شهودگرایی ریاضی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۲۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

شهودگرایی ریاضی (mathematical Intuitionism) مکتبی در فلسفهٔ ریاضی است که بر اساس آن ریاضیات نمی‌تواند ویژگی‌های اغلب مجموعه‌های نامتناهی را در برگیرد و فقط گزاره‌هایی موجه‌اند که بتوان اثبات‌پذیری آنها را با روش‌های متناهی نشان داد.

نظر شهودگرایان این است که اشیا و برهان‌های ریاضیات را فقط باید با طی گام‌های متوالی و متناهی ساخت، گام‌هایی که با شهود قابل اطلاق بر اعداد طبیعی‌اند.

در شهودگرایی، خردورزی و گمانه‌های فلسفی ریاضیدان نقشی کلیدی دارند و بنابر شهودگرایی را می‌توان فلسفی‌ترین مکتب در ریاضیات به‌شمار آورد.

منابع

  • Martin Davis (2000). Engines of Logic: Mathematicians and the origin of the Computer (1st edition ed.). W. W. Norton & Company, New York. ISBN 0-393-32229-7.