عبدالمجید یکم (به ترکی عثمانی: عبد المجید اول) (۲۳/۲۵ آوریل ۱۸۲۳ - ۲۵ ژوئن ۱۸۶۱) سی و یکمین سلطانامپراتوری عثمانی بود که در ۲ ژولای ۱۸۳۹ میلادی، جانشین پدرش سلطان محمود دوم شد. اهمیت دوران او به دلیل ظهور جنبش‌های ملی گرایانه در سرزمین‌های عثمانی بود. او تلاش بسیاری کرد تا موضوع عثمانی‌گرایی را تقویت کند تا با جنبش‌های قوم‌گرایی درون امپراتوری عثمانی مقابله نماید، اما به رغم کوشش‌هایش برای ادغام غیر مسلمانان و غیر ترکان درون امپراتوری، نتوانست کاری از پیش ببرد. او سعی بسیاری کرد تا با قدرت‌های بزرگ اروپای غربی مانند انگلستان و فرانسه که در نبرد کریمه علیه روسیه با عثمانی همکاری کرده بودند، اتحاد ایجاد کند. در پی آن، در کنگره پاریس در ۳۰ مارس ۱۸۵۶، امپراتوری عثمانی به جمع خانواده ملت‌های اروپایی اضافه شد. از دیگر دستاوردهای سلطان عبدالمجید، تعقیب دوره تنظیمات (اصلاحات) بود که توسط پدرش محمود دوم بنیان‌گذاری شده بود. او توانست در سال ۱۸۳۹ به طور موثری اصلاحات درون امپراتوری عثمانی را آغاز کند.
