شاهنامه‌پژوهی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط InternetArchiveBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۲ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

شاهنامه‌پژوهی به معنای پژوهش در زمینه‌های گوناگونِ شاهنامه است.

شاهنامه‌پژوه

شاهنامه‌پژوه محقق یا ادیبی است که به بررسی و پژوهش در شاهنامه و فردوسی در زمینه‌های گونه‌گونِ ادبی، تاریخی، جغرافیایی و زمینه‌های دیگری همچون واژه‌شناسی، ریشه‌شناسی، اسطوره‌شناسی، نمادشناسی، سبک‌شناسی و زیبایی‌شناسی می‌پردازد.

شاهنامه‌پژوهی

همچنان که از خودِ این ترکیب نیز برمی آید شاملِ مجموعهٔ تحقیقاتِ مربوط به حماسهٔ ملّیِ ایران و طبعاً سُرایندهٔ آن فردوسی در همهٔ جهات و موضوعاتِ اصلی یا فرعیِ مرتبط با این حوزه است.[۱]

گستره

پیداست که به دلیلِ قدمت، شهرت و همچنین جایگاه بسیار نمایان فردوسی و شاهنامه در طولِ هزاروچند سال، این رشته یا دانشِ تخصصّی، گسترهٔ بسیار وسیعی را دربرمی گیرد که پرداختن به آن نیازمندِ یک عمر مطالعه و پژوهشِ صِرف و گرایشی در این زمینه است و صد البتّه که هرگز کسی هم به تنهایی- ولو پس از چند دهه مطالعه و بررسی کامل و تخصّصی- نمی‌تواند مدّعیِ اِشراف بر تمام زمینه‌ها و فروعِ شاهنامه‌پژوهی باشد و تقریباً همهٔ کسانی که به عنوان شاهنامه‌پژوه نام‌بردارند و وقتِ خویش را در این کار گذاشته‌اند در یک یا چند شاخه از حوزه‌های گوناگونِ این دانش، سرآمد و متخصّص اند (مثلاً متن‌شناسیِ شاهنامه یا واژه‌شناسی یا اسطوره‌شناسیِ آن) و نه کلیّتِ شاهنامه‌شناسی.

جستارهای وابسته

منابع

  1. «کارنامهٔ شاهنامه‌پژوهی؛ ویژه‌نامه - ویژه‌نامهٔ بزرگداشتِ حکیم ابوالقاسمِ فردوسی از گفتگو با سجاد آیدنلو». روزنامهٔ خراسان. ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۱ شمارهٔ انتشار ۱۸۱۱۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)