لنگرود
| لنگرود لٚنگؤرۊد | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | گیلان |
| شهرستان | لنگرود |
| بخش | مرکزی |
| سال شهرشدن | ۱۳۰۴[۱] |
| مردم | |
| جمعیت | ۷۹٬۴۴۵ نفر[۲] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | -۱۴ |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | علی شفیعی (سرپرست) |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۱۳ |
| وبگاه | شهرداری لنگرود |
  لنگرود | |
لَنگرود یکی از شهرهای استان گیلان است که در بخش مرکزی شهرستان لنگرود قرار گرفته و مرکز شهرستان لنگرود است. این شهر از غرب با لاهیجان و از شرق با رودسر هم‌جوار است.
نام لنگرود، برای نخستین بار در سال ۵۱۲ هـ.ق. در متون تاریخی ذکر شده‌است. در دوره صفویان، خصوصاً در دوره سلطنت شاه عباس اول، شهر لنگرود مرکز حوادث مهم ی بوده‌است. فرار احمد خان حاکم لاهیجان از لنگرود و دستگیری اعضای خانواده وی توسط کیا فریدون حاکم گیلان و تحویل آن‌ها به شاه عباس، از جمله رویدادهای مهم این دوره شهر است. نادر برای سرکوب تاتارهای شرق مازندران و توسعه تجارت و دستیابی به دریا، لنگرود را برای ایجاد پایگاه دریایی و کارخانه کشتیسازی انتخاب کرد و در توسعه آن کوشید.[نیازمند منبع]
وجه تسمیه[ویرایش]
نام لنگرود ترکیبی است از دو پاره واژه لنگر و رود. لنگر به معنی وقار و سکون و آرامش است همان گونه که که کشتی لنگر انداخته آرامش می‌یابد. در ترکیب لنگر و رود دو «ر» در هم یکی شده و نام به لنگرود تبدیل می‌گردد و معنی رود سکون یافته و آرام و با وقار معنی می‌گیرد و اگر به رود جاری در این بنگریم آن را دارای جریان آن چنان آرامی می‌بینیم که گویا حرکتی ندارد. قدیم در ابتدای رودی که از میان شهر میگذرد کشتی های باری لنگر می انداختند و بارگیری می کردند.[نیازمند منبع]
مردم‌شناسی[ویرایش]
زبان[ویرایش]
مردم لنگرود از قوم گیلک هستند و به زبان گیلکی با گویش بیه‌پیش و لهجه لنگرودی سخن می‌گویند.[۳][۴]
جمعیت[ویرایش]
در سال ۱۲۷۵ ه.ق ۱۲۳۰ ه.ش یعنی حدود یک سده و نیم پیش جمعیت این شهر دو هزار نفر بوده‌است. اما در سرشماری عمومی نفوس سال ۱۳۷۵ ه.ش جمعیت شهر به تعداد ۶۵،۹۷۳ نفر رسید.
جمعیت شهر لنگرود بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ ۷۹٬۴۴۵ نفر (۲۷٬۳۱۸ خانوار) بوده‌است.[۵]
اقتصاد[ویرایش]
از نوشته‌های تاریخی چنین استنباط می‌شود که زمین‌های اطراف لنگرود مساعد بوده و به مرور زمان و توسعه بازرگانی در گیلان، لنگرود هم رونق یافته و در زمینه‌های کشاورزی خصوصاً کشت کنف از شهرهای مهم محسوب گردیده، همچنین در زمینه صنعت دارای صنایع فلزی از جمله تفنگ‌سازی (شکاری) بوده که به علت مرغوبیت و کیفیت، خریداران زیادی داشته‌است. رابینو جهانگرد معروف در خصوص لنگرود چنین می‌نویسد: «کناره‌های رودخانه لنگرود زیباترین منظره‌ای است که من در ایران دیده‌ام». لنگرود دارای محله‌هایی به نام‌های:کلیدبر،کیاکلایه،آنسرمحله، درویشانبر، ، فشکالی محله، کاسه‌گرمحله، قصاب‌محله، گشته مردخال، انزلی‌محله و راه‌پشته است که هر یک دارای اعتبار خاصی است. چاف و چمخاله که در پانزده کیلومتری لنگرود قرار دارد از جاذبه‌های گردشگری است و همانند دیگر بنادر دارای فعالیت‌های تجاری بوده که در حال حاضر بسیار محدود است. طبیعت مناسب سبب گردیده مردم لنگرود به کارهای کشاورزی علاقه‌مند باشند. از محصولات عمده لنگرود می‌توان انواع برنج، چای، مرکبات و صیفی‌جات را نام برد. همچنین صید ماهی در این شهر رایج است. در گذشته یکی از مراکز مهم تولید ابریشم از طریق پرورش کرم ابریشم (نوغان) بوده که در طی چند سال گذشته رو به افول نهاد.[نیازمند منبع]
== موقعیت جغرافیائی لنگرود در طول ۳۰ و ۱۰۵۱۰ و عرض ۱۱ و ۳۷ جغرافیایی، در ارتفاع ۲۱ متر از سطح دریای‌خزر قرار دارد. این شهرستان بر روی جلگه‌ای سرسبز و ۱۰ کیلومتر با دریای خزر فاصله دارد و در قسمت‌های جنوبی آن کوهپایه‌های جنوبی آن جنگلی دیده می‌شود. لنگرود در فاصله ۶۰ کیلومتری رشت (مرکز استان) واقع شده‌است و از طرف شمال به دریای خزر و غرب به شهرستان لاهیجان، از طرف شرق به شهرستان رودسر، و از طرف جنوب به شهرستان املش منتهی می‌گردد.[نیازمند منبع]
مشاهیر[ویرایش]
جاذبه‌های گردشگری[ویرایش]
- روستای آبچالکی در ارتفاعات لیلاکوه که به بام لنگرود شهرت دارد و به جلگه لنگرود، دریای خزر و بخشهایی از شهر رودسر و لاهیجان مشرف است
- منطقه توریستی و زیبای لیلاکوه یا در گویش محلی لیله کوه
- استخرهای طبیعی و بکر لیلاکوه
- ارتفاعات گالشکلام و دیوشل پشته
- عته کوه یا عطا کوه در لیلاکوه
- تله کابین و سورتمه در (آبچالکی)
- باغات میوه و شالیزارهای کنار باغات چای لیلاکوه
- آبشار لیلاکوه
- استخر و مجموعه ورزشی غدیر لیلاکوه
- کارخانه چای اخوان در کنار میدان شهدای لیلاکوه
- بقعه سید خلیل و سید ابراهیم نارنج باغ لیلاکوه
- بقعه سید خاتون در بین شالیزارهای بالامحله لیلاکوه
- ساحل چمخاله در ۹ کیلومتری شمال لنگرود قرار دارد. از دو راه زمینی و یک راه آبی می‌توان به چمخاله رفت.
نیلوفرهای آبی در برخی از فصول سال در استخر پارک فجر.
- تالاب زیبا و طبیعی کیاکلایه با انواع پرندگان دریایی و بوستان تفریحی فجر که در قسمتی از تالاب ایجاد گردیده‌است.
- باغ‌های چای و مرکبات پرشکوه
- کوه زیبا و ارتفاعات شالنگه پرشکوه
- استخر زیبای پرشکوه سل پرشکوه
- لیلاکوه خاستگاه گردشگران طبیعت
- طبیعت کوهستانی بلوردکان
- پارک جنگلی خرما اتاقور
- طبیعت کوهستانی بکر و دیدنی خرما که در ۱۵ کیلومتری شهرستان لنگرود واقع شده و از مکان‌های گردشگری شهر اتاقور به‌شمار می‌رود
- پارک فجر در ابتدای جاده رودسر
- پارک آزادی در جاده چمخاله
- پل خشتی لنگرود «خشته پل» یا «خشته پورد» که مربوط به دوره ایلخانیان است. این پل راه پشته و انزلی محله را به مرکز شهر متصل می‌کند.
- مسجد جامع لنگرود که تاریخ ساخت در مسجد مربوط به سال ۱۰۰۱ هجری قمری است.
- خانه دریا بیگی که از شاهکارهای هنر دوران قاجاریه‌است.
- بقعه ملا مریم پرشکوه
- بقعه دوازده امام زادگاه ملاط
- قلعه دیزبُن
- پل خشتی قدیمی نالکیاشر
- باغ معروف منجم باشی در روستای دیوشل
- روستای زیبای آبچالکی
- بازار محلی و صنایع دستی در آبچالکی
- قله سراسر پوشیده شده از مرکبات و چای تایی پوشته پرشکوه
- قلهٔ نگین سبز (بام کومله) واقع در چهارراه کومله
- مجموعه استخر کومله و باغ پرندگان کومله
- بقعه آقا سید قاسم و دو برادران درویشانبر
- منطقه زیبا و دیدنی غار ماهی منشور
- روستای توریستی و زیبای پنو
- ساحل چاف و تازه آباد در ۱۵ کیلومتری شهر لنگرود
- روستای زیبای سالکویه
- روستای گلسفید
- بقعه آقا سید حسین
- بازار ماهی فروشان
- مسجد قصاب محله
نگارخانه[ویرایش]
خیابان شریعتی، زمستان ۹۲
رودخانه لنگرود، زمستان ۹۲
از فراز لیلا کوه
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
 |
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای لنگرود دارد. |
| مرکز شهرستان | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
- ↑ [portal2.moi.ir/Portal/Home/Default.aspx?CategoryID=8f931308-c67e-4cf4-a5e7-3c1bbb1a6f32 «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری»] مقدار
|نشانی=را بررسی کنید (کمک). پرتال وزارت کشور. دریافت‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۱۴. - ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه‌ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران). ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ گویش گیلکی لاهیجان. واژه‌نامه و پاره‌ای ویژگی‌های آوایی و ساخت‌واژه‌ای. جلد اول. دکتر نادر جهانگیری. چاپ دانشگاه مطالعات خارجی توکیو.
- ↑ https://www.ethnologue.com/language/glk
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه‌ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران). ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.