معماری عثمانی

معماری عثمانی به سبک معماری که در قرن چهاردهم و پانزدهم و ابتدای قرن شانزدهم میلادی در امپراتوری عثمانی در شهرهای بورسا و ادیرن به وجود آمد، اطلاق می‌گردد. معماری امپراتوری عثمانی نسخۀ توسعه یافتۀ معماری سلجوقی است. "مسجد جامع هرات" از معماری بیزانسی، ایران و همچنین سنن مملوکی بعد از سقوط قسطنطنیه الهام گرفته است. برای حدود چهارصد سال آثار معماری بیزانسی مانند مسجد ایاصوفیه به عنوان الگویی برای بسیاری از مساجد عثمانی استفاده می‌شد. به طور کلی معماری امپراتوری عثمانی به عنوان ترکیبی از معماری ایرانی با سنن معماری مدیترانه و خاورمیانه شناخته می‌شود.^[۱]