احمد یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اصلاح لحن
جز تکرار
خط ۲۶: خط ۲۶:
'''احمد یکم''' (به [[ترکی عثمانی]]: احمد اول به [[ترکی استانبولی|ترکی]]: I. Ahmed) (زادهٔ ۱۸ آوریل ۱۵۹۰، [[مانیسا]] – درگذشتهٔ ۲۲ نوامبر ۱۶۱۷، [[استانبول]]) فرزند [[محمد سوم]]، چهاردهمین [[فهرست سلاطین امپراتوری عثمانی|سلطان و خلیفهٔ عثمانی]] از ۱۶۰۳ تا ۱۶۱۷م بود.
'''احمد یکم''' (به [[ترکی عثمانی]]: احمد اول به [[ترکی استانبولی|ترکی]]: I. Ahmed) (زادهٔ ۱۸ آوریل ۱۵۹۰، [[مانیسا]] – درگذشتهٔ ۲۲ نوامبر ۱۶۱۷، [[استانبول]]) فرزند [[محمد سوم]]، چهاردهمین [[فهرست سلاطین امپراتوری عثمانی|سلطان و خلیفهٔ عثمانی]] از ۱۶۰۳ تا ۱۶۱۷م بود.


سلطان احمد یکی از مهربان‌ترین پادشاهان عثمانی بود که از کشتن برادرش [[مصطفی یکم]] دست کشید. او ارادت خاصی به پیامبر اسلام [[محمد|پیامبر اسلام]] و خاندانش داشت. احمد یکم پس از درگذشت پدرش [[محمد سوم|محمد بن مراد]]، در ۱۲ رجب ۱۰۱۲ق/۲۲ دسامبر ۱۶۰۳میلادی (سیزده سالگی) به حکومت رسید و تا مرگش در ۲۲ ذی‌القعده ۱۰۲۶ق/۲۲ نوامبر ۱۶۱۷ (۲۸ سالگی) سلطنت داشت.<ref name="فروخ">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی =فروخ|نام= عمر|پیوند نویسنده=عمر فروخ|عنوان=معالم الأدب العربی فی العصر الحدیث|جلد =۲|سال =۱۹۸۶|ناشر =دارالعلم للملایین|مکان=بیروت|صفحه=۳۲۹–۳۳۰|بازیابی =۱ نوامبر ۲۰۱۶}}</ref>{{سخ}}سلطان احمد با وجود سن کم و کوتاهی مدت حکومت، از سلاطین بزرگ عثمانی شمرده می‌شود.<ref name="فروخ"/>سلطانی سازنده وصف می‌شود که بسیار به ساختن بناها و مسجدها همّت می‌گماشت که مشهورترین آن‌ها، مسجدی در استانبول است که ''[[مسجد سلطان احمد|به نام خودش]]'' شهرت یافته که از نمادهای هنر معماری اسلامی می‌باشد. همچنین به بازسازی بناهای زیارتگاه‌ها پرداخت، مانند بهکرد بنای [[کعبه]]، تجدید بنای زادگاه [[فاطمه زهرا]].<ref name="فروخ"/> او همچنین مبالغ بسیاری به [[حجاز]] برای [[انفاق]] بر مستمندان می‌فرستاد. سلطان احمد حامی علم و علما نیز وصف شده‌است، او را «دوستدار [[اهل بیت]]» و «متمسک به [[سنت (پیامبر اسلام)|سنت]] و [[تقوا]]» نیز نامیده‌اند. احمد یکم در امور سیاسی نیز، شدید رفتار بوده‌است. او همچنین به سوارکاری و پرتاب نیزه علاقه داشته‌است. به ادبیات نیز پرداخت و خود شاعری بود که به زبان‌های ترکی و عربی سرود.<ref name="فروخ"/>
سلطان احمد یکی از مهربان‌ترین پادشاهان عثمانی بود که از کشتن برادرش [[مصطفی یکم]] دست کشید. او ارادت خاصی به [[محمد|پیامبر اسلام]] و خاندانش داشت. احمد یکم پس از درگذشت پدرش [[محمد سوم|محمد بن مراد]]، در ۱۲ رجب ۱۰۱۲ق/۲۲ دسامبر ۱۶۰۳میلادی (سیزده سالگی) به حکومت رسید و تا مرگش در ۲۲ ذی‌القعده ۱۰۲۶ق/۲۲ نوامبر ۱۶۱۷ (۲۸ سالگی) سلطنت داشت.<ref name="فروخ">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی =فروخ|نام= عمر|پیوند نویسنده=عمر فروخ|عنوان=معالم الأدب العربی فی العصر الحدیث|جلد =۲|سال =۱۹۸۶|ناشر =دارالعلم للملایین|مکان=بیروت|صفحه=۳۲۹–۳۳۰|بازیابی =۱ نوامبر ۲۰۱۶}}</ref>{{سخ}}سلطان احمد با وجود سن کم و کوتاهی مدت حکومت، از سلاطین بزرگ عثمانی شمرده می‌شود.<ref name="فروخ"/>سلطانی سازنده وصف می‌شود که بسیار به ساختن بناها و مسجدها همّت می‌گماشت که مشهورترین آن‌ها، مسجدی در استانبول است که ''[[مسجد سلطان احمد|به نام خودش]]'' شهرت یافته که از نمادهای هنر معماری اسلامی می‌باشد. همچنین به بازسازی بناهای زیارتگاه‌ها پرداخت، مانند بهکرد بنای [[کعبه]]، تجدید بنای زادگاه [[فاطمه زهرا]].<ref name="فروخ"/> او همچنین مبالغ بسیاری به [[حجاز]] برای [[انفاق]] بر مستمندان می‌فرستاد. سلطان احمد حامی علم و علما نیز وصف شده‌است، او را «دوستدار [[اهل بیت]]» و «متمسک به [[سنت (پیامبر اسلام)|سنت]] و [[تقوا]]» نیز نامیده‌اند. احمد یکم در امور سیاسی نیز، شدید رفتار بوده‌است. او همچنین به سوارکاری و پرتاب نیزه علاقه داشته‌است. به ادبیات نیز پرداخت و خود شاعری بود که به زبان‌های ترکی و عربی سرود.<ref name="فروخ"/>
احمد اول با [[شاه عباس]] عهدنامه صلح بست و سلطه [[صفویان]] را بر [[آذربایجان]] و [[قفقاز]] به رسمیت شناخت. احمد اول همچنین نبرد با نیروهای هابسبورگ را پایان داد و در [[معاهده زیتواتوروک]] خراجگزاری [[اتریش]] به دولت عثمانی را لغو کرد. احمد اول از محمدآقا شاگرد [[معمار سنان]] خواست که مسجدی در مقابل [[مسجد ایاصوفیه]] در [[استانبول]] بنا کند؛ این مسجد امروزه به [[مسجد سلطان احمد]] معروف است. احمد اول در سال ۱۶۱۷ در اثر ابتلا به بیماری [[تیفوس]] در گذشت. سلطان احمد نخستین سلطان بعد از [[سلیمان قانونی]] بود که به امور دولت و مملکت رسیدگی می‌کرد.
احمد اول با [[شاه عباس]] عهدنامه صلح بست و سلطه [[صفویان]] را بر [[آذربایجان]] و [[قفقاز]] به رسمیت شناخت. احمد اول همچنین نبرد با نیروهای هابسبورگ را پایان داد و در [[معاهده زیتواتوروک]] خراجگزاری [[اتریش]] به دولت عثمانی را لغو کرد. احمد اول از محمدآقا شاگرد [[معمار سنان]] خواست که مسجدی در مقابل [[مسجد ایاصوفیه]] در [[استانبول]] بنا کند؛ این مسجد امروزه به [[مسجد سلطان احمد]] معروف است. احمد اول در سال ۱۶۱۷ در اثر ابتلا به بیماری [[تیفوس]] در گذشت. سلطان احمد نخستین سلطان بعد از [[سلیمان قانونی]] بود که به امور دولت و مملکت رسیدگی می‌کرد.



نسخهٔ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۳۱

الگو:جعبه اطلاعات سلطان عثمانی احمد یکم (به ترکی عثمانی: احمد اول به ترکی: I. Ahmed) (زادهٔ ۱۸ آوریل ۱۵۹۰، مانیسا – درگذشتهٔ ۲۲ نوامبر ۱۶۱۷، استانبول) فرزند محمد سوم، چهاردهمین سلطان و خلیفهٔ عثمانی از ۱۶۰۳ تا ۱۶۱۷م بود.

سلطان احمد یکی از مهربان‌ترین پادشاهان عثمانی بود که از کشتن برادرش مصطفی یکم دست کشید. او ارادت خاصی به پیامبر اسلام و خاندانش داشت. احمد یکم پس از درگذشت پدرش محمد بن مراد، در ۱۲ رجب ۱۰۱۲ق/۲۲ دسامبر ۱۶۰۳میلادی (سیزده سالگی) به حکومت رسید و تا مرگش در ۲۲ ذی‌القعده ۱۰۲۶ق/۲۲ نوامبر ۱۶۱۷ (۲۸ سالگی) سلطنت داشت.[۱]
سلطان احمد با وجود سن کم و کوتاهی مدت حکومت، از سلاطین بزرگ عثمانی شمرده می‌شود.[۱]سلطانی سازنده وصف می‌شود که بسیار به ساختن بناها و مسجدها همّت می‌گماشت که مشهورترین آن‌ها، مسجدی در استانبول است که به نام خودش شهرت یافته که از نمادهای هنر معماری اسلامی می‌باشد. همچنین به بازسازی بناهای زیارتگاه‌ها پرداخت، مانند بهکرد بنای کعبه، تجدید بنای زادگاه فاطمه زهرا.[۱] او همچنین مبالغ بسیاری به حجاز برای انفاق بر مستمندان می‌فرستاد. سلطان احمد حامی علم و علما نیز وصف شده‌است، او را «دوستدار اهل بیت» و «متمسک به سنت و تقوا» نیز نامیده‌اند. احمد یکم در امور سیاسی نیز، شدید رفتار بوده‌است. او همچنین به سوارکاری و پرتاب نیزه علاقه داشته‌است. به ادبیات نیز پرداخت و خود شاعری بود که به زبان‌های ترکی و عربی سرود.[۱] احمد اول با شاه عباس عهدنامه صلح بست و سلطه صفویان را بر آذربایجان و قفقاز به رسمیت شناخت. احمد اول همچنین نبرد با نیروهای هابسبورگ را پایان داد و در معاهده زیتواتوروک خراجگزاری اتریش به دولت عثمانی را لغو کرد. احمد اول از محمدآقا شاگرد معمار سنان خواست که مسجدی در مقابل مسجد ایاصوفیه در استانبول بنا کند؛ این مسجد امروزه به مسجد سلطان احمد معروف است. احمد اول در سال ۱۶۱۷ در اثر ابتلا به بیماری تیفوس در گذشت. سلطان احمد نخستین سلطان بعد از سلیمان قانونی بود که به امور دولت و مملکت رسیدگی می‌کرد.

نبرد با شاه عباس یکم

از سال ۱۶۰۳ شروع شد و تبریز به ایران برگشت و در سال ۱۶۰۵ ارومیه تسخیر ایران گشت و باتوجه به عهد نامهٔ ناصوح پاشا مرزهای ایران به زمان قبل از شاه تهماسب یکم برگشت و عثمانی‌ها به عقب برگشتند.

خانواده

همسران

پسران

دختران

در فرهنگ عامه

مجموعه تلویزیونی ساخت سال ۲۰۱۵ قرن با شکوه کوسم, به زندگی احمد یکم می‌پردازد.

نگارخانه

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ فروخ، عمر (۱۹۸۶). معالم الأدب العربی فی العصر الحدیث. ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۲۹–۳۳۰. پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
  • شاو استانفورد (۱۳۷۰تاریخ امپراتوری عثمانی، ترجمهٔ محمود رمضان‌زاده، مشهد: آستان قدس رضوی