موزه رشت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

موزه شهر رشت، یا به طور رسمی موزه‌ی ملی رشت، سابقاً خانه میرزا حسین خان کسمائی آزادیخواه، شاعر و روزنامه نگار معروف و از رجال دوره مشروطیت و نهضت جنگل بود که در سال 1349 توسط وزارت فرهنگ و هنر جهت تبدیل به موزه خریداری گردید. بخشی از این بنا در دهه 50 با نظارت وزارت ارشاد اسلامی در مدت 6 ماه، تبدیل به موزه شد. 

این موزه نخستین موزه‌ی ملی ایران است.[۱][۲]

این موزه واقع در خیابان طالقانی (بیستون) ـ روبروی زایشگاه دکتر فامیلی می‌باشد. در حال حاضر چهار موزه رشت، اکوموزه میراث روستایی در سراوان، موزه تخصصی چای (آرامگاه کاشف السلطنه) در لاهیجان و موزه درزی ماسوله[۳] به عنوان موزه‌های تحت نظارت سازمان میراث فرهنگی در استان گیلان هستند.[۱]

ساختمان موزه رشت دارای قدمتی در حدود ۷۰ سال و با زیربنای ۵۶۰ مترمربع می‌باشد. موزه رشت با تشکیل سازمان میراث فرهنگی کشور در اختیار مدیریت و برنامه‌ریزی موزه‌ها و نمایشگاه‌ها قرار گرفت و پس از مرمت اساسی در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۶۷ بازگشایی شد، موزه رشت از دو بخش مردم‌شناسی و باستان‌شناسی تشکیل شده‌است. بخش مردم‌شناسی به صحنه‌های بازسازی شده از زندگی مردم و تندیس بومی گیلان تشکیل شده‌است و بخش باستان‌شناسی موزه به اشیاء و آثار باستان‌شناسی کشف شده در نقاط مختلف گیلان به ویژه تپه‌های مارلیک رودبار، تالش، دیلمان و ... اختصاص داد. یک گورستان باستانی و مجموعه سنگ قبرها نیز در این بخش قرار دارد .

 جستارهای وابسته[ویرایش]

  1. افراد اهل رشت معتقد هستند نخستین موزه‌ی ملی ایران موزه‌ی رشت می‌باشد.
  2. شورای اسلامی ایران
  3. «پایگاه خبری صبح فومن » افتتاح موزه ميراث فرهنگي بنام خانه درزي در ماسوله /تصاوير». دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۴.