افسر (نیروهای مسلح)
افسر (به پارسی میانه: afsar) (به پارسی باستان: abi-sara(h))[۱] کسی که در نیروهای نظامی و انتظامی دارای درجهٔ افسری و سمت فرماندهی باشد، به افرادی که دارای تحصیلات نظامی گری در دانشگاههای نظامی (دانشکده یا دانشگاه افسری) میباشند افسر میگویند. این درجه بالاتر از درجهدار و پایین تر از امیر و سردار می باشد.
در نیروهای مسلح ایران به درجات ستوان سوم تا سروان افسر جزء، و به درجات سرگرد، سرهنگ دوم و سرهنگ افسر ارشد میگویند. رده افسری بالاتر از درجه دار و پایین تر از ردهٔ امیری است. این عنوان در دورهٔ رضا شاه پهلوی از روی واژهٔ «افسر» در زبان فارسی به معنی «تاج» برای معادل واژهٔ (Officer) در انگلیسی ساخته شد.[۲][۳][۴][۵]
درجههای افسری در نیروهای مسلح ایران (به غیر از نیروی دریایی) به ترتیب از بالاترین درجه تا پایینترین درجه عبارتند از:
درجههای افسری در نیروی دریایی ایران به ترتیب از بالاترین درجه تا پایینترین درجه عبارتند از:
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «فرهنگ ریشهشناختی زبان فارسی»، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نشر آثار، ۱۳۹۳ خورشیدی. ج. اول جلد. به کوشش حسندوست، محمد. ص. ۲۴۴. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۵۵-۲.
- ↑ شفاف، سایت خبری تحلیلی. «عکس/آشنایی با درجه های نظامی». بایگانیشده از اصلی در ۵ ژوئن ۲۰۱۷. دریافتشده در ۹ مه ۲۰۲۰.
- ↑ «شرایط جذب درجه دار و افسر دانش آموخته در سال 97». سایت رسمی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران.[پیوند مرده]
- ↑ «دانشگاه افسری امام علی». پورتال اطلاع رسانی ارتش جمهوری اسلامی ایران. بایگانیشده از اصلی در ۳ مه ۲۰۲۰. دریافتشده در ۹ مه ۲۰۲۰.
- ↑ «شرایط استخدام در دانشگاههای افسری ارتش اعلام شد». ایسنا. ۲۰۱۶-۱۱-۱۲. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۵-۰۹.