شکاف چینی-شوروی
| بخشی از مجموعه مباحث درباره |
| مارکسیسم–لنینیسم |
|---|
 |
شکاف چینی-شوروی (۱۹۶۰–۱۹۸۹) تیره شدن روابط سیاسی و ایدئولوژیک جمهوری خلق چین و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در جریان جنگ سرد بود. در دهه ۱۹۶۰، چین و اتحاد شوروی بزرگترین کشورهای کمونیستی عالم بودند. واگرایی دکترینی ناشی از علایق ملی روسی و چینی و تفاسیر این حکومت‌ها از مارکسیسم ارتدکس: مارکسیسم-لنینیسم و مائوئیسم ناشی می‌شد. سیاست ملی استالین‌زدایی و بین‌المللی همزیستی مسالمت‌آمیز شوروی که مائو آن را تجدیدنظرطلبی می‌دانست موضوع اختلاف‌ها بود.
در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ بحثهای بین احزاب کمونیست چین و روسیه احتمال همزیستی مسالمت‌آمیز با سرمایه‌داری غرب را نیز در بر می‌گرفت. با این وجود، در صحنه عمومی چین مائو تسه دونگ نسبت به کشورهای سرمایه‌دار رویه خصمانه‌ای داشت و در ابتدا همزیستی مسالمت‌آمیز با آن‌ها را رد می‌کرد و آن را یک بدعت گذاری مارکسیستی توسط شوروی می‌دانست.
چین برخلاف پیشینه ایدئولوژیک، موضعی خصمانه علیه غرب گرفت، و علناً سیاست همزیستی مسالمت آمیز شوروی بین بلوک شرق و بلوک غربرا محکوم کرد.[۱] علاوه بر این چین از پیوندهای نزدیکتر شوروی با هند، بیمناک بود و مسکو می‌ترسید مائو نسبت به مخاطرات جنگ هسته ای بیش از حد سهل انگار است.[۲]
تا ۱۹۶۱ تفاوت‌ها زیاد شده بودند و حزب کمونیست چین گونه شوروی کمونیسم را محصول «خائنین بدعت گذار» به رهبری نیکیتا خروشچف می‌دانست.
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sino-Soviet split». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ مارس ۲۰۲۰.