انعطاف‌پذیری فنوتیپی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
انعطاف‌پذیری فنوتیپی توانایی یک ژنوتیپ برای تولید بیش از یک فنوتیپ در رویارویی با محیط‌های مختلف است. هر خط در اینجا نشان‌دهنده یک ژنوتیپ است. خطوط افقی نشان می‌دهد که فنوتیپ در محیط‌های مختلف یکسان است. خطوط اریب نشان می‌دهد که فنوتیپ‌های مختلفی در محیط‌های مختلف وجود دارد و در نتیجه انعطاف‌پذیری را نشان می‌دهد.

انعطاف‌پذیری فنوتیپی (به انگلیسی: Phenotypic plasticity)، به برخی از تغییرها در رفتار، ریخت‌شناسی و فیزیولوژی یک موجود زنده در پاسخ به یک محیط منحصر به فرد اشاره دارد.[۱][۲] انعطاف‌پذیری فنوتیپی که اساساً برای روشی که جانداران با تغییرهای محیطی کنار می‌آیند، همه انواع تغییرها برخاسته از محیط را دربر می‌گیرد (مثلاً ریخت‌شناسی، فیزیولوژیک، رفتاری، پدیده‌شناختی) که ممکن است در طول عمر فرد همیشگی باشند یا نباشند.

انعطاف‌پذیری فنوتیپی زمان گلدهی سورگوم از هفت محیط ارزیابی شد. زمان فتوترمال شناسایی‌شده، یک شاخص مستقل از عملکرد، ورودی‌های محیطی مربوطه را کمی می‌کند و چارچوبی سیستماتیک را برای مدل‌سازی، توضیح و پیش‌بینی مقادیر فنوتیپی در شرایط طبیعی ممکن می‌سازد.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. Price TD, Qvarnström A, Irwin DE (July 2003). "The role of phenotypic plasticity in driving genetic evolution". Proceedings. Biological Sciences. 270 (1523): 1433–40. doi:10.1098/rspb.2003.2372. PMC 1691402. PMID 12965006.
  2. Bender, Eric (21 March 2022). "Urban evolution: How species adapt to survive in cities". Knowable Magazine. Annual Reviews. doi:10.1146/knowable-031822-1. Retrieved 31 March 2022.
  3. Li X, Guo T, Mu Q, Li X, Yu J (June 2018). "Genomic and environmental determinants and their interplay underlying phenotypic plasticity". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 115 (26): 6679–6684. doi:10.1073/pnas.1718326115. PMC 6042117. PMID 29891664.