انقلاب کوبا
| Cuban Revolution | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 رهبران انقلاب کوبا (ارنستو چگوارا و فیدل کاسترو) | |||||||
| |||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||
 جنبش ۲۶ ژوئیهSupported by:  ایالات متحده آمریکا (1957–1958) Second National Front of Escambray Student Revolutionary Directorate |
 جمهوری کوبا (۱۹۵۹-۱۹۰۲)Supported by:  جمهوری دومینیکن ایالات متحده آمریکا (1958) | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
فیدل کاسترو چه گوارا رائول کاسترو آبل سانتاماریا  کامیلو سینفوئگوس هوبر ماتوس خوان آلمیدا Frank País † René Ramos Latour † Roberto Rodriguez † Rolando Cubela Secades Humberto Sori Marín Alfonso Perez Leon Eloy Gutiérrez Menoyo William Alexander Morgan José Antonio Echeverría † Reynol Garcia |
فولخنثیو باتیستا ثالدیوار Eulogio Cantillo José Quevedo Alberto del Río Chaviano Joaquín Casillas Cornelio Rojas Fernández Suero Cándido Hernández Alfredo Abon Lee | ||||||
| تلفات و خسارات | |||||||
| 5,000+ combat-related deaths; unknown thousands of dissidents arrested and murdered by Batista's government; unknown number of people executed by the Rebel Army | |||||||
| بخشی از مجموعه مباحث درباره |
| مارکسیسم–لنینیسم |
|---|
 |
جنبش۲۶ ژوئیه (Movimiento26 Julio;M-۲۶–۷) نقطه سرآغاز انقلاب کوبا بود. جنبش۲۶ ژوئیه[۱] سازمانی بود که رهبری آن به عهده فیدل کاسترو بود و در سرنگونی فلوخنسی با تیستا دیکتاتور کوبا در سال ۱۹۵۹ اصلی‌ترین نقش را ایفا کرد و در واقع در دو جبهه روستایی و شهری با باتیستا به مقابله برخاست.
ریشه‌های تاریخی
این جنبش نام خود را از واقعه حمله نافرجام به پادگان مونکادا در شهر سانتیاگو در کوبا در ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۳گرفته‌است. حمله به پادگان مونکادا با فرماندهی فیدل کاسترو به منظور سرنگونی فلوخنسی باتیستا دیکتاتور وقت کوبا انجام گرفت.
در این حمله گروهی از جوانان نیز مشارکت داشتند. این حمله اگرچه نافرجام ماند اما آغازگر جنبش ۲۶ ژوئیه شد که در سال ۱۹۵۵ و با مشارکت ۸۲ تبعیدی از جمله فیدل کاسترو، برادرش رائول کاسترو، کامیلو سین فوئگوس و چه گوارا مجدداً در مکزیک سازماندهی شد.
۲۶ ژوئیه در انقلاب کوبا
در اواخر سال ۱۹۵۶ این ۸۲ مرد تبعیدی سوار بر قایق تفریحی شده و بندر توکسپان در ایالت ورزاکروز مکزیک را ترک کردند، آن‌ها در دوم دسامبر سال ۱۹۵۶ جهت قیام علیه باتیستا، مجدداً پا بر خاک کوبا گذاشتند. اما علائم اولیه نویدگر آینده‌ای خوش نبود، زیرا تبعیدیان در روز روشن پا به خشکی گذاشتند و توسط نیروی هوایی ارتش کوبا مورد حمله قرار گرفتند.
اغلب تبعیدیان در این حمله جان خود را از دست دادند. پس از حمله گروه دوپاره شد و دو روز سرگردان بود، تبعیدیان بیشتر آذوقه‌ای را که همراه خود آورده بودند نیز در ساحل رها کردند، در نهایت شانزده نفر از اعضای این گروه توانستند در کوه‌های سیرا مائسترا گردهم آیند. در کوهای سیرا مائسترا تبعیدیان مجدداً به نیروهای ارتش کوبا برخوردند.
در جریان نبرد سیرا مائسترا، چه گوارا از ناحیه گردن و سینه مورد اصابت گلوله قرار گرفت اما جراحت شدیدی برنداشت. چه گوارا که در اصل پزشک بود به مجروح بودن خود توجهی نکرد و پس از نبرد به مداوای دیگر مجروحان پرداخت. نبرد سیرا مائسترا اولین مرحله نبرد انقلابیون بود. انقلاب کوبا دو سال بعد و طی نبردهای متعدد دیگری در ژانویه ۱۹۵۹ به پیروزی رسید.
پس از سال ۱۹۵۹
در سال ۱۹۶۵ جنبش ۲۶ ژوئیه با نهضت‌های انقلابی دیگر در قالب حکومت کمونیستی به رهبری فیدل کاسترو دبیرکل حزب کمونیست کوبا ادغام شد. پرچم جنبش ۲۶ ژوئیه اما همچنان به عنوان نماد انقلاب کوبا حفظ شده‌است.
جستارهای وابسته
منابع
- انقلاب کوبا، اثر ارل رایس، ترجمه مهدی حقیقت خواه
| رویدادها |  | |
|---|---|---|
| اشخاص | ||
| کتاب‌ها | ||
| فیلم | ||
| نماد | ||
| کمیک | ||
موضوعات کوبا | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
