پرش به محتوا

روبن آموریم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
روبن آموریم
آموریم در سال ۲۰۲۴
اطلاعات شخصی
نام کامل روبن فیلیپه مارکس آموریم
زادروز ۲۷ ژانویهٔ ۱۹۸۵ ‏(۴۰ سال)
زادگاه لیسبون
قد ۱٫۸۰ متر (۵ فوت ۱۱ اینچ)
پست هافبک
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۸–۲۰۰۰ CAC Pontinha
۲۰۰۰–۲۰۰۲ بنفیکا
۲۰۰۲–۲۰۰۳ بلننسس
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۲۰۰۳–۲۰۰۸ بلننسس ۹۶ (۴)
۲۰۰۸–۲۰۱۷ بنفیکا ۹۵ (۵)
۲۰۱۲–۲۰۱۳ ← براگا (قرضی) ۳۰ (۴)
۲۰۱۵ بنفیکا بی ۲ (۰)
۲۰۱۵–۲۰۱۶ ← الوکره (قرضی) ۱۴ (۲)
مجموع ۲۳۷ (۱۵)
تیم ملی
۲۰۰۳ زیر ۱۸ سال پرتغال ۳ (۰)
۲۰۰۳–۲۰۰۴ زیر ۱۹ سال پرتغال ۱۳ (۰)
۲۰۰۴–۲۰۰۵ زیر ۲۰ سال پرتغال ۱۳ (۰)
۲۰۰۵–۲۰۰۸ زیر ۲۱ سال پرتغال ۱۰ (۰)
۲۰۱۰ پرتغال بی ۱ (۰)
۲۰۱۰–۲۰۱۴ پرتغال ۱۴ (۰)
دوران مربیگری
۲۰۱۸–۲۰۱۹ کاسا پیا
۲۰۱۹ براگا بی
۲۰۱۹–۲۰۲۰ براگا
۲۰۲۰–۲۰۲۴ اسپورتینگ
۲۰۲۴– منچستریونایتد
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

روبن فیلیپه مارکس آموریم (پرتغالی: Rúben Filipe Marques Amorim؛ زاده ۲۷ ژانویهٔ ۱۹۸۵) بازیکن سابق فوتبال و سرمربی باشگاه فوتبال منچستر یونایتد می‌باشد.

روبن آموریم در دوران بازیگری‌اش به عنوان یک هافبک فعالیت می‌کرد. او در سال ۲۰۰۸ به بنفیکا پیوست و با این تیم موفق شد ده عنوان قهرمانی کسب کند که از جمله آن‌ها می‌توان به سه قهرمانی در لیگ پرتغال، یک قهرمانی در جام حذفی پرتغال، پنج عنوان در جام اتحادیه پرتغال و یک سوپرکاپ پرتغالاشاره کرد. او بخش عمده‌ای از دوران حرفه‌ای‌اش را در تیم‌های بلننسس و بنفیکا گذراند. آموریم همچنین سابقه حضور در دو دوره جام جهانی فوتبال را با تیم ملی پرتغال در کارنامه دارد و در مجموع ۱۴ بازی ملی برای کشورش انجام داده است.

او پس از خداحافظی از فوتبال در سال ۲۰۱۷، فعالیت مربی‌گری‌اش را از سال ۲۰۱۸ در تیم کاسا پیا آغاز کرد، اما در همان سال به دلیل اختلاف با فدراسیون فوتبال پرتغال از سمت خود کناره‌گیری کرد. سپس هدایت تیم دوم براگا (معروف به براگا B) را برعهده گرفت و در ادامه، در دسامبر ۲۰۱۹ به عنوان سرمربی تیم اصلی براگا منصوب شد. آموریم با این تیم موفق شد جام اتحادیه پرتغال فصل ۲۰۲۰ را فتح کند.

در مارس ۲۰۲۰، او به عنوان سرمربی تیم اسپورتینگ لیسبون منصوب شد و در آن زمان، سومین مربی گران‌قیمت تاریخ فوتبال لقب گرفت.[۱] در فصل نخست حضورش، اسپورتینگ را به قهرمانی در لیگ برتر و جام اتحادیه پرتغال رساند و به این ترتیب، پس از ۱۹ سال طلسم قهرمانی در لیگ را برای این باشگاه شکست.[۲] او در پایان همان فصل، عنوان مربی سال لیگ برتر پرتغال را از آن خود کرد. آموریم بعدها یک‌بار دیگر نیز در فصل ۲۴–۲۰۲۳ اسپورتینگ را به قهرمانی لیگ رساند و بار دیگر عنوان مربی سال پرتغال را کسب کرد. در اواخر سال ۲۰۲۴، او از اسپورتینگ جدا شد و به باشگاه منچستر یونایتد پیوست.

دوران باشگاهی

[ویرایش]

آغاز دوران حرفه‌ای

[ویرایش]

روبن آموریم فوتبال حرفه‌ای خود را از تیم بنفیکا آغاز کرد و در رده جوانان این باشگاه در کنار بازیکنانی مانند برونو سیمائو و پدرو روسیانو بازی می‌کرد.[۳]

بلننسس

[ویرایش]

پس از جدایی از بنفیکا، به پیشنهاد برونو سیمائو، به عنوان بازیکن تستی راهی تیم بلننسس شد و حتی با وجود شکستگی در دست، در تمرینات این تیم شرکت کرد.[۳]

آموریم در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۳ برای نخستین‌بار در رقابت‌های لیگ برتر پرتغال به میدان رفت و در دقیقه پایانی دیدار مقابل آلورکا که با پیروزی ۲–۰ بلننسس همراه بود، وارد زمین شد.[۴] او همچنین در فینال جام حذفی پرتغال ۲۰۰۷ برای این تیم به میدان رفت.[۳]

بازگشت به بنفیکا

[ویرایش]

در اواخر آوریل ۲۰۰۸، پس از پایان قراردادش با بلننسس، با قراردادی چهار ساله به بنفیکا بازگشت.[۵] او در فصل ۰۹–۲۰۰۸ لیگ برتر پرتغال به یکی از بازیکنان اصلی بنفیکا تبدیل شد و نخستین گلش را در ۲۳ نوامبر همان سال در پیروزی ۲–۰ برابر آکادمیکا به ثمر رساند.[۶]

با ورود بازیکنان جدیدی مانند خاوی گارسیا و رامیرس، آموریم در فصل ۱۰–۲۰۰۹ فرصت کمتری برای بازی پیدا کرد، اما همچنان نقش قابل توجهی در قهرمانی بنفیکا در لیگ و جام اتحادیه پرتغال داشت؛ قهرمانی‌هایی که پس از پنج سال برای باشگاه به‌دست آمد. او در فصل بعد، زمانی که دچار مصدومیت نبود، به‌طور منظم توسط ژرژه ژسوس به میدان فرستاده می‌شد. با این حال، در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۱ تحت عمل جراحی زانو قرار گرفت و برای چندین ماه از میادین دور ماند.[۷]

آموریم در اکتبر ۲۰۱۱، هنگامی که به اردوی تیم ملی پرتغال دعوت شده بود، از رویکرد ژسوس در قبال استفاده از بازیکنان خارجی انتقاد کرد و گفت که بنفیکا در اغلب بازی‌ها حتی یک بازیکن پرتغالی هم در ترکیب ندارد.[۸] در ادامه، پس از بازی برابر ریو آوه، که با وجود گرم کردن، به میدان فرستاده نشد، از تمرین با بازیکنان نیمکت‌نشین خودداری کرد و با اقدامات انضباطی باشگاه روبه‌رو شد.[۹][۱۰] در ۳۰ ژانویه ۲۰۱۲، او به صورت قرضی راهی براگا شد.[۱۱]

در فصل ۱۴–۲۰۱۳ آموریم به دا لوز بازگشت و در ۳۷ مسابقه برای بنفیکا میدان رفت. او نقش مهمی در کسب سه‌گانه تاریخی لیگ، جام حذفی و جام اتحادیه بنفیکا در آن فصل ایفا کرد.[۱۲] او در آغاز فصل ۱۵–۲۰۱۴ در دیدار سوپرجام مقابل ریو آوه، ۱۲۰ دقیقه بازی کرد و با قهرمانی در این رقابت‌، تیمش را به چهارمین جام سال رساند.[۱۳]

در ۲۴ اوت همان سال، آموریم در بازی با بوآویشتا که در چمن مصنوعی برگزار می‌شد، دچار آسیب‌دیدگی از ناحیه رباط صلیبی شد و در نتیجه این اتفاق پنج ماه از میادین دور بود.[۱۴] [۱۵] پس از پایان یافتن دوران مصدومیت، او در ۱۱ فوریه ۲۰۱۵ به عنوان بازیکن تعویضی در پیروزی ۳–۰ بنفیکا برابر ویتوریا ستوبال در نیمه‌نهایی جام اتحادیه ۱۵–۲۰۱۴ به میدان رفت.[۱۶] [۱۷]

در ۱۴ اوت ۲۰۱۵، آموریم با قراردادی قرضی راهی تیم الوکره در قطر شد تا یک فصل هم در لیگ ستارگان قطر بازی کند.[۱۸] با پایان قرارداد با الوکره، آموریم به بنفیکا بازگشت و در ۴ آوریل ۲۰۱۷، پس از بیش از یک سال دوری از میادین به دلیل پارگی کامل رباط صلیبی زانوی راست، آموریم قراردادش با بنفیکا را فسخ کرد و در ۳۲ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد.[۱۹]

دوران ملی

[ویرایش]
آموریم در حال بازی برای تیم ملی پرتغال، ژوئن ۲۰۱۳

آموریم در جام ملت‌های اروپا زیر ۲۱ سال ۲۰۰۷ که در هلند برگزار شد، برای تیم ملی زیر ۲۱ سال پرتغال به میدان رفت. در این رقابت‌ها، تیم ملی پرتغال با شکست برابر ایتالیا از رسیدن به المپیک ۲۰۰۸ پکن بازماند.

در ۱۰ مه ۲۰۱۰، با وجود اینکه نام آموریم در فهرست ۲۳ نفرهٔ نهایی تیم ملی برای جام جهانی ۲۰۱۰ نبود،[۲۰][۲۱] در فهرست ذخیرهٔ شش‌نفره قرار گرفت.[۲۲] در تاریخ ۸ ژوئن، به‌دلیل مصدومیت نانی از ناحیهٔ استخوان ترقوه که او را از حضور در جام جهانی محروم می‌کرد، آموریم به جای او به ترکیب تیم ملی اضافه شد.[۲۳] او نخستین بازی ملی خود را در ۱۵ ژوئن انجام داد و در دیدار نخست مرحلهٔ گروهی برابر ساحل عاج (۰–۰) در پنج دقیقهٔ پایانی به جای رائول میرلس وارد زمین شد.[۲۴]

در سال ۲۰۱۴، آموریم از سوی سرمربی جدید تیم ملی، پائولو بنتو، برای حضور در جام جهانی ۲۰۱۴ فراخوانده شد.[۲۵] او در دیدار پایانی مرحلهٔ گروهی برابر غنا در ۲۶ ژوئن برای نخستین بار در این تورنمنت به میدان رفت و ۹۰ دقیقهٔ کامل را در جریان پیروزی ۲–۱ پرتغال بازی کرد؛ هرچند تیمش به خاطر تفاضل گل در همان مرحله گروهی حذف شد.[۲۶]

سبک بازی

[ویرایش]

سبک بازی آموریم شباهت زیادی به هم‌وطنش تیاگو مندس داشت؛ هر دو در پست هافبک میانی بازی می‌کردند و توانایی انجام وظایف دفاعی و هجومی را داشتند. آموریم بازیکنی چندپسته بود و به‌جز پست تخصصی‌اش در میانه میدان، در مواقع نیاز به‌عنوان مدافع راست یا حتی بال کناری نیز به کار گرفته می‌شد.[۲۷][۲۸]

سبک مربیگری

[ویرایش]

روبن آموریم از سیستم ثابت ۳-۴-۳ مبتنی بر مالکیت توپ و چرخش آن به‌صورت محتاطانه و حساب‌شده در یک‌سوم‌های مختلف زمین استفاده می‌کند.[۲۹]

آموریم تیم‌هایش را تشویق می‌کند تا فوتبال مبتنی بر مالکیت، با تمرکز بر شکستن خطوط میانی و استفاده از عرض کامل زمین بازی کنند. تیم‌های او به دلیل سازماندهی و تعهدشان به یک سبک بازی مشخص شناخته شده‌اند.[۲۹]

سبک بازی این مربی جوان و با دانش نسخه ای ارتقا یافته و پیشرفته الگو گرفته شده از ژوزه مورینیو می‌باشد.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "The most expensive fees paid for football managers". 90min.com. 8 September 2022. Retrieved 31 October 2024.
  2. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام LC2 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ "The story of Ruben Amorim: Man Utd's new manager branded the 'second Special One'". BBC Sport. 2 November 2024.
  4. ↑ "Belenenses frente ao Alverca" [Belenenses against Alverca]. Record (به پرتغالی). 15 December 2003. Retrieved 8 January 2018.
  5. ↑ "Ruben Amorim. Ai Jesus que lá vou eu" [Ruben Amorim. Oh Jesus here I go]. i (به پرتغالی). 29 December 2011. Retrieved 8 January 2018.
  6. ↑ "Benfica vence (0–2) a Académica" [Benfica beat (0–2) Académica]. Jornal de Notícias (به پرتغالی). 23 November 2008. Retrieved 8 January 2018.
  7. ↑ "Knee surgery robs Benfica of Rúben Amorim". UEFA. 19 January 2011. Retrieved 24 April 2011.
  8. ↑ "Ruben Amorim: "Fico feliz por Paulo Bento não pensar como Jesus"" [Ruben Amorim: "I'm happy Paulo Bento does not think as Jesus"]. Record (به پرتغالی). 3 October 2011. Archived from the original on 30 January 2018. Retrieved 29 January 2018.
  9. ↑ "Benfica: Ruben Amorim é caso disciplinar" [Benfica: Ruben Amorim a disciplinary case] (به پرتغالی). Maisfutebol. 28 December 2011. Archived from the original on 30 September 2019. Retrieved 4 January 2012.
  10. ↑ "Benfica. Rúben Amorim de novo ausente do treino depois de incidente disciplinar" [Benfica. Rúben Amorim again absent from training following disciplinary incident]. i (به پرتغالی). 28 December 2011. Retrieved 4 January 2012.
  11. ↑ "Yannick Djalo signs for Benfica". PortuGOAL. 31 January 2012. Archived from the original on 11 February 2012. Retrieved 5 February 2012.
  12. ↑ "Benfica lift cup to seal historic treble". UEFA. 18 May 2014. Archived from the original on 20 May 2014. Retrieved 23 February 2015.
  13. ↑ "Benfica vence SuperTaça nos penalties" [Benfica win SuperCup on penalties] (به پرتغالی). UEFA. 11 August 2014. Archived from the original on 19 August 2014. Retrieved 2 January 2016.
  14. ↑ Alvarenga, Vítor Hugo; Cunha, Pedro Jorge (24 August 2014). "Benfica: Ruben Amorim com entorse no joelho direito" [Benfica: Ruben Amorim with right knee sprain] (به پرتغالی). Maisfutebol. Archived from the original on 30 September 2019. Retrieved 23 February 2015.
  15. ↑ "Ruben Amorim com rotura total do ligamento cruzado" [Ruben Amorim with total rupture of the anterior cruciate ligament]. Observador (به پرتغالی). 25 August 2014. Retrieved 23 February 2015.
  16. ↑ "Benfica e V. Setúbal pensam na final da Taça da Liga" [Benfica and V. Setúbal thinking of League Cup final] (به پرتغالی). Rádio e Televisão de Portugal. 10 February 2015. Retrieved 2 January 2016.
  17. ↑ "Benfica vence Vitória de Setúbal e garante final da Taça da Liga" [Benfica defeat Vitória de Setúbal and confirm League Cup final] (به پرتغالی). TSF. 11 February 2015. Retrieved 2 January 2016.
  18. ↑ "Ruben Amorim emprestado ao Al-Wakrah" [Rúben Amorim on loan to Al-Wakrah] (به پرتغالی). S.L. Benfica. 14 August 2015. Retrieved 15 August 2015.
  19. ↑ Sanches, João (4 April 2017). "Rúben Amorim rescinde com o Benfica e coloca ponto final na carreira" [Rúben Amorim rescinds with Benfica and ends career]. O Jogo (به پرتغالی). Retrieved 5 April 2017.
  20. ↑ "Convocados revelados" [Squad revealed] (به پرتغالی). فدراسیون فوتبال پرتغال. 10 May 2010. Archived from the original on 15 June 2011. Retrieved 11 May 2010.
  21. ↑ "Pepe in Portugal squad". FIFA. 10 May 2010. Archived from the original on 12 May 2010. Retrieved 11 May 2010.
  22. ↑ "Release list of up to 30 players" (PDF). FIFA. 13 May 2010. Archived from the original (PDF) on 1 June 2010. Retrieved 14 May 2010.
  23. ↑ "World Cup 2010: Portugal's Nani out of World Cup". بی‌بی‌سی اسپورت. 8 June 2010. Retrieved 8 June 2010.
  24. ↑ "Ivory Coast outplays Portugal, but earns scoreless draw in opener". ESPN Soccernet. 15 June 2010. Retrieved 25 April 2014.
  25. ↑ "Portugal World Cup 2014 squad". دیلی تلگراف. 2 June 2014. Retrieved 26 June 2014.
  26. ↑ "Ronaldo downs Ghana but Portugal crash out". FIFA. 26 June 2014. Archived from the original on 28 June 2014. Retrieved 26 June 2014.
  27. ↑ ""Rúben Amorim não é o substituto ideal de Matic"" ["Rúben Amorim is not Matic's ideal replacement"] (به پرتغالی). رادیو رنسانسا. 27 January 2014. Retrieved 5 April 2017.
  28. ↑ "Perfil: Ruben Amorim" [Profile: Ruben Amorim] (به پرتغالی). Diário de Notícias. 8 June 2010. Archived from the original on 25 November 2023. Retrieved 25 November 2023.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ طرفداری. «روبن آموریم کیست و چرا بازارش این‌قدر داغ شده؟».

مربیان باشگاه منچستر یونایتد

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=روبن_آموریم&oldid=42980229»