سرباز
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سرباز یکی از درجه‌های نظامی ایران است و به عنوان پایین‌ترین درجه در میان درجه‌های نظامی جا می‌گیرد.
درجه سرباز سه مرحله دارد:
- سرباز یکم
- سرباز دوم
- سرباز
سرباز در فرهنگ فارسی محمد معین این‌گونه معنی شده است:
- آن که آماده باشد که سر و جان خویش را در راه هدف خود فدا کند؛
- سپاهی، لشکری؛
- آن چه سرش گشاده بُوَد؛ سربسته.[۱]
به‌عبارتی، سرباز در معنای کسی است که از جانش در پی آرمانی گذشته و از باختن سرش ابایی نداشته باشد. ولی معنای کاربردیِ این واژه برای کسی به‌کار برده می‌شود که پیشهٔ نظامی‌گری داشته باشد و در ارتش خدمت کند، که بدین معنا سپاهی و لشگری هم می‌گویند.
-
نشان سرباز در نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران (آجا)
-
نشان سرباز در نیروی هوایی ارتش
-
نشان ناوی (معادل سرباز در نیروی دریایی ارتش)
-
نشان سرباز و ناوی در نیروی زمینی و نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
-
نشان سرباز در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (ناجا)
جستارهای وابسته[ویرایش]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
پانویس[ویرایش]
- ↑ فرهنگ فارسی دکتر محمد معین، جلد دوم، ص ۱۸۵۴.
منابع[ویرایش]
- دادگستری جمهوری اسلامی ایران، مجموعه قوانین سال ۱۳۵۸، تصویب‌نامه‌ها، ص۲۷۹.
- ویکی‌پدیای انگلیسی، نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۶.
- فرهنگ همراه پیشرو آریانپور، انگلیسی-فارسی.
