زبان گفتاری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
زبان گفتاری یکی از گونه‌های کاربردی زبان است که برای ارتباط کلامی به کار می‌رود و در تقابل با زبان نوشتاری قرار می‌گیرد. ساخت‌های زبانی به کار رفته در زبان گفتاری عموماً ساده‌تر از ساخت‌های به کار رفته در زبان نوشتاری هستند.[۱]
بعبارتی زبان گفتاری سیستم منظم و معنادار آوایی زبان است. که عمدتاً از واجها تشکیل شده است.
منابع[ویرایش]
- ↑
Rijkhoff. J. (2002). The Noun Phrase. Oxford: Oxford University Press. p.23
