محل (کاخ)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مَحَلْ به معنی «عمارت یا قصر»، مشتق شده از فارسی محل، ناشی از عربی محلّ که خود برگرفته از حلّ به معنای جای ایستادن یا مکان، مشتق شده‌است.[۱] ترجمه کلمه به عنوان کاخ فقط در قیاس با استفادهٔ آن در اروپا انجام شد، حاکمان مسلمان در هند معمولاً ارگ می‌ساختند و قسمتی که دارای تزئینات بود یا یک ساختمان مشخص به عنوان کاخ شناخته می‌شد. محل معمولاً یک خانه تابستانی، مسکن خصوصی یا زمین تقسیم شده مشخص در هند پیش از استقلال است. هم حاکمان مسلمان و هم حاکمان هندو تعداد زیادی محل در هند ساخته‌اند.

ریشه‌شناسی دیگری برای این کلمه از سانسکریت «ماهالایا» महालय «ساختمان بزرگ» است که به هندی «مهل» महल بدل شد.

محل‌های معروف[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ آوریل ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۶ فوریه ۲۰۱۹.