ایوبیان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
جز واگردانی خودکار خرابکاری بر پایه امتیاز خرابکاری. واگردانی اشتباه ربات را همراه با پیوند تفاوت در کاربر:Dexbot/گزارش اشتباه اعلام کنید. همچنین توصیه میشود حساب کاربری بسازید.
برچسب: واگردانی
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱: خط ۱:
{{Infobox country
{{Infobox country
| native_name = {{lang|ar|الأیوبیون}}{{سخ}}{{lang|ckb|ئه‌یووبی}}{{سخ}}{{lang|ku|Eyûbî}}
| native_name = {{lang|ar|الأیوبیون}}{{سخ}}{{lang|ckb|}}{{سخ}}{{lang|ku|Eyûbî}}
| conventional_long_name = سلطنت ایوبی مصر
| conventional_long_name = سلطنت ایوبی مصر
| common_name = ایوبیان
| common_name = ایوبیان
خط ۳۸: خط ۳۸:
* [[حما]] (تا ۱۳۴۱)}}
* [[حما]] (تا ۱۳۴۱)}}
| common_languages = {{plainlist|
| common_languages = {{plainlist|
* [[]]
* [[زبان کردی|کردی]]
* [[زبان عربی|عربی]]<ref name="Magill809">{{harvnb|Magill|1998|p=809}}</ref><ref name="France84">{{harvnb|France|1998|p=84}}</ref>}}
* [[زبان عربی|عربی]]<ref name="Magill809">{{harvnb|Magill|1998|p=809}}</ref><ref name="France84">{{harvnb|France|1998|p=84}}</ref>}}
| religion = {{plainlist|
| religion = {{plainlist|
خط ۷۴: خط ۷۴:
| footnotes = <sup>a</sup>شاخه ای از دودمان ایوبی تا قرن شانزدهم میلادی در منطقه [[حصن کیفا]] حکومت می‌کردند.{{سخ}}<sup>b</sup>کل جمعیت سرزمین‌های امپراتوری ایوبی مشخص نیست. این تخمین جمعیت تنها شامل [[مصر]]، [[سوریه]]، [[جزیره (بین‌النهرین)|بین‌النهرین شمالی]]، [[فلسطین]] و [[اردن]] می‌شود. سایر مناطق امپراتوری ایوبی، مانند مناطق ساحلی [[یمن]]، [[حجاز]]، [[نوبه (منطقه)|نوبه]] و [[برقه]] شامل این رقم تخمین نمی‌شوند.
| footnotes = <sup>a</sup>شاخه ای از دودمان ایوبی تا قرن شانزدهم میلادی در منطقه [[حصن کیفا]] حکومت می‌کردند.{{سخ}}<sup>b</sup>کل جمعیت سرزمین‌های امپراتوری ایوبی مشخص نیست. این تخمین جمعیت تنها شامل [[مصر]]، [[سوریه]]، [[جزیره (بین‌النهرین)|بین‌النهرین شمالی]]، [[فلسطین]] و [[اردن]] می‌شود. سایر مناطق امپراتوری ایوبی، مانند مناطق ساحلی [[یمن]]، [[حجاز]]، [[نوبه (منطقه)|نوبه]] و [[برقه]] شامل این رقم تخمین نمی‌شوند.
|image_map2=File:AyyubidGreatest.png}}
|image_map2=File:AyyubidGreatest.png}}
'''ایوبیان''' ({{lang-ar|الأيوبيون}}، {{Lang-ku|ئەیووبییەکان}})، یک دودمان کرد تبار [[مسلمان]] [[سنی|سنی مذهب]] بود که [[صلاح‌الدین ایوبی]] در سال ۱۱۷۱ میلادی به مرکزیت [[مصر]] بنیاد گذاشت و نخستین سلسله دوران [[سلطان مصر | سلطنت مصر]] به‌شمار می‌رود. صلاح الدین یک [[سنی|مسلمان سنی]] کرد تبار{{sfn|Jackson|1996|page=36}}<ref name="Humphreys1987">{{harvnb|Humphreys|1987}}</ref><ref name="Ozoglu46">{{harvnb|Özoğlu|2004|p=46}}</ref><ref name="Bosworth73">{{harvnb|Bosworth|1996|p=73}}</ref> بود که به عنوان سردار [[نورالدین زنگی]]، سلطان سوریه، خدمت می‌کرد. او رهبری لشکر نورالدین را در حمله به مصر و بیرون راندن صلیبیون از آنجا برعهده گرفت و پس از آن، وزیر خلیفه فاطمی، عاضد، شد. پس از مرگ نورالدین زنگی و عاضد، صلاح الدین خود را [[سلطان مصر]] خواند و امپراتوریی ایجاد کرد که مناطق [[مصر]]، [[شام (سرزمین)|شام]]، [[یمن]]، [[حجاز]]، [[طرابلس]]، [[برقه]]، جنوب [[آناتولی]] و کردستان در شمال عراق را تحت سلطه گرفت. صلاح الدین اولین حاکمی بود که به علت وسعت قلمرو و در اختیار داشتن منطقه حجاز، صاحب لقب افتخاری [[خادم حرمین شریفین]] شد و پس از او تمام سلاطین مصر، تا زمان عثمانی، این لقب را گرفتند.<ref name="ArabNews">{{cite web |last=Fakkar |first=Galal |title=Story behind the king's title |url=http://www.arabnews.com/saudi-arabia/news/695351 |website=[[Arab News]] |location=[[Jeddah]] |date=27 January 2015 |access-date=27 June 2016}}</ref><ref name="Eiselen89">{{harvnb|Eiselen|1907|p=89}}</ref>
'''ایوبیان''' ({{lang-ar|الأيوبيون}}، {{Lang-ku|ئەیووبییەکان}})، یک دودمان [[مسلمان]] [[سنی|سنی مذهب]] بود که [[صلاح‌الدین ایوبی]] در سال ۱۱۷۱ میلادی به مرکزیت [[مصر]] بنیاد گذاشت و نخستین سلسله دوران [[سلطان مصر | سلطنت مصر]] به‌شمار می‌رود. صلاح الدین یک [[سنی|مسلمان سنی]] کرد تبار{{sfn|Jackson|1996|page=36}}<ref name="Humphreys1987">{{harvnb|Humphreys|1987}}</ref><ref name="Ozoglu46">{{harvnb|Özoğlu|2004|p=46}}</ref><ref name="Bosworth73">{{harvnb|Bosworth|1996|p=73}}</ref> بود که به عنوان سردار [[نورالدین زنگی]]، سلطان سوریه، خدمت می‌کرد. او رهبری لشکر نورالدین را در حمله به مصر و بیرون راندن صلیبیون از آنجا برعهده گرفت و پس از آن، وزیر خلیفه فاطمی، عاضد، شد. پس از مرگ نورالدین زنگی و عاضد، صلاح الدین خود را [[سلطان مصر]] خواند و امپراتوریی ایجاد کرد که مناطق [[مصر]]، [[شام (سرزمین)|شام]]، [[یمن]]، [[حجاز]]، [[طرابلس]]، [[برقه]]، جنوب [[آناتولی]] و کردستان در شمال عراق را تحت سلطه گرفت. صلاح الدین اولین حاکمی بود که به علت وسعت قلمرو و در اختیار داشتن منطقه حجاز، صاحب لقب افتخاری [[خادم حرمین شریفین]] شد و پس از او تمام سلاطین مصر، تا زمان عثمانی، این لقب را گرفتند.<ref name="ArabNews">{{cite web |last=Fakkar |first=Galal |title=Story behind the king's title |url=http://www.arabnews.com/saudi-arabia/news/695351 |website=[[Arab News]] |location=[[Jeddah]] |date=27 January 2015 |access-date=27 June 2016}}</ref><ref name="Eiselen89">{{harvnb|Eiselen|1907|p=89}}</ref>


با آغاز درگیری بین [[نورالدین زنگی]] و [[شاور بن مجیر السعدی|شاوَر]] که با صلیبیون همراه شده بود، نورالدین در سال ۱۱۶۶ م [[اسدالدین شیرکوه]] و بردارزاده‌اش صلاح‌الدین را به مصر فرستاد تا علاوه بر شکست نیروهای متحد شاور و صلیبیون حکومت مصر را به‌دست بگیرند. اما پس از پایان یافتن جنگ و صلح بین طرفین، خلیفهٔ فاطمی، [[العاضدلدین الله (خلیفه فاطمی)|العاضِد]]، اسدالدین را به عنوان وزیر خود برگزید ولی پس از یک سال، با مرگ شاور و شیرکوه، صلاح‌الدین وارث مقام عموی خود شد و سرانجام، با مرگ آخرین خلیفهٔ فاطمی، حکومت مصر در سال ۱۱۷۳ م به صلاح‌الدین رسید. با وجود آنکه این تغییر عظیم به سهولت تمام انجام شد، اما بین صلاح‌الدین و فرمانده‌اش؛ یعنی نورالدین زنگی اختلافاتی به وجود آمد. با مرگ نورالدین، صلاح‌الدین پس از چندی استقلال کامل خود را اعلان نمود و با حمایت خلیفه عباسی خود را سلطان معرفی کرد.<ref>{{پک|طقوش|۱۳۸۰|ک=دولت ایوبیان|ص=۱–۷۸}}</ref>
با آغاز درگیری بین [[نورالدین زنگی]] و [[شاور بن مجیر السعدی|شاوَر]] که با صلیبیون همراه شده بود، نورالدین در سال ۱۱۶۶ م [[اسدالدین شیرکوه]] و بردارزاده‌اش صلاح‌الدین را به مصر فرستاد تا علاوه بر شکست نیروهای متحد شاور و صلیبیون حکومت مصر را به‌دست بگیرند. اما پس از پایان یافتن جنگ و صلح بین طرفین، خلیفهٔ فاطمی، [[العاضدلدین الله (خلیفه فاطمی)|العاضِد]]، اسدالدین را به عنوان وزیر خود برگزید ولی پس از یک سال، با مرگ شاور و شیرکوه، صلاح‌الدین وارث مقام عموی خود شد و سرانجام، با مرگ آخرین خلیفهٔ فاطمی، حکومت مصر در سال ۱۱۷۳ م به صلاح‌الدین رسید. با وجود آنکه این تغییر عظیم به سهولت تمام انجام شد، اما بین صلاح‌الدین و فرمانده‌اش؛ یعنی نورالدین زنگی اختلافاتی به وجود آمد. با مرگ نورالدین، صلاح‌الدین پس از چندی استقلال کامل خود را اعلان نمود و با حمایت خلیفه عباسی خود را سلطان معرفی کرد.<ref>{{پک|طقوش|۱۳۸۰|ک=دولت ایوبیان|ص=۱–۷۸}}</ref>

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۵

سلطنت ایوبی مصر

الأیوبیون
[] Error: {{Lang}}: فاقد متن (راهنما)
Eyûbî
ایوبیان
۱۱۷۱–۱۲۶۰a/۱۳۴۱
پرچم ایوبیان
سمت چپ: پرچم سلسله ایوبیان سمت راست: نشان مخصوص صلاح الدین ایوبی
قلمروی سلطنت ایوبیان در مصر هنگام مرگ صلاح الدین ایوبی در سال ۱۱۹۳
قلمروی سلطنت ایوبیان در مصر هنگام مرگ صلاح الدین ایوبی در سال ۱۱۹۳
موقعیت ایوبیان
وضعیتدولت مستقل
(۱۱۷۱–۱۲۶۰)
پایتخت
زبان(های) رایج
دین(ها)
[۴]
حکومتسلطنت (بعدها کنفدراسیونی از شاهزادگان) تحت لوای خلافت عباسی[۵]
سلطان 
• ۱۱۷۴–۱۱۹۳
صلاح‌الدین ایوبی (اولین)
• ۱۱۹۳–۱۱۹۸
العزیز
• ۱۱۹۸–۱۲۰۰
المنصور
• ۱۲۰۰–۱۲۱۸
العادل یکم
• ۱۲۱۸–۱۲۳۸
الکامل
• ۱۲۳۸–۱۲۴۰
العادل دوم
• ۱۲۴۰–۱۲۴۹
الصالح ایوب
• ۱۲۵۰–۱۲۵۰
شجر الدر
• ۱۲۵۰–۱۲۵۴
الاشرف
تاریخ 
• بنیان‌گذاری
۱۱۷۱
• فروپاشی
۱۲۶۰a/۱۳۴۱
مساحت
1190 est[۶]۲٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۷۷۰٬۰۰۰ مایل مربع)
1200 est.[۷]۱٬۷۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۶۶۰٬۰۰۰ مایل مربع)
جمعیت
• قرن دوازدهم میلادی
۷٬۲۰۰٬۰۰۰ (تخمین)b
واحد پولدینار
پیشین		 پسین
خلافت فاطمیان
دودمان زنگیان
پادشاهی اورشلیم
بنو زریع
پادشاهی متحد گرجستان
ارمن‌شاهان
آل ارتق
سلطنت مملوک (مصر)
خاندان رسول
امارت حصن کیفا
خانات خوی
امارت شروان
امارت کیلیس
امارت بینگول
aشاخه ای از دودمان ایوبی تا قرن شانزدهم میلادی در منطقه حصن کیفا حکومت می‌کردند.
bکل جمعیت سرزمین‌های امپراتوری ایوبی مشخص نیست. این تخمین جمعیت تنها شامل مصر، سوریه، بین‌النهرین شمالی، فلسطین و اردن می‌شود. سایر مناطق امپراتوری ایوبی، مانند مناطق ساحلی یمن، حجاز، نوبه و برقه شامل این رقم تخمین نمی‌شوند.

ایوبیان (عربی: الأيوبيون، کردی: ئەیووبییەکان)، یک دودمان مسلمان سنی مذهب بود که صلاح‌الدین ایوبی در سال ۱۱۷۱ میلادی به مرکزیت مصر بنیاد گذاشت و نخستین سلسله دوران سلطنت مصر به‌شمار می‌رود. صلاح الدین یک مسلمان سنی کرد تبار[۸][۹][۱۰][۱۱] بود که به عنوان سردار نورالدین زنگی، سلطان سوریه، خدمت می‌کرد. او رهبری لشکر نورالدین را در حمله به مصر و بیرون راندن صلیبیون از آنجا برعهده گرفت و پس از آن، وزیر خلیفه فاطمی، عاضد، شد. پس از مرگ نورالدین زنگی و عاضد، صلاح الدین خود را سلطان مصر خواند و امپراتوریی ایجاد کرد که مناطق مصر، شام، یمن، حجاز، طرابلس، برقه، جنوب آناتولی و کردستان در شمال عراق را تحت سلطه گرفت. صلاح الدین اولین حاکمی بود که به علت وسعت قلمرو و در اختیار داشتن منطقه حجاز، صاحب لقب افتخاری خادم حرمین شریفین شد و پس از او تمام سلاطین مصر، تا زمان عثمانی، این لقب را گرفتند.[۱۲][۱۳]

با آغاز درگیری بین نورالدین زنگی و شاوَر که با صلیبیون همراه شده بود، نورالدین در سال ۱۱۶۶ م اسدالدین شیرکوه و بردارزاده‌اش صلاح‌الدین را به مصر فرستاد تا علاوه بر شکست نیروهای متحد شاور و صلیبیون حکومت مصر را به‌دست بگیرند. اما پس از پایان یافتن جنگ و صلح بین طرفین، خلیفهٔ فاطمی، العاضِد، اسدالدین را به عنوان وزیر خود برگزید ولی پس از یک سال، با مرگ شاور و شیرکوه، صلاح‌الدین وارث مقام عموی خود شد و سرانجام، با مرگ آخرین خلیفهٔ فاطمی، حکومت مصر در سال ۱۱۷۳ م به صلاح‌الدین رسید. با وجود آنکه این تغییر عظیم به سهولت تمام انجام شد، اما بین صلاح‌الدین و فرمانده‌اش؛ یعنی نورالدین زنگی اختلافاتی به وجود آمد. با مرگ نورالدین، صلاح‌الدین پس از چندی استقلال کامل خود را اعلان نمود و با حمایت خلیفه عباسی خود را سلطان معرفی کرد.[۱۴]

پس از اعلان استقلال، صلاح‌الدین فتوحات خود را در شام، جزیره، حجاز و یمن آغاز نمود و توانست دمشق را مسخر کند و به عنوان پایتخت خود برگزیند؛ اما علی‌رغم وجود خاندان زنگی، متصرفاتش را وسعت داد تا آنکه بین سال‌های ۱۱۷۴ تا ۱۱۷۶ میلادی حدود مملکت خود را تا رود فرات گسترش داد و این مناطق را بین فرزندان و برداران به عنوان امارت‌های ایوبی تقسیم کرد. وی پس از تثبیت حاکمیت ایوبیان در شام، خود را آماده نبرد با پادشاهی اورشلیم و صلیبیون کرد که در این زمان بر اراضی مقدس حکم می‌راندند. وی پس از شکست صلیبیون در نبرد حطین، توانست اکثر مناطق و شهرهای فلسطین همچون اورشلیم، عکا، یافا، حیفا، صیدا، بیروت، اشکلون و … را که در دستان صلیبیون بودند، بازپس بگیرد. پس از این اتفاق بود که وی و جانشینانش همچون العادل، الکامل، الصالح ایوب و المعظم توران‌شاه درگیر سلسله جنگ‌های صلیبی (از جنگ سوم تا جنگ هفتم صلیبی) از جانب مسیحیان لاتین شدند و توانستند صلیبیون را در بیشتر نبردها شکست دهند و عقب رانند و اکثر مناطق را ــ به جز عکا که پایتخت پادشاهی اورشلیم بود و تا سال ۱۲۹۱ قدرت خود را حفظ کرد ــ برای جهان اسلام نگه دارند. تا آن که با کودتای ممالیک، آخرین سلطان ایوبی، المعظم توران‌شاه، به قتل رسید و سلطنت ایوبیان در سال ۱۲۶۰ میلادی از میان رفت. برخی از امارت‌های ایوبی برای مدتی در مقابل ممالیک و مغولان ایستادگی کردند که در نهایت آخرین امارت ایوبی یعنی حمات به دست ممالیک سقوط کرد تا سلسله ایوبیان به‌طور کامل از بین برود.[۱۵]

سقوط

مهم‌ترین دلیل سقوط ایوبیان حمله مغولان بود اما ظهور ممالیک و سقوط حلب هم تأثیرات زیادی بر آن گذاشت.

فرمانروایان ایوبی

مقالهٔ اصلی: فهرست حاکمان ایوبی
نام دوره
سلطان صلاح‌الدین ایوبی ۱۱۷۴–۱۱۹۳
سلطان عثمان العزیز ۱۱۹۳–۱۱۹۸
سلطان المنصور ناصر الدین محمد ۱۱۹۸–۱۲۰۰
سلطان عادل یکم ۱۲۰۰–۱۲۱۸
سلطان الکامل محمد بن عادل ۱۲۱۸–۱۲۳۸
سلطان عادل دوم ۱۲۳۸–۱۲۴۰
سلطان الصالح ایوب ۱۲۴۰–۱۲۴۹
سلطان المعظم توران‌شاه ۱۲۴۹–۱۲۵۰
ملکه شجر الدر ۱۲۵۰–۱۲۵۷

شاخه‌های بعدی ایوبیان

منابع

  1. ↑ (Magill 1998، ص. 809)
  2. ↑ (France 1998، ص. 84)
  3. ↑ Ahmed, Rumee (25 October 2018). The Oxford Handbook of Islamic Law. Oxford University Press. p. 311. ISBN 978-0-19-166826-5.
  4. ↑ Eliade, Mircea (1987). "Kalam". The Encyclopedia of Religion. 8: 238. ISBN 978-0-02-909790-8.
  5. ↑ Jackson 1996, p. 36
  6. ↑ (Turchin، Adams و Hall 2006، ص. 223)
  7. ↑ Taagepera 1997, p. 495.
  8. ↑ Jackson 1996, p. 36.
  9. ↑ (Humphreys 1987)
  10. ↑ (Özoğlu 2004، ص. 46)
  11. ↑ (Bosworth 1996، ص. 73)
  12. ↑ Fakkar, Galal (27 January 2015). "Story behind the king's title". Arab News. Jeddah. Retrieved 27 June 2016.
  13. ↑ (Eiselen 1907، ص. 89)
  14. ↑ طقوش، دولت ایوبیان، ۱–۷۸.
  15. ↑ طقوش، دولت ایوبیان، ۷۹–۳۸۱.

ویکی‌پدیای عربی.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ایوبیان&oldid=38359870»