داستان سیاسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

داستان سیاسی (به انگلیسی: Political fiction) روایتی که از رویدادهای سیاسی، نظام‌ها و نظریه‌ها استفاده می‌کنند. آثار سیاسی، مانند رمان‌های سیاسی، «مستقیماً یک جامعه را نقد می‌کنند، یا یک واقعیت بدیل ارائه می‌دهند».[۱] داستان سیاسی با درام اجتماعی، رمان پرولتریایی و داستان‌های علمی اجتماعی هم‌پوشانی دارد.

جمهوری افلاطون که مکالمات سقراطی است، و در حدود ۳۸۰ پیش از میلاد نوشته شده‌است، یکی از تأثیرگذارترین آثار فلسفه و نظریه سیاسی جهان، هم از نظر فکری و هم از نظر تاریخی بوده‌است.[۲][۳] جمهوری با عدالت و دولت شهر عادل و انسان عادل سروکار دارد.[۴] دیگر آثار تأثیرگذار با مضمون سیاسی عبارتند از اتوپیای توماس مور (۱۵۱۶)، سفرهای گالیور جاناتان سوییفت (۱۷۲۶)، کاندید ولتر (۱۷۵۹)، و کلبه عمو تام هریت بیچر استو (۱۸۵۲).

داستان‌های سیاسی اغلب از طنز استفاده می‌کنند، و اغلب در ژانرهای آرمان‌شهری و ویران‌شهری جای می‌گیرند. مانند دیستوپیاهای توتالیتر اوایل قرن بیستم مثل پاشنه آهنین جک لندن، این‌جا نمی‌تواند اتفاق بیفتد سینکلر لوئیس و ۱۹۸۴ جورج اورول است.

نمونه داستان‌های سیاسی[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ""HIST 294 - Political Fiction", Wesleyan University, accessed 12 December 2005 بایگانی‌شده در سپتامبر ۱۶, ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine
  2. National Public Radio (August 8, 2007). Plato's 'Republic' Still Influential, Author Says. Talk of the Nation.
  3. Plato: The Republic. Plato: His Philosophy and his life, allphilosophers.com
  4. Brickhouse, Thomas and Smith, Nicholas D. Plato (c. 427–347 BC), The Internet Encyclopedia of Philosophy, University of Tennessee, cf. Dating Plato's Dialogues.