پیش‌نویس:خط زمانی هواشناسی

خط زمانی هواشناسی (یا جدول زمانی علم هواشناسی) شامل پیشرفت های علمی و فناوری در حوزه علوم جوی است. در این خط زمانی برجسته ترین پیشرفت ها در هواشناسی رصدی، پیش بینی آب و هوا ، اقلیم‌شناسی ، شیمی اتمسفر ، و فیزیک اتمسفر به ترتیب زمانی فهرست شده‌اند. برخی از رویداد های تاریخی مربوط به علم هواشناسی که در این لیست آمده‌اند شامل دوره های زمانی می شوند که در آن ها پیشرفت‌هایی صورت گرفته یا سیاست ها تغییر کرده است.

دوران باستان

• 3000 سال قبل از میلاد - هواشناسی در هند به 3000 سال پیش از میلاد باز می گردد، با نوشته هایی مانند اوپانیشادها که شامل بحث هایی در مورد فرآیندهای تشکیل ابر و باران و چرخه های فصلی ناشی از حرکت زمین به دور خورشید است.
• 600 قبل از میلاد - تالس را می توان اولین هواشناس در یونان به حساب آورد. به نظر می رسد او اولین کسی باشد که پیشبینی های فصلی را ارائه می‌کرده است.
• 400 قبل از میلاد - شواهدی وجود دارد که دموکریتوس از توانایی هایش در پیش بینی تغییرات آب و هوا استفاده می‌کرده تا مردم را متقاعد کند که قادر است سایر حوادث آینده را هم پیش بینی کند.
• 400 قبل از میلاد - بقراط رساله‌ای به نام هواها، آب‌ها و مکان‌ها می‌نویسد، که اولین اثر شناخته شده با موضوع آب و هوا است. به طور کلی‌تر، موضوعات نوشته های او در مورد بیماری هایی بوده است که در مکان ها، فصول مختلف یا در اثر تغییرات آب و هوایی و قرار گرفتن در مجاورت باد‌های مختلف ظاهر می شده اند.
• 350 قبل از میلاد - ارسطو فیلسوف یونانی کتابی با عنوان هواشناسی می‌نویسد، اثری که برآیند دانش آن زمان درباره علوم زمین ، شامل آب و هوا و اقلیم شناسی است. این اولین اثر شناخته شده ای است که تلاش می کند طیف گسترده ای از موضوعات هواشناسی را مورد بررسی قرار دهد. برای اولین بار، بارش باران و ابرهای باران زا در این کتاب، شهاب‌سنگ نامیده می‌شوند که از کلمه یونانی meteoros به معنای "بلند آسمان" گرفته شده است. اصطلاح مدرن هواشناسی (یا meteorology) که علم مطالعه ابرها و آب و هواست، از همین واژه آمده است.

با این وجود کار ارسطو کلی تر بوده است، امروزه اصطلاح هواشناسی برای توصیف زیرشاخه ای [خاص] از علوم جوی به کار می رود. در واقع کتاب ارسطو (Meteorologica) بر اساس شهود و مشاهدات ساده نوشته شده است، نه بر اساس آنچه که اکنون روش علمی در نظر گرفته می شود. به قول خودش:

... همه ویژگی هایی که ممکن است با هوا و آب و اجزای زمین مشترک بدانیم.

ارسطو

• چند سال پس از کتاب ارسطو، شاگرد او تئوفراستوس کتابی در مورد پیش بینی آب و هوا به نام کتاب نشانه ها گردآوری می کند. شاخص های مختلفی مانند هاله های خورشیدی و قمری که توسط ابرهای بلند تشکیل شده اند به عنوان راه هایی برای پیش بینی آب و هوا ارائه می شوند. آثار ترکیبی ارسطو و تئوفراستوس چنان قدرتی دارند که به مرجع اصلی در مطالعه ابرها، آب و هوا و پیش بینی آب و هوا برای نزدیک به ۲۰۰۰ سال تبدیل شده اند.
• 250 قبل از میلاد - ارشمیدس مفاهیم شناوری و اصل هیدرواستاتیک را مطالعه می کند. شناوری مثبت برای تشکیل ابرهای همرفتی ( ابر کومه‌ای ، ابر کومه‌ای ستبر و ابر کومه‌ای‌بارا ) ضروری است.
• 25 بعد از میلاد - پمپونیوس ملا ، جغرافیدان امپراتوری روم ، سیستم منطقه آب و هوایی را رسما صورت بندی می کند.
• 80 بعد از میلاد - فیلسوف چینی سلسله هان ، وانگ چونگ (27-97 پس از میلاد) در رساله لونهنگ (論衡)، افسانه های چینی که ادعا می کردند باران از بهشت می آید را در کرده و بیان می کند که آب روی زمین تبخیر می شود و به هوا می رود و ابرها را تشکیل می دهد، در نهایت ابر ها به صورت باران و شبنم در می آیند. همچنین دلیل مرطوب شدن لباس ها در کوه های بلند را آب باران معلق در هوا در نظر می گیرد. با این وجود، وانگ چونگ نظریه خود را با استناد به تفسیر مشابهی از گونگ یانگ گائو درباره سالنامه بهار و پاییز یعنی گونگ یانگ ژوان ، که در قرن دوم قبل از میلاد گردآوری شده است، تایید می کند. این موضوع نشان می دهد تصور چینی از تبخیر آب باران و برخاستن برای تشکیل ابرها بسیار دورتر از وانگ چونگ بوده است.

قرون وسطی

• 500 بعد از میلاد - در حدود 500 پس از میلاد، اخترشناس، ریاضیدان و اخترشناس هندی: وراهامیهیرا اثر خود با نام بریهات سامهیتا را منتشر کرد که نشان دهنده‌ ی وجود دانش عمیق از فرآیندهای جوی در منطقه هند است.
• قرن هفتم - کالیداسا، شاعر هندی در حماسه مگادوتا، تاریخ شروع وزش باد های موسمی جنوب غربی را در مرکز هند بیان کرده و مسیر ابرهای موسمی را نشان می دهد.
• قرن هفتم - سنت ایزیدور سویل در اثر خود De Rerum Natura را درباره نجوم، کیهان شناسی و هواشناسی می نویسد. در فصلی که به هواشناسی اختصاص دارد، او درباره رعد و برق ، ابرها، رنگین کمان ها و باد بحث می کند.
• قرن نهم - الکندی (الکیندوس)، طبیعت شناس عرب ، رساله ای در هواشناسی با عنوان رساله فی الا الفیلالی المدد و الفضر می نویسد و در آن استدلالی در مورد جزر و مد ارائه می دهد، و دلیل آن را وابسته "به تغییراتی که در اجسام به دلیل افزایش و کاهش دما رخ می دهد" بر می شمارد.
• قرن نهم - الدینواری ، طبیعت شناس کرد ، کتاب النبات ( کتاب گیاهان ) را می نویسد که در آن به کاربرد هواشناسی در کشاورزی در جریان انقلاب کشاورزی مسلمانان می پردازد. او خصوصیات هواشناسی آسمان، سیارات و صورت های فلکی ، خورشید و ماه، فازهای قمری که نشان دهنده فصول و بارش است، و پدیده های جوی مانند باد، رعد و برق، برف، سیل، دره ها، رودخانه ها، دریاچه ها، چاه ها و دیگر منابع آب را توصیف می کند.
• قرن دهم - ابن وحشیه در کتاب الفلاحة النبطية، موضوع پیش‌بینی آب و هوا را بر اساس تغییرات جوی و نشانه های تغییرات نجومی مطرح کند. او همچنین بارش باران را براساس مشاهده گام‌های ماه، ماهیت رعد و برق، جهت طلوع خورشید، رفتار برخی گیاهان و حیوانات، مورد بحث قرار می دهد.
• 1021 - ابن هیثم (الحازن) در مورد انکسار جوی نور می نویسد که باعث ایجاد حالت گرگ‌ومیش در صبح ها و عصر ها می شود. او با استفاده از هذلولی و نورشناسی هندسی تلاش کرد تا قوانین اساسی در مورد انکسار جوی را ترسیم و تدوین کند. او اولین تعریف صحیح را از گرگ و میش ارائه می دهد، انکسار جو را مورد بحث قرار می دهد و نشان می دهد که گرگ و میش به دلیل انکسار اتمسفر است و تنها زمانی شروع می شود که خورشید 19 درجه زیر افق باشد، همچنین او از یک نمایش هندسی پیچیده برای اندازه گیری ارتفاع جو زمین به اندازه 52000 پاسویم (49 مایل)استفاده می کند که بسیار نزدیک به اندازه گیری مدرن 50 مایل است.
• دهه 1020 - ابن هیثم رساله فی الدوع خود را به عنوان مکمل کتاب نورشناسی خود منتشر می کند. او در این کتاب در مورد رنگین کمان ، چگالی جو، و پدیده های مختلف آسمانی، از جمله خسوف ، گرگ و میش و مهتاب بحث می کند.
• 1027 - ابن سینا کتاب شفا را منتشر می کند، بخش پنجم از قسمت دوم این کتاب شامل مقاله ی او در مورد کانی شناسی و هواشناسی ست که در شش فصل نگارش شده است: تشکیل کوه ها، نقش کوه ها در تشکیل ابرها، منابع آب، منشاء زلزله، تشکیل مواد معدنی، و انواع ناهمواری های زمین. او همچنین ساختار یک شهاب سنگ را توصیف می کند، و نظریه او در مورد شکل گیری فلزات، نظریه کیمیاگری گوگرد-جیوه فلزات را (اگرچه او منتقد کیمیاگری بود) با نظریه های کانی شناسی ارسطو و تئوفراستوس ترکیب می کند. روش شناسی علمی او در رصد میدانی نیز در علوم زمین شناسی مستند بود.
• اواخر قرن یازدهم - ابوعبدالله محمد بن موذ، که در اندلس زندگی می کرد، اثری در زمینه نورشناسی نوشت که بعداً به لاتین با نام Liber de crepisculis ترجمه شد. این کتاب را به اشتباه به ابن هیثم نسبت داده‌اند. کتاب ابوعبدالله محمد، اثر کوتاهی برای تخمین زاویه تابش خورشید در آغاز گرگ و میش صبح و در پایان تاریک و روشن شب بود، همچنین تلاش می کرد بر اساس داده های موجود، ارتفاع رطوبت جوی را محاسبه کند، چیزی که مسئول شکست اشعه های نور خورشید است. او از طریق آزمایشات خود، مقدار دقیق 18 درجه را به دست آورد که به مقدار مدرن نزدیک است.
• 1088 - شن کوا، دانشمند چینی، در مقاله ای تحت عنوان بررسی طوفان ها (夢溪筆談)، توصیف‌های واضحی از گردبادها نوشت و گفت که رنگین کمان ها در اثر سایه خورشید در باران شکل می گیرند و زمانی رخ می دهند که خورشید بر روی آن می تابد. و پدیده عجیب و معمولی رعد و برق که هنگام برخورد با یک خانه، خسارت ناچیزی به دیوار ها می زند اما فلزات درون خانه را به طور کامل ذوب می کند.
• 1121 - الخازینی ، دانشمند مسلمان یونانی تبار بیزانسی ، کتاب ترازوی حکمت را منتشر کرد، اولین مطالعه در مورد تعادل هیدرواستاتیک.
• قرن سیزدهم - سنت آلبرت کبیر اولین کسی است که پیشنهاد کرد که هر قطره باران در حال باریدن را باید به شکل یک کره کوچک در نظر گرفت و به این ترتیب توضیح داد دلیل به وجود آمدن رنگین کمان، برخورد نور خروشید با این قطرات کروی شکل است.
• 1267 - راجر بیکن اولین کسی بود که اندازه زاویه ای رنگین کمان را محاسبه کرد او نتیجه گرفت که قله رنگین کمان نمی تواند بیشتر از ۴۲ درجه بالاتر از افق ظاهر شود.
• 1337 - ویلیام مرل، سرکشیشکلیسای دریبی ، شروع به ثبت داده های آب و هوایی می کند که قدیمی ترین نمونه مکتوب است. این تلاش در سال 1344 به پایان می رسد.
• اواخر قرن سیزدهم - تئودوریک فرایبرگ و کمال الدین فارسی اولین توضیحات دقیق از رنگین کمان اصلی را به طور همزمان اما مستقل ارائه کردند. در یک رنگین‌کمان اصلی (رنگین‌کمان پایین‌تر، و معمولاً روشن‌تر) رنگ قرمز در بخش بیرونی (یا بالایی) کمان، و بنفش در بخش درونی دیده می‌شود. نوع دیگری از رنگین کمان با عنوان رنگین‌کمان دومی ممکن است بالا و بیرون کمان اصلی دیده شود و ترتیب رنگ‌هایش به صورت معکوس است. تئودریک توضیحی برای رنگین کمان دومی ارائه می دهد.
• 1441 - شاه سجونگ ، شاهزاده مونجونگ، اولین باران سنج استاندارد شده را اختراع کرد. این باران سنج ها به عنوان یک ابزار رسمی برای ارزیابی مالیات زمین براساس برداشت بالقوه کشاورزان به سراسر سلسله چوسون کره فرستاده شدند.

بادسنج ها

• 1450 - لئونه باتیستا آلبرتی یک بادسنج با صفحات چرخشی ساخت که به عنوان اولین بادسنج شناخته می شود.

نیکلاس کریفتس ( نیکلاس کوسا )، اولین رطوبت سنج مو را برای اندازه گیری رطوبت طراحی کرد. این طرح توسط لئوناردو داوینچی ، با ارجاع به طرح کریفت در قوانین آتلانتیک داوینچی کشیده شده است.

• 1483 - یوری دروهوبیچ تخمین پیشبینی را در سال 1483 ودر شهر رم منتشر می کند، او در این کتاب به پیش بینی آب و هوا و اینکه شرایط آب و هوایی به عرض جغرافیایی وابسته است، می پردازد.
• 1488 - یوهانس لیختنبرگر اولین نسخه پیش بینی خود را منتشر می کند که پیش بینی آب و هوا را با طالع بینی مرتبط می کند. قرن ها طول کشید تا این پشگویی ها به چالش کشیده شود.
• 1494 - کریستف کلمب در طول سفر دوم خود یک طوفان استوایی را در اقیانوس اطلس تجربه می کند که منجر به اولین گزارش مکتوب اروپایی از یک طوفان می شود.
• 1510 - لئونارد رینمن، ستاره شناس نورنبرگ ، مجموعه ای از اطلاعات هواشناسی را با عنوان "Wetterbüchlein Von warer erkanntnus des wetters" منتشر کرد.
• 1547 - آنتونیو میزاولد کتابی به نام "معجزه طوفان ها" را منتشر می کند که، با جزئیات روش پیش بینی وضعیت آب و هوایی، سقوط ستاره های دنباله دار و وقوع زلزله را شرح می دهد.

قرن 17

گالیله

• 1607 - گالیلئو گالیله یک ترموسکوپ ساخت. این دستگاه نه تنها دما را اندازه گیری می کرد، بلکه نشان دهنده ی یک تغییر پارادایم بود. تا این مرحله اعتقاد بر این بود که گرما و سرما از ویژگی های عناصر ارسطو (آتش، آب، هوا و خاک) هستند. توجه: در مورد اینکه چه کسی این اولین ترموسکوپ را ساخته است، اختلاف نظر وجود دارد. شواهدی مبنی بر ساخت مستقل این دستگاه در چندین زمان مختلف وجود دارد. این دوره اولین مشاهدات هواشناسی ثبت شده است. از آنجایی که هیچ اندازه گیری استانداردی وجود نداشت، آنها تا زمان کار دانیل گابریل فارنهایت و آندرس سلسیوس در قرن هجدهم کاربرد چندانی نداشتند.

سر فرانسیس بیکن

• 1611 - یوهانس کپلر اولین رساله علمی را در مورد بلورهای برف می نویسد: "Strena Seu de Nive Sexangula (هدیه سال نو از برف شش ضلعی)".
• 1620 - فرانسیس بیکن (فیلسوف) روش علمی را در کار فلسفی خود تحلیل می کند. نووم ارگانوم .
• 1643 - Evangelista Torricelli فشارسنج جیوه را اختراع کرد.

بلز پاسکال

• 1648 - بلز پاسکال کشف می کند که که فشار اتمسفر با افزایش ارتفاع کاهش می یابد و نتیجه می گیرد که در بالای جو خلاء وجود دارد.
• 1654 - فردیناندو دوم مدیچی از اولین شبکه رصد آب و هوا حمایت کرد که متشکل از ایستگاه های هواشناسی در فلورانس ، کوتیلیانو ، والومبروزا ، بولونیا ، پارما ، میلان ، اینسبروک ، اسنابروک ، پاریس و ورشو بود. داده های جمع آوری شده در فواصل زمانی معین به طور متمرکز به آکادمی دل سیمنتو در فلورانس ارسال می شد.
• 1662 - سر کریستوفر رن دستگاه باران سنج مکانیکی و خودکار را اختراع کرد.
• 1667 - رابرت هوک نوع دیگری از بادسنج ها را با نام بادسنج با صفحه حساس به فشار ساخت.
• 1686 - ادموند هالی یک مطالعه سیستماتیک در مورد بادهای بسامان و بادهای موسمی ارائه کرد و گرمایش خورشیدی را به عنوان عامل حرکات جوی معرفی کرد.

- ادموند هالی رابطه بین فشار هوا و ارتفاع از سطح دریا را پیدا می کند.

قرن 18

• 1716 - ادموند هالی پیشنهاد می کند که شفق های قطبی به دلیل حرکت "جریان های افلوویا" در امتداد خطوط میدان مغناطیسی زمین ایجاد می شوند. جریان افلوویا چیزی شبیه به جریان مغناطیسی است.

گردش جهانی همانطور که هادلی توصیف کرد.

• 1724 - گابریل فارنهایت مقیاس قابل اعتمادی برای اندازه گیری دما با دماسنج جیوه ای ایجاد کرد.
• 1735 - اولین توضیح منطقی گردش جوی ، مطالعه بادهای بسامان توسط جورج هدلی ارائه شد.
• 1738 - دانیل برنولی کتاب هیدرودینامیک را منتشر کرد و نظریه جنبشی گازها را آغاز کرد. هر چند معادله حالتی که او معرفی کرد جزئیات فراوانی نداشت اما توانست قوانین اساسی برای تئوری گازها ارائه کند.
• 1742 - آندرس سلسیوس ، ستاره شناس سوئدی، مقیاس دمایی سانتیگراد را پیشنهاد کرد که منجر به مقیاس فعلی سانتیگراد شد.
• 1743 - یک طوفان مانع این شد که بنجامین فرانکلین بتواند خسوف را ببیند. او کنجکاو شده و مسیر حرکت طوفان را بررسی می کند و نتیجه می گرد این طوفان ها خلاف جهت باد های اطراف شان حرکت می کند.
• 1761 - جوزف بلک کشف کرد که یخ گرما را بدون تغییر دمای خود هنگام ذوب شدن جذب می کند.
• 1772 - شاگرد بلک ، دانیل رادرفورد ، نیتروژن را کشف کرد، که او آن را هوای فلوژیستیک می نامد، آ ندو نفر با کمک یکدیگر نتایج را بر اساس نظریه فلوژیستون توضیح دادند.
• 1774 - لویی کوت مسئول یک مجموعه متشکل از دامپزشک ها و پزشک های فرانسوی می شود که هدف شان بررسی رابطه بین طاعون و آب و هوا است. این پروژه تا سال 1794 ادامه یافت

- انجمن سلطنتی دو بار در روز مشاهدات گردآوری شده توسط ساموئل هورسلی را برای آزمایش تأثیر باد و ماه بر روی خوانش فشارسنج آغاز می کند.

• 1777 - آنتوان لاووازیه اکسیژن را کشف کرد و توضیحی برای احتراق ارائه کرد.
• 1780 - چارلز تئودور اولین شبکه بین المللی ناظران هواشناسی را به نام "جامعه هواشناسی پالاتینا" راه اندازی کرد. این پروژه تنها تا سال 1795 دوام می آورد.
• 1780 - جیمز سیکس دماسنج سیکس را اختراع کرد، دماسنجی که حداقل و حداکثر دما را ثبت می کند.
• 1783 - لاووازیه در مقاله "Reflexions sur le phlogistique"، نظریه فلوژیستون را رد و نظریه کالری گرما را پیشنهاد کرد.

– اولین رطوبت سنج مو نشان داده شد. مخترع هوراس بندیکت دو سوسور بود.

قرن 19

نمودار همدما جهان در سال 1823 توسط ویلیام چانینگ وودبریج با استفاده از آثار الکساندر فون هومبولت ایجاد شد.

• 1800 - پیل ولتایی اولین باتری الکتریکی مدرن بود که توسط آلساندرو ولتا اختراع شد که منجر به اختراعات بعدی مانند تلگراف شد.
• 1802-1803 - لوک هاوارد "Modification of Clouds" را می نویسد و در آن به هر نوع ابر یک نام لاتین اختصاص می دهد. سیستم هاوارد سه دسته یا فرم فیزیکی را براساس ظاهر و فرآیند شکل گیری شامل می شود: سیریفرم (عمدتاً جدا شده و ضخیم)، کومولیفرم یا همرفتی (عمدتاً جداشده و انبوه، نورد یا موج‌دار) و استراتوسفرم غیر همرفتی (عمدتاً لایه‌های پیوسته در صفحات). اینها به سطوح پایین و بالا یا etages تقسیم بندی می شوند. کومولیفرم ها که در سطح پایین‌تر تشکیل می‌شوند، کومولوس نام گرفته اند که معادل لاتین کومه یا پشته است، این در حالی است که ابره ای کم ارتفاع استراتوس از واژه لاتین به معنای صفحه مسطح یا پهن گرفته شده است. ابرهای سیریفرم همیشه در سطح بالایی شناسایی می شوند و نام شان واژه لاتین سیروس به معنی مو آمده است. از نام این سرده، پیشوند cirro- مشتق شده و به نام‌های کومولوس و استراتوس سطح بالایی متصل می‌شود و نام‌های cirrocumulus و cirrostratus را به خود اختصاص می دهد. هاوارد علاوه بر این نوع ابره ای منحصربه فرد، دو نام برای طراحی سیستم های ابری اضافه می کند که شامل بیش از یک فرم متصل به هم یا قرار گرفته در نزدیکی یکدیگر هستند. کومولوستراتوس ابرهای کومولوس بزرگی را توصیف می‌کند که با لایه‌های استراتیفورم در سطوح پایین یا بالایی ترکیب شده‌اند. واژه نیمبوس برگرفته از واژه لاتین ابر بارانی به سیستم های پیچیده ای از ابرهای سیریفرم، کومولیفرم، و استراتیفرم اطلاق می شود که برای بارش باران به طور عمودی به اندازه کافی رشد کرده باشند و به عنوان یک دسته فیزیکی نیمبوسفرم شناخته می شود.

طبقه بندی انواع عمده: 1803	استراتوسفرم	سیریفرم	کومولوستریفرم	کومولیفرم	نیمبیفرم
مرحله بالاتر	سیروستراتوس	سیروس		سیروکومولوس
سطح پایین تر	استراتوس			کومولوس
چند سطحی/عمودی			کومولوستراتوس		نیمبوس

• 1804 - سر جان لسلی مشاهده کرد که یک سطح سیاه مات گرما را مؤثرتر از یک سطح صیقلی ساطع می کند، که اهمیت تشعشعات جسم سیاه را نشان می دهد.
• 1806 - فرانسیس بوفور سیستم خود را برای طبقه بندی سرعت باد معرفی کرد.
• 1808 - جان دالتون از نظریه کالری در یک سیستم جدید شیمی دفاع کرد و نحوه ترکیب آن با ماده، به ویژه گازها را توصیف کرد. او پیشنهاد می کند که ظرفیت گرمایی گازها با وزن اتمی به طور معکوس تغییر می کند.
• 1810 - سر جان لسلی آب را به طور مصنوعی منجمد کرد و به یخ تبدیل کرد.
• 1817 - الکساندر فون هومبولت نقشه جهانی دمای متوسط را منتشر کرد، اولین تحلیل آب و هوای جهانی.
• 1819 - پیر لوئیز دولونگ و الکسیس ترز پتی قانون قانون دولون–پتی را برای ظرفیت گرمایی ویژه یک کریستال ارائه کردند.
• 1820 - هاینریش ویلهلم براندز اولین نقشه های هواشناسی سینوپتیک را منتشر کرد.

• 1822 - جوزف فوریه به طور رسمی استفاده از ابعاد را برای کمیت های فیزیکی در نظریه تحلیلی خود معرفی کرد.
• 1824 - نیکلا سعدی کارنو کارایی موتورهای بخار را با استفاده از تئوری کالری تجزیه و تحلیل می کند. او مفهوم فرآیند برگشت پذیر را توسعه داد و با فرض این که چنین چیزی در طبیعت وجود ندارد، پایه و اساس قانون دوم ترمودینامیک را می گذارد.
• 1827 - رابرت براون حرکت براونی گرده و ذرات رنگ در آب را کشف کرد.
• 1832 - تلگراف الکترومغناطیسی توسط بارون شیلینگ ساخته شد.
• 1834 - بنوآ پل امیل کلاپیرون کار کارنو را از طریق یک فرمول گرافیکی و تحلیلی توسعه داد.
• 1835 - گاسپارد-گوستاو کوریولیس مباحث نظری ماشین هایی با قطعات چرخان و کارایی آن ها را منتشر می کند، برای مثال کارایی چرخ های آبی. در پایان قرن نوزدهم، هواشناسان دریافتند که روشی که چرخش زمین در هواشناسی در نظر گرفته می شود، مشابه آنچه کوریولیس مورد بحث قرار می دهد است یعنی نمونه ای از اثر کوریولیس .
• 1836 - یک دانشمند آمریکایی به نام دکتر دیوید آلتر ، یک سال قبل از اختراع تلگراف بسیار محبوب مورس ، اولین تلگراف الکتریکی شناخته شده آمریکایی را در الدرتون، پنسیلوانیا اختراع کرد.
• 1837 - ساموئل مورس به طور مستقل یک تلگراف الکتریکی را توسعه داد، یک طرح جایگزین که قادر به ارسال در فواصل طولانی با استفاده از سیم بی کیفیت بود. دستیار او، آلفرد ویل ، الفبای سیگنالینگ کد مورس را با مورس توسعه داد. اولین تلگراف الکتریکی با استفاده از این دستگاه توسط مورس در 24 می 1844 از ساختمان کنگره ایالات متحده در واشنگتن دی سی به "انبار خارجی" راه آهن B&O در بالتیمور ارسال شد و این پیام را ارسال کرد:

خداوند چه آفریده است

• 1839 - اولین تلگراف الکتریکی تجاری توسط سر ویلیام فاترگیل کوک ساخته شد و در راه آهن بزرگ غربی مورد استفاده قرار گرفت. کوک و وتستون آن را در ماه مه 1837 به عنوان یک سیستم هشدار به ثبت رساندند.
• 1840 - الیاس لومیس اولین کسی است که تلاش می کند نظریه ای در مورد نواحی جلوی یک توده ی هوا ابداع کند. ایده جبهه‌ها تا زمانی که نروژی‌ها در سال‌های پس از جنگ جهانی اول آن را گسترش دادند مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

• 1843 - جان جیمز واترستون نظریه جنبشی گازها را به طور کامل توضیح می دهد، اما مورد تمسخر قرار می گیرد و نادیده گرفته می شود.

• 1844 - لوسین ویدی فشارسنج آنروئیدی را اختراع کرد. آنروئید در زبان یونانی به معنی بدون مایع است. این نوع فشارسنج برخلاف فشار سنج های مبتنی بر مایع از یک جعبه فلزی کوچک و انعطاف پذیر به نام سلول هواساز استفاده می کند که از آلیاژی از بریلیم و مس ساخته شده است.
• 1845 - فرانسیس رونالدز اولین دوربین موفق را برای ضبط مداوم تغییرات پارامترهای هواشناسی در طول زمان اختراع کرد
• 1845 - فرانسیس رونالدز ساعت طوفانی را اختراع و نامگذاری کرد که برای نظارت بر تغییرات سریع پارامترهای هواشناسی در طول رویدادهای شدید استفاده می شود.
• 1846 - بادسنج فنجانی توسط دکتر جان توماس رامنی رابینسون اختراع شد.
• 1847 - فرانسیس رونالدز و ویلیام رادکلیف برت ایده استقرار یک بادبادک ثابت را برای انجام مشاهدات در ارتفاع با استفاده از ابزارهای ضبط خودکار مطرح کردند.
• 1847 - هرمان فون هلمهولتز نظریه نهایی بقای انرژی، اولین قانون ترمودینامیک را منتشر کرد.

– روزنامه منچستر اگزمینر اولین گزارش های آب و هوا را که با وسایل الکتریکی جمع آوری شده است، منتشر می کند.

• 1848 - ویلیام تامسون مفهوم صفر مطلق را از گازها به همه مواد گسترش داد.
• 1849 - موسسه اسمیتسونیان شروع به ایجاد یک شبکه رصدی در سراسر ایالات متحده با 150 ناظر از طریق تلگراف به رهبری جوزف هنری کرد.

• 1850 - رانکین از نظریه گرداب خود برای ایجاد روابط دقیق بین دما، فشار و چگالی گازها و عباراتی برای گرمای نهان تبخیر مایع استفاده کرد. او با دقت این واقعیت شگفت انگیز را پیش بینی می کند که گرمای ویژه ظاهری بخار اشباع منفی خواهد بود.

• 1852 - ژول و تامسون نشان دادند که اگر یک گاز به سرعت منبسط شود، دمای آن کاهش پیدا می کند که بعدها اثر ژول-تامسون نام گرفت.
• 1853 - اولین کنفرانس بین‌المللی هواشناسی به ابتکار متیو فونتن موری ، افسررنیروی دریایی ایالات متحده با توصیه زمان های مشاهده استاندارد، روش های مشاهده و فرمت ثبت گزارش های آب و هوا از کشتی ها در دریا در بروکسل برگزار شد.
• 1854 - اخترشناس فرانسوی Leverrier نشان داد که مسیر بک طوفان در دریای سیاه می تواند در سراسر اروپا دنبال شود و در صورت استفاده از تلگراف می توان آن را پیش بینی کرد. سرویس پیش بینی طوفان یک سال بعد توسط رصدخانه پاریس تأسیس شد.

• اواسط دهه 1850 - امیلیان رنو، مدیر رصدخانه‌های پارک سن‌مور و مونتسوریس، کار بر روی شرح طبقه‌بندی‌های لوک هاوارد را آغاز می‌کند که منجر به معرفی یک طبقه بندی جدید در سال 1870 می شود. ابرها در این محدوده ارتفاعی پیشوند alto داده می شوند که از کلمه لاتین altum مربوط به ارتفاع بالای ابرهای سطح پایین گرفته شده است. این منجر به نام جنس آلتوکومولوس برای انواع کومولیفرم و استراتوکومولیفرم سطح متوسط و آلتوستراتوس برای انواع استراتیفورم در محدوده ارتفاعی یکسان می‌شود.
• 1856 - ویلیام فرل مقاله خود را در مورد بادها و جریان های اقیانوس ها منتشر می کند.
• 1859 - جیمز کلرک ماکسول قانون توزیع سرعت های مولکولی را کشف کرد.
• 1860 - رابرت فیتزروی از سیستم تلگراف جدید برای جمع آوری مشاهدات روزانه از سراسر انگلستان استفاده کرد و اولین نمودارهای سینوپتیک را تولید کرد. او همچنین اصطلاح «پیش‌بینی آب‌وهوا» را ابداع کرد و اولین پیش‌بینی هواشناسی روزانه‌ای بود که در این سال منتشر شد.

• 1865 - یوزف لوشمیت از نظریه ماکسول استفاده کرد تا با توجه به ویسکوزیته گاز، عدد چگالی مولکول ها در گاز ها را تخمین بزند.

• 1869 - جوزف لاکیر مجله علمی نیچر را راه اندازی کرد.
• 1869 - رصدخانه هواشناسی نیویورک افتتاح شد و شروع به ثبت داده های باد، بارش و دما کرد.
• 1870 - سازمان خدمات هواشناسی ملی ایالات متحده آمریکا تاسیس شد. ثبت داده ها در چندین شهر غرب میانه مانند شیکاگو آغاز می شود.
• 1870 - بنیتو وینس رئیس رصدخانه هواشناسی در بلن در هاوانا، کوبا شد. او اولین شبکه رصدی را در کوبا توسعه داد و برخی از اولین پیش بینی های مربوط به طوفان را ایجاد کرد.
• 1872 -خدمات ملی هواشناسی آرژانتین (یا Oficina Meteorológica Argentina) تأسیس شد.
• 1872 - لودویگ بولتزمن معادله بولتزمن را برای توسعه زمانی توابع توزیع انباشتی در فضای فاز بیان می کند و قضیه H خود را منتشر می کند.
• 1873 - سازمان بین المللی هواشناسی در وین تشکیل شد.

نمودار سینوپتیک از سال 1874.

• 1875 - پس از وقوع یک طوفان گرمسیری در کلکته در سال 1864 و خسارت های ناشی از باران های موسمی در سال های 1866 و 1871 ، اداره هواشناسی هند تأسیس شد.
• 1876 - جوسایا ویلارد گیبس اولین مقاله از دو مقاله خود را منتشر کرد (دومین مقاله در سال 1878 ارائه شد) که در آن تعادل فازی، مجموعه های آماری ، انرژی آزاد به عنوان نیروی محرکه واکنش های شیمیایی و به طور کلی ترمودینامیک شیمیایی مورد بحث قرار می گیرد.
• 1880 - فیلیپ وایلباخ، دبیر و کتابدار آکادمی هنر در کپنهاگ، پیشنهاد نامگذاری یک نوع ابر جدید که بلند و متراکم و فرا همرفتی باشد را به کمیته دائمی سازمان بین المللی هواشناسی (IMO) ارائه کرد. این کمیته بعد ها به شکل سازمان جهانی هواشناسی (WMO) امروزی در آمد. او این نوع جدید را کومولونیمبوس (به معنی ابر باران انبوه) نامگذاری کرده بود، این اصطلاح توسط کمیته تایید شد. این نوع ابر از کومولوس و نیمبوس متمایز است و با ساختار غالباً بسیار پیچیده اش (که اغلب شامل یک راس سیریفرم و چیزی که اکنون به عنوان ابر های جانبی چندگانه شناخته می شوند) و توانایی آن در ایجاد رعد و برق قابل شناسایی است. با اضافه شدن این نوع جدید، یک مجموعه ده تایی ابر تروپوسفری ایجاد می شود که به صورت رسمی و جهانی پذیرفته می شود. کومولوستراتوس هایی که هاوارد معرفی کرده بود به عنوان یک نوع متمایز در نظر گرفته نمی شوند، زیرا پیش از این و در قانون جدید در دسته های کومولیفرم و استراتیفورم طبقه بندی شده است.
• 1881 - اداره مرکزی هواشناسی فنلاند به عنوان بخشی از رصدخانه مغناطیسی دانشگاه هلسینکی تشکیل شد.
• 1890 - اداره هواشناسی ایالات متحده به عنوان یک عملیات غیرنظامی زیر نظر وزارت کشاورزی ایالات متحده ایجاد شد.

• 1892 - ویلیام هنری داینز نوع دیگری از بادسنج را اختراع کرد که بادسنج لوله فشار نام داشت. دستگاه او تفاوت فشار ناشی از وزش باد در لوله را در مقابل فشار ناشی از وزش در سراسر لوله اندازه گیری می کرد.

- برای اولین بار اصطلاح " ال نینو " توسط کاپیتان کامیلو کاریلو در کنگره جامعه جغرافیایی در لیما مطرح شد، به گفته ی او ملوانان اهل پرو به این جریان آب و هوایی گرم "ال نینو" می گویند، چون اغلب حوالی کریسمس مشاهده می شود. این چرخه‌ی آب و هوایی هر ۲ تا ۷ سال یک‌بار باعث ایجاد ناهنجاری‌های بزرگی در آب و هوای سراسر سیّارهٔ زمین می‌شود از جمله این ناهنجاری‌ها می‌توان به سیلاب‌های ناگهانی، خشک‌سالی، قحطی و اپیدمی می شود.

• 1893 - هنریک مون ابرهای استراتوسفری قطبی را در جایی که اکنون استراتوسفر در نظر گرفته می شود، کشف و معرفی کرد.
• 1896 - IMO اولین اطلس ابری بین المللی را منتشر کرد.

- سوانته آرنیوس دی اکسید کربن را به عنوان یک عامل کلیدی برای توضیح عصر یخبندان پیشنهاد می کند.

- اچ. اچ کلیتون پیشنهاد می کند که تقسیم ابرها توسط ساختار فیزیکی آنها به شکل سیریفرم، استراتیفورم، "فلوسیفرم" (استراتوکومولیفرم) و کومولیفرم رسمی شود. بعد ها با اضافه شدن کومولونیمبیفرم، این ایده برای تجزیه و تحلیل تصاویر ماهوارهای از ابرها مورد استفاده قرار گرفت.

• 1898 - اداره هواشناسی ایالات متحده یک شبکه هشدار طوفان را در کینگستون، جامائیکا ایجاد کرد.

قرن 20

• 1902 - ریچارد آسمان و لئون تیسرنک د بورت ، دو دانشمند اروپایی، به طور مستقل استراتوسفر را کشف کردند.

- شرکت مارکونی اولین پیش بینی معمول آب و هوا را از طریق رادیو برای کشتی های روی دریا منتشر کرد. گزارش های آب و هوا از کشتی ها از سال 1905 شروع شد.

• 1903 - ماکس مارگولز مقاله ای با عنوان "Über die Energie der Stürme" را منتشر کرد و در آن جو را به عنوان یک ماشین ترمودینامیکی سه بعدی مورد مطالعه قرار داد.
• 1904 - ویلهلم بجرکنس این چشم انداز را ارائه می دهد که پیش بینی آب و هوا بر اساس روش های ریاضی امکان پذیر است.
• 1905 - اداره هواشناسی استرالیا با هدف تامین خدمات هواشناسی دولتی تاسیس شد.
• 1919 - مفهوم مدل طوفان نروژی برای اولین بار مطرح شد. این اتفاق باعث انقلابی در درک بشر از جو شد و پیش بینی های هواشناسی را به شکل قابل توجهی بهبود داد.

- ساکوهی فوجیوارا اولین کسی است که متوجه شد طوفان ها با جریان مقیاس بزرگ تر حرکت می کنند و بعدها در سال 1921 مقاله ای در مورد اثر فوجی وهارا منتشر کرد

• 1920 - میلوتین میلانکوویچ پیشنهاد کرد که چرخه های آب و هوایی طولانی مدت ممکن است به دلیل تغییرات در خروج از مرکز مداری و همچنین انحراف محوری زمین باشد.
• 1922 - لوئیس فرای ریچاردسون اولین آزمایش عددی پیش بینی آب و هوا را سازماندهی کرد.
• 1923 - اثرات نوسان جنوبی ال‌نینو برای اولین بار توسط سر گیلبرت توماس واکر که نام چرخه واکر از او گرفته شده است توصیف شد که دارای اشکالاتی بود. چرخه واکر بعد ها در سال 1969 تصحیح شد.
• 1924 - گیلبرت واکر برای اولین بار اصطلاح " نوسان جنوبی " را ابداع کرد.
• 1930، 30 ژانویه - پاول مولچانوف اولین رادیوسوند را اختراع و راه اندازی کرد. این ابزار اندازه‌گیری توسط بالون‌های هواشناسی به اعماق جوّ ارسال شده و وظیفه دیده‌بانی از سطوح فوقانی جوّ را انجام می‌دهد. رادیوسوند مولچانوف "271120" نام داشت و در ساعت 13:44 به وقت مسکو در پاولوسک، شوروی از رصدخانه اصلی ژئوفیزیک ارسال و به ارتفاع ۷.۸ کیلومتری رسید و دمای آن را 40.7 درجه سانتی گراد زیر صفر (-40.7 °C) اندازه گیری کرده و به این ترتیب اولین پیام هواشناسی را به اداره هواشناسی لنینگراد و موسسه پیش بینی مرکزی مسکو ارسال کرد.
• 1932 - کمیته IMC برای مطالعه ابرها، تعریف دقیق و محدودتری از جنس نیمبوس ارائه می دهد که به طور مؤثری به عنوان یک نوع ابر استراتیفورم طبقه بندی می شود، با این کار اصلاح بیشتری در سیستم طبقه بندی ابر لوک هاوارد انجام می شود. این نام به نیمبوستراتوس (ابر بارانی پهن یا پخش شده) تغییر یافته و با نام جدید در ویرایش 1932 اطلس بین المللی ابرها و ایالات آسمان منتشر شده است. این امر باعث می شود که کومولونیمبوس به عنوان تنها نوع نیمبیفرم باقی بماند که توسط ریشه - نام آن نشان داده شده است.

• 1933 - ویکتور شوبرگر نظریه‌های خود را در مورد چرخه کربن و رابطه آن با آب و هوا در کتاب زحمت بیهوده ما منتشر کرد.
• 1935 - IMO در مورد دوره عادی 30 ساله (1900-1930) برای توصیف آب و هوا تصمیم گرفت.
• 1937 - سرویس هواشناسی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده تأسیس شد (در سال 1946 عنوان آن به AWS -Air Weather Service تغییر کرد).
• 1938 - گای استوارت کالندار اولین کسی بود که ایده گرم شدن زمین را در اثر انتشار گاز دی اکسید کربن مطرح کرد کرد.
• 1939 -کارل-گوستاف آروید راسبی برای اولین بار امواج راسبی را در جو شناسایی کرد و نحوه ی حرکت شان را توضیح داد. امواج راسبی زیر مجموعه ای از امواج اینرسی هستند.
• 1941 - شبکه رادار پالسی در انگلستان در طول جنگ جهانی دوم عملیاتی شد. به طور کلی در طول جنگ، اپراتورها متوجه انعکاس عناصر آب و هوایی مانند باران و برف شدند.
• 1943 - 10 سال پس از پرواز به فرودگاه واشنگتن هوور با ابزار های اساسی اندازه گیری در طول طوفان چساپیک - پوتوماک در آگوست ۱۹۳۳ جی بی داکورث هواپیمای خود را در دل یک طوفان خلیج در سواحل تگزاس به پرواز درآورد و به جامعه نظامی و هواشناسی کاربرد شناسایی آب و هوا را ثابت کرد.
• 1944 - طوفان بزرگ اقیانوس اطلس در نزدیکی سواحل میانی اقیانوس اطلس در رادار ثبت شد، اولین تصاویری از این دست در ایالات متحده مشاهده شد.
• 1947 - اتحاد جماهیر شوروی اولین موشک بالستیک دوربرد خود را در 18 اکتبر بر اساس راکت آلمانی A4 (V-2) پرتاب کرد. این عکس ها پتانسیل عظیم مشاهده آب و هوا از فضا را نشان می دادند.
• 1948 - اولین پیش بینی صحیح گردباد توسط رابرت سی میلر و ای جی فابوش برای گردباد در اوکلاهما انجام شد.

– اریک پالمن در می یابد برای شکل گیری طوفان ها دمای آب سطحی حداقل باید ۲۶ درجه سانتی‌گراد (۸۰ درجه فارنهایت) باشد.

• 1950 - اولین آزمایش عددی موفق پیش بینی آب و هوا در دانشگاه پرینستون توسط گروه جول گرگوری چارنی روی رایانه انیاک با موفقیت انجام می شود.

- طوفان ها با حروف الفبای آوایی نامگذاری می شوند.

- سازمان جهانی هواشناسی WMO تحت نظارت سازمان ملل متحد جایگزین IMO می شود.

• 1953 - مرکز ملی طوفان (NOAA) سیستمی را برای نامگذاری طوفان ها با استفاده از لیست های الفبایی اسامی زنان ایجاد کرد.
• 1954 - اولین پیش‌بینی عددی آب و هوا بلادرنگ در سرویس هواشناسی نیروی هوایی سلطنتی سوئد انجام شد.

- یک موشک نیروی دریایی ایالات متحده تصویری از یک توده فشرده استوایی در نزدیکی مرز تگزاس/مکزیک را ثبت می کند که منجر به وقوع سیل غافلگیرکننده در نیومکزیکو می شود. این اتفاق دولت را متقاعد می کند تا یک برنامه ماهواره هواشناسی راه اندازی کند.

• 1955 - نورمن فیلیپس در موسسه مطالعات پیشرفته در پرینستون، نیوجرسی، اولین مدل گردش عمومی اتمسفر را طراحی می کند.

• 1957-1958 - پروژه بین المللی سال بین‌المللی ژئوفیزیک، در خلال جنگ سرد، یازده شاخه از علوم را با تمرکز بر مناطق قطبی گرد هم آورد.

اولین تصویر زمین از فضا از ماهواره هواشناسی تیروس -۱

• 1959 - اولین ماهواره هواشناسی، ونگارد 2 ، در 17 فوریه پرتاب شد. این سیستم برای اندازه گیری پوشش ابر طراحی شده بود، اما یک محور ضعیف چرخش آن را از جمع آوری مقدار قابل توجهی داده مفید باز داشت.
• 1960 - اولین ماهواره موفق آب و هوا، تیروس -۱ (ماهواره رصدی مادون قرمز دور برد)، در 1 آوریل از کیپ کاناورال، فلوریدا توسط اداره ملی هوانوردی و فضایی (ناسا) با مشارکت آزمایشگاه تحقیق و توسعه سیگنال ارتش ایالات متحده پرتاب شد. ، آرسی‌ای ، اداره هواشناسی ایالات متحده، و مرکز عکاسی نیروی دریایی ایالات متحده. این ماهواره در طول ماموریت ۷۸ روزه خود هزاران تصویر را که ساختار رژیم های ابری در مقیاس بزرگ را نشان می دهند، مخابره می کند و ثابت می کند که ماهواره ها می توانند نظارت مفیدی بر شرایط آب و هوایی کره زمین از فضا داشته باشند. تیروس راه را برای برنامه نمیباس هموار می کند که فناوری و یافته های آن میراث بیشتر ماهواره های رصد زمین ناسا و اداره ملی اقیانوسی و جوی است که از آن زمان تاکنون به فضا پرتاب شده اند.
• 1961 - ادوارد لورنتس به طور تصادفی نظریه آشوب هنگام کار بر روی پیش بینی عددی آب و هوا کشف کرد.
• 1962 - کیت براونینگ و فرانک لودلم اولین مطالعه دقیق یک طوفان اَبَریاخته‌ای (بر فراز ووکینگهام، انگلستان) را منتشر کردند. پروژه STORMFURY عملیات 10 ساله خود را برای کاشت طوفان ها با یدید نقره آغاز می کند و تلاش می کند طوفان ها را تضعیف کند.
• 1968 - پایگاه داده طوفان های اقیانوس اطلس توسط چارلی نیومن و جان هوپ، به نام HURDAT برای ناسا ایجاد شده است.
• 1969 - مقیاس سافیر سیمپسون ایجاد شد که برای توصیف قدرت طوفان در محدوده رده بندی 1 تا 5 استفاده می شود. در طول طوفان گلوریا در سال 1985 توسط رسانه ها وارد فرهنگ عامیانه شد.

• در دهه ی 1970رادارهای آب و هوا استاندارد سازی و درون شبکه ها سازماندهی می شوند. تعداد زوایای اسکن شده برای به دست آوردن نمای سه بعدی از بارش افزایش یافته است که امکان مطالعه طوفان های تندری را فراهم می کند. آزمایشات با اثر داپلر آغاز می شود.
• 1970 - اداره ملی اقیانوسی و جوی NOAA تأسیس شد. اداره هواشناسی به سرویس ملی هواشناسی تغییر نام داد.
• 1971 - تد فوجیتا مقیاس فوجیتا را برای رتبه بندی گردبادها معرفی کرد.
• 1974 - شبکه AMeDAS که توسط آژانس هواشناسی ژاپن برای جمع آوری داده های هواشناسی منطقه ای و بررسی عملکرد پیش بینی ها توسعه یافته است، از اول نوامبر فعالیت خود را آغاز کرده و شامل 1300 ایستگاه با تجهیزات رصد خودکار است. این ایستگاه ها با فاصله متوسط ۱۷ کیلومتری در سراسر ژاپن واقع شده اند و بیش از 1100 عدد از آنها بدون حضور افراد و کاملا خودکار عمل می کنند.
• 1975 - اولین ماهواره عملیاتی زیست‌محیطی زمین‌ایستا ، GOES ، به مدار پرتاب شد. این ماهواره ها با هدف ردیابی طوفان ها طراحی شده اند. همچنین در این سال، ورن دوراک طرحی را برای تخمین شدت طوفان استوایی با استفاده از تصاویر ماهواره ای توسعه می دهد.

• 1976 - وزارت صنعت بریتانیا اصلاحیه ای از سیستم طبقه بندی بین المللی ابر ها را منتشر می کند که برای مشاهدات ابری ماهواره ای سازگار شده است. ناسا هم از این دسته بندی را در دستور کار خود قرار داده و تقسیم ابرها را به تراتیفرم، سیرفرم، استراتوکومولیفرم، کومولیفرم، و کومولونیمبیفرم نشان می دهد. آخرین آن ها به منزله تغییر در نیمبیفرم است، اگرچه این نام اولیه و معنای اصلی مربوط به تمام ابر های باران را هنوز می توان در برخی طبقه بندی ها یافت.

انواع عمده: جاری	استراتیفورم	سیریفرم	استراتوکومولیفرم	کولیفرم	کومولونیمبیفرم
سطح منتهی	PMC : ابر شب تاب	ابر شب تاب معوج	ابر های نواری شب تاب
سطح بسیار بالا	اسید نیتریک و آب PSC	ابر استراتوسفری قطبی	PSC ناکروس عدسی
سطح بالا	سیروستراتوس	سیروس	سیروکومولوس
سطح متوسط	آلتوستراتوس		آلتوکومولوس
سطح پایین	استراتوس		استراتوکومولوس	کومولوس هوملیس یا فراکتوس
عمودی چند سطحی یا متوسط	نیمبوستراتوس			کومولوس مدیوکریس
عمودی سر به فلک کشیده				کومولوس ستبر	کومولونیمبوس

دسته های اصلی که در اینجا نشان داده شده اند شامل ده نوع تروپوسفر هستند که اغلب (و نه همیشه) توسط ماهواره قابل تشخیص اند و چندین دسته دیگر در بالای تروپوسفر وجود دارد که با اصلاح اولیه همراه نبوده اند. کومولوس شامل چهار گونه است که اندازه و ارتفاع را نشان می دهد .

• از دهه 1980 به بعد، شبکه های رادارهای هواشناسی در کشورهای توسعه‌یافته بیش از گذشته رواج پیدا کرد. رادار هواشناسی داپلر به تدریج رایج تر می شود و سرعت انتقال اطلاعات افزایش می یابد.
• 1982 - اولین آزمایش جریان سینوپتیک در اطراف طوفان دبی انجام شد تا به تعریف بادهای جوی در مقیاس بزرگ که طوفان را هدایت می کنند کمک کند.
• 1988 - رادار هواشناسی نوع WSR-88D در ایالات متحده عملیاتی شد. رادار نظارت بر آب و هوا که از چندین حالت برای تشخیص شرایط آب و هوایی شدید (که ممکن است باعث ایجاد خسارت شود) استفاده می کند.
• 1992 - کامپیوترها برای اولین بار در ایالات متحده برای تجزیه و تحلیل سطح استفاده شدند.
• 1997 - نوسان ده ساله اقیانوس آرام توسط تیمی که در حال مطالعه الگوهای تولید ماهی قزل آلا در دانشگاه واشنگتن بودند کشف شد.
• 1998 - پیشرفت تکنولوژی و دانش نرم افزاری باعث می شود کیفیت تحلیل‌های سطحی ایالات متحده در زمینه های تصاویر دیجیتالی ماهواره‌ای، تصاویر رادار، داده‌های مدل و مشاهدات سطحی بهبود پیدا کند.

• 1999 - طوفان فلوید عامل ترس را در برخی از ایالات ساحلی ایجاد می کند و باعث تخلیه گسترده مناطق ساحلی از شمال فلوریدا به کارولینا می شود. این طغیان در کارولینای شمالی به ساحل می آید و نزدیک به 80 کشته و 4.5 میلیارد دلار خسارت به بار می آورد.

قرن 21 ام

• 2001 - خدمات ملی هواشناسی شروع به ایجاد تجزیه و تحلیل سطح یکپارچه کرد و به فعالیت های موازی در مرکز پیش بینی گرمسیری ، مرکز پیش بینی اقیانوس ، مرکز پیش بینی آب و هواشناسی و همچنین دفاتر خدمات ملی آب و هوا پایان داد.
• 2003 - کارشناسان طوفان NOAA اولین چشم انداز آزمایشی طوفان اقیانوس آرام شرقی را منتشر کردند.
• 2004 - رکورد وقوق طوفان در مدت یکسال در فلوریدا شکسته شد. این طوفان ها شامل: چارلی ، فرانسیس ، ایوان و جین می شدند.
• 2005 - ثبت 27 طوفان داری نام و نشان در اقیانوس اطلس. نام های موجود در لیست مرکز ملی طوفان به پایان می رسد و برای اولین بار از الفبای یونانی برای نامگذاری استفاده می شود.
• 2006 - برای اولین بار بارش های معمولی مانند باران یخ زده ، ترکیب باران و برف و برف به رادار هواشناسی اضافه شده و باعث بهبود عملکرد آن می شود.
• 2007 - مقیاس فوجیتا با مقیاس پیشرفته فوجیتا برای ارزیابی گردباد خدمات ملی آب و هوا جایگزین شد.
• دهه 2010 - رادار های آب و هوایی به طور چشمگیری با ویژگی های دقیق تر توسعه پیدا می کنند.

مراجع و یادداشت ها

• شاو، ناپیر. کتابچه راهنمای هواشناسی ، جلد. 1: "هواشناسی در تاریخ" (1926)
• طرح کلی از تاریخچه هواشناسی