پرش به محتوا

وزیر (عنوان)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مهر صدر اعظم عثمانی

وزیر در اصل یک واژه فارسی است که از vicir در زبان پهلوی[۱] و پارسی میانه گرفته شده که آنهم از واژه vichira در پارسی باستان[۲] که معنی داور و میانجی می‌داده، گرفته شده‌است.

در انگلیسی و بسیاری از دیگر زبان‌ها، برای اشاره به کاربرد امروزی آن در سیاست از "minister" (یا مشابهاتش) استفاده می‌شود اما برای کاربرد تاریخی آن در گذشتهٔ برخی حکومت‌ها از "vizier" استفاده می‌شود اما از آنجا که روند توسعهٔ آن در فرهنگ ایرانی تا به امروز در امتداد تاریخ بوده‌است، برای هر دوی این‌ها از وزیر استفاده می‌شود.

وزیر، مشاور یا وزیر بلندپایه سیاسی در خاور نزدیک است.[۳] خلفای عباسی لقب وزیر را به وزیری دادند که قبلاً کاتب (منشی) نامیده می‌شد، که در ابتدا صرفاً یک مشاور بود، اما پس از آن نماینده و جانشین دپیر (کاتب یا منشی رسمی) پادشاهان ساسانی شد.[۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. <refIAAJ&pg=PA170&dq=Vizier+wzr&lr=&hl=ar&cd=5#v=onepage&q=Vizier%20wzr&f=false «Goyṭayn, Šelomo D ; Studies in Islamic history and institutions». دریافت‌شده در ۲۰۱۰-۰۴-۲۳.
  2. Klein, Ernest (۱۹۹۶)، «Volume ۲»، A comprehensive etymological dictionary of the English language: Dealing with the origin of words and their sense development thus illustrating the history of civilization and culture، Elsevier
  3. Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Wazir" . Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 28 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 435.
  4. R. A. Nicholson, A Literary History of the Arabs, p. 257