سقوط امپراتوری روم غربی
سقوط امپراتوری روم غربی (یا سقوط رُم) برهه‌ای از تاریخ رومیان است به شرح زوال و انحطاط امپراتوری روم غربی چنان‌که در حفظ فرمانروایی و اجرای حکمرانی‌شان شکست خوردند و سرانجام قلمرو پهناورشان فروپاشید و تجزیه گشت. مورخین امروزی عواملی چون عدم کارایی و کمبود نفرات ارتش، کاهش سلامتی و جمعیت روم، ناپایداری اقتصاد، بی‌کفایتی امپراتورها، کشمکش‌های داخلی بر سر تصاحب قدرت، تغییرات مذهبیِ دوره‌ای و ناکارآمدی حکومت داخلی را دلیل از دست رفتن قدرت و توانایی‌ای که به رومیان امکان اعمال مؤثر بر مناطق و استان‌های تحت حکومتشان را می‌داد، عنوان می‌کنند. همچنین افزایش یافتن فشار و حملات بربرهای اطراف تمدن روم نیز حد زیادی موجب فروپاشی و نابودی آن‌ها شد. دلایل مربوط به انحطاط و سقوط روم، از موضوعات عمده و اصلی تاریخ‌نگاری دوره باستان و همچنین الهام‌بخش بسیاری از گفتمان‌های جدید در باب دولت ناکام است.
چکیدهٔ داستان سرنگونی
در زمان پادشاهی ژولیوس نپوس از آنجا که بیشتر سربازان ژرمنی تبار بودند، اورستس (فرماندهِ سربازان روم غربی) از خود شاه هم بیشتر دوست داشته میشد. پس اورستس که خود تبار رومی-ژرمنی داشت، ژولیوس را کنار زد و پسر خود رومولوس آگوستوس را پادشاه نمود. ولی سپاهیان این بار به رهبری یک فرمانده ژرمن دیگر به نام اودوآکر شوریدند، اورستس را کشتند، رومولوس را تبعید و اودوآکر را شاه کردند.
اودوآکر از زنو، امپراتور روم خاوری درخواست نمود تا او را به عنوان نجیب‌زاده و فرمانروای ایتالیا از سوری روم شرقی به رسمیت بشناسد. زنو این درخواست را پذیرفت ولی گفت نپوس، حتی به‌طور صوری، باید امپراتور روم غربی بماند. اودواکر این سخن را پذیرفت و سکه‌های طلایی که در زمان او ضرب شد منقش به نام نپوس بود. اینگونه می‌توان نپوس را واپسین امپراتور رومی‌تبار روم باختری دانست، ولی در عمل ژولیوس نپوس در تبعید ماند و نتوانست تاج و تخت خود را بازپس گیرد.
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Fall of the Western Roman Empire». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
