ژنتیک بوم‌شناختی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ژنتیک بوم‌شناختی مطالعه ژنتیک در جمعیت‌های طبیعی است. صفات در یک جمعیت را می‌توان برای نشان دادن یک گونه که با محیط در حال تغییر سازگار است، مشاهده و کمّیت‌سازی کرد.

این در تضاد با ژنتیک سنتی است، که بیشتر بر روی تلاقی بین سویه‌های آزمایشگاهی و تجزیه و تحلیل توالی DNA که ژن‌ها را در سطح مولکولی مطالعه می‌کند، کار می‌کند.

پژوهش‌ها در این زمینه بر روی صفات با اهمیت بوم‌شناختی است - یعنی صفات مربوط به تناسب اندام که بر بقا و تولیدمثل جاندار تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: زمان گلدهی، تحمل به خشکی، چندریختی، تقلید و جلوگیری از حمله شکارچیان.

ژنتیک بوم‌شناختی ابزاری ویژه برای مطالعه گونه‌های در معرض خطر است.[۱] متا بارکدینگ و eDNA برای بررسی تنوع زیستی گونه‌ها در یک اکوسیستم استفاده می‌شود.[۲]

همچنین ببینید[ویرایش]


منابع[ویرایش]

  1. Vaishnav, V; Mahesh, S; Kumar, P (2019). "ASSESSMENT OF GENETIC STRUCTURE OF THE ENDANGERED FOREST SPECIES BOSWELLIA SERRATA POPULATION IN CENTRAL INDIA". Journal of Tropical Forest Science. 31 (2): 200–210. ISSN 0128-1283.
  2. Bista, Iliana; Carvalho, Gary R.; Walsh, Kerry; Seymour, Mathew; Hajibabaei, Mehrdad; Lallias, Delphine; Christmas, Martin; Creer, Simon (2017-01-18). "Annual time-series analysis of aqueous eDNA reveals ecologically relevant dynamics of lake ecosystem biodiversity". Nature Communications (به انگلیسی). 8 (1): 1–11. doi:10.1038/ncomms14087. ISSN 2041-1723.