نخجوان

نخجوان Naxçıvan
شهر
نشان رسمی نخجوان مهر
نخجوان
مختصات: ۳۹°۱۲′۵۸″ شمالی ۴۵°۲۴′۳۸″ شرقی
کشور	جمهوری آذربایجان
تقسیمات کشوری	جمهوری خودمختار نخجوان
مساحت
• کل	۱۵ کیلومتر مربع (۶ مایل مربع)
• خشکی	۱۴٫۲ کیلومتر مربع (۵٫۵ مایل مربع)
• آب	۰٫۸ کیلومتر مربع (۰٫۳ مایل مربع)
جمعیت  (۲۰۱۷)سرشماری
• کل	۹۲٬۱۰۷
نام اهلیت(ها)	Naxçıvanli
منطقه زمانی	یوتی‌سی +۴ (ساعت گرینویچ)

نخچوان (تلفظ با حرف «چ»، نخجوان کنونی) در استان آذربایجان در دوره خلفای عباسی

نخجوان (به ترکی آذربایجانی: Naxçıvan) یکی از برون بومهای جمهوری آذربایجان است که از توابع جمهوری خودمختار نخجوان است. جمعیت این شهر در سرشماری سال ۲۰۱۷ میلادی، ۹۲۱۰۷ نفر بود. این کشور در سده‌های ۹ و ۸ پیش از میلاد زیر سلطه دولت «اورارتو» قرارگرفت. در زمان پادشاهی «منوئه» (۸۱۰–۷۷۸ پیش از میلاد مسیح) لشکریان «اورارتو» با گذشتن از رود ارس به سوی شمال و جلگه ایروان تاختند؛ و قسمت‌هایی از این سرزمین را به تصرف خود درآوردند. «منوئه» برای حفظ نواحی تسخیر شده، در ساحل راست شمالی رود ارس نزدیک روستایی که اکنون به نام ترکی «داش‌بورون» معروف است مرکز اداری تأسیس کرد و آن را «منوآهینیلی» نامید.

در سده هفتم پیش از میلاد بخشی از اراضی تابع دولتهای «ماننا» و ماد بود؛ ولی در سده هشتم پیش از میلاد بخشی از شاهنشاهی (امپراتوری) هخامنشیان شد. از آن پس فرمانروایان ارمنی از دودمان اَروَندی بر نخجوان حکم راندند.

اولیاء چلبی دربارهٔ نخجوان می‌گوید: رعایا و مردم آن به زبان دهقانی گفتگو می‌کنند، اما عارفان و شاعران و ندیمان ظریفشان با ظرافت و نزاکت به زبان پهلوی و مغولی که زبانهای قدیمی است سخن می‌گویند. شهرنشینان‌شان نیز به زبان‌های دهقانی، دری، فارسی، غازی (تازی ؟) و پهلوی گفتگو می‌کنند… ترکمانانی که در نواحی مختلف آن ساکنند لهجه‌های مختلف مغولی دارند

نگارخانه

• 
• 
• 
• 
• 
  Khan Palace of Nakhchivan
• 
  Face Pattern of the Momine Khatun Mausoleum
• 
  The aerial view of the city 2006
• 
  Monument for the native (Azerbaijani) language

منابع

• نخجوان در سرور تحت شبکه نام‌های جغرافیایی