بحران موشکی کوبا

Cuban Missile Crisis
بخشی از جنگ سرد
تاریخ ۱۶–۲۸ اکتبر, ۱۹۶۲ (۲۰ نوامبر محاصره دریایی کوبا پایان یافت) مکان کوبا نتیجه برداشتن موشک های هسته ای اتحاد جماهیر شوروی از کوبا برداشتن موشک های هسته ای آمریکا از ترکیه و ایتالیا توافق با اتحاد جماهیر شوروی مبنی بر اینکه ایالات متحده هرگز بدون تحریک مستقیم به کوبا حمله نخواهد کرد ایجاد خط تلفن اتمی بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی
طرفین درگیر
اتحاد جماهیر شوروی کوبا پشتیبانی توسط: پیمان ورشو	ایالات متحده آمریکا ایتالیا ترکیه پشتیبانی توسط: ناتو
فرماندهان و رهبران
نیکیتا خروشچف آناستاس میکویان رودیون مالینوفسکی Issa Pliyev Georgy Abashvili فیدل کاسترو رائول کاسترو چه گوارا	جان اف. کندی رابرت مک‌نامارا مکسول تیلور کرتیس له‌می George Whelan Anderson Jr. رابرت اف. کندی آمینتوره فانفانی جولیو آندرئوتی جمال گورسل İlhami Sancar
تلفات
بدون تلفات	۱ هواپیمای جاسوسی لاکهید یو-۲ از دست رفت ۱ کشته

در اوت ۱۹۶۲، اتحاد شوروی در کوبا اقدام به ساختن سکوهای پرتاب موشک‌های میان برد کرد. بعد از شکست عملیات آمریکایی خلیج خوکها، شوروی موشکهایی را به بهانهٔ محافظت از کوبا در برابر حمله ایالات متحده آمریکا در کوبا مستقر کرد. از نظر شوروی این کار به همان اندازه توجیه پذیر بود که قرار گرفتن کلاهک‌های هسته‌ای توسط آمریکا در بریتانیا، ایتالیا، یونان و مهم‌تر از همه ترکیه.

در ماه اکتبر همان سال هواپیماهای لاکهید یو-۲ آمریکا از سکوهای پرتاب موشک‌های در حال ساخت عکس گرفتند. این سکوها قادر به پرتاب کردن موشکهایی با برد ۱۶۰۰ کیلومتر بودند. جان کندی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به محض آگاهی از حضور موشک‌های روسی، در پیام خود در شب ۲۲ اکتبر ۱۹۶۲ آماده باش نیروهای آمریکایی را اعلام و حرکت کلیه کشتی‌های شوروی به مقصد کوبا را ممنوع اعلام کرد. وی همچنین از نیکیتا خروشچف رهبر اتحاد شوروی خواست موشک‌ها را تحت نظارت سازمان ملل از کوبا خارج کند.

با پذیرش درخواست کندی از سوی کرملین در ۲۸ اکتبر بحران موشکی کوبا که جهان را تا آستانهٔ جنگ اتمی پیش برد، پایان یافت و در مقابل، ایالات متحده نیز موشک‌های اتمی خود را از ترکیه خارج کرد.

منابع

• رابرت شولزینگر، " دیپلماسی آمریکا در قرن بیستم "، حمید رفیعی مهرآبادی، (دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، تهران، ۱۳۷۹)، چاپ اول
• ویکی‌پدیای انگلیسی