بارون آواک
 | این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. این صفحه ممکن است دارای الگوی ویکی‌پروژهٔ وابسته به این نوشتار باشد که در آن می‌توانید جعبهٔ اطلاعات استاندارد مناسب برای این مقاله را بیابید. همچنین رده:الگو:اطلاعاتی جعبه‌ای را نیز ببینید. |
 | درخواست شده برای بهبود کیفیت این نوشتار، یک تصویر یا عکس بارگذاری شود. خواهشمند است در صورت امکان، الگوی درخواست رسانه بهتری را جایگزین این الگو کنید.
شاید ابزار جستجوی نگاره آزاد یا جستجوی کرییتیو کامنز بتوانند نگاره‌های درخوری را در فلیکر و دیگر وبگاه‌ها بیابند. |
 | این نوشتار، نیازمند مختصات است. خواهشمند است با تعیین مختصات بر پایه راهنمای مختصات‌دهی به بهبود کیفیت آن کمک کنید. سپس این برچسب را از صفحه بردارید. |
بارون‌آواک (بارناوا) یکی از محله‌های مرکزی شهر تبریز است که بین محله‌های (اهراب، لیل‌آباد و میارمیار) واقع شده است. بانی این محله، ریش‌سفید ارمنی این شهر، «بارون‌آواک» بوده که در دوران ناصرالدین شاه، یکی از برج و باروهای هشت‌گانهٔ تبریز را که پس از زمین‌لرزهٔ سال ۱۷۸۰ میلادی ساخته شده بود، تخریب نموده و در محل آن، ارمنی‌های طبقهٔ متوسط و فقیر این شهر و مهاجران ارمنی که از سایر شهرها و روستاهای آذربایجان به تبریز آمده بودند را سکونت داد.[۱]
محلهٔ بارون‌آواک[ویرایش]
کلیسای سرکیس مقدس، مدرسهٔ «تامارا تومانیانس» که مختص دانش‌آموزان ارمنی بود (تأسیس: ۱۸۹۶) و «دبیرستان اسدی» که توسط یکی از ثروت‌مندترین ارمنی‌های ساکن تبریز به نام «ساهاکیان» بنا شد، از جملهٔ مراکزی بودند که پس از احداث محلهٔ بارون‌آواک در این منطقه ساخته شدند.[۱][۲]
کوچه‌های (پطروس‌خان، غزل، کلیسا و یخچال)، از قدیمی‌ترین معابر و گذرگاه‌های محلهٔ بارون‌آواک به شمار می‌روند. یادمان مجاهدان ارمنی در محوطهٔ کلیسای سرکیس مقدس قرار گرفته است. این کلیسا پس از ایجاد در سال ۱۸۲۱ میلادی، به‌علت فرسودگی بنا در سال ۱۸۴۵ میلادی نیز بازسازی شده‌است. به سال ۱۳۹۰ خورشیدی و به دنبال دستور و پیگیری‌های پیاپی علیرضا نوین شهردار وقت شهر تبریز برای پهن‌تر شدن کوچه بارون‌آواک، گذر دیرینهٔ بارناوا (بارون‌آواک) زیر و رو شد و بسیاری از ابنیه‌های تاریخی و قدیمی این گذر تاریخی شهر ویران گردید. هم اکنون در میان آن همه بنای ویران و نابود شده در گذر بارون‌آواک، تنها یک بنای ارزشمند سنگک‌پزی در گوشه‌ای از آن گذر تاریخی بجای مانده و از روی تقاضا و واخواهی شهروندان تبریزی ، سازمان شهرداری از ویران‌سازی آن بنای سالخوردهٔ نانوایی چشم‌پوشی نموده، با این همه بیم آن می‌رود در سالیان آتی ساختمان قدیمی آن سنگک‌پزی که قدمت بیش از یک قرنی دارد و در آن محدودهٔ شهر نمونه‌ای ندارد، تخریب و ویران گردد. [۲]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- خاماچی، بهروز (۱۳۸۹)، شهر من تبریز، تبریز: انتشارات ندای شمس، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۲۶۸۸-۰۳-۶
- خداحافظی تلخ باغ بنکداریان از تبریز
- The capital of East Azarbaijan (or Aturpatgan) province, the land of the nobles of Iran
- Petit Futé Iran By Dominique Auzias, Jean-Paul Labourdette
- Route de la Soie 2015 Petit Futé By Collectif, Petit Futé,, Dominique Auzias, Jean-Paul
- Creating A Pedestrian Way, Mechanism to Keep the Historical Urban Texture,Saiedeh Soltanmohammadlo, Davood Rezayi, Shahrzad Soltanmohammadlo et al. , Int. J. Rev. Life. Sci. , 5(5), 2015, 96-106Alemikohbanani