شاخص رفاه لگاتوم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شاخص رفاه لگاتوم رتبه‌بندی سالانه مؤسسه پژوهشی لگاتوم (Legatum Prosperity Index) است که دربارهٔ سطح رفاه در ۱۴۲ کشور مختلف منتشر می‌شود. لگاتوم از سال ۲۰۰۷ این گزارش را ارائه می‌کند و پژوهشگران آن، شاخص رفاه را براساس ترکیبی از وضعیت کشورها در ۹ حوزه مختلف تعریف کرده‌اند. سطح رفاه در کشورها با مقایسه وضعیت آن‌ها در ۹ حوزه اقتصاد، فرصت‌های کسب و کار، حکومت‌داری، آموزش، سلامت، امنیت و ایمنی، محیط زیست، آزادی‌های فردی و سرمایه اجتماعی سنجیده می‌شود. در رتبه‌بندی ۲۰۱۵، نروژ، سوئیس، دانمارک، بالاترین رتبه‌ها را دارا بودند. رتبه ایران فهرست ۲۰۱۴، ۱۰۷ است و در اغلب هشت حوزه مورد بررسی نیز در نیمه پایینی جدول قرار دارد. بهداشت و آموزش تنها حوزه‌هایی هستند که ایران در نیمه بالایی جدول قرار گرفته‌است.[۱]

کشورها بر اساس امتیاز آنها (L) در شاخص رفاه لگاتوم سال 2020.
  L ≥ ۸۰
  75 ≤ L < 80
  70 ≤ L < 75
  65 ≤ L < 70
  60 ≤ L < 65
  55 ≤ L < 60
  50 ≤ L < 55
  45 ≤ L < 50
  40 ≤ L < 45
  35 ≤ L < 40
  30 ≤ L < 35
  L < 30
  داده در دسترس نیست

رتبه‌بندی ۲۰۱۹[ویرایش]

۳۰ کشور برتر[۲]

رتبه‌بندی ۲۰۱۶[ویرایش]

۲۰ کشور پایین

[۳]

رتبه‌بندی ۲۰۱۵[ویرایش]

۲۶ کشور بالا

رتبه‌بندی ۲۰۱۴[ویرایش]

۳۰ کشور بالا

رتبه‌بندی ۲۰۱۳[ویرایش]

Top 30

Bottom 20

رتبه‌بندی ۲۰۱۲[ویرایش]

Top 30

Bottom 20

رتبه‌بندی ۲۰۱۱[ویرایش]

Top 30

Bottom 20

رتبه‌بندی ۲۰۱۰[ویرایش]

Top 30

Bottom 20

رتبه‌بندی ۲۰۰۹[ویرایش]

Top 30

Bottom 20

رتبه‌بندی ۲۰۰۸[ویرایش]

Top 30

Bottom 20

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «شاخص رفاه؛ ایران هفت پله سقوط کرد». بی‌بی‌سی فارسی. ۸ نوامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۹ نوامبر ۲۰۱۴.
  2. Legatum Prosperity Index Report 2019
  3. Legatum Prosperity Index Report 2016

پیوند به بیرون[ویرایش]