فلکاینید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Flecainide
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریTambocor
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa608040
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • C
کد ATC
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی95%
پیوند پروتئینی40%
متابولیسمCYP2D6 (limited)
نیمه‌عمر حذف20 hours (range 12-27 hours)
دفعRenal
شناسه‌ها
  • (RS)-N-(piperidin-2-ylmethyl)-2,5-bis(2,2,2-trifluoroethoxy)benzamide
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.211.334 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC17H20F6N2O3
جرم مولی414.343 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • FC(F)(F)COc2cc(C(=O)NCC1NCCCC1)c(OCC(F)(F)F)cc2
  • InChI=1S/C17H20F6N2O3/c18-16(19,20)9-27-12-4-5-14(28-10-17(21,22)23)13(7-12)15(26)25-8-11-3-1-2-6-24-11/h4-5,7,11,24H,1-3,6,8-10H2,(H,25,26) ✔Y
  • Key:DJBNUMBKLMJRSA-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

فلکاینید (به انگلیسی: Flecainide)

رده درمانی: داروهای درمان آریتمی

اشکال دارویی: قرص

موارد مصرف[ویرایش]

کاربرد اصلی آن درمان آریتمی‌های قلبی خطرناک است. یک سرکوب گر مؤثر PVCs و آریتمی‌های دهلیزی و بطنی مختلف است. جلوگیری از فیبریلاسیون/فلوتر دهلیزی پاروکسیمال مرتبط با علائم ناتوان کننده، تاکیکاردی‌های فوق بطنی پاروکسیمال (PSVTs)، شامل تاکیکاردی راجعه گره AV و تاکیکاردی راجعه AV، جلوگیری از آریتمی بطنی تهدیدکننده زندگی مانند VT

مکانیسم اثر[ویرایش]

آنتی آریتمیک است. بیحس‌کننده موضعی و ضد آریتمی با خصوصیات الکتروفیزیولوژیک همانند سایر داروهای ضد آریتمی کلاس IC است. سرعت هدایت الکتریکی را در سراسر سیستم هدایتی میوکارد کند می‌سازد. تحریک بطنی را افزایش می‌دهد اما اثر کمی بر رپولاریزاسیون دارد. فواصل هیس ـ بطنی (HQ) و QRS را در دوزهای درمانی طولانی می‌کند.

عوارض جانبی[ویرایش]

اصولاً داروهای این گروه پرعارضه‌اند. از نظر بالینی فلکاینید موجب هیپوتانسیون و هم اینوتروپی منفی (در محدوده‌های دوز بالاتر) می‌شود. در مصرف بیش از مقادیر توصیه شده عوارضی چون تهوع و استفراغ، تشنج، هایپوتانسیون، برادی کاردی، سنکوپ، پهن شدن کمپلکسQRS، پهن شدن فاصله QT پهن شدن فاصلهPR، بلوک گرهAV، بلوک شاخه ای از دسته هیس ـ آسیستول،VT، ایست قلبی، حمله قلبی، مرگ رخ می‌دهد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

فارماکولوژی پزشکی- دکتر محمد طاهرخانی (1389)

  • حشمتی، پونه (۱۳۸۷). فرهنگ داروهای ژنریک ایران.