بلندگو در مساجد
بلندگوها در اوایل قرن بیستم اختراع شدند و در دهه ۱۹۳۰ وارد مساجد شدند، در مساجد مؤذنان برای اذان از آنها استفاده کردند.[۱] بلندگوهای فضای آزاد معمولاً بر مناره‌های بلند نصب می‌شوند و پنج بار در روز برای پخش اذان، گاهی از ۴ صبح، مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی مساجد بلندگوهای قوی ای دارند که صدایشان از ۵ کیلومتر دورتر شنیده می‌شود.
مسجد سلطان در سنگاپور نخستین مسجدی است که در آن از بلندگو استفاده شد.
پانویس[ویرایش]
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Loudspeakers in mosques». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
| سبکها | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| عناصر |
| |||||||||||||||||
| گونهها |
| |||||||||||||||||
| منابع | ||||||||||||||||||
| تاثیرها | ||||||||||||||||||
بخشی از الگو:هنر اسلامی | ||||||||||||||||||
-Temple_Mount-Dome_of_the_Rock_(SE_exposure).jpg)