عبدالرحمن بن عوف

عبدالرحمن پسر عوف زهری قریشی، از اصحاب حضرت محمّد پیامبر اسلام بود. نام او در ابتدا، عبدعمرو (یا عبدالکعبه) بود.

اسلام آوردن عبدالرحمن

او از اولین اسلام آورندگان بود و در هجرت به مدینه و هجرت به حبشه حضور داشت. او در جنگ بدر و دیگر جنگها حاضر بود. او فرماندهٔ سپاهی بود که حضرت محمد برای مقابله با دومه الجندل فرستاد و پس از فتح آنجا، با دختر شاهزاده اش ازدواج کرد. طبق روایات اهل تسنن، او جزو ۱۰ نفری است که حضرت محمد به آنها بهشت را وعده داد.

عبدالرحمن در زمان خلفای نخستین

او درآمد قابل توجهی از راه تجارت کسب کرد و شخصیت بانفوذی محسوب می‌گردید. پس از شهادت حضرت عمر، او جزو شورای ۶ نفره تعیین خلیفه مسلمین بود. او با کنار کشیدن خود به عنوان مدعی خلافت، نظرات مردم را در مورد انتخاب خلیفه جویا میشد. او در سال ۳۲ هجری (۶۵۳ میلادی) درگذشت.

منابع

• Houtsma, M. Th (1936). "ΆBD AL-RAḤMĀN B. ΆWF". Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. ۱ (first ed.). Leiden: E. J. Brill. p. ۵۴.