نوشتن

نگاره‌ای از نوشتن کتاب در قرون وسطی

نوشتن یا نگارش کنشی است که انسان به‌وسیلهٔ آن اندیشه‌هایش را به تصویر می‌کشد. با اختراعِ نوشتن، گام بزرگی در تمدن بشری برداشته شد. نوشتن همچنین عملی است که به کمکِ آن می‌توان اطلاعات و اندیشه‌ها را تحلیل، بررسی و بازبینی کرد. نگارش می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای استدلال و استنتاج و ابهام‌زدایی به‌کار رود.

کارکردها

نوشتن دو کارکردِ ویژه دارد: ثبت اطلاعات و نشر اطلاعات. کارکردِ عمدهٔ سخن‌گفتن، نشر اطلاعات و برقراری ارتباط با دیگران است؛ اما دلیلِ ابتداییِ نوشتن، ترسِ انسان از فراموشی و نیاز به ثبتِ وقایع و دانسته‌ها بوده‌است. نزدیک به ۶۰۰۰ سال پیش، دهقانان مصری که موظف بودند مقداری از محصولات کشاورزی خود را به‌عنوان مالیات به فرعون بدهند، تصویر سبد را به تعدادی که پرداخت کرده‌بودند بر دیوارهای خانهٔ خود حک می‌کردند.

به بیانی دیگر، نوشتن یا نگارش نوعی رسانهٔ مجازی برای انتقال اطلاعات است که با آن می‌توان مفاهیم و اندیشه‌ها را بیان و صورت‌بندی کرد، یا آنها را پرورش و اشاعه داد.

ریشهی واژه

واژه ی نوشتن در اصل واژه ی پهلوی "نیپیشتن" است که پس از تاختن اعراب به نبشتن تبدیل شده است. پس از گذشت مرور زمان این واژه به نوشتن تبدیل شده است.

منابع

• محمدی‌فر، محمدرضا، شیوه‌نامهٔ ویرایش؛ نگارش، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۱.