جی. دی. تروت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جی. دی. تروت
نام در زمان تولدجان دیوین تروت
زادهٔ1959 (۶۳–۶۴ سال)
تحصیلاتدانشگاه کرنل (پی‌اچ‌دی، 1988)
دورهفلسفه معاصر
حیطهفلسفه غرب
مکتبفلسفه تحلیلی
محل کاردانشگاه لویولا، شیکاگو، مؤسسه فناوری ایلینوی
پایان‌نامهاسناد، محتوا و روش: دفاع علمی از روان‌شناسی عام (1988)
استاد راهنماریچارد بوید
علایق اصلی
فلسفه علم، فلسفه روان‌شناسی، علم‌شناختی
تأثیرگرفته از

جی دی تروت (به انگلیسی: J. D. Trout، زاده 1959) فیلسوف علم، دانشمند شناختی، مدرس و نویسنده غیرداستانی آمریکایی است، که دارای کرسی فلسفه در مؤسسه فناوری ایلینویز است.[۱] تحقیقات او بر ماهیت پیشرفت علمی و تأثیر آن بر درک و رفاه انسان متمرکز است.

تحصیلات و کار[ویرایش]

تروت در کلیولند اوهایو، از مادری با اصالت سیسیلی و ایرلندی، یکی از اعضای WAVES (for Women Accepted for Volunteer Emergency Service): زنان پذیرفته‌شده برای خدمات اضطراری داوطلبانه) در نیروی دریایی ایالات متحده متولد شد. او در مدارس دولتی در کلیولند و منطقه فیلادلفیا تحصیل کرد، و در آن‌جا بوکس آموخت.

تروت مدرک لیسانس خود را در رشته فلسفه و تاریخ در دانشگاه باکنل، در سال ۱۹۸۲، و دکترای خود را در فلسفه، در دانشگاه کرنل در سال ۱۹۸۸، تحت نظارت ریچارد بوید دریافت کرد. او تا در سال ۲۰۱۸، در دانشگاه لویولا شیکاگو در بیشتر دوران حرفه‌ای خود تدریس کرد.[۲]

تروت عضو پیش‌دکتری بنیاد ملی علوم و همکار فارغ‌التحصیل در دانشگاه کرنل بود. در سال‌های ۱۹۸۸–۱۹۸۹، تروت عضو فوق‌دکتری ملون در کالج برین ماور و برنده جایزه انتخابی برای کتابش در سال ۱۹۹۸، به نام "اندازه‌گیری جهان اتفاقی" بود. در سال ۱۹۹۹، استاد مدعو در دانشگاه اینسبروک بود. در سال ۲۰۰۵، استاد مدعو فلسفه در دانشگاه شیکاگو و محقق مدعو در دانشکده تحصیلات تکمیلی تجارت بود.

کار فلسفی[ویرایش]

تروت پس از آغاز فعالیتی موازی در پردازش زبان گفتاری در دهه بیست زندگی، تعدادی مقاله تجربی و نظری در مورد ادراک گفتار نوشت. کارهای او بر روی موضوعات فلسفی و روان‌شناسی، اغلب ترکیبی از زبان‌شناسی، زیست‌شناسی، اقتصاد، تاریخ و سیاست عمومی است. "اندازه‌گیری جهان اتفاقی: واقع‌گرایی، طبیعت‌گرایی و روش‌های کمی در علوم رفتاری" معتقد است که روان‌شناسی ادراکی و روان‌شناسی شناختی، که اغلب به عنوان نام "علم" به حاشیه رانده می‌شوند، به‌عنوان حوزه‌های بالغ در حال ظهور هستند و سزاوار وزن فکری می‌باشند. فیزیک و شیمی، برای حمایت از نسخه جدیدی از رئالیسم علمی به نام واقع‌گرایی اندازه‌گیری‌شده به کار گرفته شد. در سال ۲۰۰۵، تروت به همراه مایکل بیشاپ، "معرفت‌شناسی و روان‌شناسی قضاوت انسان" را منتشر کردند. این کتاب استدلال می‌کند که معرفت‌شناسی، همان‌طور که در دنیای انگلیسی‌زبان انجام می‌شود، به یک تمرین محلی و مکتبی تبدیل شده‌است، و باید با روان‌شناسی بهبودبخش - حوزه‌ای از روان‌شناسی که به ارزیابی و بهبود تصمیم‌گیری اختصاص دارد، جایگزین شود. کتاب "شکاف همدلی: ساختن پل‌هایی از زندگی خوب به‌سوی جامعه خوب"، تحقیقات علمی در مورد همدلی، اراده آزاد و تصمیم‌گیری را به خدمت می‌گیرد تا توضیح دهد که چگونه افراد شایسته می‌توانند درجات نامناسب نابرابری و رنج را نادیده بگیرند، و یک چشم‌انداز واقعی ایجاد می‌کند تا سیاست‌هایی که رفاه انسان را بهبود می‌بخشد، دیده شوند.

جدیدترین کتاب او، "شکاف همدلی"، نشان می‌دهد که یک دموکراسی منصفانه و انسانی در دوران مدرن باید به علم روان‌شناسی روی آورد، تا سیاست‌هایی ایجاد کند که نقص‌های طبیعی افراد را اصلاح کند.

آثار برگزیده[ویرایش]

کتاب‌ها[ویرایش]

مقاله‌ها[ویرایش]

  • ۱۹۹۰. تأثیرات شنوایی و بصری بر ترمیم آوایی. زبان و گفتار، ۳۳، ۱۲۱–۱۳۵ (با ویلیام پوزر به عنوان نویسنده دوم).
  • ۱۹۹۲. نظریه - پیوند و اتکای مزدور. فلسفه علم، ۵۹، ۲۳۱–۲۴۵.
  • ۱۹۹۴. نگاه واقع‌بینانه به عقب. مطالعات تاریخ و فلسفه علم، ۲5 (1)، ۳۷–۶۴.
  • ۲۰۰۱. متافیزیک، روش و دهان: درس‌های فلسفی ادراک گفتار. روان‌شناسی فلسفی، ۱۴، (۳)، ۲۶۱–۲۹۱.
  • ۲۰۰۱. مبنای بیولوژیکی گفتار: از صحبت کردن با حیوانات چه چیزی استنباط کنیم؟ بررسی روان‌شناسی، ۱۰۸، (۳)، ۵۲۳–۵۴۹.
  • ۲۰۰۲. ۵۰ سال مدل‌سازی پیش‌گویانه موفق باید کافی باشد: درس‌هایی برای فلسفه علم. فلسفه علم ۶۸ (مجموعه مقالات): S197-S208 (با مایکل بیشاپ).
  • ۲۰۰۲. تبیین علمی و حس تفاهم. فلسفه علم ۶9(2)، ۲۱۲–۲۳۳.
  • ۲۰۰۳. تخصص‌های زیستی برای گفتار: حیوانات چه چیزی می‌توانند به ما بگویند؟ جهت‌گیری‌های فعلی در علوم روان‌شناسی، ۱۲ (۵، اکتبر)، ۱۵۵–۱۵۹.
  • ۲۰۰۵. تقویت واژگانی گفتار نویز باند در قالب‌های باز و بسته. ارتباطات گفتاری ۴7 (4)، ۴۲۴–۴۳۵.
  • ۲۰۰۵. پدرگرایی و سوگیری شناختی. قانون و فلسفه ۲۴ (۴، ژوئیه)، ۳۹۳–۴۳۴.
  • ۲۰۰۵. آسیب‌شناسی‌های معرفت‌شناسی تحلیلی استاندارد. Noûs 39 (4), 696-714 (با مایکل بیشاپ).
  • ۲۰۰۷. یک محدودیت شاید، اما آیا پدرگرایی است؟ سوگیری شناختی و انتخاب کمک‌های تصمیم‌گیری دولتی. مجله حقوق و آزادی NYU، 2 (3)، ۴۵۵–۴۶۹.
  • ۲۰۰۷. روان‌شناسی تبیین علمی، قطب‌نمای فلسفه، ۲/۳، ۵۶۴–۵۹۱.
  • ۲۰۰۷. روان‌شناسی تنزیل: سیاست متعادل کردن سوگیری‌ها. فصلنامه روابط عمومی، ۲1 (2)، ۲۰۱–۲۲۰.
  • ۲۰۰۸. اغوای بدون علت: کشف نوروفیلی توضیحی. روند در علوم شناختی، ۱۲، ۲۸۱–۲۸۲.
  • ۲۰۰۸. پایایی‌گرایی راهبردی: رویکردی طبیعت‌گرایانه به معرفت‌شناسی. قطب‌نما فلسفه، ۳/۵، ۱۰۴۹–۱۰۶۵.

منابع[ویرایش]

  1. humansciences.iit.edu
  2. Since 1992 he has worked as a professor of philosophy at Loyola University Chicago, where he holds appointments in the philosophy department and the Parmly Sensory Sciences Institute.

پیوند به بیرون[ویرایش]