عبدالله مؤمنی

عبدالله مومنی
زادهٔ	۱۰ خرداد ۱۳۵۷ کوهدشت
ملیت	ایرانی
پیشه	سخنگوی سازمان دانش آموختگان (ادوار تحکیم وحدت)
همسر(ها)	فاطمه آدینه وند
فرزندان	حمیدرضا مومنی امیررضا مومنی

عبدالله مومنی (۱۰ خرداد ۱۳۵۷ در کوهدشت) فعال مدنی- سیاسی، سخنگوی سازمان دانش آموختگان (ادوار تحکیم وحدت)است.

او دارای تحصیلات فوق لیسانس در رشته جامعه‌شناسی و کارشناسی در رشته حقوق است.

زندان

او به خاطر فعالیتهای حقوق بشری اش چند بار به زندان رفته است. از جمله در ۱۸ تیر سال ۱۳۸۶ پس از حمله مسلحانه نیروهای امنیتی به دفترسازمان دانش آموختگان بازداشت شد و وقتی که آزاد شد بسیار لاغر و ضعیف شده بود، او ۱۴ کیلو وزن کم کرده بود و به شدت بیمار بود. خود وی تا کنون درباره علت این بیماری در زندان در مجامع رسمی سکوت کرده است. به تعبیر یکی از فعالین سرشناس سیاسی او را یکی از قربانیان نقض حقوق بشر. می‌توان گفت او اکنون از مرحله فعال دانشجویی عبور کرده و به یک فعال سیاسی سرشناس تبدیل شده است.

در تیر ماه ۱۳۸۶ که وی بازداشت شده بود، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی، منزل آنها را به شدت بازرسی و تفتیش کردند و ۴ کارتن از وسایل شخصی او از جمله کیس کامپیوترش را با خود بردند.

عبدالله مومنی شب ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ایران در ساختمان ستاد شهروند آزاد در میدان ونک تهران که ریاست ستاد شهروند آزاد (حامیان کروبی) را بر عهده داشت بازداشت شد. او و سازمان ادوار تحکیم در این انتخابات از حامیان کاندیداتوری مهدی کروبی بودند . مومنی معتقد بود" رای به کروبی رای به دموکراسی و حقوق بشر است."

همسر وی فاطمه آدینه‌وند گفت مومنی طی دو هفته پس از بازداشتش تنها یکبار از زندان تماس گرفته است. آدینه وند درمورد فشار بر زندانیان سیاسی برای اعترافات اجباری گفت: "من اعترافات احتمالی را باور نمی‌کنم و دروغ محض می دانم. اینها همه تحت فشاراست. چنین چیزهایی وجود خارجی ندارد. درواقع افرادی مانند عبدالله موردی ندارند که بخواهند به آن اعتراف کنند. اگر آنها او را به چنین کاری مجبور کنند همه می دانیم دروغ است و تحت فشارچنین چیزهایی را از افراد می‌گیرند. او به وکیل خود دسترسی ندارد و اساساً معلوم نیست جرمش چیست؟ "

عبدالله مومنی در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۹۲ پس از گذراندن پنج سال محکومیت زندان، از زندان اوین آزاد شد.

نامه به علی خامنه‌ای

مومنی نامه‌ای سرگشاده خطاب به علی خامنه‌ای نوشت و در آن به مصائبی که در زندان بر وی رفته است سخن گفت. وی در قسمتی از این نامه می‌نویسد:

بازجویان اصرار به اعتراف به داشتن رابطهٔ نامشروع با دیگران، داشتند، قسم خوردم که به زنم پایبند بوده‌ام و نوشتم «من هیچ رفتار و عمل غیراخلاقی نداشته‌ام.»پس از خواندن کاغذ بازجویی، با مشت و لگد و سیلی به جان من افتادند و پس از کتک کاری مفصل و تحقیر و توهین گفتند «به تو اثبات می کنیم که حرامزاده و ولدزنا هستی.» نتیجه آن فروکردن سر من در چاه توالت بود، آن چنان که کثافت‌های درون توالت به دهان و حلق من وارد و به مرحله خفگی رسیدم. می‌گفتند که «باید کاملاً توضیح دهی که با چه کسی در چه زمانی و در کجا و چگونه ارتباط داشته‌ای» و حتی از من می‌خواستند که در برگه بازجویی ام بنویسم که «در دوران کودکی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌ام». بارها به تجاوز و استعمال بطری و شیشه نوشابه و چوب تهدید می شدم تا جایی که فی‌المثل بازجوی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بیان می‌کرد که چوبی را در ... استعمال می‌کنیم که صدتا نجار نتواند آن را در بیاورد.

جستارهای وابسته

• ادوار تحکیم وحدت
• شورای ملی صلح

پیوند به بیرون

• پایگاه اطلاع‌رسانی ادوار تحکیم وحدت
• شهروند آزاد