عالی محمودی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

طایفهٔ عالی‌محمودی یکی از طوایف ایل بختیاری می‌باشد، که از شاخه هفت‌لنگ و از باب دینارانی است و متشکل از دو تیره علیمردان‌خانی و مهرعلی‌خانی می‌باشد.


عالی محمودی
مناطق با جمعیت چشمگیر
کشور ایران استان های: خوزستان،چهارمحال و بختیاری،سرزمین بختیاری
زبان‌ها
گویش بختیاری
دین
شیعه

تاریخچه[ویرایش]

در زمان محمدخان قمه طلا دینارانی به عنوان یک باب در بختیاری مستقل گردید. بعد از کشته شدن قمه طلا اولاد به دو شاخه تقسیم گردید و قدرت به عموی او علیخان رسید. بعد از علیخان قدرت سیاسی به اسدالله خان و خانباباخان رسید و در دهه ۱۳۰۰ حاکمیت قشلاقات بختیاری به محمدجوادخان درگاهی رسید که تا اصلاحات ارضی در دهه ۴۰ در این قدرت باقی ماند.[نیازمند منبع]

زیستگاه[ویرایش]

ییلاق در شهرستان اردل، شهرستان کوهرنگ و شهرستان لردگان از توابع استان چهارمحال و بختیاری است.[۱][۲][۳][۴][۵][۶]

قشلاق در شهرستان ایذه و شهرستان مسجدسلیمان از توابع استان خوزستان است.

عالی محمودی های ساکن مسجدسلیمان این طایفه در حدود پانصد خانوار و با جمعیتی قریب به ۴۸۰۰ نفر می باشند.[نیازمند منبع] این طایفه به‌هنگام کوچ به بردنشانده، آن را به‌چهار قسمت تقسیم کرده وبه آن «چهارکُو» گفته‌اند.

  1. تیره عباس وند «اولاد عباس و باقر»
  2. تیره باقروند «اولاد باقر»
  3. تیره‌سلطانعلی وند «اولاد سلطانعلی»
  4. تیره مددی

این طایفه دیرزمانی است که با طایفه کهیش و در کنار هم با صلح و صفا به سر می‌برند.[۷]

تقسیمات[ویرایش]

طایفه عالی محمودی متشکل از دو تیره بزرگ می‌باشد:

  • مهرعلیخانی
  • علیمردان خانی

مهرعلیخانی[ویرایش]

  • تش قریشوند
  • تش فرضعلی وند
  • تش ملا مرادی
  • تش شهولی وند
  • تش شیخ عالی وند
  • احمد میرحاجی
  • عبده وند
  • دووبرایی
  • تش اولاد بالا
  • تش اولاد پایین

علیمردان‌خانی[ویرایش]

  • تش اولاد
  • تش علیرضا وند
  • تش صالح‌وند
  • تش قیصروند
  • تش لک محمودی
  • تش نجف سنی
  • تش عالی نقدعلی
  • تش مددی

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. Carl Skutsch. «Encyclopedia of the World's Minorities page.176».
  2. «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. دریافت‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴.
  3. «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. دریافت‌شده در 3-25-2014. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  4. «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا.
  5. «Iran Almanac and the Book of Facts». Echo of Iran. ۱۹۷۰.
  6. Arash Khazen (۲۰۰۹). «Tribes and Empire on the Margins of Nineteenth-Century Iran p.22». University of Washington. دریافت‌شده در ۲۰۱۴. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  7. کتاب بختیاری در گذر زمان، قباد باقری، صص ۲۰۴ و ۲۰۵

منابع[ویرایش]

  • شهنی، داریوش. نگرشی بر ایل بختیاری و طایفه شهنی. اهواز: انتشارات معتبر، ۱۳۸۵
  • تاریخ بختیاری نوشته سردار اسعد بختیاری
  • عیدیوندی، حافظ. مروری بر تاریخ ایران از سپیده دم تاریخ و نگرشی بر ایل بختیاری. قم: نسیم حیات، ۱۳۸۳