سلطان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Tarikhejtemai (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۰۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

سلیمان یکم سلطان عثمانی

سلطان عنوانی‌است با معانی تاریخی مختلف. ریشه آن از لغت سلطه در عربی به معنای قدرت و فرمانروایی گرفته‌شده‌است. بعدها این عنوان به فرمانروایانی اطلاق می‌شد که دارای قدرت کامل (اینکه زیر حکم فرمانروایی دیگر نیستند) در زمان خویش بوده‌اند. به منطقه‌ای که تحت حکومت یک سلطان است سلطان‌نشین می‌گویند.

عبارت «سلطان» دارای اهمیت مذهبی و استفاده از آن محدود به کشورهای اسلامی است[۱][۲] در مقابل شاه عبارتی سکولارتر است و هم در کشورهای اسلامی و هم در کشورهای غیراسلامی استفاده می‌شود.

در سال‌های اخیر، «سلطان» توسط پادشاهان معاصر که مایلند بر اقتدار سکولار خود تحت حاکمیت قانون تأکید کنند، با «شاه» جایگزین شده‌است. یک نمونه قابل توجه مراکش است که پادشاه آن در سال ۱۹۵۷ عنوان خود را از سلطان به شاه تغییر داد.

سلطان‌ها و سلطان‌نشین‌های پیشین

آناتولی و آسیای میانه

قفقاز

شام و عربستان

شمال آفریقا

شاخ آفریقا

جنوب شرق آفریقا و اقیانوس هند

غرب و مرکز آفریقا

جنوب آسیا

شرق و جنوب شرق آسیا

در اندونزی (هند شرقی هلند سابق):

در مالزی:

در برونئی:

در چین:

در فیلیپین:

در تایلند:

سلطان‌های کنونی

سلطان‌های کشورهای مستقل

سلطان‌ها در پادشاهی‌های فدرال

سلطان با قدرت در جمهوری

جستارهای وابسته

منابع

  1. James Edward Montgomery (2004). ʻAbbasid Studies: Occasional Papers of the School of ʻAbbasid Studies, Cambridge, 6-10 July 2002. Peeters Publishers. p. 83. ISBN 978-90-429-1433-9.
  2. Riad Aziz Kassis (1999). The Book of Proverbs and Arabic Proverbial Works. BRILL. p. 65. ISBN 90-04-11305-3.