پرش به محتوا

نامهائه (شیلا)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از پادشاه نامهه)
پادشاه نامهائه
南解
남해
سلطنت۴ – ۲۴.م
پیشینپادشاه هیوک گئسو
جانشینپادشاه یوری از شیلا
زاده۵٠ ق‌.م
درگذشته۲۴ میلادی
همسر
فرزند(ان)یوری، بانو آهو
پدرپادشاه هیوک گئسو
مادربانو آریونگ
نامهائه
هانگول
남해 차차웅
هانجا
南解 次次雄
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهNamhae Chachaung
مک‌کیون–ریشاورNamhae Ch'ach'aung

پادشاه پارک نامهائه یا پارک نامهائه چاچائونگ (۴ – ۲۴ میلادی) دومین پادشاه حکومت شیلا بود. با درگذشت حاکم قبلی پارک‌ هیوک‌ گئسو، نامهائه پسر او و بانو‌ آریونگ به قدرت رسید. نامهه تنها پادشاهی است که چاچائونگ نامیده می‌شود. بر اساس سامگوک ساگی ، کیم ته‌مون توضیح داده است که عنوان « چاچائونگ » در زبان کره‌ای باستان به معنای شمن بوده است.


نام خانوادگی او پارک و همسرش بانو اونجه ( 운제 ؛雲帝) بود. از طرف دیگر، کتاب سویی ، یک کتاب تاریخ چینی که در دوران سلطنت تایزونگ از تانگ گردآوری شده است ، نشان می‌دهد که نامهه در واقع از بکجه سرچشمه گرفته است.  مورخان این نظریه را مطرح می‌کنند که نامهه یک کاهن بکجه بود که یا از بکجه اخراج شد و در شیلا ساکن شد. سامگوک یوسا ثبت می‌کند که نامهه با قتل پادشاه هیوک گئوسه، او را به طرز خشونت‌آمیزی غصب کرد و بدین ترتیب دومین پادشاه شیلا شد.[۱]

اوایل سلطنت


اولین اقدامی که او انجام داد تغییر نام سونابول به شیلا بود. او سپس با بانویی به نام «یونجا» ازدواج نمود.

جنگ‌ها

دوران سلطنت او با مجموعه‌ای از تهاجمات خارجی مشخص شد. در سال ۴، ارتش للانگ، گوم سونگ، پایتخت شیلا را محاصره کرد، اما بی نتیجه پایان یافت.[۲]

در سال ۸، وقتی نامههه از شیلا شنید که تالهه خیرخواه است، دختر بزرگش را به ازدواج او درآورد.[۳]

قبایل وا از ژاپن در سال ۱۴ میلادی به شیلا حمله کردند و در حالی که شیلا آنها را متوقف کرد، لیلانگ دوباره حمله کرد. با این حال، گفته می‌شود که بارش دنباله‌دار سربازان لیلانگ را ترسانده و آنها عقب‌نشینی کردند.[۴]

مردم بوکمیونگ مزارع را شخم زدند و مهر سلطنتی یه را که قبلاً توسط پادشاهان بویو استفاده می‌شد، گرفتند و در سال ۱۹ آن را به شیلا تقدیم کردند. مشخص نیست که بوکمیونگ به کجا اشاره دارد.[۵][۶]

او در سائونگ-وون به خاک سپرده شد.

یادداشت

منابع

  1. «백제인 출신 신라 2대왕 남해왕». www.skyedaily.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۹-۰۸.
  2. 三國史記 新羅本紀 南解 次次雄 元年 秋七月 樂浪兵至圍金城數重 王謂左右曰 二聖棄國 孤以國人推戴 謬居於位 危懼若涉川水 今隣國來侵 是孤之不德也 爲之若何 左右對曰 賊幸我有喪 妄以兵來 天必不祐 不足畏也 賊俄而退歸.
  3. 三國史記 新羅本紀 南解 次次雄 五年 春正月 王聞脫解之賢 以長女妻之.
  4. There is controversy about interpreting '夜有流星 墜於賊營' as 'meteor fell into the enemy's camp'.
  5. 三國史記 新羅本紀 南解 次次雄 > 十六年春二月 北溟人耕田 得濊王印 獻之.
  6. 三國志魏書 東夷傳 夫餘 > 其印文言「濊王之印」, 國有故城名濊城, 蓋本濊貊之地,而夫餘王其中, 自謂「亡人」, 抑有似也.