اخلاص (صمیمیت)
بی‌ریایی (اخلاص) (انگلیسی: Sincerity)، فضیلت کسی است که با آگاهی کامل به شناخت خود دست یافته و صادقانه عمل می‌کند.[۱]
اشتقاق لغت[ویرایش]
فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد: اخلاص و صمیمانه از کلمه لاتین sincerus به معنای پاک، خالص، سالم گرفته شده‌است.[۲]
بر اساس فرهنگ لغت میراث آمریکایی،[۳] کلمه لاتین sincerus از ریشه هندواروپایی *sm̥kēros مشتق شده‌است که زیربنای رشد و آگاهی را بیان می‌کند، بنابراین خالص، پاک است.
ارسطو[ویرایش]
به گفته ارسطو «صداقت یا اخلاص، عدم خود مهم بینی است.[۴]
وحدانیت[ویرایش]
خالص بودن در درون خود و با خود و دیگران گیر نداشتن اعتقاد در وحدانیت و عمل بی عیب و نقص است.
کنفوسیوس[ویرایش]
اخلاص به‌طور قابل توجهی به عنوان یک فضیلت در جوامع کنفوسیوس (چین، کره و ژاپن) مطرح شده‌است. مفهوم چنگ (誠、诚) عموماً به عنوان اخلاص ترجمه شده‌است.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Definition of 'sincerity' - Collins English Dictionary". www.collinsdictionary.com.
- ↑ "sincerity - Search Online Etymology Dictionary". www.etymonline.com.
- ↑ Bartleby.com بایگانی‌شده در ۲۰۰۷-۱۰-۱۷ توسط Wayback Machine
- ↑ "SparkNotes: Nicomachean Ethics: Book IV". www.sparknotes.com.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- اسکیت، والتر ویلیام (۱۷ ژوئن 2005).[۱] فرهنگ ریشه‌شناسی زبان انگلیسی . انتشارات دوور. پ. ۵۵۵