا واگذار کرد، از مصدومیت مچ پا رنج می‌برد.[۹۰] رئال در این فصل در لا لیگا به مقام دوم رسید و در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا از المپیک لیون شکست‌خورد و نتوانست به مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی راه پیداکند.[۹۱]

۲۰۱۱–۲۰۱۰[ویرایش]

رونالدو در بازی با تاتنهام هاتسپر در لیگ قهرمانان اروپا. مقابل او، گرت بیل دیده می‌شود.

با خروج رائول گونزالس از رئال، پیراهن شمارهٔ ۷ این باشگاه به رونالدو واگذار شد.[۹۲] در ۲۳ اکتبر، او رکورد فردی خود را در بازی مقابل ریسینگ سانتاندر افزایش داد و چهار بار گلزنی‌کرد.[۹۳][۹۴] رکورد تعداد گل‌های او در یک ماه، ۱۱ است که سه‌گل را نیز در لیگ قهرمانان اروپا به‌ثمر رسانده‌است. پیش از شکست سنگین ۰–۵ رئال در ال کلاسیکو، او برای دومین بار اتلتیک بیلبائو را هت‌تریک کرد.[۹۵] رئال هم‌چنین در مسابقات کوپا دل ری ۱۱–۲۰۱۰، باشگاه لوانته را ۰–۸ شکست‌داد.[۹۶]

رئال در این فصل، آغاز موفقی‌داشت و چندین رکورد باشگاه را شکست.[۹۷][۹۸] رئال فصل جدید لا لیگا را با پیروزی مقابل ختافه و ویارئال آغاز نمود. رونالدو در بازی مقابل ویارئال، روی پاس ریکاردو کاکا، رئال را به گل رساند.[۹۹][۱۰۰] بعدها، آمار گلزنی او بارها افزایش و کاهش‌یافت.[۱۰۱] در ۳ مارس، او باشگاه مالاگا را هت‌تریک کرد و طی یک جراحی جزئی، مجبور شد دو هفته فوتبال بازی‌نکند. در ماه آوریل، او باری دیگر به فوتبال بازگشت و در پایان ماه، چهلمین گل فصل خود را به‌ثمر رساند. سپس در مسابقهٔ پایانی جام حذفی اسپانیا، رئال با تک گل رونالدو بارسلونا را شکست‌داد و قهرمان جام حذفی شد.[۱۰۲] در هر دو وب‌گاه اینترنتی مارکا و رئال مادرید، رأی‌دهندگان او را به‌عنوان برترین گلزن سال برگزیدند.[۱۰۳][۱۰۴] رونالدو با به‌ثمر رساندن چهل گل در لا لیگا، رکوردهای تلمو زارا و هوگو سانچز با ۳۸ گل را شکست. در طول این فصل، رونالدو ۵۳ گل در مجموع مسابقات به‌ثمر رساند و رکورد تاریخ باشگاه با ۴۹ گل توسط فرانس پوشکاش را شکست.[۱۰۵]

۲۰۱۲–۲۰۱۱[ویرایش]

رونالدو در بازی با آژاکس آمستردام در لیگ قهرمانان اروپا

ژوزه مورینیو، سرمربی رئال مادرید، در ماه مه ۲۰۱۲ گفته‌است:

رئال مادرید در سال‌های گذشته برای آماده‌سازی خود با باشگاه‌های ایالات متحده آمریکا بازی می‌کرده‌است. رونالدو در هر دو بازی با لس‌آنجلس گلکسی و گوادالاخارا گلزنی‌کرد؛ به‌ویژه این که سه‌بار به گوادالاخارا گل‌زد و هت‌تریک کرد.[۱۰۷][۱۰۸] او در ۲۳ و ۲۹ اوت در سوپرجام فوتبال اسپانیا، دوگل مقابل باشگاه فوتبال بارسلونا به‌ثمر رساند.[۱۰۹] سرانجام لا لیگا در ۲۸ اوت با بازی رئال مادرید و رئال ساراگوسا آغاز گردید.[۱۱۰]

در ۲۴ سپتامبر، او نهمین هت‌تریک خود در رئال را مقابل رایو والکانو به‌عمل آورد. در ۲۲ اکتبر، باری دیگر مقابل مالاگا هت‌تریک کرد. با پیروزی ۱–۷ رئال مقابل اوساسونا در ۶ نوامبر، ثابت‌شد که گارد سلطنتی نیمه‌راه قهرمانی را رفته‌است.[۱۱۱] در ۲۶ نوامبر، رونالدو دوبار در دربی مادرید مقابل اتلتیکو مادرید گلزنی‌کرد. او یکی از سه‌نامزد پایانی کسب توپ طلای فوتبال بود، اما در پایان لیونل مسی این توپ را به‌دست‌آورد. نامزد دیگر این توپ، ژاوی هرناندز بود. رونالدو یک‌صدمین گل رسمی خود در رئال را مقابل لیون به‌ثمر رساند.[۱۱۲]

رونالدو هم‌اکنون از بهترین و سریع‌ترین فوتبالیست‌های جهان است و قهرمانی در لا لیگا ۱۲–۲۰۱۱ را با رئال مادرید تجربه‌کرد. رونالدو در پایان کار خود در رئال مادرید گفته‌است: «من دوست دارم تا آخر عمرم در رئال مادرید بمانم و ۱۰ سال دیگر با رئال مادرید قرار داد امضا کنم. »[۱۱۳][۱۱۴]

۲۰۱۳–۲۰۱۲[ویرایش]

در ۲۳ اوت ۲۰۱۲، رونالدو نخستین گل در فصل را مقابل بارسلونا در ورزشگاه نیوکمپ طی یکی دیگر از بازی‌های ال کلاسیکو به‌ثمر رساند.[۱۱۵] در بازی برگشت که در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو انجام می‌گرفت، رئال با گل رونالدو بازی را ۱–۲ برد و قهرمان سوپرکوپا د اسپانیا شد. رکورد رونالدو آن‌زمان درمورد گلزنی در پنج بازی متوالی ال کلاسیکو با رکورد ایوان زامورانو برابری می‌کند.[۱۱۶] او جهت کسب جایزه بهترین بازیکن سال اروپا در فصل ۱۲–۲۰۱۱، رقابت تنگاتنگی با لیونل مسی داشت؛ در حالی که آندرس اینیستا این جایزه را به‌دست‌آورد.[۱۱۷]

در ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، رونالدو گلی که مقابل گرانادا به‌ثمر رساند، دویستمین گل او در لیگ‌های برتر انگلستان، لا لیگا و لیگ برتر پرتغال محسوب می‌شود. وی افزود: «من طی ۱۴۹ بازی که در رئال انجام داده‌ام، ۱۵۰ گل به‌ثمر رسانده‌ام. » او یکی از بهترین گلزنان تاریخ Real Madrid C.F. در همهٔ مسابقات به‌شمار می‌رود. او در یکی از بازی‌هایش در این فصل، با برخورد به هم‌باشگاهی خود، گونسالو ایگواین، گرفتار مصدومیت جزئی ران شد.[۱۱۸]

پس از بازی، رونالدو ادعا کرد که از موضوع حرفه‌ای‌بودن خود ناخشنود است و به‌دلیل صد و چهل و نهمین و صد و پنجاهمین گل خود در این باشگاه، جشن گرفت.[۱۱۹] چند تن از هم‌باشگاهی‌های او ادعا می‌کنند که رونالدو به‌شدت از باشگاه و اعضای آن پشتیبانی می‌کند.[۱۲۰][۱۲۱][۱۲۲] نمایندهٔ او، خورخه مندس، اصرار دارد که رونالدو بازی در رئال مادرید را ناخشنود می‌داند.[۱۲۳] رونالدو این موضوع را رد کرد و ادعا کرد که میل به یک قرارداد جدید با این باشگاه دارد.[۱۲۴] رئیس باشگاه رئال مادرید، فلورنتینو پرز، ادعا کرده‌است که رونالدو قصد ترک باشگاه را ندارد و به دلایلی دیگر ناخشنود است.[۱۲۵] رئیس پیشین بارسلونا، خوآن لاپورتا، اظهار داشت که رونالدو تحت فشار است و پس از انجام بازی‌های ملی، بیشتر بر روی موفقیت‌های خود در باشگاه متمرکز شده‌است.[۱۲۶][۱۲۷][۱۲۸] سرمربی رئال مادرید، ژوزه مورینیو می‌گوید: «اگرچه رونالدو پر از غم و اندوه‌است، اما نقش خود را برای من به‌عنوان یک بازیکن به‌طور کامل بازی می‌کند[۱۲۹] و برگزیدن آندرس اینیستا به‌عنوان بازیکن سال اروپا، یکی از دلایل ناخشنودی او است. »[۱۳۰]

در ۱۵ سپتامبر، رونالدو فرصت مهمی را در بازی مقابل سویا از دست داد و رئال بازی را ۰–۱ به سویا واگذار کرد.[۱۳۱] در ۱۸ سپتامبر، او نخستین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل منچستر سیتی به‌ثمر رساند و رئال بازی را ۲–۳ از منچستر سیتی برد.[۱۳۲] در ۳۰ سپتامبر، رونالدو باری دیگر در لا لیگا، این بار مقابل دپورتیوو لاکرونیا هت‌تریک کرد و بازی با پیروزی ۱–۵ رئال به پایان رسید.[۱۳۳][۱۳۴] در روز ۴ اکتبر، رونالدو باری دیگر در لیگ قهرمانان اروپا مقابل آژاکس آمستردام هت‌تریک کرد و رئال بازی را ۱–۴ برد.[۱۳۵] در هفتهٔ بعد، رونالدو دوگل در ورزشگاه نیوکمپ به بارسلونا زد و بازی با نتیجهٔ ۲–۲ به پایان رسید. دوگل بارسلونا را نیز لیونل مسی به‌ثمر رساند. رونالدو هم‌اکنون تنها بازیکنی است که توانسته‌است در ۶ بازی متوالی ال کلاسیکو، گل بزند.[۱۳۶] در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۲، او پنجمین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل بروسیا دورتموند به‌ثمر رساند. این بازی با شکست ۱–۲ رئال مقابل دورتموند به پایان رسید.[۱۳۷] در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲، او در پیروزی ۰–۵ رئال مادرید مقابل رئال مایورکا نیز گل دوم و چهارم رئال را به‌ثمر رساند.[۱۳۸]

۲۰۱۶–۲۰۱۵[ویرایش]

رونالدو در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۶ موفق شد که آخرین پنالتی را برای رئال مادرید وارد دروازه کند و قهرمانی یازدهم کهکشانی‌ها را رقم بزند. آن‌ها در سن سیرو مقابل اتلتیکو مادرید در ۱۲۰ دقیقه به نتیجه مساوی ۱–۱ رسیده بودند، رونالدو همین‌طور آقای گل مسابقات شد و به جمع بازیکنانی پیوست که سه قهرمانی اروپا را در کارنامه دارند.[۱۳۹]

تیم ملی[ویرایش]

رونالدو در نخستین بازی ملی خود در تاریخ ۲۰ اوت ۲۰۰۳ در برابر تیم ملی فوتبال قزاقستان بازی کرد.[۱۴۰] او در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ پرتغال، دوگل برای تیم ملی خود به‌ثمر رساند: نخستین گل او در بازی‌های گروهی مقابل یونان[۱۴۱] و گل دوم او مقابل هلند در مرحلهٔ نیمه‌نهایی بود.[۱۴۲] با گل او به هلند، پرتغال به مرحلهٔ پایانی راه‌یافت؛ اما در نهایت از یونان شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.[۱۴۳] در همان سال، با تیم ملی خود در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴ شرکت‌کرد.[۱۴۴][۱۴۵]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴[ویرایش]

رونالدو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴،[۱۴۶] نخستین گل ملی خود را در مرحلهٔ گروهی مقابل یونان به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از یونان باخت.[۱۴۷] او دومین گل ملی خود را نیز در نیمه‌نهایی این مسابقات مقابل هلند به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از هلند برد.[۱۴۸] او در ستارگان تیم‌های فینالیست جام ملت‌های اروپا، با به‌ثمر رساندن دوگل از نامزدهای برجسته به‌شمار می‌رفت.[۱۴۹] او هم‌چنین نمایندهٔ پرتغال در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ بود.[۱۵۰][۱۵۱]

جام جهانی ۲۰۰۶[ویرایش]

رونالدو در مقدماتی جام جهانی فوتبال، دومین گلزن برتر اروپا با به‌ثمر رساندن هفت‌گل بوده‌است.[۱۴۱] او نخستین گل خود در جام جهانی فوتبال را در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مقابل تیم ملی فوتبال ایران در یک ضربهٔ پنالتی به‌ثمر رساند.[۱۵۲]

در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، رونالدو مقابل تیم ملی فوتبال انگلستان و هم‌باشگاهی خود در منچستر یونایتد، وین رونی بازی کرد. رونی بر روی مدافع پرتغال، ریکاردو کاروالیو خطا کرد؛ با رونالدو درگیر شد و توسط داور اخراج‌شد. رسانه‌های انگلیسی بر این باورند که رونالدو پس از کارت قرمز گرفتن رونی، به‌داور بازی، هوراسیو الیزوندو اعتراض کرده‌است؛ اما پس از اخراج رونی به نیمکت پرتغال چشمک زده‌است و این مسئله کمی مشکوک به‌نظر می‌رسد. پس از مسابقه، رونالدو اصرار داشت که رونی دوست او بوده‌است.[۱۵۳] در ۴ ژوئیه، الیزوندو اعلام کرد که اخراج رونی به علت درگیری او با رونالدو نبوده‌است.[۱۵۴]

واکنش‌های رسانه‌های انگلیسی سبب شد رونالدو، منچستر را ترک‌کند.[۱۵۵] او در مصاحبه با یک روزنامهٔ ورزشی اسپانیایی به‌نام مارکا گفته‌است که قصد دارد به رئال مادرید بپیوندد.[۱۵۶] فرگوسن دستیار پرتغالی خود، کارلوس کیروش را پیش رونالدو فرستاد تا ذهنیت او را عوض‌کند.[۱۵۷][۱۵۸] سرانجام، رونالدو در آوریل ۲۰۰۷ قراردادی پنج‌ساله با منچستر امضا کرد.[۱۵۹]

پرتغال در نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، از تیم ملی فوتبال فرانسه شکست‌خورد[۱۶۰] و در مرحلهٔ رده‌بندی نیز از میزبان بازی‌ها، آلمان شکست‌خورد و به مقام چهارم نائل‌آمد.[۱۶۱] رونالدو شانس کسب جایزهٔ بهترین بازیکن جوان سال را با رایانامه‌های مبارزاتی انگلیسی‌ها از دست داد. رأی‌گیری آنلاین فقط تحت تأثیر تعداد آرا انجام نمی‌گیرد؛ بلکه، گروه مطالعات فیفا به مطالعات فنی می‌پردازند و آن زمان، لوکاس پودولسکی از تیم ملی فوتبال آلمان را لایق کسب این جایزه دانستند.[۱۶۲]

رونالدو در بازی پرتغال و برزیل در ورزشگاه امارات، ۶ فوریه ۲۰۰۷. روزی که او نخستین‌بار بازوبند کاپیتانی پرتغال را بر بازوی خود بست.

رونالدو یک روز پس از تولد ۲۲ سالگی خود، در یک بازی دوستانه میان پرتغال و برزیل، برای نخستین‌بار در تاریخ ۶ فوریه ۲۰۰۷، بازوبند کاپیتانی تیم ملی خود را بر بازو بست.[۱۶۳] این کاپیتانی به‌شکل مستقیم توسط رئیس کنفدراسیون فوتبال پرتغال، کارلوس سیلوا دو روز پیش از مرگ خود صادر گردیده‌بود. لوئیس فیلیپه اسکولاری می‌گوید: «آقای سیلوا از من خواست تا[رونالدو] را به‌عنوان کاپیتان پرتغال برگزینم…[او] بیش از حد جوان بود، اما آقای سیلوا از من درخواست‌داشت و هم‌اکنون دیگر پیش ما نیست. »[۱۶۴]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸[ویرایش]

رونالدو هشت گل برای پرتغال در مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ به‌ثمر رساند[۱۶۵] و در پشت فوتبالیست لهستانی، اوزیبیوس اسمولارک جای‌گرفت؛ اما در مسابقات جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸، فقط ۱ گل مقابل تیم ملی فوتبال آلمان در یک‌چهارم نهایی به‌ثمر رساند.[۱۶۶] هنگامی که کارلوس کیروش به‌عنوان سرمربی جدید پرتغال در ژوئیه ۲۰۰۸ برگزیده‌شد،[۱۶۷] رونالدو را به‌عنوان کاپیتان تیم ملی پرتغال منصوب کرد.[۱۶۸]

رونالدو هم‌چنین به‌عنوان مرد بازی پرتغال و جمهوری چک در گروه A جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ برگزیده‌شد.[۱۶۹]

جام جهانی ۲۰۱۰[ویرایش]

در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰، پرتغال در افتتاحیهٔ جام جهانی، مقابل ساحل عاج بازی کرد و با انجام یک خطا بر روی گای دمل، از داور کارت زرد گرفت. روز بعد، پرتغال با فیفا تماس‌گرفت و درخواست‌کرد که کارت زرد رونالدو را ببخشد؛ اما درخواست پرتغال توسط فیفا ردشد.[۱۷۰]

رونالدو در هرسه بازی پرتغال در گروه G جام جهانی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان برگزیده‌شد.[۱۷۱][۱۷۲][۱۷۳] او در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۰، فقط یک گل مقابل کره شمالی در ۲۱ ژوئن به‌ثمر رساند.[۱۷۴] این بازی را پرتغال ۰–۷ از کرهٔ شمالی برد. این گل، نخستین گل ملی او پس از ۱۶ ماه بوده‌است.[۱۷۵] سرانجام، پرتغال توسط اسپانیا در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی حذف‌شد.[۱۷۶]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲[ویرایش]

رونالدو در بازی پرتغال و آلمان در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲

رونالدو هفت گل برای پرتغال در مرحله مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ به‌ثمر رساند؛ از جمله، دو گل مقابل بوسنی و هرزگوین در مرحلهٔ پلی‌آف به‌ثمر رساند. در قرعه‌کشی جام ملت‌های اروپا، پرتغال به‌همراه هلند، دانمارک و آلمان در گروه B موصوف به گروه مرگ قرارگرفت.[۱۷۷] در مصاحبه با مجلهٔ ورزشی کیکر، رونالدو اظهار داشت: «من با این زندگی حرفه‌ای سراسر فوتبالی که دارم، برای پرتغال یک غنیمت محسوب می‌شود. »[۱۷۸][۱۷۹][۱۸۰][۱۸۱]

پس از شکست مجدد پرتغال مقابل آلمان، رونالدو مورد انتقاد قرارگرفت و بر اثر ناامیدی و اشتباهات خود در بازی و پیاده‌روی در زمین، پس از پایان مسابقه، بدون تشکر از هم‌تیمی‌های خود به اتاق‌های پرتغال رفت. هم‌تیمی او، نانی بیان‌کرده‌است: «او خشمگین زمین را ترک کرد و نیاز به درمان دارد. او به‌خوبی کار تیمی را انجام داد و به‌شدت تحت فشار بوده‌است و به‌زودی منتقدان خود را ساکت خواهدکرد. » لوئیس فیگو باتوجه به انتقاد از رونالدو و رفتار او، بیان‌کرد: «او باید همیشه کاپیتان موفقی برای تیم ملی خود باشد؛ اگرچه این نتیجه حاصل شده‌است. »[۱۸۲]

در طول مسابقهٔ پرتغال و دانمارک، هرگاه توپ به‌پای رونالدو می‌رسید، طرفداران دانمارک شعار می‌دادند و نام لیونل مسی را تکرار می‌کردند. او دو فرصت عالی و یک فرصت معمولی را از دست داد و ناامید شد.[۱۸۳] در پاسخ به پرسش دربارهٔ شعارهای مسی، رونالدو گفت:

فرصت‌ها و گل‌های رونالدو مشخص‌است. او می‌خواهد با تیم ملی خود به مسابقهٔ پایانی راه پیداکند و ثابت کند که بهترین بازیکن جهان است.[۱۸۵][۱۸۶]

دیه‌گو آرماندو مارادونا، در فرصت رونالدو برای رساندن پرتغال به بازی پایانی.

در واپسین مسابقهٔ گروهی میان، رونالدو دو گل مقابل هلند به‌ثمر رساند و صعود پرتغال به مرحلهٔ بعدی را تضمین کرد. این بازی با پیروزی ۱–۲ پرتغال مقابل هلند به پایان رسید. او هم‌چنین دوبار در مسابقات گروهی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته‌شد.[۱۸۷][۱۸۸]

رونالدو برای عملکرد خود مقابل جمهوری چک در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی، مورد تقدیر قرارگرفت. روی ارسال توپ ژوآئو موتینیو و ضربهٔ سر رونالدو، پرتغال بازی را ۰–۱ مقابل جمهوری چک برد و به نیمه‌نهایی راه‌یافت. او پس از به‌ثمر رساندن گل، جلوی دوربین دوید و ریش‌خندان شعار مسی را داد.[۱۸۹][۱۹۰]

او شانس‌های متعددی را برای پرتغال مقابل اسپانیا در نیمه‌نهایی از دست داد؛ اما، سه‌بار شوت او به تیر دروازه برخورد کرد[۱۹۱] و بهترین شانس خود را در دقیقهٔ ۹۰ از دست داد.[۱۹۲] این بازی با ضربات پنالتی به سود اسپانیا خاتمه‌یافت. رونالدو نامزد شده‌بود تا پنجمین ضربهٔ پنالتی پرتغال را بزند و پرتغال با شوت او به مسابقهٔ پایانی برسد؛ اما، نوبت به او نرسید و پرتغال در ضربات پنالتی از اسپانیا شکست‌خورد.[۱۹۳] سرمربی پرتغال، پائولو بنتو گفت: «این طرح من بوده‌است که رونالدو پنجمین ضربه را بزند و پرتغال با ضربهٔ او، به مسابقهٔ پایانی برسد. »[۱۹۴][۱۹۵]

رونالدو پیش از مسابقات و در طول آن، بارها و بارها به‌خصوص توسط دیه‌گو آرماندو مارادونا مورد ستایش قرارگرفت. مارادونا گفته‌است: «رونالدو بهترین بازیکن بر روی این سیاره‌است و هم‌میهنان او، باید برای او یک بنای تاریخی در لیسبون بسازند. »[۱۸۶][۱۹۶] رونالدو به‌همراه پنج بازیکن دیگر، جزء بهترین گلزنان مشترک این جام با سه گل قرارگرفت؛ اگرچه فرناندو تورس، کفش طلای اروپا را به‌دست‌آورد.[۱۹۷]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶[ویرایش]

در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶ تیم پرتغال موفق شد با غلبه بر فرانسه و با تک گلی که ادر در دقیقه ۱۰۸ در وقت اضافی به ثمر رساند به قهرمانی این سری رقابت‌ها دست یابد.[۱۹۸] این در حالی بود که رونالدو در نیمه اول بازی مصدوم شد و چون قادر به ادامه بازی نبود، در دقیقه ۲۵ بازی تعویض شد.[۱۹۹]

او در این مسابقات موفق به ثمر رساندن سه گل شد. او هم چنین با سه پاس گل بهترین پاسور این مسابقات شد.

وی به عنوان هشتمین بازیکن برتر این مسابقات انتخاب شد.[۲۰۰]

بیرون از فوتبال[ویرایش]

زندگی شخصی[ویرایش]

پدر رونالدو، به دلیل بیماری کبد ناشی از اعتیاد به الکل، در سپتامبر ۲۰۰۵ و زمانی که رونالدو ۲۰ سال داشت، درگذشت.[۲۰۱][۲۰۲] رونالدو اعلام کرده که الکل نمی‌نوشد و خبر روزنامه دیلی میرر مبنی بر مصرف زیاد الکل در هنگام بهبودی مصدومیتش در ژوئیه ۲۰۰۸، افترا بوده‌است.[۲۰۳]

در اکتبر ۲۰۰۵، یک ماه پس از مرگ پدرش، رونالدو به اتهام تجاوز جنسی به زنی در هتلی در لندن بازداشت شد و با قید وثیقه آزاد شد.[۲۰۴] رونالدو این اتهام را تکذیب کرد و در نوامبر ۲۰۰۵، او در اسکاتلندیارد به دلیل «ناکافی بودن مدارک» از این اتهام تبرئه شد. رونالدو در بیانیه‌ای اعلام کرد: «من همیشه قویاً بر بی‌گناهی‌ام تأکید داشته‌ام و خوشحالم که این ماجرا به پایان رسید تا بتوانم روی بازی کردن در منچستر یونایتد تمرکز کنم.»[۲۰۵]

رونالدو در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۰ پدر شد.[۲۰۶] پسر او، کریستانو نامیده شد و خانواده‌اش، نام مستعار کریستیانینو را بر روی او گذاشتند.[۲۰۷] او در ایالات متحده به دنیا آمده[۲۰۸] و رونالدو اعلام کرد که حضانت کامل وی در اختیار اوست.[۲۰۹] رونالدو هرگز به صورت عمومی هویت مادر پسرش را فاش نکرده‌است.[۲۱۰]

رونالدو در سال ۲۰۱۰ رابطه‌ای را با ایرینا شایک آغاز کرد. این زوج در ژانویه ۲۰۱۵ به رابطهٔ خود پایان دادند.[۲۱۱] رونالدو در سال ۲۰۱۵ پس از قطع رابطه با ایرینا شایک[۲۱۱] رابطه‌ای را با لوسیا ویالون مجری و گزارشگر تلویزیونی در اسپانیا آغاز کرد.[۲۱۲]

رونالدو یک مسیحی کاتولیک است.[۲۱۳]

او پس از سونامی ۲۰۰۴ در اندونزی و زنده پیدا کردن پسری که پیراهن تیم ملی پرتغال را بر تن داشت یک خانه برای او خرید. نام این پسر مارتونیز است و هم اکنون در تیم اسپورتینگ لیسبون بازی می‌کند.[۲۱۴]

آمار و ارقام[ویرایش]

آمار باشگاهی[ویرایش]

به‌روزرسانی در ۵ ژوئن ۲۰۱۷
آمار باشگاهی
باشگاه فصل لیگ جام حذفی جام اتحادیه اروپا سایر مجموع
دسته بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل
اسپورتینگ ۰۳–۲۰۰۲[۲۱۵] لیگ برتر پرتغال ۲۵ ۳ ۳ ۲ — ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵
مجموع ۲۵ ۳ ۳ ۲ — ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵
منچستر یونایتد ۰۴–۲۰۰۳[۲۱۶] لیگ برتر ۲۹ ۴ ۵ ۲ ۱ ۰ ۵ ۰ ۰ ۰ ۴۰ ۶
۰۵–۲۰۰۴[۲۱۶] ۳۳ ۵ ۷ ۴ ۲ ۰ ۸ ۰ ۰ ۰ ۵۰ ۹
۰۶–۲۰۰۵[۲۱۶] ۳۳ ۹ ۲ ۰ ۴ ۲ ۸ ۱ — ۴۷ ۱۲
۰۷–۲۰۰۶[۲۱۶] ۳۴ ۱۷ ۷ ۳ ۱ ۰ ۱۱ ۳ — ۵۳ ۲۳
۰۸–۲۰۰۷[۲۱۶] ۳۴ ۳۱ ۳ ۳ ۰ ۰ ۱۱ ۸ ۱ ۰ ۴۹ ۴۲
۰۹–۲۰۰۸[۲۱۶] ۳۳ ۱۸ ۲ ۱ ۴ ۲ ۱۲ ۴ ۲ ۱ ۵۳ ۲۶
مجموع ۱۹۶ ۸۴ ۲۶ ۱۳ ۱۲ ۴ ۵۵ ۱۶ ۳ ۱ ۲۹۲ ۱۱۸
رئال مادرید ۱۰–۲۰۰۹[۲۱۷] لا لیگا ۲۹ ۲۶ ۰ ۰ — ۶ ۷ — ۳۵ ۳۳
۱۱–۲۰۱۰[۲۱۸] ۳۴ ۴۰ ۸ ۷ — ۱۲ ۶ — ۵۴ ۵۳
۱۲–۲۰۱۱[۲۱۹] ۳۸ ۴۶ ۵ ۳ — ۱۰ ۱۰ ۲ ۱ ۵۵ ۶۰
۱۳–۲۰۱۲[۲۲۰] ۳۴ ۳۴ ۷ ۷ — ۱۲ ۱۲ ۲ ۲ ۵۵ ۵۵
۱۴–۲۰۱۳[۲۲۱] ۳۰ ۳۱ ۶ ۳ — ۱۱ ۱۷ — ۴۷ ۵۱
۱۵–۲۰۱۴[۲۲۲] ۳۵ ۴۸ ۲ ۱ — ۱۲ ۱۰ ۵ ۲ ۵۴ ۶۱
۱۶–۲۰۱۵[۲۲۲] ۳۶ ۳۵ ۰ ۰ — ۱۲ ۱۶ — ۴۸ ۵۱
۱۷–۲۰۱۶[۲۲۳] ۲۹ ۲۵ ۲ ۱ — ۱۳ ۱۲ ۲ ۴ ۴۶ ۴۲
مجموع ۲۶۵ ۲۸۵ ۳۰ ۲۲ — ۸۸ ۹۰ ۱۱ ۹ ۳۹۴ ۴۰۶
کل دوران حرفه‌ای ۴۸۸ ۳۷۲ ۵۹ ۳۷ ۱۲ ۴ ۱۴۶ ۱۰۶ ۱۴ ۱۰ ۷۱۹ ۵۲۹

آمار ملی[ویرایش]

تا ۱۱ ژوئن ۲۰۱۷[۲۲۴][۲۲۵]
رونالدو در بازی با آرژانتین در ۹ فوریه ۲۰۱۱
تیم ملی سال بازی گل
پرتغال ۲۰۰۳ ۲ ۰
۲۰۰۴ ۱۶ ۷
۲۰۰۵ ۱۰ ۲
۲۰۰۶ ۱۴ ۶
۲۰۰۷ ۱۰ ۵
۲۰۰۸ ۸ ۱
۲۰۰۹ ۷ ۱
۲۰۱۰ ۱۱ ۳
۲۰۱۱ ۹ ۷
۲۰۱۲ ۱۳ ۵
۲۰۱۳ ۹ ۱۰
۲۰۱۴ ۹ ۵
۲۰۱۵ ۵ ۳
۲۰۱۶ ۱۳ ۱۳
۲۰۱۷ ۳ ۵
مجموع ۱۳۹ ۷۳

گل‌های ملی[ویرایش]

گل‌های ملی رونالدو به همراه نتایج آن بازی‌ها[۲۲۶]

افتخارات[ویرایش]

باشگاهی[ویرایش]

منچستر یونایتد[۲۲۷]
رئال مادرید[۲۲۷]

ملی[ویرایش]

پرتغال

انفرادی[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ “Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro”. Realmadrid.com. Real Madrid CF. Retrieved 18 February 2010. 
  2. ↑ «Profile». July 2016. 
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Lewis, Tim. “He's got the world at his feet”. Guardian, 8 June 2012. Retrieved 14 November 2012. 
  4. ↑ "Gareth Bale joins Real Madrid from Spurs in £85m world record deal". BBC Sport. 1 September 2013. 
  5. ↑ "Revealed: How Cristiano Ronaldo landed record-breaking €105m contract". Goal.com. 2013-09-16. Retrieved 2013-10-04. 
  6. ↑ "Real Madrid shield Cristiano Ronaldo with €1,000 million (€1 billion, in English usage)". inside World Soccer (inside World Soccer). 23 June 2009. Retrieved 27 March 2011. 
  7. ↑ "Pele: Ronaldo now better than Messi". ESPN. Retrieved 29 May 2014
  8. ↑ "Messi is best on planet, Ronaldo is best in universe – José Mourinho". The Guardian. Retrieved 29 May 204
  9. ↑ "First Champions League, now World Cup for Cristiano Ronaldo". New York Daily News. Retrieved 29 May 2014
  10. ↑ "World Cup 2014: Cristiano Ronaldo has earned shot to cement his legacy in Brazil". National Post. Retrieved 1 June 2014
  11. ↑ "Benzema says Ronaldo is 'best of all time' ". Daily Mail. Retrieved 16 March 2014
  12. ↑ "Franck Ribery : Ronaldo could be the greatest player of all time ". Yahoo! Sport. Retrieved 18 December 2013
  13. ↑ "Is Cristiano Ronaldo the greatest footballer of all time? ". Metro. Retrieved 6 May 2014
  14. ↑ “Ronaldo named FIFPro World Player of the Year”. London: Reuters, 27 October 2008. Retrieved 14 November 2012. 
  15. ↑ «Cristiano Ronaldo». France Football, 2 December 2008. Consulté le 14 November 2012. 
  16. ↑ “Best's crown intact until Ronaldo cures his travel sickness”. guardian.co.uk, 10 Apriel 2008. Retrieved 14 November 2012. 
  17. ↑ “ESM Golden Shoe ranking”. European Sports Magazines, 7 April 2008. Retrieved 7 Apriel 2008. 
  18. ↑ «رونالدو؛ رکورددار گلزنی در تاریخ رئال مادرید شد». ورزش ۳، ۲۱ شهریور ۱۳۹۴. 
  19. ↑ «رونالدو پس از مسی حالا دومین گلزن برتر تاریخ لالیگا». ورزش ۳، ۱۵ اسفند ۱۳۹۴. 
  20. ↑ «پایان شراکت کریس رونالدو و رائول». ورزش ۳، ۲۵ مهر ۱۳۹۴. 
  21. ↑ «UEFA Champions League All time leading scorers». statbunker. 
  22. ↑ «کریستیانو رونالدو رکورد مسی را شکست». سایت ورزش سه. 
  23. ↑ http://www.entekhab.ir/fa/news/96630
  24. ↑ http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13911123001080رونالدو به اوسین بولت رسید/ سرعت خیره‌کننده CR7
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ «رونالدو: من برتر از دیگر بازیکنان فوتبال هستم». ایران آنلاین، ۱۳ خرداد ۱۳۹۶. بازبینی‌شده در ۱۴ خرداد ۱۳۹۶. 
  26. ↑ “Cristiano Ronaldo - Biography”. IMDb. Retrieved 15 November 2012. 
  27. ↑ “Cristiano Ronaldo Biography”. soccer-fans-info. Retrieved 16 November 2012. 
  28. ↑ “Profile of Ronaldo at about.com”. about.com. Retrieved 14 November 2012. 
  29. ↑ “Clash of the titans”. manchestereveningnews.com, 24 Apriel 2007. Retrieved 14 November 2012. 
  30. ↑ Rollings, Grant. “Heart op that saved Ronaldo”. Sun Online (News Group Newspapers), 29 January 2009. Retrieved 14 November 2012. 
  31. ↑ “Cristiano Ronaldo Profile & Biography”. cristianoronaldo101.com. Retrieved 14 November 2012. 
  32. ↑ “Cristiano Ronaldo Profile at world cup soccer”. wldcup.com. Retrieved 15 November 2012. 
  33. ↑ “Cristiano Ronaldo Biography”. CristianoRonaldo.com. Retrieved 15 November 2012. 
  34. ↑ Beauchamp, Eric. “I never wanted the No7 shirt”. The Sun, 12 Apriel 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  35. ↑ “Middlesbrough 4–1 Man Utd”. BBC Sports. Retrieved 15 November 2012. 
  36. ↑ “Ronaldo lands back-to-back accolades”. inthenews.com, 11 January 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  37. ↑ “Ronaldo wins monthly award again”. BBC Sport, 11 January 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  38. ↑ “Real ready to offer £54m to secure Ronaldo”. The Guardian, 12 Apriel 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  39. ↑ “Ferguson lets rip at Madrid after Ronaldo signs £31m deal”. The Times, 14 April 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  40. ↑ “Ronaldo signs new deal at Man Utd”. BBC Sport, 13 Apriel 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  41. ↑ “Ronaldo secures PFA awards double”. BBC, 22 Apriel 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  42. ↑ Thompson, Gemma. “Ronny fell into Pompey trap”. News & Features (Manchester United), 15 August 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  43. ↑ “Ronaldo pledges to keep his cool”. BBC Sport, 15 August 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  44. ↑ Thompson, Gemma. “Man Utd 2–1 Sporting Lisbon”. BBC Sport, 27 November 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  45. ↑ “Kaká's year capped by Ballon d'Or”. UEFA, 2 December 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  46. ↑ “Ronaldo:Going the right way”. fifa.com, 17 December 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  47. ↑ “Man Utd 6–0 Newcastle”. bbc.co.uk, 12 January 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  48. ↑ “Man Utd 0–2 Reading”. bbc.co.uk, 19 January 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  49. ↑ “UEFA asked to probe Ronaldo laser incident”. cnn.com, 21 February 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  50. ↑ Ledsom, Mark. “Lyon fined over Champions League laser incident”. Reuters UK, 20 March 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  51. ↑ Kay, Oliver. “Cristiano Ronaldo revels in role of Captain Fantastic as United stretch lead”. The Times, 20 March 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  52. ↑ “Best's crown intact until Ronaldo cures his travel sickness”. guardian.co.uk, 1 April 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  53. ↑ “ESM Golden Shoe ranking”. European Sports Magazines, 7 April 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  54. ↑ “UEFA Fans' Man of the Match”. uefa.com. Retrieved 15 November 2012. 
  55. ↑ “Manchester United have become stronger since Cristiano Ronaldo left”. The Guardian, 21 March 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  56. ↑ “Ronaldo breaks silence”. Sky Sports. Retrieved 15 November 2012. 
  57. ↑ “Real reported over Ronaldo link”. BBC, 2008-06-09. Retrieved 15 November 2012. 
  58. ↑ “FIFA to take no action over Ronaldo complaint”. FourFourTwo, 2008-06-17. Retrieved 15 November 2012. 
  59. ↑ “I will stay at Man Utd – Ronaldo”. BBC, 6 August 2008. 
  60. ↑ “Ronaldo ankle surgery a 'success'”. BBC Sport, 7 August 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  61. ↑ “Villarreal return to frustrate United”. UEFA.com, 17 September 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  62. ↑ “Premier League Round-up: Liverpool and United back to winning ways as Arsenal lose”. Daily Telegraph, 15 November 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  63. ↑ «Stat Attack». United Review (Manchester United)، ش. 11 (15 November 2008): 65. 
  64. ↑ “Cristiano Ronaldo nyerte az Aranylabdát”. Origo, 2 December 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  65. ↑ “Ronaldo involved in Ferrari crash”. BBC News, 8 January 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  66. ↑ “Ronaldo named Fifa player of 2008”. BBC Sport, 12 January 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  67. ↑ “Man Utd 2–0 Inter Milan (agg 2–0)”. BBC Sport, 11 March 2009. Retrieved 11 March 2009. 
  68. ↑ “FC Porto 0–1 Man Utd (agg 2–3)”. BBC Sport (British Broadcasting Corporation), 15 April 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  69. ↑ “Ronaldo stunner thrills Ferguson”. BBC Sport (British Broadcasting Corporation), 15 April 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  70. ↑ “2008/09: Messi outshines Ronaldo in Rome”. UEFA.com, 27 May 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  71. ↑ “Man Utd accept £80m Ronaldo bid”. BBC Sport (British Broadcasting Corporation), 11 June 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  72. ↑ “Glazers to fund Fergie spree”. Sky Sports Football (BSkyB), 12 June 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  73. ↑ “Ronaldo vows to justify price tag”. BBC Sport, 4 July 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  74. ↑ “Cristiano Ronaldo Bio, Stats, News”. espn.com. Retrieved 17 November 2012. 
  75. ↑ “Real Madrid and Manchester United seal the transfer of Cristiano Ronaldo”. Real Madrid CF (Real Madrid CF), -26 June 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  76. ↑ “Kaká és C. Ronaldo kivásárlási ára is egymilliárd euró”. spportgeza.hu, 17 July 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  77. ↑ “Cristiano Ronaldo ya es Real”. Diario Marca, 26 June 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  78. ↑ “Seen Around the World”. realmadrid.com (Real Madrid CF), 5 July 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  79. ↑ “"Cristiano to wear the number '9'"”. Real Madrid CF, 6 July 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  80. ↑ “Ronaldo aims shot at English game”. BBC Sport (British Broadcasting Corporation), 6 July 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  81. ↑ “Cristiano Ronaldo welcomed by 80,000 fans at Real Madrid unveiling”. The Guardian Sport (The Guardian), 6 July 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  82. ↑ “C. Ronaldo megszerezte első „királyi” gólját”. Nemzeti Sport. 29 July 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  83. ↑ “Ronaldo in winning start for Real”. BBC. 29 August 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  84. ↑ “Tuesday's Champions League review”. BBC, 15 September 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  85. ↑ “La Liga: Ronaldo grabs brace as Real thump Xerez”. 2009-09-20. 
  86. ↑ “Cristiano makes Real Madrid history”. realmadrid.com. 29 September 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  87. ↑ “Real Madrid 3-0 Marseille - Red hot Ronaldo fires double”. ESPN. 1 October 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  88. ↑ “A Marseille is megadta magát; Cristianóra egyelőre nincs orvosság”. madridista.hu. 30 October 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  89. ↑ “Portugal 3 Hungary 0: Queiroz's team keep hopes alive but lose injured Ronaldo”. Daily Mail. 11 October 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  90. ↑ “Cristiano Ronaldo scores and sent off in Real victory”. BBC, 5 December 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  91. ↑ “UEFA Champions League 2009/10 - History - Real Madrid – UEFA …”. UEFA.com. Retrieved 15 November 2012. 
  92. ↑ “Cristiano Ronaldo Takes Raul’s No.7 Shirt At Real Madrid, Benzema Moves To No.9, Xabi Alonso Takes No.14”. whoateallthepies.tv. Who Ate All The Pies, 3 August 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  93. ↑ “Four-goal Ronaldo shares glory”. : The World Game on SBS, 24 October 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  94. ↑ “Four Real: Ronaldo fires Madrid to top of La Liga”. The Sydney Morning Herald, 25 October 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  95. ↑ “Real Madrid C.F. – Official Web Site – Mr. October”. Realmadrid.com, 29 October 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  96. ↑ “Real Madrid C.F. – Official Web Site – Historic drubbing to close out 2010”. Realmadrid.com, 22 December 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  97. ↑ “Ronaldo iguala los registros goleadores de Di Stéfano, Hugo Sánchez y Alday (in Spanish)”. Realmadrid.com. Retrieved 15 November 2012. 
  98. ↑ “Cristiano Ronaldo makes club history”. Realmadrid.com, 14 January 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  99. ↑ “Real Madrid C.F. – Official Web Site – Getafe 2–3 Real Madrid”. Realmadrid.com, 3 January 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  100. ↑ “Cristiano: "Mi reto es batir los 38 de Hugo y Zarra"”. MARCA.com, 19 January 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  101. ↑ “Real Madrid C.F. – Official Web Site – Twelve shots off the post this season”. Realmadrid.com, 27 February 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  102. ↑ “Madrid clinch Copa del Rey”. Sky Sports, 20 April 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  103. ↑ “¿Cuál ha sido el mejor gol del Madrid de esta temporada?”. MARCA.com. Retrieved 15 November 2012. 
  104. ↑ “Real Madrid C.F. – Official Web Site – Fans decide Cristiano Ronaldo's best goal of the season was his header in the Copa del Rey final”. Realmadrid.com, 17 June 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  105. ↑ “Cristiano Ronaldo breaks La Liga record with 40 or 41 goals”. Ronaldo7.net, 21 May 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  106. ↑ “Cristiano Ronaldo is better than Messi, says Mourinho after Bayern loss”. Goal.com, 26 April 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  107. ↑ “2011-07-16: LA Galaxy vs. Real Madrid”. MLSsoccer.com, 16 July 2011. Retrieved 15 December 2012. 
  108. ↑ “HIGHLIGHTS: LA vs Real Madrid”. MLSsoccer.com, 16 July 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  109. ↑ “Spanish Super Cup”. Soccer-Spain. Retrieved 15 November 2012. 
  110. ↑ Hanlon, Tim. “Ronaldo on fire as Real thrash Zaragoza”. Google News, 28 August 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  111. ↑ http://soccernet.espn.go.com/report/_/id/323925?cc=5901
  112. ↑ “Cristiano Ronaldo scores 100th official goal with Real Madrid”. RealMadrid.com, 2 November 2011. Retrieved 15 November 2012. 
  113. ↑ “Real Madrid C.F. – Official Web Site – Cristiano Ronaldo: "I want to end my career at Real Madrid"”. Realmadrid.com, 5 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  114. ↑ Posted by. “La Liga - Cristiano Ronaldo won't rule out leaving Real Madrid CF”. Crunchsports.com, 19 May 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  115. ↑ “3–2: The Supercup to be decided in Madrid”. Realmadrid.com, 23 August 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  116. ↑ Duff, Alex. “Real Madrid Beats Barcelona 2–1 to Win Spanish Soccer Super Cup”. Bloomberg. Retrieved 15 November 2012. 
  117. ↑ “Cristiano Ronaldo, finalist for UEFA Best Player”. Real Madrid C.F., 14 August 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  118. ↑ “Cristiano Ronaldo scores 150th Real Madrid goal against Granada”. Goal.com. Retrieved 15 November 2012. 
  119. ↑ “'I didn't celebrate because I'm unhappy' – Cristiano Ronaldo makes shock claim after Madrid win”. Goal.com, 2 September 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  120. ↑ “Cristiano Ronaldo has our full support, says Kaka”. Goal.com, 3 September 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  121. ↑ “Casillas: Footballers are people like everyone else and have their own worries”. Goal.com, 5 September 2012. Retrieved 15 September 2012. 
  122. ↑ “Iniesta among the world’s best players, says Real Madrid's Sergio Ramos”. Goal.com, 7 September 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  123. ↑ “'I already knew about Cristiano Ronaldo's statements and they don't surprise me' – Jorge Mendes”. Goal.com, 3 September 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  124. ↑ “Cristiano Ronaldo: Real Madrid sadness nothing to do with money”. Goal.com, 4 September 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  125. ↑ “Perez: Ronaldo doesn't want to leave Real Madrid”. Goal.com, 5 September 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  126. ↑ “Cristiano Ronaldo is under a lot of pressure, says Laporta”. Goal.com, 12 September 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  127. ↑ “I'm focused on winning with Real Madrid, insists Ronaldo”. Goal.com, 15 November 2012. 
  128. ↑ “Arbeloa: Cristiano has the same smile as always”. Goal.com, 16 June 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  129. ↑ “Mourinho: If Ronaldo is sad but plays like he does, that's perfect for me”. Goal.com, 14 September 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  130. ↑ “Cristiano Ronaldo had a reason to be upset, says Mourinho”. Goal.com, 6 October 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  131. ↑ “Sevilla 1–0 Real Madrid: Mourinho misery”. Goal.com, 16 June 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  132. ↑ “Real Madrid 3–2 Man City: Ronaldo rocking”. Goal.com. Retrieved 15 November 2012. 
  133. ↑ “R. Madrid 5–1 Deportivo: Ronaldo hat trick”. Goal.com, 16 June 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  134. ↑ “Ronaldo hits the heights as Real Madrid show they're ready for Barcelona”. Goal.com, 1 October 2012. Retrieved 13 October 2012. 
  135. ↑ “Ajax 1–4 Real Madrid: Ronaldo hat trick”. Goal.com, 3 October 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  136. ↑ Rogers, Iain. “Messi, Ronaldo trade blows in 2–2 Clasico draw”. Uk.eurosport.yahoo.com, 7 October 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  137. ↑ “Borussia Dortmund vs Real Madrid CF Report”. Goal.com. Retrieved 15 November 2012. 
  138. ↑ “Mallorca vs Real Madrid CF Report”. Goal.com. Retrieved 15 November 2012. 
  139. ↑ «رئال مادرید 1 (5)-(3) 1 اتلتیکو مادرید؛ اشکِ سرخ، لبخندِ سپید». وبسایت طرفداری، ۲۹ مه ۲۰۱۶. 
  140. ↑ “Lucky rebound gives Portugal narrow win over Kazakhstan”. chinadaily.com. 21 August 2003. Retrieved 15 November 2012. 
  141. ↑ ۱۴۱٫۰ ۱۴۱٫۱ “Euro 2004 roundup: Greece stuns Portugal 2–1”. usatoday.com. 12 June 2004. Retrieved 15 November 2012. 
  142. ↑ “Portugal have the final word”. The Guardian. 1 July 2004. Retrieved 15 November 2012. 
  143. ↑ “Cristiano Ronaldo's profile”. 4thegame.com. Retrieved 15 November 2012. 
  144. ↑ “Ronaldo is chosen for the Olympics”. CNN. 21 July 2004. Retrieved 15 November 2012. 
  145. ↑ “Ronaldo keen to play at Olympics”. The Daily Telegraph. 24 تعمغ 2004. Retrieved 15 November 2012. 
  146. ↑ “Fans Can Get Best Out Of Ronaldo”. 4thegame.com. Retrieved 15 November 2012. 
  147. ↑ Ames, Paul. “Euro 2004 roundup: Greece stuns Portugal 2–1”. USA Today, 14 June 2004. Retrieved 15 November 2012. 
  148. ↑ Kevin McCarra in Lisbon. “Portugal have the final word”. Guardian (UK), 1 July 2004. Retrieved 15 November 2012. 
  149. ↑ “Cristiano Ronaldo's profile”. 4thegame.com. Retrieved 15 November 2012. 
  150. ↑ “Ronaldo is chosen for the Olympics”. CNN, 21 July 2004. Retrieved 15 November 2012. 
  151. ↑ Wallace, Sam. “Ronaldo keen to play at Olympics”. The Daily Telegraph (UK), 24 July 2004. Retrieved 15 November 2012. 
  152. ↑ “Portugal Vs Iran match”. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association), 17 June 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  153. ↑ Tim Spanton. “Ronaldo: I never asked for Rooney red card”. The Sun, 2 July 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  154. ↑ “Ronaldo cleared over Rooney red card”. Soccernet, 4 July 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  155. ↑ “Ronaldo intends to leave Man Utd”. BBC Sport (British Broadcasting Corporation), 8 July 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  156. ↑ “Cristiano Ronaldo plans Real move”. 28 June 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  157. ↑ “Ferguson sends Man Utd No2 Queiroz to Ronaldo meeting”. TribalFootball, 11 July 2006. Archived from the original on 19 July 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  158. ↑ “Rooney pleads with Ronaldo not to quit Man Utd”. TribalFootball, 9 July 2006. Archived from the original on 21 July 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  159. ↑ “Ronaldo signs new deal at Man Utd”. BBC Sport (British Broadcasting Corporation), 13 April 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  160. ↑ Chick, Alex. “Scolari's fortunes take a dive”. ESPNsoccernet. ESPN, 6 July 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  161. ↑ “Supporters 'hijack' Ronaldo vote”. BBC Sport (British Broadcasting Corporation), 6 July 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  162. ↑ “Podolski beats Ronaldo to award”. BBC Sport (British Broadcasting Corporation), 7 July 2006. Retrieved 15 November 2012. 
  163. ↑ “Ronaldo: I could leave United”. Metro.co.uk. Retrieved 15 November 2012. 
  164. ↑ “Scolari delighted with Portugal victory over Brazil”. Rediff, 7 February 2007. Retrieved 15 November 2012. 
  165. ↑ “Top scorers for Euro 2008 European Qualifying campaign”. soccernet.com. Retrieved 15 November 2012. 
  166. ↑ Winter, Henry. “Euro 2008: German power leaves Portugal in despair”. The Daily Telegraph (UK), 20 June 2008. Retrieved 25 November 2012. 
  167. ↑ “Queiroz appointed Portugal coach”. FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association, 11 July 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  168. ↑ Asante, Angela. “Queiroz’s belief in Ronaldo as captain of Portugal”. 15 October 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  169. ↑ “Full-time report Czech Republic-Portugal” (PDF). UEFA.com. Union of European Football Associations, 11 June 2008. Retrieved 15 November 2012. 
  170. ↑ “FIFA rejects Ronaldo's yellow card appeal”. 19 June 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  171. ↑ “Full-time report Côte d'Ivoire-Portugal” (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association, 15 June 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  172. ↑ “Full-time report North Korea-Portugal” (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association, 21 June 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  173. ↑ “Full-time report Brazil-Portugal” (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association, 25 June 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  174. ↑ “World Cup Match Results: Portugal vs North Korea – FIFA World Cup 2010”. ESPN. Retrieved 15 November 2012. 
  175. ↑ Clegg, Jonathan. “Portugal Beats North Korea in 7–0 Rout”. Wall Street Journal, 21 June 2010. Retrieved 15 November 2012. 
  176. ↑ “2010 FIFA WORLD CUP SOUTH AFRICA: Matches”. FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. Retrieved 15 November 2012. 
  177. ↑ “Can Portugal escape the ‘Group of Death?’”. Blog Oddslife, 29 May 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  178. ↑ “Cristiano Ronaldo: I will only reach the top when I win a trophy with Portugal”. Goal.com, 26 May 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  179. ↑ “EURO 2012: Portugal star man: Cristiano Ronaldo”. Dailymail.co.uk, 14 May 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  180. ↑ Hatherall, Chris. “Ronaldo’s time to prove greatness”. Irish Examiner, 12 March 2009. Retrieved 15 November 2012. 
  181. ↑ Ghosh, Bobby. “Euro 2012: Can Cristiano Ronaldo Do a Maradona for Portugal?”. Keepingscore.blogs.time.com, 5 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  182. ↑ Bernstein, Joe. “What's gone wrong with Ronaldo? Portugal's superstar has flopped”. Daily Mail. Retrieved 15 November 2012. 
  183. ↑ “Euro 2012: Messi chants shake Cristiano Ronaldo further, Portugal ...”. NY Daily News, 14 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  184. ↑ Tom Clee. “Opinion: Time for captain to show what he is made of after night to forget”. Portugoal.net. Retrieved 15 November 2012. 
  185. ↑ “Spain will combat Ronaldo: Maradona”. Zeenews.india.com, 27 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  186. ↑ ۱۸۶٫۰ ۱۸۶٫۱ “Ronaldo deserves a monument in Portugal, says Maradona”. Goal.com. Retrieved 15 November 2012. 
  187. ↑ Richard Williams at Metalist Stadium, Kharkiv. “Euro 2012: Cristiano Ronaldo downs a double to join the party spirit”. The Guardian, 17 June 2012. Retrieved 15 December 2012. 
  188. ↑ Isola, Frank. “Euro 2012: If Cristiano Ronaldo can rediscover form with Real Madrid, Portugal could be the surprise of the tournament”. NY Daily News, 18 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  189. ↑ “What did Ronaldo REALLY say after scoring for Portugal”. Retrieved 15 November 2012. 
  190. ↑ The Associated Press. “Euro 2012: Cristiano Ronaldo’s header sends Portugal into semifinals with 1–0 win over Czech Republic”. NY Daily News, 21 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  191. ↑ The Associated Press. “Euro 2012: Defending champion Spain advances to another final after beating Portugal 4–2 on penalties”. NY Daily News, 27 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  192. ↑ Isola, Frank. “Euro 2012: Cristiano Ronaldo watches as Portugal falls to Spain in semis on penalty kicks”. NY Daily News, 27 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  193. ↑ Richard Williams in Donetsk. “Euro 2012: Cristiano Ronaldo's save-it-for-later approach hurts Portugal”. The Guardian, 27 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  194. ↑ Agencies. “Euro 2012: Cesc Fábregas says Spain's place in final is a 'miracle'”. The Guardian, 28 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  195. ↑ “Euro 2012: Cristiano Ronaldo says coach told him to take fifth penalty”. The Guardian, 28 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  196. ↑ Richard Williams in Donetsk. “Maradona: Ronaldo is Portugal's only threat”. McKnight (Goal.com), 9 June 2012. Retrieved 15 November 2012. 
  197. ↑ “EURO 2012 PLAYERS: POPULARITY”. UEFA.com. Retrieved 15 November 2012. 
  198. ↑ ۱۹۸٫۰ ۱۹۸٫۱ «MATCH SUMMARY». uefa، 11/07/2016. بازبینی‌شده در ۲۲ تیر ۱۳۹۵. 
  199. ↑ "Portugal striker Cristiano Ronaldo forced off injured in Euro 2016 final". ESPN FC. 10 July 2016. Retrieved 10 July 2016. 
  200. ↑ «Player Barometer». uefa، 10 JULY. بازبینی‌شده در ۲۲ تیر ۱۳۹۵. 
  201. ↑ Davies, Hunter (16 January 2014). "The Fan: Cristiano Ronaldo the tarnished icon". New Statesman. Retrieved 18 July 2014. 
  202. ↑ Hughes, Rob (14 September 2005). "Forlán reborn in Spanish soccer". The New York Times. Retrieved 19 July 2014. 
  203. ↑ "Ronaldo receives libel damages over drink story". USA Today. 9 November 2009. Retrieved 12 April 2010. 
  204. ↑ Laville, Sandra (20 October 2005). "Premiership footballer in rape inquiry". The Guardian (London). Retrieved 7 September 2012. 
  205. ↑ "Ronaldo rape charges dropped". The Daily Telegraph (London). 25 November 2005. Retrieved 7 September 2012. 
  206. ↑ "Cristiano Ronaldo Fast Facts". CNN. 14 July 2014. Retrieved 17 September 2014. 
  207. ↑ Couzens, Gerard (20 July 2014). "Cristiano Ronaldo's son still has 'no idea' who mum is – four years after his birth". The Mirror. Retrieved 20 July 2014. 
  208. ↑ "Cristiano Ronaldo names son Cristiano Ronaldo". The Daily Telegraph (London). 8 July 2010. Retrieved 8 July 2010. 
  209. ↑ "Baby 'joy' for Cristiano Ronaldo". BBC Sport. 4 July 2010. Retrieved 4 July 2010. 
  210. ↑ Bergin, Olivia (14 January 2014). "Cristiano Ronaldo and Irina Shayk: a very modern family". The Telegraph. Retrieved 20 July 2014. 
  211. ↑ ۲۱۱٫۰ ۲۱۱٫۱ Lidbury, Olivia (17 January 2015). "Cristiano Ronaldo calls time on his relationship with Irina Shayk". The Daily Telegraph. Retrieved 17 January 2015. 
  212. ↑ http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3267650/Cristiano-Ronaldo-rumoured-new-girlfriend-Claudia-Sanchez-seen-late-night-date-Madrid.html
  213. ↑ "The real Cristiano Ronaldo: What matters to me? Family, football and money!". Daily Mirror (London). 2 July 2011. Retrieved 9 June 2013. 
  214. ↑ http://www.espnfc.com/sporting-lisbon/story/2510981/sporting-lisbon-sign-2004-tsunami-survivor-martunis-ronaldo
  215. ↑ "Cristiano Ronaldo". footballzz.co.uk. Retrieved 25 December 2013. 
  216. ↑ ۲۱۶٫۰ ۲۱۶٫۱ ۲۱۶٫۲ ۲۱۶٫۳ ۲۱۶٫۴ ۲۱۶٫۵ "Cristiano Ronaldo". StretfordEnd.co.uk. Retrieved 28 December 2013. 
  217. ↑ "Cristiano Ronaldo: Cristiano Ronaldo Dos Santos Aveiro: 2009–10". BDFutbol. Retrieved 25 December 2013. 
  218. ↑ "Cristiano Ronaldo: Cristiano Ronaldo Dos Santos Aveiro: 2010–11". BDFutbol. Retrieved 25 December 2013. 
  219. ↑ "Cristiano Ronaldo: Cristiano Ronaldo Dos Santos Aveiro: 2011–12". BDFutbol. Retrieved 25 December 2013. 
  220. ↑ "Cristiano Ronaldo: Cristiano Ronaldo Dos Santos Aveiro: 2012–13". BDFutbol. Retrieved 25 December 2013. 
  221. ↑ "Cristiano Ronaldo: Cristiano Ronaldo Dos Santos Aveiro: 2013–14". BDFutbol. Retrieved 27 August 2014. 
  222. ↑ ۲۲۲٫۰ ۲۲۲٫۱ "Cristiano Ronaldo". Soccerway. Retrieved 15 May 2013. 
  223. ↑ "Cristiano Ronaldo". Soccerway. Perform Group. Retrieved 8 April 2017. 
  224. ↑ Mamrud, Roberto (29 August 2013). "Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro – Century of International Appearances". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 25 December 2013. 
  225. ↑ "Cristiano Ronaldo". National Football Teams. Retrieved 18 June 2010. 
  226. ↑ "Cristiano Ronaldo International statistics". Int.soccerway.com. 9 January 2013. Retrieved 22 April 2014. 
  227. ↑ ۲۲۷٫۰ ۲۲۷٫۱ ۲۲۷٫۲ "Cristiano Ronaldo Dos Santos". Real Madrid.com. Retrieved 23 December 2014
  228. ↑ "Cristiano Ronaldo wins third Fifa Ballon d'Or". Daily Telegraph. 12 January 2015. Retrieved 13 January 2015. 
  229. ↑ “Pepe's goal is awarded to Cristiano Ronaldo”. Marca, 18 September 2010. Retrieved 16 November 2012. 

پیوند به بیرون[ویرایش]

کریستیانو رونالدو در پروژه‌های خواهر

در ویکی‌گفتاورد گفتاوردهای مرتبط در ویکی‌گفتاورد
در ویکی‌انبار نگارخانهٔ مرتبط در ویکی‌انبار
در ویکی‌انبار پرونده‌های مرتبط در ویکی‌انبار

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کریستیانو_رونالدو&oldid=21472142»