معن بن عدی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مـَعن بن عَـدِیّ از انصار بود که پس از درگذشت محمد پیامبر اسلام در ماجرای سقیفه بنی ساعده، هنگامی که ابوبکر و عمر بن خطاب پس از اجتماع انصار در سقیفه، به سقیفه می‌رفتند به آن‌ها پیوست و به آن‌ها دلداری می‌داد. در پیمان برادری انصار و مهاجرین، وی با زید بن خطاب عقد برادری بست. معن بن عدی در نبرد یمامه در زمان خلافت ابوبکر کشته شد.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. تتوی، قاضی احمد (۱۳۸۲). تاریخ الفی (جلد اول). انتشارات علمی و فرهنگی. شابک ‌۹۶۴۴۴۵۲۷۳۹ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک). صفحه ۲۹