تندیسهای بودا در بامیان: تفاوت میان نسخهها
نجات ۱ منبع و علامتزدن ۰ بهعنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
== ماهیت == |
== ماهیت == |
||
[[پرونده:Bamiyan Buddhas Burnes.jpg|بندانگشتی|نقاشی از تندیسهای بودا بامیان توسط [[الکساندر برنس]]، که او آنها را در [[۱۸۳۲]] هنگام دیدن کردن [[بامیان]] دیده بود.]] |
[[پرونده:Bamiyan Buddhas Burnes.jpg|بندانگشتی|نقاشی از تندیسهای بودا بامیان توسط [[الکساندر برنس]]، که او آنها را در [[۱۸۳۲]] هنگام دیدن کردن [[بامیان]] دیده بود.]] |
||
بزرگترین بت صلصال نام دارد به معنای گل خشکیده و بت دیگری شهمامه به معنای شهبانو نام دارد. به نظر [[احمد علی کهزاد]] گرچه در قرون نخست میلادی تا آمدن اسلام، بامیان مرکز فرهنگی و دینی بوداییان بودهاست |
بزرگترین بت '''صلصال''' نام دارد به معنای گل خشکیده و بت دیگری '''شهمامه''' به معنای شهبانو نام دارد. به نظر [[احمد علی کهزاد]] گرچه در قرون نخست میلادی تا آمدن اسلام، بامیان مرکز فرهنگی و دینی بوداییان بودهاست اما تندیسهای ایستاده چندان ربطی به بودا ندارند، زیرا آنها قطعاً چهره یک مرد و زن را نمایش میدهند در حالی که بودا هیچگاه در کنار همسرش دیده نشدهاست.{{مدرک}} نظریه دیگری که منجر به بودایی بودن تندیسها شدهاست به اینصورت است که چون بت صلصال کوچکتر از اندازهٔ که میخواستند شد به ناچار در کنارش شهمامه را تراشیدند.{{مدرک}} |
||
== پیشینه == |
== پیشینه == |
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۵۴
میراث جهانی یونسکو | |
---|---|
مکان | افغانستان |
معیار ثبت | فرهنگی: i, ii, iii, vi |
شمارهٔ ثبت | ۲۰۸ |
تاریخ ثبت | ۲۰۰۳ |
در خطر؟ | از سال ۲۰۰۳ میلادی |
مجسمههای بودا در بامیان تندیسهای بزرگی بود که در دل کوه در استان بامیان افغانستان ساخته شده بودند. بنای ایستاده این مجسمههای تاریخی در کنارههای صخرهای دره بامیان در مناطق هزارهجات کنده کاری شده بودند. مختصات جغرافیایی مکان این مجسمهها از کابل در حدود ۲۳۰ کیلومتر (۱۴۰ مایل) به طرف شمال غربی بودهاست. این دو مجسمه به بلندی ۵۳ متر و ۳۵ متر، در کنار مجموعهای از بناهای تاریخی در این محل برای زمانی طولانی از جاذبههای اصلی گردشگری در افغانستان بودند.[۱] تندیس کوچکتر در سال ۵۰۷ میلادی و تندیس بزرگتر در سال ۵۵۴ میلادی ساخته شدهاست.[۲] این دو تندیس، نشاندهنده سبک کهن هنر یونانی و بودایی بودهاست؛ که در مناطق آسیای مرکزی به ویژه در افغانستان رواج داشتهاست.[۳]
ساختار و بزرگی و بلندی
- پیکر ۵۳ متری بودا در یک تالار یا غارکوه سنگی قرار داشت یا تراشیده شده بود که ارتفاع اش ۵۸ متر اندازهگیری شدهاست. پیش از انفجار و نابودی اش زینه مارپیچی و پلههای در پهلوی پیکرهها بود در سنگ کوه پاره تراشیده شده بود که گردشگران و دبیرستانیها بالای فرق سر بودای بزرگ بالا میرفتند و در آنجا سقف تالار اش با تصویرهای شخصیتهای مدنیتهای گوناگون نقاشی شده بودند که با شخصیتهای هندو اروپایی مانند تصویر رومی و رومن کاتولیکی شباهت داشتند. عدهای از دانشمندان این نظریه را مردود میدانند زیرا در آن زمان دین عیسویت وجود نداشت؛ و اما باستان شناسان اروپایی گذشته تراشیدن این پیکرهها را بین سالهای ۳۰۰ و ۷۰۰ میلادی میدانند که دین عیسویت از سوی روم شرقی «ایستانبول» (کنستانتین) امپراتوری روم شرقی عیسویت را به نواحی شرقی ایران زمین آوردند.
- پیکر ۳۵ متری بودا در یک تالار یا غارکوه سنگی باارتفاع اش ۳۸ متر اندازهگیری شدهاست. یعنی که بلندی اتاق شاهمامه دو متر از تندیس بزرگتراند. هنوز بزرگی تندیسهای حتی از سوی باستانشناسان معتبر به ارتفاعات گوناگون پنداشته شدند؛ و اما گروه پژوهشی دانشگاه ارتش آلمان مونشن (مونیخ) بلندی را در سال ۲۰۰۳ میلادی اندازهگیری کردند که ارتفاع تاقچهها ۵۸ متر و ۳۸ و ارتفاع پیکرهها که به همان اندازه میباشند که باستان شناسان در سالهای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی بدون نور لیزر اندازهگیری کرده بودند. پژوهشگران دانشگاه نظامی مونیخ اندازهها را، برای اندازه صلصل از پا تا سر ۵۳ متر و دیگری ۳۵ متر اندازه کردند.[۴]
صلصل که زن اش مامه شاه بود در تختی استاده بود و نه در روی زمین. اگر به اعداد پیکرههای بامیان نگاه ژرف کنیم در مییابیم که یک عدد عکس عدد دیگراند. صلصل سمبل مرد گفته شده و شاهمامه سمبل زن، درمیان این دو، ۸ واحدی کوچک دیگری وجود دارد که نماد از فرزندان میباشد طرزی یک تندیس خوابیده را خواست ثابت نماید که هزار فوت یعنی برابر به برج ایفل باشد و در خارج از افغانستان به اندازه ۳۲۳ متر گفته شد که نمونه نیاکان است. این دو از هم در فاصله واحد ۸۰۰ متری قرار داشتند. روش زردشتی و در ادیان هندوییسم عدد هفت عدد مقدس گفته میشد. در دین بودایی به همین هفت نیکوی راه هشتم (تمرکز نیک) به عنوان راه اصیل هشتگانه افزوده شد. عدد هشت عدد مبارک شد.
ماهیت
بزرگترین بت صلصال نام دارد به معنای گل خشکیده و بت دیگری شهمامه به معنای شهبانو نام دارد. به نظر احمد علی کهزاد گرچه در قرون نخست میلادی تا آمدن اسلام، بامیان مرکز فرهنگی و دینی بوداییان بودهاست اما تندیسهای ایستاده چندان ربطی به بودا ندارند، زیرا آنها قطعاً چهره یک مرد و زن را نمایش میدهند در حالی که بودا هیچگاه در کنار همسرش دیده نشدهاست.[نیازمند منبع] نظریه دیگری که منجر به بودایی بودن تندیسها شدهاست به اینصورت است که چون بت صلصال کوچکتر از اندازهٔ که میخواستند شد به ناچار در کنارش شهمامه را تراشیدند.[نیازمند منبع]
پیشینه
گفتهای زیادی در مورد ساخت مجسمههای بودا در بامیان وجود دارد. باستان شناسان میگویند احتمالاً این بناها در بین سالهای ۳۰۰ و ۴۰۰ میلادی ساخته شدهاست. بعضیها هم با دقت بیشتر میگویند که مجسمه بزرگ بودا (۵۳ متر) در قرن پنجم میلادی و مجسمه کوچک در نیمه دوم قرن سوم میلادی ساخته شده و دکورهای اطراف آن از جمله آشیانهها در قرن بعدی تراشیده شدهاند. اما بعضی باستان شناسان به این باورند که ساخت مجسمههای بودا ۸۰۰ سال قبل از میلاد صورت گرفتهاست. در قرن هجده و نوزده میلادی اکثر اسنادهای تاریخی افغانستان در رابطه به بودای بامیان و اقوام ترک تبار افغانستان، توسط سلاطین آن زمان نابود شدهاست.
تخریب
سرانجام در روز نهم مارس سال ۲۰۰۱ میلادی مطابق با(۱۳۷۹ خورشیدی) نیروهای طالبان به فتوای ملا محمد عمر به روی مجسمههای غولپیکر بامیان آتش گشودند تا در شامگاه یازده مارس از صلصال و شهمامه تنها دو حفره باقی ماند. تندیسهای بودا در بامیان، تا قبل از آنکه در زمان حاکمیت طالبان تخریب شوند، بزرگترین تندیسهای بودا و بلندترین مجسمههای سنگی در جهان بهشمار میآمدند. به باور برخی از کارشناسان مجسمههای بودا در بامیان اگر تا دیروز نمادی از دیرینه تاریخی در این سرزمین بوده امروز یادگار سالهای حاکمیت افراط گرایی مذهبی در این کشور است حرکتی که جهان را تکان داد[۱] یونسکو این اقدام طالبان را «دهشت افکنی فرهنگی» نامید.[۵]
تخریبها در طول تاریخ
پیش از طالبان نیز، مجسمههای تاریخی بودا ضربههای فراوانی دیده بود. مسلمانان عرب اولین بار در زمان حجاج بن یوسف بر بامیان تسلط یافتند و تعداد زیادی از معابد و مجسمههای آن را با زیور آلات و اشیای قدیمی را به غنیمت بردند. آنها معبد طلایی بیت الذهب و روکش طلایی صورت پیکرههای بامیان را از بالای پیشانی بطرف پایین تراشیدند تا از حالت بت بودن خارج شود. چنگیز خان در سال ۱۲۲۲ اورنگ زیب در سال ۱۶۸۹ و عبدالرحمان خان در سال ۱۸۹۲ میلادی هر کدام به نوبه خود برای تخریب این دو مجسمه تلاش کردند و بر پیکر آنها صدماتی وارد ساختند. در آغاز دهه نود میلادی نیز در جریان جنگهای داخلی مجاهدین افغان، مجسمههای بودا، از آسیب مصون نماند.
در ادبیات فارسی
عنصری در شعری حکایت سرخ بُد و خِنک بُد (نام دو بت بامیان) را روایت کردهاست. ابوریحان بیرونی این حکایت را با عنوان «صنمی البامیان» به عربی ترجمه کردهاست.
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ کشف «مجسمه بزرگ» در کنار بوداهای بامیان، بیبیسی فارسی
- ↑ Gall, Carlotta (۲۰۰۶-۱۲-۰۵), "Afghans consider rebuilding Bamyan Buddhas", International Herald Tribune (به انگلیسی)
{{citation}}
: نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (link) Retrieved on 2008-01-06. - ↑ Morgan, Kenneth W. The Path of the Buddha. Pg.43. Google Books. Retrieved 2 June 2009.
{{cite book}}
: Cite has empty unknown parameter:|coauthors=
(help) - ↑ http://www.unibw.de/bauv5/forschung/abgeschlossene_forschungsvorhaben/buddha بایگانیشده در ۴ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine Research of state and stability of the rock niches of the Buddhas of Bamiyan in "Completed Research Results of Military University of Munich
- ↑ دفاع مقام پیشین طالبان از تخریب تندیسهای بودا
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ تندیسهای بودا در بامیان موجود است. |
- آثار تاریخی افغانستان
- آثار هنری قربانی وندالیسم
- آزار توسط مسلمانان
- آیین بودایی سده ۶ (میلادی)
- اسلام و دینهای دیگر
- افغانستان در ۲۰۰۱ (میلادی)
- باستانشناسی افغانستان
- بوداگرایی در افغانستان
- پایگاههای باستانشناسی افغانستان
- تاریخ افغانستان
- تاریخ افغانستان پیش از اسلام
- تندیسها
- تهاجمات به میراث فرهنگی و آثار هنری
- جنگ داخلی افغانستان (۱۹۹۶–۲۰۰۱)
- دین در ۲۰۰۱ (میلادی)
- راه ابریشم
- ساختمانها و سازهها در افغانستان
- ساختمانها و سازههای تخریبشده در ۲۰۰۱ (میلادی)
- ساختمانهای مذهبی سده ۶ (میلادی)
- شمایلشکنی
- معماری دهه ۵۰۰ (میلادی)
- معماری دهه ۵۵۰ (میلادی)
- میراث جهانی در خطر
- میراث جهانی یونسکو در افغانستان
- نقاط دیدنی تخریبشده
- نقاطهای دیدنی تخریب شده در افغانستان
- نیایشگاههای بودایی
- ولایت بامیان
- هزارهجات
- هنر در افغانستان
- هنر سنگ در آسیا
- هنر و فرهنگ بودایی
- طالبان