پادشاه آئه جانگ ( ۸۰۰ میلادی تا ۸۰۹ میلادی ) ( هانگول : 애장왕 ) ( هانجا : 哀莊王 ) چهلمین فرمانروای شیلا و پسر بزرگ پادشاه سو سئونگ و ملکه Gyehwa بود. او از خاندان کیم و نامش چئونگ میونگ بود که بعدا به جونگهی تغییر یافت .
او زمانی که به سلطنت رسید تنها ۱۳ سال داشت، بنابراین تحت نایب السلطنه عمویش(هئون دئوک) بود.
او در سال ۸۰۸ نمایندگانی برای تعیین حدود شهرستان ها منصوب کرد.
میتوان گفت این اقدامات اصلاحی شاه آئه جانگ برای سیستم های مرکزی و محلی است.
پس از رسیدن به تاج و تخت، مادرش بانو گیهوا به عنوان ملکه بزرگ منصوب شد.
پادشاه آئه جانگ با دختری از خاندان پارک ازدواج کرد.
او در سال ۸۰۲ معبد بزرگ هائینسا را در گایاسان تاسیس کرد. ۴ سال بعد وی ساخت معابد های جدید در کشور را ممنوع اعلام کرد.
پادشاه آئه جانگ بدی ها را پاک کرد و اصلاحات را به اجرا در آورد، او سیاست های مختلفی را برای سرکوب قدرت اشراف انجام داد و سیستم پنج میو را سازماندهی کرد.
او در سال ۸۰۳ بالاخره با ژاپنی‌ها به صلح رسید و با ساخت معابد در سال ۸۰۶ معابد جدیدی ساخت.
هنگامی که شاه آئه جانگ وارد دوران اواسط تا اواخر نوجوانی خود شد جنبه پر انگیزه ای از خود نشان داد. در آگوست ۸۰۵ امپراطور ۲۰ ماده از (قوانین رولریونگ) را منتشر کرد و به مردم اعلام کرد که سیستم رولریونگ را مستحکم خواهد کرد. در طول سلطنت آئه جانگ ژاپن فرستاده ای فرستاد و ۳۰۰ پرتو طلا به او تقدیم کرد. برنامه پادشاه آئه جانگ برای تقویت اقتدار سلطنتی خود از منظر عموهایش ناخوشایند تلقی میشد که در زمان به تخت نشستن او، به عنوان نایب السلطنه به آن خدمت میکردند.
در بعضی از کتاب های تاریخی گفته شده که پادشاه آجانگ یا (آئه جانگ) توسط بعضی افراد که شورشی را در جستجوی تاج و تخت آغاز کرده بودند پادشاه دیگر روشنایی روز را ندید و دستگیر و سپس کشته شد.
پس از حدود ۹ سال سلطنت مرگ وی در ۸۰۹ میلادی ثبت شده است.
