فرگشت دید رنگی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دید رنگی، سازگاری نزدیک با حالت حسی بینایی، امکان تمایز نور را بر اساس اجزای طول موج آن فراهم می‌کند.

فرایند فرگشتی تغییر از یک رنگدانه منفرد به دو رنگدانه مختلف به اجداد اولیه، از دو طریق مزیت حساسیتی را ارائه می‌کرد.

بی‌مهرگان[ویرایش]

دید رنگی به تعدادی مولکول اپسین با پیک‌های جذب متفاوت نیاز دارد و حداقل سه اپسین در جد بندپایان وجود داشته‌است. گیره‌داران و همه‌سخت‌پوستان امروزی دارای دید رنگی هستند.[۱]

مهره‌داران[ویرایش]

پژوهشگرانی که روی ژن‌های اپسین مسئول رنگدانه‌های بینایی رنگ مطالعه می‌کنند، مدت‌هاست که می‌دانند چهار اپسین نوری در پرندگان، خزندگان و ماهیان استخوانی وجود دارد.[۲] این نشان می‌دهد که نیای مشترک دوزیستان و آمنیوت‌ها (بیش از ۳۵۰ میلیون سال پیش) دارای دید چهاررنگ‌بینی - توانایی دیدن چهار بعد رنگ بوده‌است.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. Koyanagi, M.; Nagata, T.; Katoh, K.; Yamashita, S.; Tokunaga, F. (2008). "Molecular Evolution of Arthropod Color Vision Deduced from Multiple Opsin Genes of Jumping Spiders". Journal of Molecular Evolution. 66 (2): 130–137. Bibcode:2008JMolE..66..130K. doi:10.1007/s00239-008-9065-9. PMID 18217181.
  2. Yokoyama, S. , and B. F. Radlwimmer. 2001. The molecular genetics and evolution of red and green color vision in vertebrates. Genetics Society of America. 158: 1697-1710.
  3. Bowmaker, J. K. (1998). "Evolution of colour vision in vertebrates". Eye. 12 (3b): 541–547. doi:10.1038/eye.1998.143. PMID 9775215.